Yılların gazetecisi Fikret Bila, Halk TV’de şu iki açıklamayı yapmış:- BİR: Parayla delege satın alınması iddiası çok vahim. CHP’nin bunun doğru olmadığını kanıtlaması gerekir.*- İKİ: Gürsel Tekin il binasına geldiğinde “CHP’de kargaşa var” görüntüsü verilmemesi gerekir.*Bu iki şeyi söylediği için linç ediyorlar Fikret Bila’yı.

CHP’nin Ankara’daki davaları, İstanbul’daki davası bir an önce bitse artık. Çünkü gına geldi. Deliller, iddialar ortada. Ceza konusuna dâhil olan konularla ilgili davalar açılmış. 15 Eylül’de Ankara’da mahkeme de kararını verse ve CHP’nin akıbetini öğrensek... CHP 21 Eylül'de olağanüstü kurultay kararı aldı. CHP 6 Nisan’da da olağanüstü kurultay yaptı.

ABD’nin Savunma İstihbarat Ajansı (DIA), ağustos 2012 tarihli raporunda (14-L-0552/DIA/287-293) “Selefî gruplar, Müslüman Kardeşler ve Irak’taki El Kaide, Suriye’deki isyanı yönlendiren başlıca güçlerdir” diyordu. Devamında “Muhalif güçler Türkiye sınırlarının yanı sıra doğudaki bölgeleri kontrol altına almaya çalışıyor.

İktidar CHP’yi hedefe koydu.CHP’nin iktidara yürüyüşünü kesmek için elinden geleni yapıyor.CHP’li belediye başkanlarının ve belediye yöneticilerinin tutuklanmasının temel amacı da CHP’nin yükselişini durdurmak.Mümkünse CHP’yi kliklere ayırmak ve birbirine düşürmek.CHP’yi parçalayıp zayıflatarak önümüzdeki seçimleri de kazanmak.

Bugün... Saat 12.00... Gürsel Tekin, CHP İstanbul İl Başkanlığı'na gidecek.Sordum:- Ya kapı kapalıysa?Gürsel Tekin, "Orası baba ocağı" dedi:- Baba ocağının kapısı kapalı olmaz... Ben 3.5 yıl il başkanlığı yaptım... Baba ocağının kapısı evladına açık olur.***MERDİVENLERGürsel Tekin... "Baba ocağında bir ömür" diyerek söze başladı: 17 yaşındaydım.

Yüksek Seçim Kurulu’nun kararı, rejim krizine dönüşebilecek bir sorunu ortadan kaldırdı: CHP’nin bütün il ve kurultay delegeleri geçerlidir, kongre ve olağanüstü kongreler yapabilirler.Böylece CHP hem İstanbul’da hem Genel Merkez’de “kayyım” olsa bile, gerekli sayıda delege imzasıyla olağanüstü kurultay yapabilecektir.Ankara’da 15 Eylül’deki duruşmada mahkeme, “mutlak butlan” kararı verse bile, son söz mevcut delegenin olacaktır.

Artık Türkiye siyasetinde bilmediğimiz sulardayız. Tarihte yaşadığımız başta bir dönemle benzeştirerek öngörüde bulunmaya çalışmanın da anlamı yok. Bu sularda yüzerek çıkış yolunu öğreneceğiz. Ne başka bir ülkeyle ne de başka bir dönemle kıyaslamanın anlamı var.AKP seçmeni dahil herkes de neyin ne olduğunu biliyor. Öyle bir süreçteyiz ki istendiği kadar ses çıkarmayan iktidar siyasetçileri sosyal medyada listeleniyor.

Ülkemizin kuzeyinde Ukrayna’da ve güneyinde hem Filistin’de hem Suriye’de süregiden çatışmalar var. Bunlara geçtiğimiz yıllara bakarak kâh artan kâh düşen ama hep devam eden gerilim alanları olarak (saat yönünde) Kafkasya (Azerbaycan-Ermenistan), İran ve Doğu Akdeniz hatta Ege de eklenirse geriye kala kala 259 km. uzunluğundaki Bulgaristan sınırı kalıyor.

