İsrail ile İran arasındaki Trump’ın İsrail’den yana taraf olduğu savaşı ABD’de izledikten sonra, ülkeye döndüğümde, hiçbir şeyin değişmediği gerçeğiyle karşılaştım.Bizde tarih hep tekerrür ediyor…Cezaevi nüfusuna bir gazeteci daha katılmış…CHP’nin içerisi biraz daha karışmış…Fatih Altaylı’nın gözaltına alınıp tutuklanması her ne kadar günümüze dönük yüzüyle tartışılıyor olsa da, aslında öyle bir sonuca varmak için bile tarihin tozlu sayfalarının karıştırılması gerekiyor.

Geride bıraktığımız üç haftayı Amerika’da geçirdim. Yalnızca ABD’nin değil dünyanın da pek çok yönden en önemli kenti sayılan New York’ta…İsrail ile İran arasında tehditkar mesajlar teati edilirken…Netanyahu İran’ın nükleer tesisleri ile öndegelen bilim insanlarını yok etmeyi hedef alan saldırılarını sürdürürken…İran ürettiği yüksek etkili füzelerle intikam saldırılarına giriştiğinde…Trump devreye girip B2 savaş uçaklarıyla ve denizden fırlatılan can alıcı füzelerle Netanyahu’yu sevindiren Amerikan saldırılarını başlattığında…Dünyada bunlar yaşanırken, çatışmacı ortamdan hayli uzakta, ancak çatışmaya bayağı yakın bir noktadaydım…‘Savaş’ sözcüğü herkesi rahatsız eder, Amerikalılar gelişmeleri ürküntüyle izliyor…150 gün önce Beyaz Saray’a yeniden taşınmış Donald Trump’ı dört yıl önce bir dönemliğine politikacı kimliğiyle tanımışlardı; yine de şaşkındı Amerikalılar…Görevi üstlenmeden önce başlattığı ‘savaşsız ve terörsüz dünya’ vaatleri eşliğinde, ülkesini yeniden dünyanın en büyük devleti yapma hedefinin tam tersiyle karşı karşıyaydılar…Ağzından çıkanların doğru olması, vaatlerini yerine getirmesi, bir dediğinin daha önce dediğini tekzip etmemesi gereken biri değil Trump…Onun bu özelliğini biliyor Amerikalılar…Dış politikası, ekonomide ülkeyi getirdiği durum, yerin dibine batırdığı selefi Joe Biden ile mukayese edildiğinde, Trump’ın her iki konuda onun hayli gerisinde kalan bir performans sergilediğini de görüyorlar…Görüyor ve kimi bu özellikleri sebebiyle kendisinden nefret ederken, kimi de bu özelliklerini görmezden gelerek söylemlerini önemseyip desteğini sürdürüyor.

‘‘Ateş çemberi’’ deyimi, İsrail’in İran’ın nükleer tesislerine saldırdığı ilk gün medyamızın literatürüne girdi; İsrail’in yarım bıraktığını tamamlama çabasına ABD’nin gönüllü yazılmasıyla birlikte deyimin kullanımı iyice yerleşti.İsrail’in ilk saldırısı -13 Haziran- günü çıkan yazım herhalde hatırlanıyordur. Başlığı ‘‘Etrafımızdaki ateş çemberi giderek genişliyor’’ olan ve ABD’nin her an savaşa müdahil olacağını öngören yazımın bitiş cümlelerini aktarayım:‘‘Anlaşmalarla düşmanlıklarını sıfırladığı Mısır ve Ürdün ile ‘İbrahim Mutabakatı’ yoluyla ittifakına dahil ettiği Körfez ülkeleri yanında, Libya, Irak, Yemen ve Suriye gibi vaktiyle kendisine savaşlar açmış ülkelerin güçsüzleşmelerinin ardından, İsrail’in tek hedefi haline geldiğinin farkında İran.

Acaba İsrail’in saldırganlığına, ABD’nin onu her daim sahiplenmesine ve Avrupalı ülkelerin destekçi tutumlarına bakarak yapılan yorumlarda bir temel ayrıntı gözden kaçırılıyor olabilir mi?Fazla iddialı geldiyse bu soru, üzerinde durulmayı hak ediyor demektir…Duralım öyleyse…Önce tanığımı internet ansiklopedisi Wikipedia’da bulunan bilgileriyle tanıtayım:‘‘Wesley Kanne Clark (doğum adıyla Wesley J.

