Bugünlerde ülkemizde ekonomik kriz kadar sosyal barışı tehdit eden ciddi iç ve dış gelişmeleri de yaşamaktayız. Mültecilere karşı biriken nefretin her an kıvılcım alıp zincirleme reaksiyona dönüşmesi de an meselesi. Suriye’de düzen kurduğumuz bölgede ise halkla ilişkilerde ciddi bir hoşnutsuzluk gözükmekte. Emperyal bir düzen koyuculuk ve barış iddiasını idrak edemeyecek kapasitede lümpen dışlayıcı milliyetçi bazı güvenlikçi yapıların halkla ilişkilerinde de burada sorun gözükmekte. Hepimiz kaygılıyız. Zira coğrafi ve psikolojik sınır kavramlarımız oldukça iğdiş edilmiş durumda. Toplumsal sağduyu çağrısı yapmak ve yöneticilere kolaylıklar dilemekten başka da çare şu an itibarıyla akla gelmemekte.

Göründüğü kadarıyla AK Parti’nin makul ve balayı ile başlayan hikâyesi, ülke için içeride ve dışarıda artık ittifakla birlikte son dönemde bir yönetememe krizine dönüşmüş durumda. Baktığınızda bunda Derviş-AB reformları ve geleneksel temkinli Türk dış politikalarından ayrılmanın, yetersiz deneyim ve bilgi altyapısıyla girilen yeterlilik duygusundan çıkamamanın da rolü yüksek gözükmekte.

Geçende İslami duyarlılıkları yüksek, kısmen de siyasi polemiklerden uzak kalmayı başarabilmiş bir STK’nın yöneticilerinden davet almıştım. Yemek yedik, istişare ettik. Son olayları da konuşurken kafalarındaki temel soru “biz İslami camiaya ulusalcılık ve milliyetçilik nasıl bulaştı”ya ilişkindi. Tartışmalar dünyadaki konjonktürel yabancı düşmanlığından oluşan yeni tür milliyetçiliğin etkilerinin belirleyiciliği üzerineydi. İslamcı aydın dostlar aslında söyleyemiyor ancak tam tamına AK yöneticiler ve mahallenin cami cemaatindeki yeni model AK milliyetçilikten rahatsızlıklarını belirtiyorlardı. Zaten AK Parti’nin bilinçli Millî Görüş tabanı da hâlâ bu milliyetçilik ve ulusalcılık işine bulaşmayı anlamış değillerdi. Bu milliyetçilik durumu aslında var mıydı yoksa ittifak ortağından mı bulaşmıştı, bu da kafalarındaki sorulardandı. 

Malum başta İslamcılık, Türkçülük ve İTC’nin Türk-İslam sentezciliği (1880-1918), dönemlerine ilişkin birer devlet kurtarma ideolojileriydiler. Cumhuriyet’in kurulması sonrası yeni bir devletin eski ile bağının kopartılması gerekiyordu. Zira bir kısım halk nostalji içindeydi, eski kadro ve yöneticiler hâlâ geriye dönüş açısından tehdittiler. Bu bakımdan laiklik vesilesiyle din, devlet ideolojisinden katı biçimde arındırılmaya çalışılmıştı. Bu durumun halka yansıması pek hoş olmadı ve benimsenmedi. Bugün ise din, güvenlik devleti açısından, siyasal Kürt sorunu bölgeselde ve içeride ciddi güçlenmeye başlayınca, milliyetçilik içinde tekrar kullanılmaya başlandı. Mahalleli veya AK seçmen için tarihsel bağlamda bir beka düzleminde devlet ideolojisi olarak içinde din olan milliyetçilik zaten yabancı bir şey değildi. İttihatçılar açısından geçmiş dönemde imparatorluğu kurtarmak amacıyla İslamcılık, Türkçülük veya milliyetçiliği kullanmak güncellenebilen birer rasyonalite demekti. Derviş reformları ve AB sürecinden ülkeyi koparma tercihi yapan AK Parti’nin İttihatçıların tersine kitlesini-mahalleyi ikna edebilmek için mevcut durumu irrasyonelleştirmesi gerekiyordu. AK milliyetçilik de buradan doğdu. Bu amaçla mahalle dediğimiz fenomen için devlet ve havuz kanalları üzerinden anakronik ve irrasyonel tarih dizileriyle irrasyonel bir popülist milliyetçiliğin manipülasyonu uygulandı. Ayrıca zaten seçimlerde SSM yatırımlarının PR’ı bu milliyetçiliğin güçlenmesini gerektiriyordu. Bu milliyetçilik inşa edilirken söz konusu diziler tüm insanlığa bir sevgi mesajı veren tarikat dervişleri yerine devlet ve beka mücadelesi veren, kelle alan dervişleri yaratıyordu. Polis veya güvenlik bürokrasisi yemin törenleri de adeta bu dervişlerin yemin törenlerine dönüşüyordu. Muhtemelen bugün Kürt Nakşiliğinin Türk-İslam sentezi Nakşiliğine dönüşmesinde de bu dinamikler rol oynamaktaydı.

