Yarın, aralarında Selahattin Demirtaş, Figen Yüksekdağ, Gültan Kışanak, Ahmet Türk, Sabahat Tuncel gibi Kürt siyasî hareketinin önde gelen isimlerinin de yer aldığı 35 kişi hakkında ağırlaştırılmış müebbet istenen, 108 sanıklı Kobane Davası'nın karar günü. 

Öyle olaylar, öyle kararlar vardır ki hangi gelişmelere yol açtıkları, nelere mâl oldukları gerçekleştikleri tarihten çok daha sonra anlaşılır. 17 Nisan'ın böyle bir gün olduğunu düşünüyorum, çünkü mahkemenin kararı bir dizi gelişmenin tetikleyicisi olacak. Ve o kararın sonuçları kısa, hatta orta vâdede ülkenin barış ve huzurunu olumlu ya da büyük ihtimalle olumsuz etkileyecek.

Ülkede ferahlama yaratan, umut bağlanan Çözüm Süreci devam ederken 6-8 Ekim 2014'te patlak veren Kobane olayları, bugün içinde debelendiğimiz çözümsüzlüğün, cepheleşmenin, tek adam rejimine doğru gidişin işaret fişeğidir. Olayları, IŞİD'in Rojava'ya girmesi ve Kobane'deki Kürt varlığını tehdit etmesi üzerine, IŞİD'le mücadele edebilecek tek güç olan PYD-YPG'ye Türkiye sınırı üzerinden silah ve mühimmat sağlanması için PYD ile yapılmakta olan görüşmelerin çıkmaza girmesi tetiklemiştir. 

HDP'nin, kamuoyunu ve hükümeti uyarmak amacıyla bölge halkının IŞİD eliyle kırımını protesto için sokağa çıkma çağrısıyla 6 Ekim'de başlayan olaylar, 7 Ekim'de Erdoğan'ın "Kobane düştü düşecek" sözlerinin etkisiyle büyümüş, çatışmalarda iki günde onlarca kişi ölmüş, yüzlercesi yaralanmış, 9 Ekim'de HDP Eşbaşkanı Demirtaş'ın Öcalan'a da atıfla yaptığı sükûnet çağrısıyla sona ermiştir. Emniyet güçlerinin, Hüda-Par militanlarının, ajan provokatörlerin karıştığı olayların ardındaki gerçekler HDP'nin bütün başvuru ve çabalarına rağmen bugüne kadar asla araştırılmamış, açığa çıkarılmamıştır. (Sürecin iyi bir anlatımı için bkz. İrfan Aktan'ın "Türkiye 17 Nisan'a hazır mı?" yazısı.)

Kobane Davası, olaylardan 6 yıl sonra, Türk (derin) devletinin, -başka türlü söyleyecek olursak "müesses nizam"ın- militarist, güvenlikçi, etnik milliyetçi kanadının Erdoğan AKP'sini Devlet Bahçeli kanalıyla teslim aldığı dönemde açıldı. Aradan çok sular akmış, çözüm sürecinin yerini, ülke içinde ve ülke sınırları dışında Kürt varlığını, Kürtlerin hak mücadelesini baskıyla, savaşla, silahla yok etme politikası almıştı. Hemen hemen tümü FETÖ kalıntısı savcı iddianameleriyle açılan, emirlere âmâde yargı aparatınca yürütülen Kobane Davası bu durumun da göstergesidir.

Kobane Davası bir provokasyon hamlesi mi?

Van'da yerel seçimlerin galibi Abdullah Zeydan yerine mazbatanın AKP adayına verilmesi girişimi, derinlerin görevlis Uçumgiller'in tezgâhladığı açık bir provokasyondu. Neyse ki muhalefet partileri de dahil geniş kitlelerin, barış ve demokrasi güçlerinin ortak müdahalesiyle şimdilik engellendi. Abarttığımı düşünebilirsiniz ama Kobane Davası'nda Mahkemenin yarın vereceği karar, benzer bir tezgâh olabilir. Hukukî açıdan hiçbir suç deliline dayanmayan, usül hataları bir yana özünde de bomboş olan iddianamelerle açılmış, bugüne kadar aynı hukuksuzlukla sürdürülmüş bu davada verilecek mahkûmiyet kararları sadece bölgeyi, Kürt halkını değil, Türkiye'nin dört bir yanındaki barış ve demokrasi güçlerinin hakkaniyet ve adalet duygularını da derinden etkileyecektir.