Özgür Özel ve arkadaşları, aylardır iktidarın CHP’ye ve CHP’li belediyelere karşı elindeki hukuk enstrümanlarıyla yaptığı saldırılara karşı direnişin kalesi rolünde. Evet herkesin söylediği gibi, mesele CHP’yi aşmış, ülkede çok partili hayatı, demokrasiyi, kuruluş değerlerini, ülkenin bağımsızlığını savunma noktasına varmıştır.

Silivri’de tutuklu olan, Büyükçekmece Belediye Başkanı Hasan Akgün’den bir mektup aldım.Baştaki sevgi, saygı, teşekkür ve giriş cümlelerini atlayarak aynen yayımlıyorum.(Mektuptaki siyah vurgular benim.)***Bugün ülkemiz, demokrasiyi, hakikati ve halkın özgür iradesini savunan kalemlerin değerini her zamankinden daha fazla hissettiği bir dönemden geçiyor.

Dün Beykoz Belediye Başkanı hakkında yeniden tutuklama kararını okurken, aynı dakikalarda önüme son ayların en ilginç anketi geldi.Bazı araştırma şirketleri Ağustos ayında personelini tatile çıkarıyor. Önümde Ağustos’ta da sahaya inen bir şirketin son anketi duruyor. Anketin siyasi soruları ve bugün seçim olsa hangi parti, cumhurbaşkanlığı seçimi olsa kim kazanır soruları ile ilgilenmiyorum.

“9 Martçılar” vardı bir, 1971’de, ordu içinde, darbeyi iyice pişirmişlerdi, 12 Mart’ta her şey tepe taklak oldu, tasfiye edildiler.15 Temmuz’da “Saat 21.00’e kadarcılar” vardı bir de, darbeyi yapacaklardı, inandırılmışlardı, sonra n’oldu? Bütün varlık berhava oldu.Ben hani Greko-romen güreşinde “salto atmak” deyimini kullanırım, böyle güç kullanımında başarılı olamama halini anlatmak için….

Refah Partisi, yargı darbesiyle kapatıldı.Erbakan’ın aklının ucundan bile geçmedi sokakları karıştırmak.Sabırla, olgunlukla mücadele yolunu seçti Erbakan.*Fazilet Partisi, yargı darbesiyle kapatıldı.Çok önemli siyasi sonuçları da olan bu karara karşı hiç kimse “Artık Türkiye’de seçimin bir anlamı kalmamıştır, hadi sokaklara” demedi.

Geçtiğimiz yıllarda Gaziosmanpaşa Merkez Camii’nde cuma namazına gitmiştim. Namaz çıkışında bir kişi yanıma geldi, selamlaştık. Kendisinin İstanbul’da Cumhuriyet Halk Partisi’nde bir ilçe başkanı olduğunu söyledi ve siyasetin geleceğine dair bazı öngörülerde bulundu.Öncelikli olarak ele aldığı mesele, parti içerisindeki Alevi–Sünni gerginliğiydi.

Avrupa kıtasında stratejik otonomi arayışı, sadece son yılların popüler bir kavramı değil; Soğuk Savaş’ın sona erdiği 1990’lardan bu yana gündemde. Ancak Avrupa’nın çaresizliği, etkisizliği veya ABD’ye olan bağımlılığı her krizde tekrar su yüzüne çıktığında, bu konu da yeniden önem kazanıyor.Pandemi döneminden beri Avrupa’nın stratejik otonomisi için çeşitli planlar ve politikalar oluşturuldu.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, içerdeki yoğun gündeme rağmen binlerce kilometre yol katedip Tianjin’deki Şanghay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) Zirvesi’ne katılması tesadüf değildi. Zirve, yalnızca Erdoğan–Şi Cing Ping görüşmesine değil, Erdoğan–Putin temasına da sahne oldu. Bu buluşmalar diplomatik nezaketin ötesinde, Türkiye’nin yeni jeopolitik pozisyonunu işaret eden güçlü sinyallerdi.