Netanyahu sonunda ABD’yi yanına çekmeyi başardı; muhtemelen Avrupa’yı da çekecek…Şansını ilk önce Gazze ile denedi Netanyahu; bütün çabasına rağmen ABD’nin her bakımdan yanında yer alacağı bir kıvama Gazze konusunda getiremedi Donald Trump’ı. Trump bolca konuştu, Gazze’yi zenginlere ‘yeni Riviera’ yapma hayalinden bile bahsetti, ancak Gazzelileri başka ülkelere gönderme projesinde fazla istekli görünmedi.

İsrail’in İran’a karşı başlattığı savaş bütün hızıyla devam ediyor. İki ülke üzerine de bombalar yağıyor; iki ülkede de insanlar ölüyor. İki ülkede de yaşanan ölümlü ortam paniğe sebep oluyor. İki ülkede de tehlikeye maruz bölgelerden kaçış yaşanıyor…Savaşın sınırında bir ülkedeyiz ve gelişmeleri tedirginlikle izliyoruz.

İsrail, nükleer alanda yaptığı çalışmaların atom bombası üretme aşamasına yaklaştığını gözlemlediği için İran’a saldırdığı iddiasında. Saldırıda hedef aldığı belli başlı tesislerin ve kişilerin nükleer çalışmalar yapılan yerler ve isimler olması da, dışarıdan bakanlara, bu iddianın doğru olduğunu düşündürüyor.Acaba?Kuşku duymam, konu ne zaman gündeme gelse İran’daki en yetkili ağızların bu alandaki çalışmaların nükleer silahlar edinmek amacıyla olmadığını söylemelerine ve özellikle dini rehber konumundaki Ali Hamaney’in bir değil tam iki kez -2001 ve 2012 yıllarında- nükleer silahlara sahip olmanın İslam’a aykırı olduğuna dair fetva yayımlamasına dayanmıyor yalnızca…Bu alandaki aşırı tedirginlikleri ve Washington’un kendisine uyguladığı yaptırımları sona erdirmek amacıyla, bütün nükleer alt-yapısını uluslararası denetçilere açık hale getirmesiyle sonuçlanan bir anlaşmaya, İran’ın, 2015 yılında, ABD’de Barack Obama başkan iken, imza attığını biliyoruz.

İsrail’in İran’a saldırısının an meselesi olduğunu vurguladığım ‘‘Etrafımızdaki ateş çemberi giderek genişliyor’’ başlıklı yazımı gazeteye gönderdikten birkaç saat sonra, yazıdaki öngörüm İsrail tarafından doğrulandı.Gazze’yi Filistinliler’den boşaltma amaçlı savaşına hız veren İsrail, eş-zamanlı olarak İran’daki hedeflerini vurmaktan da geri durmadı.

Kendi dertlerimize yoğunlaştığımız için olacak, çevremizdeki gelişmelerle pek ilgili değiliz; ancak sonunda Türkiye’ye de fatura çıkabileceği için bu aldırmazlıktan vazgeçmemiz gerekiyor.En önemli konu şu: Gazze’yi Filistinlilerden boşaltma hamlesini ileri düzeye taşıyan İsrail’in, bir sonraki hamle olarak komşumuz İran’a her an saldırabileceğine işaret ediyor bütün göstergeler.

Dalya’’ demesine yalnızca üç yıl kalmış, Türk tiyatrosunun en bilinen ismi Haldun Dormen’in, kendisine yöneltilen ‘‘Sizce Türkiye’nin en büyük derdi nedir?’’ sorusuna, ‘‘Söyleyemem, söylersem hapse tıkarlar’’ cevabını verdiğini okuyunca irkildim.Düşünün, bunu 97 yaşındaki biri söylüyor…Acaba ‘dert’ olarak önemsediği konu ne olabilir? Ancak yine de, ülke yönetiminde yer alanlara, insanlar üzerinde uyandırdıkları hapse düşme korkusunu yansıtan bu cümle üzerinde düşünmelerini öneririm.