Çok hassas bir dönemden geçerken bu provokasyona kapılmamak gerekir. Ama boyun eğmemek, barışçı yöntemlerle her alanda mücadele etmek de boynumuzun borcudur. Başta CHP, demokratik muhalefet bu davaya sahip çıkmak zorundadır. Yargının ne ölçüde siyasallaştığını, sadece Beştepe'nin değil tarikatların, cemaatlerin elinde olduğunu herkesin bildiği Türkiye'de "Yargı kararıdır, ne yapalım," demek ipe un sermektir, tezgâhlanan provokasyona su taşımaktır.

Erdoğan'dan demokratik açılım umanlara…

Bir süredir, gerek Kürt siyasal hareketi içinde gerekse muhalefetin bir kesiminde 31 Mart yenilgisinden sonra Tekadam'ın kısmî de olsa yeni bir yumuşama süreci başlatacağına dair beklenti, ya da umut var. Keşke olsa… Ama ben bunu mümkün görmüyorum. Çünkü Erdoğan uzun süredir bir yandan Devlet Bahçeli, öte yandan Menmet Uçum'da simgeleşen devlet görevlisi danışmanların kıskacında. Onlara mecbur ve mahkûm. Seçim yenilgisi bu mahkûmiyetten kurtulmasını daha da zorlaştırıyor. Üstelik giderek devlet partisi haline gelen (getirilen) AKP'nin reisi olarak derin devlete dayanmanın gücünü kullanmaktan da bir şikâyeti yok. Değişmeye kalkışsa etrafı izin vermez, gücünü yitirir.

Devlet partisine dönüşmüş AKP'nin ve Erdoğan'ın kısmî de olsa, görece de olsa daha ılımlı, hak hukuk gözeten bir konuma gelmesi müesses nizamın gerilemesi; AKP ilerigelenlerine bile parmak sallamaktan, "devlet bunu not eder" tehditleri savurmaktan çekinmeyen görevlileri geriletebilmesiyle mümkün, ki buna hiç ihtimal vermiyorum, çünkü bu kendi sonunu da getirir.

Her şeye rağmen, göstermelik de olsa, zevahiri kurtarmak için olumlu sinyaller vermek istenip istenmediğini, yarınki Kobane kararları gösterecek. 

Irak'ta, Suriye'de, Erdoğan'ın sözleriyle "başladığı işi bitirmek" için yeni askerî harekâtlara hazırlanılırken, ekonomi bu kadar sıkışmışken, halkla bağları kopmuş AKP'nin elinde kalan tek silah terörle mücadele kisvesi altında kitleleri Kürtlere karşı kışkırtmak iken, olumlu bir karar beklemiyorum

Ama ben Murfy yasalarına inanan bir kötümserimdir, inşallah bu defa haksız çıkarım.

Tomorrow is the decision day of the Kobane Case with 108 defendants, where aggravated life imprisonment is sought for 35 people, including leading figures of the Kurdish political movement such as Selahattin Demirtaş, Figen Yüksekdağ, Gültan Kışanak, Ahmet Türk, Sabahat Tuncel.

There are such events and decisions that it is understood much later than the date they took place, what developments they led to and what they cost. I think April 17 is such a day, because the court's decision will trigger a series of developments. And the consequences of that decision will affect the peace and tranquility of the country positively or most likely negatively in the short and even medium term.

The Kobane events, which broke out on October 6-8, 2014, while the Solution Process, which created relief and gave hope to the country, was continuing, are a sign of the deadlock, confrontation and heading towards a one-man regime in which we are struggling today. The events were triggered by the deadlock in negotiations with the PYD to provide weapons and ammunition to the PYD-YPG, the only force capable of fighting against ISIS, over the Turkish border, after ISIS entered Rojava and threatened the Kurdish existence in Kobane.