Türkiye bir hukuk devleti mi?Hukuk devleti ölçütlerinin yer almadığı bir düzen neden ve nasıl hukuk devleti olsun?Kanunlar, mahkemeler, hakimler elbet var…Ama onlar hukuksuzluğun zirve yaptığı her yerde, her zaman vardı.Evrensel değerlerin, insan hakları ilkelerinin, adalet ve özgürlük fikrinin yer almadığı, hukukla çatışan, düzenleyici hükümler, kurallar manzumesine döner.

Ankara’da konuşulan siyasi yıkım senaryoları arasında Türkiye’deki siyasi hayatın geleceği bakımından en tehlikelisi şu:– İstanbul İl Başkanlığının görevden uzaklaştırılması örneği 2023 CHP Kurultayının iptali davasına uygulanır. Bunun anlamı yargı süreci devam ederken yönetimi “tedbiren” görevden uzaklaştırmaktır,– Buradaki açık, CHP’de Özgür Özel yönetiminin “Mutlak butlan” yani yapılmamış sayılma talebinin görüşüleceği 15 Eylül’e dek ihraç mekanizmasını çalıştırarak kilit isimlerin parti üyeliğini, tıpkı Gürsel Tekin örneğinde olduğu gibi, savunma alınıp kesin karar verilmeden önce “tedbiren” düşürmesidir,– Davacılardan biri tedbir kararı başvurusu yapar, ya da yaptırılır,– Ankara 42’inci Asliye Hukuk Mahkemesi, daha önce Lütfü Savaş’ın “tedbiren” başvurusunu, yeterli kanıt bulunmadığı gerekçesiyle geri çevirmiştir.

Bir avuç suda birbirimizi boğazlayarak boğuluyoruz. Hakikaten içim acıyor şu gelişmelere baktıkça.Gürsel Tekin’in İstanbul il başkanı olarak ‘atanması’na gösterilen tepkileri şaşırtıcı bulmuyorum. Hatta Çarşamba günü katıldığım yayında mutlak butlan kararı çıkması durumunda Kemal Kılıçdaroğlu’na Gürsel Tekin’e gösterilecek tepkilerin 1000 katı gösterilecek dedim.

Adalet Bakanı Yılmaz Tunç’un, CHP lideri Özgür Özel’in Asliye Hukuk Mahkemesi’nin CHP İstanbul Kongresi hakkında verdiği iptal kararıyla ilgili yaptığı “O mahkemenin verdiği hiçbir kararı tanımıyoruz” açıklamasına gösterdiği tepki, verdiği yanıt bir hayli ironikti.Böyle bir ifade söz konusu olamazmış, ana muhalefet partisi genel başkanının böyle bir ifade kullanması, talihsiz bir açıklamaymış.

Cumhuriyetin kurucu partisi CHP’ye yönelik yargısal abluka eşiği yükseldikçe yükseliyor.CHP’li belediye başkanlarının, yönetici kadronun tutuklanması, CHP’li belediyelere kayyım atanmasıyla başlayan siyasal hamle, CHP’yi bölünmeye kadar götürebilecek yeni bir durumla karşı karşıya bıraktı partiyi.Çünkü İstanbul 45. Asliye Hukuk Mahkemesi, CHP İstanbul il yönetimini görevden uzaklaştırdı.

CHP'nin, 2023 sonbaharındaki şaibeli kurultaylarına ilişkin devam eden yargı süreçleri, sonunda Yüksek Seçim Kurulu'nun (YSK) gündemine kadar taşındı. YSK Başkanı Ahmet Yener'in canlı yayında yaptığı kısa ve net açıklama, aslında uzun müzakerelerin özetiydi. YSK, "bir iptal", "bir de ret kararı" vererek ilginç bir denge de kurdu.

