Bromance, İngilizce “brother-erkek kardeş” ve “romance-romantizm” sözcüklerinin birleştirilmesiyle türetilmiş yeni sözcüklerden. Kendisi yeni ama mazisi insanlık kadar eski. Wikipedia şöyle tanımlıyor: “İki veya daha fazla erkek arasındaki çok yakın ve cinsel olmayan bir ilişkidir.” Zaten deyimi de 1990’larda ABD’de yayınlanan kaykaycıların dergisi Big Brother editörü Dave Carnie kaykay sporcularının yarışmalar dışında da birlikte vakit geçirmelerini anlatmak için kullanmış ilk olarak. Wikipedia buna örnek olarak Barack Obama’nın ABD Başkanlığı döneminde -o zaman- Başkan Yardımcısı Joe Biden ile ilişkisini gösteriyor. Türkçe-İngilizce dijital sözlük Tureng “erkekler arası yakın dostluk” ve “kanka sevgisi” anlamlarını da eklemiş. Belki biz de “kankalık” diyebiliriz.

Bilmiyorum Cumhurbaşkanı ve AK Parti lideri Recep Tayyip Erdoğan ile MHP lideri Devlet Bahçeli’nin 26 Ağustos’ta, Malazgirt Zaferinin 953’üncü yıl kutlamalarında, Ahlat etkinliklerindeki düşman çatlatan yakınlığı “bromance” olarak tanımlamakta bir sakınca var mıdır? Kankalık diyelim.

Ahlat’ta kankalık

Bahçeli’nin birbirlerine ödüller verme töreninde Erdoğan’ın önünde “el öpme teşebbüsü” olarak yorumlanan, tokalaşırken öne eğilmesi üzerinde fazla durmayacağım; parti yetkililerince -eğer geçiştirilmezse- muhtemelen Cumhurbaşkanına saygı jesti olarak izah edilecektir. Erdoğan’ın bazı istisnalar dışında el öptürmekten hoşlanmadığı biliniyor. Bahçeli ise el öpme-öptürmeyi bir saygı, bağlılık bildirimi olarak görüyor. Son olarak, Polis Özel Harekat Başkanı Süleyman Karadeniz’e el öptürmesi haberlere konu olmuştu. Erdoğan o siyasi yakınlaşmanın tanığı Emniyet Genel Müdürü Erol Ayyıldız “terfien tasfiye” kabilinden Bursa Valisi yaptı ama Karadeniz kapı gibi yerinde.

Aklıma “bromance” kelimesini “Buna da hakaret davası açılmaz herhalde” sorusuyla birlikte getiren görüntü daha çok Cumhurbaşkanın MHP liderine 76 kırmızı gül takdimi oldu.

Neyse ki takdimin yanlış anlaşılması hemen iletişim yetkililerince önlendi: 76 kırmızı gül, Bahçeli’nin 76 yaşını temsil ediyordu. Bahçeli Erdoğan’ın 70’inci doğum gününde ona 70’lik gül demeti sunmuştu; işte Erdoğan da ona karşılık veriyordu.

Cumhur kankalığı

Bahçeli’nin doğum günü kayıtlarda 26 Ağustos değil, 1 Ocak 1948 görülüyordu gerçi ama kankalık hukukunda önemli olan bu değildi. İki lider daha önce de birbirlerine gül demetleri doğum günü pastaları sunmuştu neticede.

Neticede kısa süre öncesine dek AK Parti-MHP ilişkilerinde Erdoğan’ın CHP lideri Özgür Özel’in diyalog teklifine evet demesine “Söyleten sensiz” sitemiyle başlayan gerilim Sinan Ateş cinayeti davasıyla “dosya göstermeye” dek varmıştı. Oysa Erdoğan Ahlat’ta başkanlık ettiği kabine toplantısına Bahçeli’yi de davet ederek “ayrı gayrımız yok” mesajı veriyordu.

İsterseniz “bromance” da diyebilirsiniz ama kankalık hukukunda “bir dargın, bir barışık” olmanın yeri olduğunu Erdoğan ve Bahçeli bir kez daha sergiledi. Bu siyasi temelleri olan bir kankalık ve Cumhur İttifakının ötesinde derinlik taşıyor. İktidarı her ne pahasına olursa olsun korumak gibi siyasi bir çıkar ortaklığı var.