The events, which started on October 6 with HDP's call to take to the streets to protest the massacre of the people of the region by ISIS in order to warn the public and the government, grew with the influence of Erdoğan's words " Kobane has fallen and will fall " on October 7, dozens of people died in the clashes and hundreds more in two days. was injured, and ended with HDP Co-chair Demirtaş's call for calm on October 9, also referring to Öcalan. The facts behind the incidents involving police forces, Hüda-Par militants and agents provocateurs have never been investigated or revealed until today, despite all the applications and efforts of HDP. (For a good explanation of the process, see İrfan Aktan's article " Is Turkey ready for April 17? ".)

The Kobane Case was opened 6 years after the events, at a time when the militarist, security-oriented, ethnic nationalist wing of the Turkish (deep) state - in other words, the "establishment" - took control of Erdoğan's AKP through Devlet Bahçeli . A lot of water had flowed, and the solution process was replaced by a policy of destroying the Kurdish existence and the Kurds' struggle for rights within and outside the country through pressure, war and weapons. The Kobane Case, which was opened with prosecutor indictments, almost all of which were FETO remnants, and was carried out by the judicial apparatus subject to orders, is also an indication of this situation.

Is the Kobane Case a provocation move?

The attempt to give the certificate of election to the AKP candidate instead of Abdullah Zeydan , the winner of the local elections in Van , was a clear provocation orchestrated by Uçumgiller, an official of the deep. Fortunately, it has been prevented for now by the joint intervention of the broad masses, including opposition parties, and peace and democracy forces. You may think that I am exaggerating, but the decision that the Court will give tomorrow in the Kobane Case may be a similar plot. The convictions to be given in this case, which was filed with indictments that were not legally based on any evidence of crime, which were empty in essence, let alone procedural errors, and which has been continued with the same unlawfulness until today, will affect not only the region, the Kurdish people, but also the feelings of fairness and justice of the peace and democracy forces all over Turkey. It will affect you deeply.

While we are going through a very sensitive period, we should not succumb to this provocation. But it is our duty not to bow down and to fight in every field with peaceful methods. Especially the CHP and the democratic opposition must defend this cause. In Turkey, where everyone knows to what extent the judiciary has become politicized and that it is in the hands of not only Beştepe but also sects and religious communities, saying "It's a judicial decision, what should we do?" is to say "it's a judicial decision, what should we do"?

For those hoping for a democratic initiative from Erdogan...

For a while, there has been an expectation or hope both within the Kurdish political movement and a section of the opposition that Tekadam would initiate a new, albeit partial, détente process after the March 31 defeat. I wish it were... But I don't see it possible. Because Erdoğan has long been in the grip of Devlet Bahçeli on the one hand, and state official advisors symbolized in Menmet Uçum on the other . He is obliged and condemned to them. His election defeat makes it even more difficult for him to escape this conviction. Moreover, as the head of the AKP, which has gradually become a state party, he has no complaints about using the power of relying on the deep state. If he tries to change, his surroundings will not allow it and he will lose his power.

The decline of the established order, with the AKP, which has turned into a state party, and Erdoğan taking a more moderate and law-abiding position, albeit partially and relatively; It is possible for him to push back those officials who do not hesitate to point fingers at even AKP dignitaries and threaten "the state will take note of this" , which I do not think is possible, because this would bring about his own end.

Despite everything, tomorrow's Kobane decisions will show whether they want to give positive signals, even if only for show, to save appearances.

While they are preparing for new military operations in Iraq and Syria to "finish what they started", in Erdoğan's words, while the economy is so stuck, and the only weapon left in the hands of the AKP, which has lost its ties with the people, is to provoke the masses against the Kurds under the guise of fighting against terrorism, there is a positive outcome. I'm not waiting for a decision

But I'm a pessimist who believes in Murfy's laws, so hopefully I'll be proven wrong this time.