Ülke siyasetini iki aya yakın meşgul eden konu aslında bir hiçmiş…Daha doğrusu “Maske üstüne maske takan, kılıktan kılığa giren köşe başı fitnebazlar” tarafından köpürtülen, “Ahmaklar, asalaklar, arsızlar” ile “Mühürlü kalpler, duymayan kulaklar, görmeyen gözler” tarafından gündeme taşınan gerçek dışı bir şeymiş…Bunları aynen böyle söyleyen MHP genel başkanı Devlet Bahçeli…“Öküz altında buzağı arayacaklarına gitsinler kendilerine münasip kapak arasınlar” diyen de Bahçeli…Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ile arasında hiçbir görüş farkı bulunmadığını duyurmak için bunları söyledi MHP lideri…Bizlere de inanmak düşüyor.

Askeri okullardan birincilikle mezun olanlara, mezun oldukları okulların psikoloji danışmanları, mezuniyet töreni öncesi özel ilgi gösterse iyi olur.Son törende yaşananlardan hareketle bu tavsiyede bulunuyor değilim; daha öncesi de var.En belirgin örnek Maltepe Askeri Lisesi’ni birinci bitiren Mehmet Ali Çelebi…İsmi en çok genç bir teğmen olarak Ergenekon davaları sırasında duyuldu ama, sonrasında yaşadıkları bu günlerde tartışma gündemine giren ‘çifte yeminli teğmenler olayı’ açısından daha önemli.

Yesarizade Servet Bey’in hisarbuselik makamında bestelediği, sözleri de kendisine ait “Bir hadise var can ile canan arasında” diye başlayan şarkısı “Kaldım yine bir ateş-i hicran arasında” diye devam eder.Şarkı da güzeldir de sözleri bana bayağı anlamlı gelir.Ülke siyaseti son zamanlarda bana bu şarkıyı hatırlatıyor.AK Parti ile MHP iktidarın iki ortağı.

Koalisyonlar döneminde görmeye alıştığımız türden bir buluşma tek partinin iktidarda olduğu dün yaşandı. Dikkatler, dün, iki parti genel başkanının daha önce programlarında bulunmayan ani buluşmaları üzerinde yoğunlaştı.Eskiden, koalisyonlar döneminde, böyle buluşmalar koalisyon ortakları arasında ihtilafların zirveye çıktığı sırada yaşanırdı; şimdi tek parti iktidarı var ama bu defa da benzer bir beklenmeyen gelişmeyle karşılaşılır mı merakı herkesi sarmıştı.

Eskiden, daha önce baştan geçmiş bir olay yeniden karşımıza çıktığında “Biz bu filmi görmüştük” denilirdi. Ülkemizde o tür bir duygunun sıkça tekrarlandığını hatırlıyorum.Şimdilerde farklı bir duygu beni etkisi altına alıyor; “Galiba eski filmi yeniden göreceğiz” duygusu…Karışık ifadeli bir giriş olduğunun farkındayım ama merak etmeyin yazının bundan sonrasında konuyu açacağım.

Demokrasilerde iktidarlardan umudunu kesen veya herhangi bir sebeple ‘değişim’ isteyen halk, dikkatini muhalefet üzerinde yoğunlaştırır.ABD ve İngiltere gibi iki partinin siyasete egemen olduğu ülkelerde halkın işi kolaydır.Kısa süre önce, ABD’de, Demokratik Partili başkan Joe Biden koltuğunu Cumhuriyetçi Parti adayı Donald Trump’a kaybetti.

