Tarihimizdeki en adaletsiz, en eşitsiz seçimlerden birine gidiyoruz 31 Mart’ta. Özellikle İstanbul’da. İstanbul’un CHP’li Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun yeniden seçilmemesi için Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan bütün devleti seferber etmiş görünüyor. TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş’tan Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’a, sandık güvenliğinden sorumlu İçişleri Bakanı Ali Yerlikaya’ya seçim güvenliğinden sorumlu Adalet Bakanı Yılmaz Tunç’a dek büyün yönetim AK Parti adayı Murat Kurum’a destek seferberliğinde.

Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, Fidan üzerinden İmamoğlu’na arka çıktı; PKK’lılar Belçika’da Türklere saldırıyor, Dışişleri Bakanı esnaf ziyaretinde diye.

Eşitsiz seçim, sadece iktidar değil, muhalefet de

Sadece iktidar değil, hemen bütün muhalefet partileri İmamoğlu’nun kaybetmesini istiyor. Çünkü bu kadar engellemeye karşı İmamoğlu 2019’dan sonra 2024’te de (Kurum’u değil, aslında) Erdoğan’ı ikinci kere, hem de evi İstanbul’da yenilgiye uğratırsa İmamoğlu’nun sadece CHP’nin değil Erdoğan karşıtı muhalif seçmenin doğal lideri olarak görüleceğini biliyorlar.

İmamoğlu’nun engelleri sadece iktidar ve muhalefet partileri değil, CHP’nin tamamı bile destek vermiyor.

İstanbul’da, İmamoğlu kaybederse Kemal Kılıçdaroğlu geri gelir beklentisiyle “Arkadan hançerleyenlere oy yok” pankartı asılması CHP tabanında öyle öfkeye yol açtı ki, Kılıçdaroğlu “CHP’nin bütün adaylarını destekliyorum” açıklaması yapmak zorunda hissetti kendisini.

MetroPoll’ün Şubat ayı Türkiye’nin Nabzı araştırmasında CHP’li olduğu halde Kurum kazanır diyenlerin oranı yüzde 4,2’den Mart ayı sonunda 1,2’ye düşmüş görünüyor.

Kendi adıma, MetroPoll’ün 9 puan fark bulgusuna temkinle yaklaşıyorum. Son dakika ataklarla Kurum’un kazanması ihtimalini hala dışlamıyorum.

Baskı İstanbul ile sınırlı değil

Çünkü tam saha iktidar baskısının sadece İstanbul ile sınırlı olmadığını da görüyorum.

Balıkesir CHP Büyükşehir Belediye Başkanı adayı Ahmet Akın, şehir tarihinde bu kadar bakanı bir arada görmediğini, neredeyse her gün bir iki bakanın şehre gelip AK Parti için oy istediğini söylüyor. Aynı durum CHP ve AK Parti arasındaki başkanlık yarışının geçerli olduğu diğer iller için de geçerli. Bursa, Antalya, Hatay, Adana, Eskişehir bunlar arasında.

CHP ile değil ama örneğin AK Parti ile Yeniden Refah Partisi arasında rekabet olan Şanlıurfa, Düzce gibi şehirler de bakan akınına uğruyor.

İzmir’de CHP oy kaybetse dahi Cemil Tugay AK Parti adayı Hamza Dağ’a seçimi vermeyecek gibi görünüyor. Ama AK Partili Bakanlar, yetkililer son olarak ilk astronotumuz Alper Gezeravcı’yı da resmi üniformasıyla çıkarttıkları AK Parti seçim etkinliklerine İzmir’i de kattılar.

Bakanlar, özellikle İstanbul’da İmamoğlu anketlerin önde gösterdiği gibi kazanırsa “Yeterince destek vermediniz” diye itham edileceklerini biliyorlar; teknokrat vakaların esnaf ziyaretleri o yüzden.

Gerçi MetroPoll yöneticisi Özer Sencar, Erfoğan’ın bu desteği abarttığını, bu aşırı baskının ters teperek, özellikle İstanbul’da İmamoğlu’nun işine yarayacağı kanısında; onu 31 Mart gecesi göreceğiz.