Dünyanın en prestijli savunma sanayii yayını olarak kabul edilen “Defense News”ın hazırladığı “Zirvedeki 100 Şirket” listesinde bu yıl 5 Türk şirketi yer almış: ASELSAN, TUSAŞ, Roketsan, ASFAT ve MKE.Türkiye adına büyük ve sevindirici bir başarı.Savunma Sanayii Başkanı Haluk Görgün, ağustos ayında savunma ve havacılık sanayii ihracatının yüzde 97,3 artışla 834 milyon dolar rakamına ulaştığını açıklamış.

TELEFON görüşmeleri falan iddianamelere girdi.CHP kurultayından önce şöyle konuşmalar dönmüş:- Al şu parayı, kurultayda oyunu bize ver.- Bu para yetmez. Biraz daha çık.- Şu kadar daha versek kurtarır mı?*Bir tarafta oy satın almaya çalışanlar.Bir tarafta oyunu satmaya çalışanlar.Vaziyet şu:Oy namus ya...Namus resmen satılığa çıkmış.

Refah’ın – Fazilet’in “Yenilikçiler”i, içlerinde ayrı bir parti kurma düşüncesi saklıyorlar mıydı?“Milli Görüş” eksenli partiler kurulduğundan beri Refah ile en yüksek oy olarak yüzde 21 alınmış; Erbakan, Başbakan olmuş ama yine de kapatılmıştı.Acaba daha kitlesel parti olmak ve daha yüksek oy almak mümkün olmaz mıydı? Acaba “Yenilikçiler” bunu mu düşünüyorlardı?Fazilet Partisi’nde Abdullah Gül, Recai Kutan karşısında, Erbakan’ın iradesine rağmen aday gösterildiğinde seçimi kazansaydı “Yenilikçiler” bu parti bünyesinde daha sonra Ak Parti’de elde ettikleri kitle buluşmasını sağlayabilirler miydi?Ak Parti kurulduğunda “Milli görüş gömleğini çıkarmak” kitlelerle buluşmak için yeni bir dil üretme düşüncesinin yansıması mıydı?***Erbakan Hoca, Ak Parti kurulduktan sonra da kendi partisinde kendi çizgisini sürdürdü.

Tam sekiz yıldır kesintisiz bir ekonomik kriz yaşıyoruz. 2018’de aklı ve rasyonaliteyi devre dışı bırakarak başlayan süreç, “Faiz sebep, enflasyon sonuç” fantezisiyle şahlanmış ve Türk ekonomisi tarihin en büyük krizini yaşamaya mahkum olmuştu.“Nas var nas, sana bana ne oluyor” şeklinde formüle edilen akıl dışı politikalar, taşınmaz hale geldiği için sonunda Mehmet Şimşek’le rasyonaliteye dönme mecburiyeti hasıl olmuştu.

Ana muhalefet partisi, iktidarın yargı eliyle yürüttüğü bir kuşatma altında…Yargının siyasallaşması dikkate alınmadan, CHP ve belediyeler hakkındaki soruşturma ve davalar doğru değerlendirilemez.Avrupa Hukuk Yoluyla Demokrasi Komisyonu, kısa adıyla Venedik Komisyonu, sekiz yıl önce CB sisteminde “otoriter ve şahsi bir rejim tehlikesi” yaratacak şekilde yargı bağımsızlığı ilkesinin geriletildiğini rapor etmişti.

Epey bir zamandan beri Türkiye’de siyasi mücadelenin siyasi kurallara uymaz bir karaktere büründüğünü yazıyordum. Bu temayı sürekli vurgulayan başka kişiler de vardı. AKP’nin Ekrem İmamoğlu’nu merkeze koyan geniş çaplı ve tamamen hukuk dışı saldırısı bu gidiş içinde hayati bir dönemece getirdi bizleri. Kural falan kalmadı.