Ülke olarak koalisyonlara aşinayız. Son yarım yüzyılda koalisyonların türlü çeşitlisini yaşadık; hiçbiri uzun ömürlü olamadı. Menfaat karşılığı ayartılan ve bakan yapılan rakip partinin milletvekilleriyle kurulanını da gördük; ortakların öne geçme kavgasıyla yıkılanını da…En sonuncusu Bülent Ecevit’in başbakanlığında oluşan DSP-MHP-ANAP koalisyonuydu; diğer ortakların partisi yerine başka bir partiyi koalisyona alma niyetinden kuşkulanan MHP lideri Devlet Bahçeli’nin erken seçim talebiyle ömrü kısalmıştı onun da…Uzatmayayım: En ilginci ve en uzun ömürlüsü 2017 yılından beri süren ‘Cumhur İttifakı’ birlikteliğidir.

MHP lideri Devlet Bahçeli, kendi partisinin tabanından başlayarak siyasi gelişmeleri izleyen herkesi şaşırtan çıkışından geri adım atmayı düşünmüyor. Her iki teklifinde de ısrarlı.En iyisi, partisi grubunda bu hafta yaptığı konuşmanın o bölümünü aynen aktarayım:“Ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına çarptırılan teröristbaşı, terörün bittiğini, PKK’nın lağvedildiğini, ihanet ve bölücülüğün çıkmaz sokak olduğunu söyleyecekse, haydi DEM grubuna gelsin, bunları teker teker söylesin, ak koyun kara koyun ortaya çıksın, ‘umut hakkı’ndan da istifade etsin.

Yarışın yakın geçeceği, sayımın uzun sürebileceği, itirazların söz konusu olabileceği, sonucun bir iç-savaşa bile yol açabileceği konuşuluyordu.ABD seçiminde bu beklentilerin hepsi yanlış çıktı: Donald Trump rakibi Kamala Harris karşında itiraz edilemeyecek bir zafer kazandı.Yalnız kendisi başkan seçilmekle kalmadı, Kongre’nin iki tarafında da çoğunluğu partisine kazandırdı.

Ahmet Türk’ün kaç kez Mardin’e belediye başkanı seçilip kaç kez yerini kayyuma bıraktığını anlamak için Wikipedia’ya başvurduğumda, siyasete atıldığı ilk günden bu güne içinde yer aldığı partilerin listesi karşıma çıktı.İlginç listeyi sunuyorum:Demokratik Parti (1973-1974)Cumhuriyet Halk Partisi (1974-1980)Sosyal Demokrat Halkçı Parti (1987-1989)Halkın Emek Partisi (1990-1993)Demokrasi Partisi (1993-1994)Halkın Demokrasi Partisi (1994-2003)Demokratik Halk Partisi (2003-2005)Demokratik Toplum Partisi (2005-2009)Halkların Demokratik Partisi (2014-2023)Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi (2023-günümüz)Ülkemizdeki siyasi ortamı bilmeyen biri “Amma çok parti değiştirmiş” diye düşünüp, Türk’ü de siyasi tarihimize ‘fırıldak’ sıfatıyla geçmişlerden biri sanabilir.

Geçen yüzyılın savaşlarla sınanan ilk yarısında, uygar sayılan dünyada, kapağında ‘demokrasi’ sözcüğü bulunan kim bilir kaç kitap yayınlanmıştır.Böyle konuların istatistiğini yapanlar da mutlaka vardır ama 40 milyona yakın global eseri raflarında barındıran ABD Kongre Kütüphanesi listesinden taramayla genel bir bilgi edinilebilir sanıyorum.

Bizde siyasiler gizemli işler yapmayı, gizemli sözler söylemeyi seviyorlar.Herhalde bizlerin aklına güvendikleri için…En son örneği, AK Parti Genel Başkanı da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan partisinin grup toplantısında verdi.Devlet Bahçeli’nin Kürt sorununa yeni yaklaşımı konusunda görüşünü açıklaması bekleniyordu.Özellikle de en çok merak edilen, konuşmanın, PKK’nın silah bırakması çağrısını Abdullah Öcalan’ın Meclis’e gelip DEM grubundan yapması ve buna karşılık ‘umut hakkı’ kolaylığından yararlandırılması bölümlerini nasıl değerlendirdiğiydi.

