Reform Enstitüsü'nün "Üç ay sonra 31 Mart tablosu kalıcı mı?" araştırmasının sonuçları dış politika açısından ilginç bir veri sunuyor.

Ülkeyi CHP mi AK Parti mi daha iyi yönetir sorusu alt başlıklarla yöneltildiğinde, mülteciler, hukuk ve adalet gibi konularda katılımcılar açık ara CHP'nin daha iyi yöneteceğini belirtmişler. 

Özellikle mülteciler konusunda CHP'nin tam bir üstünlüğü var. Yüzde 50,5 CHP AK Parti'den daha iyi yönetir derken yüzde 28,3 AK Parti CHP'den daha iyi yönetir demiş.

Yanıt verenlerin yüzde 45,6'sı ekonomiyi CHP daha iyi yönetir derken, bu oran AK Parti için yüzde 33,1'de kalmış.

12 konudan dördünde; milli güvenlik, dış politika, altyapı ve ulaşım ile sağlıkta çoğunluk AK Parti'nin daha iyi yöneteceğini söylemiş. CHP 36,8 ile dış politikada en düşük puanı almış. Ak Parti Türkiye'yi dış politikada CHP'den daha iyi yönetir diyenlerin oranı 44,1. 

Sığınmacı sorunu dış potilika ile bağlantılı

Burada muazzam bir çelişki var. Türkiye'de mülteciler diye bir sorun varsa, onun kaynağında AK Parti'nin başta Suriye olmak üzere on yılı aşkın süredir izlediği hatalı dış politika var. Ve eğer mülteci sorunu çözülecekse, bunun yolu çok dikkatli, özenli, isabetli bir dış politika izlemekten geçiyor. 

Çünkü seçmenin "mülteci" sorununun çözümünden, 3,5 milyon Suriye'linin Türk toplumuna entegre edilmesini anladığını, "bunu yaparsa en iyi CHP yapar" dediğini hiç sanmıyorum. 

Genel anlamda çözümden kasıt, mültecilerin geri dönmesi. Hepsi değilse de mümkün olan azami miktarda Suriye'linin ülkelerine dönmelerinin yolu ise çok karmaşık bir süreçten geçiyor. Zaten bu çetrefil düğümü yaratan AK Parti'nin kendisi.

Bu düğümü çözebilmek için Şam'la diyaloğa geçerken, bir yandan Beşar Esad'ı onun terörist olarak gördüğü muhaliflerle uzlaşmaya ikna etmek; bunu yaparken, PKK'nın Suriye Kürtlerinden ayrışmasını sağlamak; PKK'yı zayıflatmak; bunun için bir yandan Washington'la masaya otururken, diğer yandan Rusya ve İran'ı kollamak, mültecilerin geri dönüşünü kolaylaştıracak maddi imkanlar için AB'yi de sürece dahil etmek gibi çoklu denklemler var. Bu çoklu denklemlerde farklı aktörlerin farklı çıkarlarını doğru okuyup bu aktörleri kendi pozisyonuna getirebilmek için doğru stratejileri belirleyebildiği ölçüde CHP mülteci sorununu çözme yolunda ilerleme kaydedebilir.

Öte yandan Suriye'yi bir yana bırakırsak, ideolojik gözlükle değil, sübjektif olarak bakan pek çok uzmanın, AK Parti'nin dış politika bilançosunu bu kadar zayıf gördüğü bir ortamda CHP'nin dış politikada güven vermemesini nasıl açıklamalı?

Örneğin, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın, dış politikada yapılan hataların net itirafı anlamına gelen meşhur u-dönüşlerinin, seçmen nezdinde "pragmatizm" şeklinde görülüp, olumsuz algı yaratmadığını varsayabilir miyiz? 

Bir boyut da şu ki, sığınmacılar hariç, dış politikadaki hatalar vatandaşın gündelik hayatına kısa vadede elle tutulur şekilde etki etmiyor; kendisini hemen hissettirmiyor. 

Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın iç politikada kazanımlar elde etmek için bazen bilinçli olarak Avrupa ile çıkardığı krizler, Batılı liderlere kafa tutan lider imajı seçmenden puan topluyor. Ancak bu krizlerin, bu kafa tutmaların aslında dönüp dolaşıp Türk ekonomisine, Türkiye'nin dünyadaki itibarına verdiği "elle tutulamayan, gözle tam görülemeyen" dolaylı zararları fark edilmiyor.

Erdoğan'ın her Batılı liderlere orantısız çıkışları, aslında ülke olarak bizim daha yoksullaşmamızda dolaylı bir rol oynadı. Bir keresinde yazmıştım, her Batı'ya bağırışta, seçmenin cebine, bankadaki hesabının azaldığına dair bir sms gelse, dış politikadaki takdir oranları başaşağı giderdi.

Dış politikada turnusol kağıdı yok

Bir de tabii, dış politikada başarı algısı yaratmak, yada başarısızlığı perdelemek daha kolay. Siz ekonomi ne kadar iyi deseniz de sonuçta çarşı pazarda fiyatlar el yakınca; işin doğrusu ortaya çıkıyor. Dış politika için böyle bir turnusol kağıdı yok.