CHP ve diğer muhalefet partilerinin Erdoğan-Bahçeli arasındaki her sitem her dargınlıktan ümitlenmelerine karşı iktidar tatlı ve bırakmama iradesi kankalığı perçinliyor.

CHP’de işler tersine

Erdoğan ve Bahçeli 31 Mart 2024 seçimlerinden mağlubiyetle çıkmalarına rağmen toparlanıp iktidar aracını “yola devam” vitesine takmış görünüyorlar. Ahlat’taki, “kankalık”, “birlik-beraberlik” fotoğraflarıı bunu gösteriyor.

O fotoğrafların durumu kurtarmak amaçlı olduğunu, içten içe suların kabardığını söyleyebilirsiniz, buna ben de kısmen katılıyorum.

Ama CHP’de o da yok.

31 Mart seçimlerinden galibiyetle çıkan CHP’de durum tersine. Bir galibiyet hazımsızlığı var. Düşünsenize, anketlerdeki beğeni düzeylerinde Mansur Yavaş, Ekrem İmamoğlu, Tayyip Erdoğan’ın üzerinde, Özgür Özel bazen üzerinde, bazen hemen altında görünüyor ama gözler hala seçimle Genel Başkanlığı bırakan Kemal Kılıçdaroğlu’nun üzerinde.

Kılıçdaroğlu 2023 seçimlerini de parti başkanlığını da kaybetti ama her biri seçim kazanmış diğer üç aday ondan cevaz almak için kapısını aşındırıyor. Çünkü aslında anlaşıp uzlaşabilecekleri halde bırakın “kankalık”sergilemeyi adeta düşman kardeşler gibi birbirlerinin altını oyuyorlar.

Bune en yakın örnek Özel’in ayağının kırılması oldu. Özel “FETÖ’cüler çıkardı” diyor ama iştahla köpürtenlerin partideki diğer hizipler olduğunu bal gibi biliyor.

İrtifa kaybı kaçınılmaz

Tıpkı Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’in istifa ettiği, edeceği söylentilerini iştahla köpürtenlerin AK Parti bünyesinden ve bağlantılı iş çevrelerinden olduığunun bilinmesi gibi.

Ama burada konumuz CHP’de bindiği dalı kesen, milyonlarca muhalif seçmen üzerinden hizipçilik oynayanlar.

Bu ortamda Murat Sabuncu T24 mülakatında Kılıçdaroğlu’na yeniden CHP başına geçip geçmediğini soruyor Kılıçdaroğlu’da -Özel gibi- “Hayır” demek bir yana Süleyman Demirel’den alıntıyla “Siyasetten çıkış kapısı yoktur” demiş.

Hasan Cemal bunun üzerine Kılıçdaroğlu, İmamoğlu, Özel ve Yavaş’a hitaben “Tarih sizi affetmez”  diyen “Açık mektup” yazısını yazdı.

Erdoğan ve Bahçeli Ahlat’te kankalık örnekleri verip iç çalkantıları perdelerken CHP çelişkişlerini açığa çıkarmak için özel çaba harcıyor.

CHP 100 de değil, artık 101 yaşında ama hâlâ hizipçilik denilen çocukluk hastalığından kurtulamadı.

Özel sık sık “Anketlerde hâlâ birinciyiz” diye övünüyor ama kankalık ruhu yerine “Ben değilsem, olmaz olsun” gidişiyle 31 Mart kazanımlarını heba edip irtifa kaybı gerçeğiyle yüzleşebilir CHP.

Bromance is a new word derived from the English words "brother" and "romance". He is new but his past is as old as humanity. Wikipedia defines it as: “A very intimate, non-sexual relationship between two or more men.” Dave Carnie, editor of Big Brother, the skateboarders' magazine published in the USA in the 1990s, first used the expression to describe skateboarders spending time together outside of competitions. As an example, Wikipedia shows Barack Obama's relationship with then-Vice President Joe Biden during his presidency of the United States. Turkish-English digital dictionary Tureng also added the meanings of "close friendship between men" and "brotherly love". Maybe we can call it "brotherhood".

I don't know. Is there any harm in describing the enemy-breaking closeness between President and AK Party leader Recep Tayyip Erdoğan and MHP leader Devlet Bahçeli at the Ahlat events on August 26, during the 953rd anniversary celebrations of the Malazgirt Victory, as a "bromance"? Let's call it bromance.