Acaba partilerde önemli kararlar nasıl alınıyor?Her partinin yönetim kademeleri kongre sürecinde seçimlerle oluşur. Merkez Karar ve Yönetim Kurulu (MKYK), Merkez Yürütme Kurulu (MYK) ve Genel Başkan, delegelerin verdikleri oylarla belirlenir.Dolayısıyla, önemli kararların Genel Başkan’ın açıklamasından önce MKYK’da ve sonra MYK’da görüşülerek belirlenmesi gerekir.

Bugün bütün yurtta görünür her yer bayraklarla donatılacak…Devlet yönetiminde bulunanlar ile siyasi parti liderlerinin günün anlam ve önemine dair mesajlarını gün boyu haberlerde dinleyeceğiz…İllerde yerel yöneticiler, törene katılan başka önemli şahsiyetlerin de bulunduğu ortamlarda, hamaset nutukları çekecekler…Bütün bunlar doğal, çünkü bugün Cumhuriyet bayramı…Cumhuriyet’in ilan edilmesinin üzerinden geçen yüzyıl boyunca hep olduğu gibi yaşanacak bu bayram günü de…Yadırgamıyorum, tam tersine her yıl bu zaman Cumhuriyet kavramı üzerinde düşünüyor ve günü kutlanmaya, Cumhuriyet’i de korunmaya değer buluyorum.

PKK ile İmralı’da mahpus Abdullah Öcalan’a ve temsil ettikleri ne varsa hepsine bütün hayatı boyunca muhalefetiyle bilinen MHP lideri Devlet Bahçeli tarafından yapılmış çağrıdan hemen sonra…Bahçeli’nin beklenmedik çıkışına DEM Parti’nin destek verdiğini açıklaması üzerine…CHP lideri Özgür Özel’in itirazlara rağmen partisinin geleneksel politikası hilafına açıklamalar yapmaya başlamasını takiben…Cumhurbaşkanlığı Savunma Sanayii Başkanlığı desteği ile iki yılda bir düzenlenen ve dört gün (22-26 Ekim) sürecek SAHA EXPO Savunma, Havacılık Uzay Sanayii Fuarı’nın başladığı gün…Başkent Ankara’da, Türkiye savunma sanayiinin en bilinen kurumu olan TUSAŞ’a karşı, bir terör saldırısı meydana geldi.

Türkiye Cumhuriyeti 100 yaşında; bunun 40 yılı ayrılıkçı terör gölgesinde geçti. Bütün bu yıllar boyunca pek çok kez önceki gün yaşanana benzer olaylarla ilgili yazılar kaleme aldım.Size eski iki yazımdan alıntılar yapacağım.İşte 18 Şubat 2021 tarihli yazım:Yazı hayatında 50 yılı geride bırakınca her karşılaşılan yeni olay daha önce yaşanmış hissiyle beraber geliyor.

Tam terörü bitirme yolunda yeni adımlar atılma hamlesi başlamışken, terörist, eylemiyle Ankara Kazan’daki TUSAŞ tesislerinde başını çıkarıverdi.Bu yazıyı kaleme alırken patlatılan bombanın dumanı hala tütüyordu; çatışma sırasında atılan kurşunların sesi de kulaklarımda yankılanıyordu.Eyleme şaşırmak mı gerekiyor?Hayır, tam tersine, terörü bitirme amaçlı her girişim, teröre kendilerini adamış sergerdelerin eylemleriyle test edilebilir.

Fethullah Gülen uzun yıllardır yaşadığı ABD’de öldü.Yaklaşık son on yılını, bir ‘devlet düşmanı’, hatta ‘terörist başı’ sıfatlarıyla anılarak geçirdi.Bunu hak ediyor muydu?Türkiye’nin her anlamda kimyasını bozan ‘darbe girişimi’ ile ilişkisi olduğuna dair güçlü emareler bulunduğuna göre, bu soruya cevapta zorlanılacağını sanmıyorum.