İsrail yine bildiğimizden şaşmadı, bizleri de şaşırtmadı: Dünyaca ünlü insanlardan oluşan bir heyetin, Gazze’ye aylar boyu uygulanan ablukayı boşa çıkartmak ve abluka yüzünden açlık ve susuzluk çekmekte olan Filistinlilere temel ihtiyaç malzemeleri ulaştırmak amacıyla Madleen yelkenli gemisiyle düzenlediği sembolik ziyarete, İsrail Silahlı Kuvvetleri (IDF) yine sert müdahalede bulundu.

İlk bakışta şaka gibi geliyor, ama ‘dünyanın en güçlü kişisi’ adlandırılan ABD başkanı Donald Trump ile ‘dünyanın en zengin kişisi’ bilinen işinsanı Elon Musk arasında süregiden çekişme, vodvil tadında olsa bile, herkesi ilgilendiren bir ciddiyette.Düne kadar ‘aşıklık’ derecesinde yakınlık içerisinde oldukları bilinen bu ikili, bugün birbirlerini yok etmeyi amaçlayan saldırılar gerçekleştiriyor.

Son birkaç aydır -18 Mart’tan bu yana- yaşananların muhtemel sebebini anlamakta zorlanmıyorum. Sanırım, ülke siyasetini şöyle böyle izleyen herkes benim durumdadır.Yabancı medya da, konuyu her ele aldığında, bizlerin ‘muhtemel’ saydığımız sebebi ön planda tutan yorumlara yer veriyor.Anayasal olarak 2028 yılında yapılması gereken ancak yeterli çoğunluğun bulunabileceği kanaatine varıldığında tarihi öne çekilebilecek genel ve cumhurbaşkanlığı seçimlerinde, iktidarın devamını ve adayının -Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın- yeniden seçilmesini sağlamak için yaşanıyor bütün bunlar.

CHP’li belediyelere karşı düzenlenen operasyonların sonuncusunun ‘beşinci’ olduğunu biliyorum. Bu yazıyı okuduğunuzda sayı ‘altı’ya, hatta ‘yedi’ye çıkmış da olabilir.Operasyonlarda gözaltına alınan belediye görevlisi ve belediyeden iş alanların sayısı yüzlerce…İstanbul’daki çoğu ilçe belediye başkanlığı ya boş, ya vekil veya kayyım ile yönetiliyor… Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu da cezaevinde…Operasyonların sebebi yolsuzluk ve rüşvet iddiaları…İDDİALAR DOĞRU OLABİLİR Mİ?Sorum kuşku içeriyor, değil mi?Zaten, operasyonun esas hedefi olduğu bilinen İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı ile sınırlı tutulmamasının sebebi de, kitlelerin duyduğu kuşku…Kuşkuları bir-iki operasyonla gidermek mümkün olmadığı için, gözaltına almalar ve tutuklamalar yaygınlaştırılıyor…Öyle anlaşılıyor ki, operasyonlar ne kadar yaygınlaşır ve kapsam içerisine alınanların sayısı artarsa, kuşkuların azalacağı ve tamamen ortadan kalkacağı düşünülüyor…Gözaltında ve cezaevinde ‘pişmanlık’ duymaya başlayacakların artması beklentisi de operasyonların yaygınlaştırılmasında rol oynuyor.

Herhalde pek çok okurum da ara sıra bilgilerini yapay zekayla sınıyor, bildiği konularda olsa bile araştırmalarında ChatGPT ve benzeri platformlardan yararlanıyordur.Benim öyle bir alışkanlığım oluştu.Dün, Meclis’ten çıkan Kur’an-ı Kerim meal ve tefsirlerinden Diyanet’in beğenmediklerinin yasaklanacağına, toplatılacak nüshaların imha edileceğine dair yasa üzerinde düşürken, benzer konulardaki uygulamalar için ChatGPT’yi açtığımda, programın, “Önceki araştırmalarına bakarak senin hakkındaki kanaatimi öğrenmek ister misin?” sorusuyla karşılaştım.