İmamoğlu kazanırsa

Ancak şu var, bütün bu engellere ve eşitsiz seçim ortamına rağmen İmamoğlu kazanırsa bunun Türkiye’nin siyaset iklimi açısından ne anlama geleceğini bir kaç maddede özetlemek mümkün:

Öncelikle bu DEM ve İYİ Parti seçmeninin kendi adaylarına değil İmamoğlu’na oy verdiklerini gösterir. Yani tavanda sağlanamayan ittifak seçmen tarafından tabanda sağlanmış olur. Seçmen kitleleri sadece Erdoğan’a değil partilerindeki dar grupçu anlayışa da tepkilerini göstermiş sayılır.

İmamoğlu’nun bu engellemelere karşı kazanması Türkiye’de Erdoğan’la başa çıkabilecek doğal muhalefet liderinin kitlelerce İmamoğlu olarak algılanmasını getirir.

Bu durum ilk etkilerini CHP’de gösterir. İdeolojik hedeflerden çok iktidar odaklı siyasi hedeflerin öne çıktığı daha genç ve kadın siyasetçilerin daha önde olduğu bir CHP yönetimi, CHP’ye beklenen yeni sayfayı açma imkanını yakalayabilir.

İstanbul ve Ankara Büyükşehir imkanlarından ve o imkanları oy tabanıyla paylaşma şansından bir beş yıl daha mahrum kalacak AK Parti içinde belli tartışmalar baş gösterebilir.

Yine bu durum Erdoğan’ın çok istediği Anayasa değişikliği ve yeniden Cumhurbaşkanı seçilme ihtimalini zorlamak için TBMM’deki ittifak dengelerinde risk akmaya zorlayarak hata yapmasına neden olabilir.

Şu anda öyle bir ihtimal görünmese de erken seçim tartışmaları Türkiye’nin siyasi gündemine girer. Ancak muhalefet Erdoğan’ı yeniden aday yapacak şekilde o kararın Meclis’ten çıkmaması için dikkatli olacaksa ciddi bir siyasi yıpratma mücadelesi başlayabilir.

Ankara’da Mansur Yavaş rahatlamış görünüyor. Daha önce AK Parti adayı Turgut Altınok’un havlu atma hazırlığında olduğu gözlemimi paylaşmıştım. Ankara’da Mansur Yavaş için tek risk sandık oyunlarıdır. Ancak Yavaş’ın gönüllü gençlerle bunun üstesinden geleceği, atılan oyların çöpe gitmesini böylece engellemeye çalışacağı da görülüyor. Ankara’da CHP’nin Çankaya ve Yenimahalle’yi koruyup üstüne bir ili ilçe daha eklemesi ihtimali de görülüyor.

Başa dönersek hem iktidar hem muhalefet hem de CHP içinden gelen engellere karşı kazanırsa Türkiye’nin siyasi iklimi değişebilir. Kurum kazanırsa böyle devam eder.

We are going to one of the most unfair and unequal elections in our history on March 31. Especially in Istanbul. President Tayyip Erdoğan seems to have mobilized the entire state to prevent Istanbul's CHP Metropolitan Mayor Ekrem İmamoğlu from being re-elected. The entire administration, from the Speaker of the Grand National Assembly of Turkey, Numan Kurtulmuş, to the Minister of Foreign Affairs, Hakan Fidan, to the Minister of Internal Affairs, Ali Yerlikaya, who is responsible for ballot box security, and the Minister of Justice, Yılmaz Tunç, who is responsible for election security, is mobilizing to support AK Party candidate Murat Kurum.

Ankara Metropolitan Municipality Mayor Mansur Yavaş supported İmamoğlu through Fidan; PKK members are attacking Turks in Belgium because the Minister of Foreign Affairs is visiting tradesmen.

Unequal election, not only the government, but also the opposition

Not only the ruling party, but almost all opposition parties want İmamoğlu to lose. Because, despite all these obstacles, if İmamoğlu defeats Erdoğan (not the Institution, actually) for the second time in 2024 after 2019, and in his home city of Istanbul, İmamoğlu will be the natural leader not only of the CHP but also of the anti-Erdoğan opposition voters. They know they will be seen as

İmamoğlu's obstacles are not only the ruling and opposition parties, but even the entire CHP does not support him.