Merhum Durmuş Hocaoğlu, milliyetçiliği insanlığın var oluşundan itibaren tanımlardı. Türk dünyasının ise bu bağlamda milliyetçiliği bir var olma güdüsünün kendisiydi. Türklüğün tarihte Orta Asya tasavvufu ile bir su gibi coğrafyalarda akması, öteki halklar ile göreceli bir sosyal barış ve düzen sağlayabilmişti. Bu bağlamda geçen yazılarımızda ülkemiz içindeki farklı milliyetçilik tanımlarına değinmiştik. Mesleksiz yığınların, sırtını devlete dayayanların evrensele kapalı taşra milliyetçiliğinden dış dünyaya açık meslekli-girişimci demokrat vatansever milliyetçiliğe kadar…

Bu yazımızda da mütedeyyin makul mahallelinin nasıl ve ne tür bir milliyetçilik ve ulusalcılık kimliğine geçiş yaptığını AK milliyetçilik başlığı altında açıklamaya çalıştık. AK milliyetçiliğin en son sembol görüntüsü de AK Partili Metin Külünk’ün Avusturya mili maçımızın kahramanı, tartışmalı Melih Demiral’ın bozkurt işaretli kutlamasını desteklemek için yaptığı bozkurt işaretli paylaşımıydı. Muhtemelen yeni sistemle yüzde 50’lerden yüzde 30’un altına inen AK Parti, AK milliyetçilik ile devleti koalisyon ortağı olarak yanına alarak iktidar matematiğini çözdüğünü varsaymakta.

Kim AK milliyetçiliğin bir devlet ve beka ideolojisine dönüşüp kitleyi hep kontrol altında tutabileceğini zannediyorsa yanılmakta. AK kitle refah ve yaşam tarzı güvencesi için temelde bu hareketin ardında hep durdu. Sorun ideoloji ise onun da orijinal adresi AK milliyetçilik değil. Popülist bekacılığın ise zaten refah ve özgürlükle işi olmaz.

These days, we are experiencing serious internal and external developments that threaten social peace as well as the economic crisis in our country. It is only a matter of time before the accumulated hatred towards refugees sparks at any moment and turns into a chain reaction. In the region where we established order in Syria, there is serious dissatisfaction in public relations. There also appears to be a problem here in the public relations of some lumpen exclusionist nationalist security structures that are unable to comprehend the imperial claim of order and peace. We are all worried. Because our concepts of geographical and psychological borders are quite emasculated. At the moment, no other solution comes to mind other than calling for social common sense and wishing convenience to the administrators.

It seems that the AK Party's story, which started with a reasonable honeymoon, has recently turned into a crisis of inability to govern with the alliance both inside and outside the country. When you look at it, the Dervish-EU reforms and the departure from traditional cautious Turkish foreign policies, and the inability to get out of the sense of competence gained with insufficient experience and knowledge infrastructure seem to play a major role in this.

Recently, I received an invitation from the managers of an NGO that has high Islamic sensitivities and has managed to stay away from political polemics. We ate and consulted. While talking about the latest events, the main question in their minds was about "how nationalism and nationalism infected us, the Islamic community." The discussions were about the decisive effects of the new type of nationalism consisting of cyclical xenophobia in the world. Islamist intellectual friends couldn't actually say it, but they were expressing their discomfort with the AK administrators and the new model AK nationalism in the neighborhood's mosque community. In fact, the AK Party's conscious National Vision base still did not understand how they were involved in this nationalism and nationalism business. One of the questions in their minds was whether this state of nationalism actually existed or was it transmitted from the alliance partner. 

As you know, Islamism, Turkism and the Turkish-Islamic synthesis of the CUP (1880-1918) were state-saving ideologies of their time. After the establishment of the Republic, the ties of a new state with the old had to be severed. Because some people were in nostalgia, the old staff and managers were still a threat to return. In this respect, through secularism, religion was tried to be strictly purified from state ideology. The reflection of this situation to the public was not very pleasant and it was not accepted. Today, religion has started to be used again in nationalism, in terms of the security state, as the political Kurdish problem began to gain serious strength regionally and internally. Nationalism, which includes religion, was not a foreign thing for the neighborhood residents or AK voters, as a state ideology on a historical survival level. For the Unionists, using Islamism, Turkism or nationalism to save the empire in the past meant rationality that could be updated. Contrary to the Unionists, the AK Party, which made the choice of detaching the country from the Dervish reforms and the EU process, had to irrationalize the current situation in order to convince its mass and neighborhood. AK nationalism was also born from here. For this purpose, the manipulation of an irrational populist nationalism with anachronistic and irrational historical series was implemented through state and pool channels for the phenomenon we call neighborhood. Moreover, the PR of SSM investments in the elections required the strengthening of this nationalism. While this nationalism was being built, the TV series in question were creating dervishes who fought for the state and survival and took heads, instead of sect dervishes who gave a message of love to all humanity. The oath ceremonies of the police or security bureaucracy were literally turning into the oath ceremonies of these dervishes. These dynamics probably played a role in the transformation of Kurdish Nakshism into Turkish-Islamic synthesis Nakshism today.

The late Durmuş Hocaoğlu defined nationalism from the beginning of humanity. In this context, the nationalism of the Turkish world was a drive for existence itself. The flow of Turkishness in geographies like water with the Central Asian mysticism in history was able to provide relative social peace and order with other peoples. In this context, we have mentioned the different definitions of nationalism within our country in our previous articles. From the universally closed provincial nationalism of the lay masses and those who rely on the state, to the professional-entrepreneurial democratic patriotic nationalism open to the outside world...

In this article, we tried to explain under the title of AK nationalism how and what kind of nationalism and nationalist identity the devout and reasonable neighborhood people transitioned to. The last symbolic image of AK nationalism was the post of AK Party member Metin Külünk with the gray wolf sign in support of the gray wolf sign celebration of the hero of our Austria national match, the controversial Melih Demiral. The AK Party, which probably dropped from 50 percent to below 30 percent with the new system, assumes that it has solved the mathematics of power by taking the AK nationalism and the state as a coalition partner.

Whoever thinks that AK nationalism can turn into an ideology of state and survival and always keep the masses under control is mistaken. AK has always stood behind this movement basically for mass welfare and lifestyle assurance. If the problem is ideology, its original address is not AK nationalism. Populist survivalism has nothing to do with prosperity and freedom anyway.