Hükümetin en görünür bakanının Maliye ve Hazine Bakanı Mehmet Şimşek olduğuna hiç kuşku yok. Bir gün New York veya Washington’da, diğer bir gün Londra’da, ardından bir bakıyoruz Körfez başkentlerinde kendisini dinlemeye gelenler karşısında konuşuyor…En son Kıbrıs Cumhurbaşkanlığı tarafından düzenlenen ‘Türkiye ve Dünya Ekonomisindeki Gelişmeler ve Gelecek Vizyonu’ konferansında sesi duyuldu Bakan Şimşek’in…Göreve ilk geldiği gün ‘rasyonel’ olacağı vaadinde bulunduğu programının başarılı olduğunu, aynı programın kararlılıkla sürdürüleceğini iletti kendisini dinleyenlere…Sanıyorum, o toplantıya katılanlar, biraz da “Acaba koltuğunu kaybedecek mi?” merakıyla orada bulunmuşlardır.

Cumhurbaşkanlığında üçüncü dönemini sürdürmekte olan Tayyip Erdoğan’ın, yeniden adaylığı ile ilgili her açıklaması, seçime dolu dolu üç yıl varken, doğal olarak zihinleri karıştırıyor.Fazla uzak olmayan bir geçmişte, İbrahim Tatlıses’in “Önümüzdeki dönem cumhurbaşkanlığına var mısınız?” sorusuna, Cumhurbaşkanı Erdoğan “Sen varsan, ben varım” cevabını vermişti.

İktidara ve üst düzey bürokrasiye yakın bir gazete yazarı, Cem Küçük, bir süredir çeşitli mahfillerde kulaktan kulağa yayılan bir söylentiyi, dün, köşesine taşıyıverdi: Bürokraside ve iş dünyasında AK Partili bilinenlerden bazıları son zamanlarda Ekrem İmamoğlu’na, CHP’ye yanaşmış…‘Erdoğan-sonrası döneme’ hazırlık olarak…"AK Parti döneminde bir yerlere gelip, Erdoğan sonrasına hazırlık yapanlar!" başlıklı yazısı ile, AK Parti genel başkanı da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’nın, bunları bildiğini ve günü geldiğinde hepsini tasfiye edeceğini duyurdu Türkiye gazetesi yazarı…Tam bu bilgiyi hazmetmeye çalışırken bir başka haber karşıma çıktı.

Şu günler, ABD’de, lise son sınıf öğrencileri ile üniversite mezunu olup akademik hayatta yol almak isteyenlerin heyecan dönemi. O heyecan oradan yurtdışına ve bizim ülkemize de yansıyor.Herhalde ABD’nin önemli üniversitelerinden kabul almış gençlerimizle ilgili sevindirici haberlerle gazete ve TV’lerimizde karşılaşmışsınızdır.

Gazetelerde okuduğunuz, televizyon kanallarında karşınıza çıkan her habere inanmayınız; hatta aynı haber birkaç gazete ve TV’de yayımlanmış olsa da…İlişkilerin ara sıra sertleştiği iki komşu ülke olan Pakistan ile Hindistan, her zaman patlamaya hazır bomba görüntüsündeki Keşmir ihtilafı yüzünden yine çatışmacı bir ortama girdi.

MHP lideri Devlet Bahçeli’nin partisinin grup toplantısında, Abdullah Öcalan’a yönlendirdiği, PKK’ya kendini feshedip silahları bırakması çağrısı yapması teklifinin üzerinden bayağı bir zaman geçti.Çağrının tarihi 22 Ekim 2024 olduğuna göre, bugün tam tamına yedi ayı geride bırakmış oluyoruz.Öcalan çağrıyı yaptı, PKK Öcalan’ı dinledi ve fesih kararı aldı.

Otoriter liderlerin dünyanın dört bir tarafında yükselişine tanık olunduğu artık herkes tarafından kabul görüyor da, deneyimli gözlemciler ve kıdemli akademisyenler bile yeni liderleri değerlendirmede ciddi bir yanlışa düşmekten kendilerini alamıyorlar…Değerlendirmelerinde yeni liderlerin eskilerden bir temel farkını hala anlamış görünmüyorlar…Eski liderlerin en önemli özelliği, kararlar alır ve politika belirlerken tarihin kendilerini nasıl değerlendireceği endişesiyle hareket etmeleriydi; yeni liderler ise kendileri hakkında ne düşünüleceğine zerre kadar önem vermiyorlar…Sözlerinin -hatta yine kendileri tarafından- ertesi gün yalanlanmasına, vaatlerinin boş çıkmasına bile…Önemsedikleri tek şey, yaşadıkları dönemin ülke insanları tarafından, iktidara gelmelerini ve orada kalmalarını sağlayacak kadar beğenilmek…Geri kalan insanlar ve gelecek nesiller umurlarında değil…İktidara gelmek ve özellikle de orada kalmak için yapmayacakları yok…Akla ilk gelen örnekler, benim de bu yazıyı yazmama sebep olan iki günümüz lideri: Donald Trump ile Benjamin Netanyahu…ABD başkanı Trump geçen haftanın üç gününü Körfez ülkelerinde geçirdi.