Hanging a banner in Istanbul saying "No votes for those who stab people in the back", with the expectation that Kemal Kılıçdaroğlu would come back if İmamoğlu loses , caused such anger among the CHP base that Kılıçdaroğlu felt obliged to make a statement: "I support all candidates of the CHP".

In MetroPoll's February Turkey's Pulse survey, the rate of those who think that the Institution will win despite being CHP supporters seems to have decreased from 4.2 percent to 1.2 at the end of March.

For my part, I approach MetroPoll's 9-point difference finding with caution. I still do not rule out the possibility of Kurum winning with last minute attacks.

The pressure is not limited to Istanbul

Because I also see that the full-court government pressure is not limited to Istanbul.

Balıkesir CHP Metropolitan Municipality Mayor candidate Ahmet Akın says that he has never seen so many ministers together in the history of the city, and that one or two ministers come to the city almost every day and ask for votes for the AK Party. The same applies to other provinces where the presidential race between CHP and AK Party is valid. Bursa, Antalya, Hatay, Adana and Eskişehir are among them.

Cities such as Şanlıurfa and Düzce, where there is competition not with the CHP but, for example, between the AK Party and the Re-Welfare Party, are also being flooded with ministers.

Even if CHP loses votes in Izmir, it seems that Cemil Tugay will not give the election to AK Party candidate Hamza Dağ. But AK Party Ministers and officials recently included Izmir in the AK Party election events, where they brought out our first astronaut, Alper Gezeravcı, in his official uniform.

Ministers know that if İmamoğlu wins, especially in Istanbul, as the polls show, they will be accused of "You did not provide enough support"; That's why technocrat cases visit tradesmen.

However, MetroPoll manager Özer Sencar believes that Erfoğan exaggerates this support and that this excessive pressure will backfire and benefit İmamoğlu, especially in Istanbul; We will see it on the night of March 31st.

If İmamoğlu wins

However, if İmamoğlu wins despite all these obstacles and the unequal election environment, it is possible to summarize in a few items what this will mean for Turkey's political climate:

·                First of all, this shows that DEM and İYİ Party voters voted for İmamoğlu, not their own candidates. In other words, the alliance that cannot be achieved at the ceiling is achieved by the voters at the grassroots level. It seems that the electorate has shown their reaction not only to Erdoğan but also to the narrow group approach in their party.

·                İmamoğlu's victory against these obstacles will lead to the perception of the masses as İmamoğlu as the natural opposition leader who can deal with Erdoğan in Turkey.

·                This situation shows its first effects in CHP. A CHP administration in which power-oriented political goals rather than ideological goals come to the fore and where younger and female politicians are more prominent may have the opportunity to turn the expected new page for the CHP.

·                Certain debates may arise within the AK Party, which will be deprived of Istanbul and Ankara Metropolitan opportunities and the chance to share those opportunities with its voting base for another five years.

·                Again, this situation may cause Erdoğan to make a mistake by forcing the balance of alliances in the Turkish Grand National Assembly to be at risk in order to force the Constitutional amendment he desires and the possibility of being re-elected as President.

·                Although there does not seem to be such a possibility at the moment, early election discussions will enter Turkey's political agenda. However, if the opposition will be careful not to pass that decision in the Parliament, which will make Erdoğan a candidate again, a serious struggle of political attrition may begin.

Mansur Yavaş seems relieved in Ankara. I had previously shared my observation that AK Party candidate Turgut Altınok was preparing to throw in the towel. The only risk for Mansur Yavaş in Ankara is ballot box games. However, it seems that Yavaş will overcome this with volunteer young people and thus try to prevent the votes cast from going to waste. In Ankara, there is also the possibility that CHP will protect Çankaya and Yenimahalle and add another city and district on top of them.

Going back to the beginning, Turkey's political climate may change if it wins against the obstacles coming from both the government, the opposition and the CHP. If the institution wins, it continues like this.