Ara sıra Youtube’ta değişik konulardaki videolara göz atıyorum. O sayede, vaktiyle değişik sol örgütlerde mücadele vermiş bazı isimlerin kendi anlatımlarından hayat öyküleriyle de karşılaştım.İyice gençliğinde, sol örgütleri, Fethi Tevetoğlu ile Aclan Sayılgan’ın karşıt kitaplarından öğrenmeye çalışmış biri için, solcuların öz yaşam öyküleri farklı etkilenmelere yol açıyor.

O gün, MHP lideri Devlet Bahçeli’nin önce kendilerini süzdüğünü fark etmişler… İçlerinden biri, “Selam mimikleri yolluyor” demişken, Bahçeli’nin birdenbire yanlarında bitip elini uzatttığını görmüşler.Tuncer Bakırhan, “Hiç beklemiyorduk, şaşırdık tabii” dedi.Memnunlar…Kendilerine uzatılan eli ve ardından başlayan ‘Kürt sorunu’ etrafındaki tartışmaları… Bahçeli’nin sözlerini… Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın ona bu konuda çıktığı desteği… Ve sürekli ‘birinci parti’ diye sözünü ettikleri CHP’nin lideri Özgür Özel’in karşı çıkmak yerine süreci sahiplenmesini…Bu gelişmenin bütününü önemli buluyor DEM’in eş başkanları…Tülay Hatimoğulları ile Tuncer Bakırhan…DEM’in İstanbul/Taksim’de düzenlenen basınla sohbet toplantısında dinlediklerim, son bir hafta içerisinde yaşananları, onların, yeni bir süreç içinde bulunduğumuz biçiminde yorumladıklarını düşündürüyor.

Devlet Bahçeli’nin DEM partililer ile el sıkışması ve ardından Abdullah Öcalan’a dönük PKK’ye silah bıraktırma çağrısıyla başlayan tartışmaları ilgiyle izliyorum.Konuya yaklaşım açısından, siyasiler ile yorumcular ayrı cephelere savrulmuş görünüyorlar.Yandaşlık ortadan kalktı. Muhalefet de öyle. Buna karşılık, ülkenin en çetrefilli sorunu karşısında, siyasiler büyük çoğunluğuyla ‘çözümden yana’ tavır almaktalar, yorumcular ise genellikle girişime karşı çıkıyor.

Ortadoğu’nun ne denli çetrefilli sorunları bulunduğunu en iyi bilenlerden bir dostum, uzun yıllar, Filistin’de ‘iki devletli çözüm’ için umudunu, her türlü çözüme kulaklarını tıkadığı bilinen Netanyahu’ya bağlamıştı. Onun her iktidara gelişinde, “Bu defa olabilir” beklentisini kaç kez ağzından duymuşumdur.Netanyahu son başbakanlığında, adını, birlikte hiç anılmayı istemeyeceği kişiler listesine yazdırdı.

TBMM’de en heyecanlı günler genel seçimler sonrasında yaşanırdı. Seçimi muhalefet kazanmışsa Bakanlar Kurulu sıfırdan oluşacağı için, seçilmeyi başarmış her milletvekili kendini bakanlık konusunda şanslı görürdü.Evet her milletvekili; okuma-yazması olduğu kuşkulu bakanlarımız bile vardı geçmişte.İktidar sandıkta güven tazelediğinde, ‘Beyefendi’nin gözdeleri bile yerlerini koruyacaklarından emin olamazdı.

Siyasi hayatımızın vazgeçilmezlerinden Süleyman Demirel’in literatürümüze kazandırdığı “Dün dündür, bugün de bugün” sözü, kıymeti daha da artarak, varlığını günümüzde sürdürüyor.MHP’nin bu alandaki kıvraklığını, uzun bir süre şiddetle karşı çıktıkları ‘başkanlık sistemi’ konusunda yaşayarak öğrenmiştik. Sistem değişikliği talebi yüzünden hiç hoşlanmadıkları ve bunu da liderlerinin ağzından en ağır sözcüklerle ifade ettikleri Tayyip Erdoğan’a, “Gelin sistemi birlikte değiştirelim” diyebilmişlerdi.