ABD başkanı Donald Trump haftanın üç gününü Türkiye’den fazla uzak olmayan bölgede geçirdi. Yola çıkılmadan ülkemize de uğrayabileceği duyurulmuştu.İstanbul’da yapılması kararlaştırılmış Ukrayna-Rusya müzakerelerine müdahil olmak üzere…“Rusya’dan gelen heyete Putin başkanlık edecekse” şartı varmış meğerse; Putin gelmedi, Trump da Türkiye’ye uğramadı.

“Biden’ın fiziksel çöküşü - en çok da duraksayan yürüyüşünden belli oluyordu - o kadar ciddi bir hâl almıştı ki, başkanı tekerlekli sandalyeye oturtma konusunda iç tartışmalar yaşanmıştı; ancak seçimden sonraya kadar bunu yapamayacaklarını da biliyorlardı.”Bu satırlar ABD’de yeni yayımlanan bir kitaptan.Yaklaşık on bin kilometre uzaktan bile, televizyon görüntüleri aracılığıyla, fark edilmekteydi Joe Biden’in ileri yaşına bağlı sorunları…Herhalde kimse kendisinden bir atlet çevikliği beklemiyordu, ayaklarını sürüyor hale gelmeseydi…Donald Trump şimdilerde kabiliyeti sayesinde halkının oylarını kendisine akıttığını ileri sürüyor ama, gerçek farklı: Yalnız bir o partiye bir ötekine oylarını kaydıran belli sayıdaki eyaletlerin değil, her seçimde oylarını Demokratlara yönlendirmiş eyaletlerin seçmenleri de, Biden’ın o halini ekranlarda fark edip rakibine oy kullandılar.

Yarım yüzyıla yakın bir süre, elde silah, devlet güçlerine karşı kanlı bir savaş yürütmüş bir örgütün, kongre yaparak kendisini feshetme kararı almasının, silahlarını bırakmaya hazırlanmasının ülke insanları tarafından sevinçle karşılanması beklenir.Nitekim öyle de oldu.Geçen yıl Ekim ayında başlayan sürecin, örgütün feshi kararıyla ilgili ilk bölümü, bu yıl Mayıs ayı sona ermeden nihayetlendi.

Biz “PKK kongresini yaptı ve kendisini feshetti” diyoruz, ama PKK’nın kendisi, duyurduğu metinde, * “PKK adıyla yürütülen çalışmaları sonlandırdığını” * açıklıyor…O kadar…Dün açıklanan ‘kongre kararı’, Ekim ayından bu yana süreci devlet adına yönetenler tarafından, acaba nasıl karşılanmıştır?Kararı kaleme alanlar, yazdıklarının karşı tarafın hoşuna gidip gitmeyeceğini fazla dert etmemiş gibiler…PKK, Türkiye Cumhuriyeti Tarihi’ni yeniden yazma çabasında.

MHP lideri Devlet Bahçeli’nin “Abdullah Öcalan Meclis’e gelsin, PKK’ya silah bırakma çağrısında bulunsun” çıkışıyla başlayan sürecin birinci aşaması hayırlısıyla tamamlandı.Bahçeli’nin “Kurucu Önder” sıfatını yakıştırdığı Öcalan Meclis’e gelmedi ama, sesinin yine de muhataplarına ulaştığı, PKK’nın kendini feshettiği haberinden anlaşılıyor…PKK militanları silahlarını bir yerlere bırakacaklardır.

Sırrı Süreyya Önder’i anma töreni sonrasında saldırıya uğrayan CHP lideri Özgür Özel’e girişilen eylem bir gerçeği herkese hatırlatmış olmalı: Türkiye’de ortam siyasiler için giderek ölümcül tehlikeler taşımaya başladı…Her an her şey olabilir havası hakim siyaset ortamına…Bu gözle baktığımızda CHP liderini ucuz atlatmış sayabiliriz.