Öte yandan CHP'nin de "neyi iyi yapamadık, neyi daha iyi yapabiliriz" diye bir sorgulamaya girmesi gerekiyor.

Benim dün Reform Enstitüsü'nde yapılan sunum sonrası duyduğum en kritik yorum, sadece dış politika açısından değil genelde tüm konular açısından "öfkede beni temsil ettin" diyen seçmenin artık "çözümde de beni temsil et" dediği noktada olmamız.

Benzer şekilde bizim de basın olarak çıkarmamız gereken dersler var. İçerideki çok yoğun gündemden başımızı kaldırıp, dış dünyada olan biteni daha iyi takip edip, Türkiye üzerindeki olası etkileri daha fazla irdeleyip gündeme getirmemiz gerekiyor. 

Çuvaldızı kendime batırarak başlayayım. Belki de bu yazı yerine, NATO'nun 75. yılında Türkiye'nin İttifak'la ilişkileri irdeleyen bir yazı kaleme almalıydım.

Reform Institute's question "Is the March 31 table permanent after three months?" The results of the research provide interesting data in terms of foreign policy.

When asked the question of whether CHP or AK Party would govern the country better, under subheadings, participants clearly stated that CHP would govern better on issues such as refugees, law and justice. 

Especially when it comes to refugees, CHP has a complete advantage. While 50.5 percent said that CHP governs better than the AK Party, 28.3 percent said that the AK Party governs better than the CHP.

While 45.6 percent of the respondents said that CHP manages the economy better, this rate remained at 33.1 percent for AK Party.

In four out of 12 subjects; The majority said that the AK Party would manage better in national security, foreign policy, infrastructure, transportation and health. CHP received the lowest score in foreign policy with 36.8. The rate of those who say that AK Party governs Turkey better than CHP in foreign policy is 44.1. 

The refugee problem is linked to foreign policy

There is a tremendous contradiction here. If there is a problem with refugees in Turkey, its source is the faulty foreign policy that the AK Party has been following for more than ten years, especially in Syria. And if the refugee problem is to be solved, the way to do this is to follow a very careful, meticulous and accurate foreign policy. 

Because I don't think the voters understand the solution to the "refugee" problem, the integration of 3.5 million Syrians into Turkish society, and say, "If they do this, CHP will do it best." 

In general terms, what is meant by the solution is the return of the refugees. The way for as many Syrians as possible, if not all, to return to their country goes through a very complex process. In fact, it is the AK Party itself that created this complicated knot.

In order to resolve this knot, we must engage in dialogue with Damascus, while at the same time convincing Bashar Assad to compromise with the opponents he sees as terrorists; In doing so, to ensure the separation of the PKK from the Syrian Kurds; Weaken PKK; For this, there are multiple equations such as sitting at the table with Washington on the one hand, looking after Russia and Iran on the other hand, and involving the EU in the process for financial means that will facilitate the return of refugees. CHP can make progress towards solving the refugee problem to the extent that it can correctly read the different interests of different actors in these multiple equations and determine the right strategies to bring these actors to its own position.

On the other hand, leaving Syria aside, how can we explain the CHP's lack of confidence in foreign policy in an environment where many experts, who look at it subjectively rather than through ideological lenses, see the AK Party's foreign policy balance sheet as weak?

For example, can we assume that President Recep Tayyip Erdoğan 's famous u-turns, which mean a clear admission of mistakes made in foreign policy, were seen as "pragmatism" by the voters and did not create a negative perception? 

Another dimension is that, except for refugees, mistakes in foreign policy do not have a tangible impact on the daily life of citizens in the short term; It does not make itself felt immediately. 

The crises that President Erdoğan sometimes deliberately creates with Europe in order to achieve gains in domestic politics, and his image as a leader who challenges Western leaders gain points from the voters. However, the "intangible, invisible" indirect damage that these crises and these confrontations actually cause to the Turkish economy and Turkey's reputation in the world is not noticed.

Erdoğan's disproportionate criticism of all Western leaders actually played an indirect role in making us poorer as a country. I once wrote that if, with every shout at the West, voters received an SMS stating that their bank account was running low, the appreciation rates in foreign policy would go upside down.

There is no litmus test in foreign policy

And of course, it is easier to create the perception of success in foreign policy or to conceal failure. No matter how good you say the economy is, in the end, when the prices in the market are close; The truth comes out. There is no such litmus test for foreign policy.

On the other hand, CHP also needs to question "what we could not do well, what we can do better."

The most critical comment I heard after the presentation at the Reform Institute yesterday is that we are at the point where voters who used to say "represent me in anger", not only in terms of foreign policy but in general on all issues, now say "represent me in solution".

Similarly, we, as the press, have lessons to learn. We need to lift our heads from the very busy agenda at home, follow what is happening in the outside world better, and examine the possible effects on Turkey more and bring them to the agenda. 

Let me start by putting the blame on myself. Maybe instead of this article, I should have written an article examining Turkey's relations with the Alliance on the 75th anniversary of NATO.