İsrail’de yayınlanan Haaretz gazetesinin dünkü nüshasında bir karikatür hemen dikkatimi çekti. Dün 7 Ekim’di ve ölü sayısının 50 bine doğru yol aldığı Gazze savaşını başlatan Hamas saldırılarının ilk yıldönümüydü.Netanyahu savaş kabinesi üyeleriyle kadeh tokuşturken çizilmiş karikatürde…Çizen, Netanyahu’ya, şu sözleri söyletiyor: “Bir yıl geçti, bir yıl daha geliyor, hadi kadeh kaldıralım.

Geçtiğimiz Çarşamba günü -2 Ekim 2024- Yahudilerin yılbaşısıydı. İlk insanlar Adem ile Havva’nın 5785 yıl önce yaratıldığına inanıyor Yahudiler ve yeni yılın ilk gününü ‘Rosh Hashanah’ adıyla bayram olarak kutluyorlar.Rosh Hashanah’nın ilk iki günü içerisinde Yahudilerin hiçbir iş yapmamaları gerekiyor. Dar çevreleri dışıyla ilgilenmeleri, sözgelimi televizyon izlemeleri, cep telefonlarından sosyal medyaya göz atmaları bile yasak… Bu sebeple üç gündür Haaretz ve Jerusalem Post gazetelerini, yayımlanmadıkları için, okuyamadım.

Birkaç gün sonra bir yılını dolduracak Ortadoğu’daki savaşta Gazze’den ve Batı Şeria’dan sonra Lübnan ve Yemen gibi yeni cepheler de açıldı. Bir yıl boyunca yaşatılanlara bakarak artık şu soruyu yüksek sesle sorabilirim: Savaşın amacı ne?Daha ilk günden, İsrail’in, 7 Ekim’i bahane ederek, Hamas üzerinden, Filistinlileri topraklarından silme amacını gerçekleştirme girişiminde bulunduğunu kayda geçirmiştim.

Netanyahu’nun son başbakanlığı döneminde sürekli ‘savaş’ üreten bir ülkeye dönüştü İsrail.Güvenlik gerekçesini öne çıkartarak ‘savaş’ açılıyor, savaş sırasında daha da artan güvenlik endişesi, yeni cepheler açılmasını getiriyor.Dünya tarihinde böyle dönemler vardır: ‘30 Yıl Savaşları’ adıyla anılanı (1618 to 1648), Avrupa’nın dört bir yanına savaşın yayıldığı ve süreklilik kazandığı bir dönemin eseridir.

Ülkemizde ne çok Ortadoğu uzmanı varmış…Günlerdir, ellerinde birer sopa olduğu halde, haritalar önünde, stratejik olduğunu özellikle belirttikleri çok taraflı hamleleri ekranlarda anlatanlara bakıp böyle bir sonuca varmamak elde değil.Sevinelim mi?Hayatının büyük bölümünü siyasetin merkezinde geçirmiş, tek parti döneminden başlayarak sonrasında da CHP saflarında önemli görevler üstlenmiş bir yaşlı dostla sohbetimi hatırladım.

Yerel seçimden birinci parti olarak çıkan CHP erken seçim istiyor.İstediği olursa, genel seçim ve cumhurbaşkanlığı seçimi birlikte yapılacak…Herhalde o seçimde de sandıktan birinci parti olarak çıkılıp hem hükümet kuracak sayıda milletvekiline sahip olunacağı, hem de belirlenen adayın cumhurbaşkanı seçilmesinin sağlanacağı hesap ediliyordur…Olabilir, neden olmasın?Nitekim CHP yönetim kademelerinde yer alanlar, seçim henüz ufukta görünmezken, iktidar rüyası görüyorlar…Ekonominin orta halliyi fakirleştirdiği, fakiri ise açlık seviyesinin altına gönderdiği günümüzde, içte ve dışta sayısız sorunla karşı karşıya kalmış, hepsinden yara alması mukadder mevcut iktidara bakıp, tersini düşünmek gerçekten çok zor.