İstanbul’un halen cezaevinde tutuklu bulunan büyükşehir belediye başkanı Ekrem İmamoğlu’nun, 35 yıl önce mezun olduğu İstanbul Üniversitesi’nden aldığı diploma iptal edilmişti, biliyorsunuz…Üniversitenin yönetim kurulu tarafından, 25 Mart 2025 tarihinde; aynı durumdaki 27 kişinin diplomasıyla birlikte…Geçen Cuma günü de, İstanbul Üniversitesi rektörlüğü, diplomaları e-devlet veri tabanından sildirmiş…İmamoğlu’nun avukatları, bir türlü kendisine bildirilmediği için, karara itiraz edemiyorlardı; 50 gün sonra gelen bu işlemle iptalin iptali süreci herhalde başlayabilecek…Süreç tamamlanıp kararın yanlış olduğu mahkeme tarafından tescil edilene kadar, Ekrem İmamoğlu ‘lise mezunu’ muamelesi görecek…Tabii süreç öyle sonuçlanırsa…Önemli mi?Cumhurbaşkanı adayı olmasa, partisi CHP onu aday ilan etmese, 15,5 milyon insan aday adaylığına onay vermese önemli olmazdı; ancak mevcut anayasaya göre, cumhurbaşkanı seçilebilmek için lise mezuniyeti yeterli değil, yüksek öğrenim de görmüş olmak gerekiyor…Dolayısıyla, diplomasının iptali işlemi mahkemece iptal edilmezse, yapılacak ilk seçimde İmamoğlu aday olamayacak…35 yıl önceki mezuniyetin geçersiz sayılmasını getiren diploma iptalinin siyasi hayatta böyle bir sonucu bulunuyor…Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın kullandığı sözcük ‘telef’ idi, hatırlayalım…Türkiye 18 Mart 2025 tarihinden bu yana diploma iptalini bu yönüyle tartışıyor.

Siyasi tarihimiz pek çok saldırıya sahne olmuştur.İsmet İnönü’ye, bir saldırgan, tabancasından bir biri ardına üç kurşun yağdırmıştı (21 Şubat 1964).Süleyman Demirel, biri 13 Mayıs 1975, diğeri 18 Mayıs 1996 tarihlerinde olmak üzere, birden fazla saldırıya muhatap olmuştu.Turgut Özal, ölümle yüz yüze geldiği bir suikast girişimine uğramıştı (19 Haziran 1998).

ABD’nin ikinci kez seçilen başkanı Donald Trump’ın Beyaz Saray’daki 100. günü vesilesiyle, Amerikan gazeteleri, yeni dönemde yaşananları ayrıntılarıyla okurlarına aktardılar.Övünülebileceği tek bir konu yok Trump’ın; halkını kutuplaştırdı, demokratik kurumların her birini işbaşına getirdiği kifayetsiz kadrolar eliyle işlevsiz hale getirdi.

Nereye gitsem, kiminle karşılaşsam hep aynı soruya muhatap oluyorum. Herkes ülkenin içinde bulunduğu durumu merak eder görünerek aslında gelecekle ilgili beklentileri öğrenmeye çalışıyor.Soruların biçiminden, insanların bugünleri kayıp olarak gördükleri, işlerin yakın gelecekte düzelip düzelmeyeceğini merak ettikleri anlaşılıyor.

Donald Trump’ın başkan seçilmesi sonrasında ABD’de yaşananlar, en aklı başında Amerikalıların bile akıllarını karıştırdı.Vaktiyle dünyanın en itibarlı iki üniversitesinin kampüslerinde, IQ’su yüksek insanlarla birlikte iki yıl geçirdiğim, ayrıldıktan sonra da işim gereği sıkça ziyaretlerde bulunduğum ABD’den şu sıralarda gelen haberler hep olumsuz.

Yerel seçimde -31 Mart 2024 günü- sandıktan birinci parti olarak CHP çıkınca, genel seçimin tarihinin erkene alınacağı öngörüsünde bulunmuş, bunu sonradan birkaç kez daha tekrarlamıştım.‘Erken seçim’ beklentisi son zamanlarda daha da arttı.Son günlerde dile getirdiği tahlilleri dikkatle takip edilmeyi hak eden Prof. Mümtaz’er Türköne de kervana katıldı.