İstanbul’daki bir Asliye Hukuk Mahkemesi’nin, Seçim Kurulu’nun yetkisini gasp edip, CHP İstanbul İl örgütüne kayyım tayin etmesi, bir onbaşının, Genelkurmay Başkanı’nın yazılı emrini birliklere telefon ederek kaldırmasına benziyor.Mahkemenin kararının açıklanmasından beri hukukçular konuşuyor, politikacılar konuşuyor, gazeteciler konuşuyor, yazıyor.

CHP, bütün eksikleri, yanlışları ve doğrularıyla, Anayasa’mızda “Demokratik Laik ve Sosyal Hukuk Devleti” olarak tanımlanan “Cumhuriyet Rejimi”ni savunan, en büyük Partidir.Bu niteliği ile İktidarın tek kişiye dayalı olarak kurduğu “Şahsım Devleti Rejimi”ni düzeltmek ve “Parlamenter Demokratik Cumhuriyet Rejimi”ne geri dönmek konusunda siyaseten öncülük yapabilecek “Ana Muhalefet” partisidir.

Eğer bir iktidar, yükseliş umudunu muhalefetin düşüşüne bağladıysa...Orada siyasi yarış, kimin daha çok yükseleceği değil, kimin daha az düşeceği üzerinedir.İktidar, böyle bir durumda seçim kazanıyor görünebilir ama aslında kazanan yoktur. Bir parti daha yavaş düşüyordur, diğeri daha hızlı. Birlikte kaybederler, ülkeyi de milleti de kendileriyle beraber aşağı çekerek.

28 Ağustos günü Ankara’da bir şeyler oldu.O gün Türkiye’nin Suriye ve İsrail politikalarında önemli bir makas değişimi oldu.Bu, benim hissiyatımdı ve okuyacağınız yazıyı işte o gün yazmaya karar verdim, ama gelişmeleri birkaç gün daha izleyeyim diye bekledim.Ve bugün yazıyorum.Çünkü çevremdeki insanlarda son zamanlarda ciddi endişe gözlüyorum.

75 yıllık çok partili demokrasi tarihimizde görülmedik hatta dudak uçuklatan işler oluyor… İktidar yargı kanalıyla ülkenin birinci partisi konumuna gelen CHP’yi dizayn etmeye çalışıyor…İstanbul yönetiminin görevden alınan geçici kılıfıyla kayyum atanması hafife alınacak, olur böyle şeyler, kayyum da CHP’li diye geçiştirilecek karar değil…Derin çok derin, ucu Ankara’ya uzanacak kadar derin…Nitekim Ankara’daki mahkeme İstanbul’dan ‘tedbir’ dosyasını isteyerek genel merkeze de kayyum hazırlığı yapıldığının sinyalini verdi.

KADERE bakın, “Özgür İmamoğlu” için her şey başladığı yerde bitiyor galiba...“Özgür İmamoğlu” derken birbirini tamamlayan iki ayrı kişiden ve elbette aynı kişilikten bahsediyorum. Birisi yolsuzlukları yapıyor, diğeri yolsuzluk parasıyla altına verilen CHP Genel Başkanı koltuğunun gücüyle onu savunuyor.Birisi “evrakta sahtecilikle” diploma sahibi olup usulsüzlükle kariyer basamaklarını çıkıp Beylikdüzü Belediyesi’nde kurduğu yolsuzluk ve rüşvet sistemini kadrosuyla 2019’dan itibaren İBB’ye taşıyarak cumhurbaşkanlığı gibi bir makama gözünü diken Ekrem İmamoğlu, diğeri ise kullandığı bir maşa olan Özgür Özel.

Hayır, Gürsel Tekin ile açmayacağım CHP’de “zayıf halka” tartışmasını. O artık zaten ayrı bir tartışmanın konusuNe de Ekrem İmamoğlu’nun 19 Mart’ta gözaltına alınmasıyla su yüzüne çıkan İstanbul Büyükşehir Belediyesindeki yolsuzluk iddiaları soruşturmasında ilk etkin pişmanlık dilekçesini veren Murat Abbas’tan başlayacağım.