Friendship in Ahlat

I will not dwell too much on Bahçeli's leaning forward while shaking hands in front of Erdoğan at the ceremony of giving awards to each other, which was interpreted as an "attempt to kiss hands"; It will probably be explained by party officials - if not ignored - as a gesture of respect for the President. It is known that Erdoğan does not like to be kissed, with some exceptions. Bahçeli, on the other hand, sees kissing hands as a sign of respect and loyalty. Finally, the fact that he made Police Special Operations Chief Süleyman Karadeniz kiss his hand was the subject of the news. Erdoğan made the Chief of Police, Erol Ayyıldız, the witness of that political rapprochement, Governor of Bursa in a "promotional liquidation" manner, but the Black Sea is as good as the door.

The image that brought the word "bromance" to my mind along with the question "I guess a defamation case cannot be filed against this" was rather the President's presentation of 76 red roses to the MHP leader.

Fortunately, any misunderstanding of the presentation was immediately prevented by the communication authorities: 76 red roses represented Bahçeli's 76 years of age. Bahçeli presented Erdoğan with a bouquet of 70 roses on his 70th birthday; Erdoğan was responding to him.

Republican bromance

Although Bahçeli's birthday was recorded as January 1, 1948, not August 26, but this was not the important thing in the law of bromance. After all, the two leaders had presented each other with bouquets of roses and birthday cakes before.

As a result, until recently, the tension in the AK Party-MHP relations, which started with Erdoğan's reproach of "You are the one who made him say it" when Erdoğan said yes to CHP leader Özgür Özel's offer of dialogue, had reached the point of "showing files" in the Sinan Ateş murder case. However, Erdoğan was giving the message "we have no differences" by inviting Bahçeli to the cabinet meeting he chaired in Ahlat.

You can call it "bromance" if you want, but Erdoğan and Bahçeli once again demonstrated that there is a place for being "offended and at peace" in the law of friendship. This is a friendship with political foundations and has depth beyond the People's Alliance. There is a political interest in preserving the government at all costs.

Despite the CHP and other opposition parties' hopes for every reproach and resentment between Erdoğan and Bahçeli, the government is sweet and the will to not let go reinforces the camaraderie.

Things are reversed in CHP

Although Erdoğan and Bahçeli were defeated in the March 31, 2024 elections, they seem to have recovered and put the vehicle of power in "continue" gear. The "brotherhood" and "unity-togetherness" photos in Ahlat show this.

You can say that those photos were for the purpose of saving the situation and that the waters were rising inside, and I partially agree with this.

But CHP doesn't have that either.

The situation is reverse for CHP, which emerged victorious in the March 31 elections. There is a win indigestion. Think about it, in the surveys, Mansur Yavaş, Ekrem İmamoğlu and Tayyip Erdoğan are seen in their approval levels, Özgür Özel sometimes appears above them, sometimes just below them, but all eyes are still on Kemal Kılıçdaroğlu, who left the Chairmanship with the election.

Kılıçdaroğlu lost both the 2023 elections and the party presidency, but three other candidates, each of whom won the election, are knocking on his door to get permission from him. Because although they can actually get along and compromise, they undermine each other like enemy brothers, let alone displaying "bromance".

The closest example to this was Özel's broken leg. Özel says "FETO members started it", but he knows very well that it was the other factions in the party who were enthusiastically raging about it.

Altitude loss is inevitable

Just like it is known that those who eagerly fanned the rumors that the Minister of Treasury and Finance Mehmet Şimşek had resigned were members of the AK Party and affiliated business circles.

But our subject here is those who cut off the branches of the CHP and play factionalism over millions of opposition voters.

In this environment, Murat Sabuncu asks Kılıçdaroğlu in his T24 interview whether he will head the CHP again. Kılıçdaroğlu - like Özel - far from saying "No", said, quoting Süleyman Demirel, " There is no exit from politics ".

Thereupon, Hasan Cemal wrote the "Open Letter" addressed to Kılıçdaroğlu, İmamoğlu, Özel and Yavaş, saying " History will not forgive you ".

While Erdoğan and Bahçeli are giving examples of bromance and covering up the internal turmoil in Ahlat, CHP is making a special effort to reveal its contradictions.

CHP is not 100 years old, it is now 101 years old, but it still has not recovered from the childhood disease called factionalism.

Özel often boasts that "We are still first in the polls", but instead of the spirit of bromance, CHP may squander the gains of March 31st and face the reality of losing altitude with the attitude of "If it is not me, it will not happen".