Önceki hafta sonu, hükümetin düzenlediği Antalya Diplomasi Forumu (ADF) bir çok yönden ilgi çekti.Değişik ülkelerden devlet ve siyaset adamları, uluslararası kurumların üst düzey yetkilileri ve akademisyenler, ADF zemininde, ülkemizi de yakından ilgilendiren konular üzerinde deneyimlerini paylaştılar, yorumlarda bulundular.

Yıl 1979 olmalı. Bir yılımı geçirdiğim yabancı ülkede her hafta uğrama itiyadında olduğum bir kitapçının vitrininde gözüme ilişen İngilizce kitabı büyük bir heyecanla açtığımı hatırlıyorum.O sıralar İskoç yazar ve tarihçi Thomas Carlyle’ın dilimize birkaç kez ‘Kahramanlar’’ adıyla çevrilen kitabını yeni okumuş, kitapta Dante ve Shakespeare gibi şairler, Luther gibi dinadamları, Jean-Jacques Rousseau gibi filozof-yazarlar ve Napoleon gibi komutanlar yanında İslam Peygamberi’ne de yer verilmesinden etkilenmiştim.

Donald Trump’ın başkan seçilip göreve başlaması sonrasında tanık olunan ABD ile Türkiye’de yaşananlar arasındaki benzerlikler, insanı, ister istemez hayrete düşürüyor.Örnek çok ve her geçen gün yeni benzer tavırlarla karşılaşılıyor…ABD’de başkanların iki dönemden fazla yönetimde kalmasının önünde anayasal engel bulunuyor.

Gazze’de, sıra, bombaların yol açtığı yıkım sonrasında neler olacağına geldi.Hayır, Gazze’nin değil.Gazze’nin ne olacağını, ABD Başkanı Donald Trump’ın sosyal medya üzerinden yayınladığı videodan biliyoruz: Gazze dünya zenginlerinin tatil beldesi haline dönüşecek… Bunun için de üzerlerine düşen bombaların yıktığı binalar tamamen temizlecek.

Dünya edebiyatının en göz alıcı eserlerinden biri, Rusların ‘şairlerin şairi’ sıfatıyla andıkları Boris Pasternak’ın Doktor Jivago adlı romanıdır. Sonraları başrollerinde Mısırlı Ömer Şerif ile Julie Christie’nin yer aldıkları filmi de beş Oscar ödülüne layık görülmüştü.Pasternak’ı ve romanını anmamın sebebini biraz sonra anlayacaksınız.

ABD başkanı Donald Trump dünyanın en güçlü adamı. Ondan önceki başkanlar da en az onun kadar güçlüydü, ama Trump’ın onlardan farkı var: Gücünü şahsının, yakınlarının ve taraftarlarının çıkarları için de kullanıyor o.Dün bütün dünya bu gerçeğin son örneğini gözleri açık izledi: Ağzını açtığında yere çakılmakta olan şirketi Trump Media’nın hisselerinin değeri, Trump ağzını kapattığında tam 415 milyon dolar artmıştı.

Herkesin ağzında aynı cümle var: Dünya değişiyor…Doğru, değişiyor dünyamız ve bunu artık herkes fark ediyor. Ancak, bu değişimin temel değerlerden uzaklaşarak sağlandığının farkında olan pek az.“Yalan söylememek” ve “Adaletten şaşmamak” gibi iyi insan olmanın asgari şartlarına bile uyulmuyor.Günümüzü daha iyi anlayabilmek ve dün ile bugünü karşılaştırabilmek için, ‘en önemli temel değerlere’ dair kendi dini metinlerimizden bir derleme yaptım.

Bayramın en hüzünlü görüntüsü, cezaevleri önünde bekleşen anne-babalardı.Saraçhane ve Maltepe’de yapılan yüzbinlerin katıldığı gösteriler ile öğrencisi oldukları üniversitelerde düzenlenmiş toplu protestolar sırasında gözaltına alınan öğrencilerin anne-babalarının görüntüsü…Yavrularıyla ancak üçüncü gün hasret giderebildiler…Gençlerin cezaevine düşene kadar orantısız şiddete maruz kaldıkları yolundaki haberleri Emniyet yalanlıyor; oysa, ekranlara yansıyanlar bile yeterince açıklayıcıydı.