Bir süredir, daha doğrusu 18-19 Mart’tan bu yana demokrasi adına ilginç bir “Türkiye fotoğrafı” yansıyor dünyaya.İstanbul bir dünya şehri. Onu üç kere kazanan bir Başkan görevden alınıp hapse atılıyor. Yargı marifetiyle.Onu vermemek için en klas adamlarınızı aday olarak göstermiş, üstelik kendiniz İstanbul’u kimseye kaptırmamak için canla başla çalışmışsınız.

İstanbul İl Başkanlığına kayyum atanması, Meclis’teki komisyondan kalkması için CHP üzerindeki baskıyı muazzam artırırken bakın ne oldu?MHP lideri Bahçeli, CHP’nin ağır abisi Hikmet Çetin’le genel merkezlerinde bir saat görüştü. Ve MHP, bu buluşmanın fotoğraflarını “samimi uğurlama” gibi manidar bir vurguyla paylaştı.Aynı gün Bahçeli, bir de yazılı açıklamayla gidişatı değerlendirdi.

Sadece Eylül ayında CHP’ye ilgili, aralarında İmamoğlu diploma davası, Beykoz Belediyesi davası, Kurultay İptal davası, Kent Uzlaşısı davasının da olduğu 10’a yakın dava görülecek…Son dönemde İstanbul savcılıkları tüm vakitlerini CHP’ye hasrederhaldeler.Ana muhalefet partisine yönelik iddialar, soruşturmalar, tutuklamalar akıl almaz bir boyuta ulaştı, bu siyasi partinin adeta tüm İstanbul belediyelerini ve teşkilatını kapsama sınırlarına geldi.

İstanbul 45. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin CHP 38. İstanbul İl Kongresi ile ilgili tedbir öngören ara kararını iki defa okudum.Sağa sola çevirip “iyi bir hukuki karar” dememi sağlayacak içerik aradım.Heyhat ki bulamadım.Bütün metin ilgili mevzuatın hatırlatılmasıyla ve mevzuat alıntılarıyla dolu.Üstelik verilen kararın, (kararı veren) hakimlerin davacının dilekçesine olan inancına dayandığı açık açık ilan edilmiş.

Türkiye çok ilginç günlerden geçiyor. Kendimi tarihin ileride kırılma anları olarak yazılacak sayfalarında ilerliyor gibi hissediyorum.Bir partinin, hem de ana muhalefet partisinin il kongresinin yargı eli ile iptal edilmesi bir ilk.İddiaların içeriğinden bağımsız olarak söylüyorum: mevcut durumu demokrasi ve toplumsal barış açısından endişe verici buluyorum.

Ülkenin yönetim kuralları vardır. Bu kuralları anayasa ve yasalar belirler. Hiçbir kuralın olmadığı, kuralların iktidarın beştaş oyununa çevirdiği bir düzende sadece tek oyuncu vardır.Kuralların berhava olması yeni bir şey değil.Bırakın bu ülkeyi yöneten kişinin kaçıncı kez “Ben Anayasa Mahkemesi’nin kararını tanımıyorum” demesini, minik ortağının AYM kaldırılmalı isteğini, ilk akla gelen bir ilk derece mahkemesinin Anayasa Mahkemesi’nin verdiği kararı iki kez üst üste tanımadığını açıklamasıdır.

Babamdan öğrendiğim bir kavram var:Felsefe, Mantık Sosyoloji Psikoloji Öğretmeni olan Babam İhsan Kongar, bazı kişiler için “Kifayetsiz Muhteris” derdi.Sonra da eklerdi:“Aklı ve ihtirası beyninin bir karış üstünde!”Ve hemen arkasından da açıklama yapardı:“Bazı insanların ihtirasları yeteneklerini aşar:Bazı kişiler, ulaşamayacakları hedeflere yönelir, beceremeyecekleri işlerin altına girer; asla layık olmadıkları ve oturamayacakları makamları isterler.