Türkiye’nin, ABD ile arasının açık olduğu bir dönemde, muhatabına alternatifleri bulunduğunu göstermek için Rusya’dan satın aldığı S-400’lerin İncirlik üssüne yerleştirilmesinin düşünüldüğünü, Yunan Kathimerini gazetesi yazdı.Gazeteye göre, Amerikalılar “Onları İncirlik’e yerleştirin, F-35 jetlerine koyduğumuz engeli kaldıralım” teklifinde bulunmuş…Milli Savunma Bakanlığı bu haberi yalanladı.

Televizyonların durumunu bilmiyorum, izlemedim çünkü, ancak dünkü gazeteler beni yine hayrete düşürdü: Beş hafta boyunca ‘arkası yarın’ heyecanıyla takip ettikleri, Diyarbakır’da kalleş bir cinayete kurban gitmiş sekiz yaşındaki kız çocuğu Narin, sayfalardan bütünüyle yok olmuş…Manşetlerde zaten yok o haber, Hürriyet-Sabah hiç görmemiş, Milliyet’te iç sayfalarda unutulmuş…Unutulması gerekmiştir de ondan…Medyanın yüzü olsaydı ‘yüzsüzlük’ ile suçlayacaktım.

Kendisini “Radyo ve televizyon yayınlarını düzenleyen ve denetleyen otoritenin başı” olarak tanımlayan RTÜK’ün başkanı Bekir Şahin’in, sekiz yaşındaki kız çocuğu Narin ile ilgili yayınlar konusunda söylediklerini hayretle karşıladım.“Medyamız beni hayal kırıklığına uğrattı” demiş RTÜK başkanı Şahin.Doğrusu, günümüzde, medyamızla ilgili olumlu düşüncelere sahip biri değilim; beş haftadır her gün gazeteler ve ekranlardan akan konuyla ilgili haber ve yorumlar, şimdiye kadar sahip olduğum az umudu da ortadan kaldırdı.

Geçenlerde, dün geceki Fenerbahçe-Galatasaray derbisi kadar önemli bir başka maçı izlerken sahada kaydedilen harika bir gol, beni sonradan çok düşündürdü.Kazanma iddiasıyla sahaya çıkan takım, oyununu, karşı tarafın golcüsünü sakatlayıp en büyük tehdidi böylece saf dışı etmek üzerine kurmuş olmalıydı. Fırsat yakalanacak gibiydi de.

İsrail’in Lübnan’da gerçekleştirdiği son saldırının yöntemi, gündelik ihtiyaç halini almış bulunan cihazların silah olarak kullanması bakımından, bütün dünyayı sarsacak önemde.Çağrı ve telsiz cihazlarını patlatarak, insanları öldürmeyi veya sakat bırakmayı hedefledi İsrail.Acaba başka teknolojik cihazların silah olarak kullanılması da sırada mı?Bütün bir kenti karanlığa gömüp önceden belirlenen hedeflerin o karanlıkta vurulması gibi bir eylem mesela…Cihazların silaha dönüştürülmesi için illa İsrail menşeli olması gerekmediğini, Lübnan’da patlayan çağrı cihazlarının Tayvan/Macaristan yoluyla Lübnan’a ulaşmasından biliyoruz.

En baştan söyleyeyim: İsrail’in hedefinde, uzun asırlar boyunca oluşmuş ‘uluslararası hukuku’ ile onun en önemli parçası olan ‘savaş hukuku’ var.Ayşenur Ezgi Eygi’yi, savaş alanı olmayan bir yerde -Batı Şeria’da-, sessizce protestoda bulunmak üzere geldiği sivillere ayrılmış bölgede, gösteriler bittikten sonra öldürdü İsrail ordusu…Bu, ikinci olayıydı İsrail ordusunun; 2003 yılında, Rachel Corrie, bir askerin kullandığı buldozerle ezilerek öldürülmüştü.

Bir süre cezaevinde misafir edildiği ABD’de hayatını sürdüren Sezgin Baran Korkmaz (SBK) ile Fatih Altaylı’nın mülakatını baştan sona ben de izledim. Hem de gözümü kırpmadan, tam üç saat…İki milyona yakın insan izlemiş mülakatı.Programa “Bakan Soylu kimin ’50 milyon dolar borcunu sil’ dedi?” başlığı konulmasının çok izlenmede katkısı olmuştur.

Her ne sebeple olursa olsun bütün bir halkı ayrımcılığa tabi tutmak çirkin bir davranıştır.Hastalıktır.Batı 1930’larda ‘anti-Semitizm’ adlı hastalığın pençesindeydi.Yahudilerin, 1960’lara kadar, Batı ülkelerinde -ABD’de bile- her meslek alanında yer almaları, her istedikleri mahallede oturmaları mümkün değildi; önemli üniversiteler ancak belli sayıda Yahudi öğrenci kabul ediyordu.

CHP’nin, ilk genel seçimden birinci parti çıkma ve iktidar olabilme şansı yakaladığına kuşku yok. 31 Mart seçimi CHP’ye ülkenin yaklaşık üçte ikisinde yerel iktidar olmayı getirdiğine göre, aynı durum neden genel seçimde de yaşanmasın?Görebildiğim kadarıyla CHP’liler bu beklenti içerisindeler…Hafta sonunu tüzüklerinde köklü sayılabilecek değişiklikler yaparak değerlendiren CHP kadrolarından kurultaya yansıyan heyecan bu beklentiyle ilgili.

Medyamız “Türkiye BRICS’e katılıyor” haberini öne çıkartıyor.BRICS’e katılmak mı, o da nereden çıktı?Habere benim ilk tepkim bu oldu.Ardından da, “Acaba ABD ile yine ciddi bir sorun mu yaşanıyor?” sorusu zihnime üşüştü.Zihnime bu sorunun üşüşmesi yakın geçmişte yaşanan bir gelişmeyle ilgili.Rahip Brunson’un cezaevinde tutulduğu aylarda ABD ile Türkiye -daha doğrusu ABD başkanı Donald Trump ile Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan- arasında yaşanan sorunlu dönemi hatırlıyorsunuzdur.

Kara Harp Okulu yeni mezunlarının bir bölümünün yemin töreni sonrası kılıçlarını şakırdatarak bir yemin daha etmeleri, asker içindeki ‘darbeci’ zihniyetin hortlaması mı sayılmalı?Türkiye, askerlerin siyasete müdahale alışkanlığı olduğu bir ülke; 27 Mayıs (1960) darbesi sonrasında Milli Birlik Komitesi içerisinde yer alanlar arasında küçük rütbeli subaylar da vardı.

Meslektaşlar içerisinde ülkedeki gelişmeleri değerlendirmede en fazla zorlananların ekonomi alanında uzmanlaşmış gazeteciler olduğunu sanıyorum. Özellikle de iktidara muhalif ekonomi yazarları…Ülkede ekonomi kötü ve onlar bunu en iyi bilebilecek durumdalar; ancak kötü gidişten herkes gibi onlar da olumsuz etkilendiği için, ekonomi yazarlarının, olumlu gelişmeler beklentisi içerisinde olmaları da gerekiyor…Nitekim, Hazine ve Maliye’nin başına Mehmet Şimşek geldiğinde, en muhalif ekonomi yazarları bile, birkaç istisna dışında, işlerin düzelmesini beklediler.