Yazmayacaktım ama milletçe içinde çırpındığımız bunca sıkıntı, bunca sorun varken, son on gündür medyadaki en önemli konu AKP milletvekillerinin yediği ıstakoz, Maldivler tatili, Rolex saat, vb. olunca, dayanamadım. 

Anlı şanlı uzmanlar, siyaset bilimciler, TV programlarının gediklisi bencileyin yaşlanmış, "moruklamış" müdavimler, (şimdilerde, yaşlanmak ayıpmış gibi "yaş almış" deniyor, nereden kaça alınıyorsa bu yaş!), saçma sapan konuşmaları reyting sağladığı için bağıra çağıra incir çekirdeği doldurmayacak şeyler söyleyen "yorumcular!" günlerdir ıstakoz konuşuyor, Maldivler'le, pahalı saatlerle kafa buluyorlar. (Kafa ütülüyorlar demek daha doğru.)

Hemen söyleyim: Kişinin ne yediği, ne içtiği, nereye gittiği, ne takıp ne giydiği kimseyi ilgilendirmez. Istakoza, Maldivler'e, pahalı saate en sert eleştiri yöneltenlerin pek çoğunun pahalılık sembolü haline gelen ıstakozdan daha pahalı mönüleri Türkiye'deki en lüks mekânlarda tükettiklerini, değerli saatler taktıklarını, görece ucuz ve sıradan bir seyahat destinasyonu olan Maldivler ne kelime, çok daha lüks ve pahalı seyahatlere gittiklerini biliyoruz.

(Bu arada ıstakoz yediğimi falan da sanmayın. Çocukluğumda Sarıyer'de otururduk. Orada dalyanlar vardı, balık yanında ıstakoz da yakalanır, babamın arkadaşı olan dalyan sahibi bize de gönderirdi. Büyük bir ıstakozun, kaynatıldığı tencereden fırlayıp merdivenlerden indiğini gördüğümden beri, değil yemek, sofrada görmeye bile dayanamam. Daha sonra evimize hiç ıstakoz girmedi zaten.) 

Istakoz ve Maldivler kuşkusuz birer sembol. Konunun bu kadar büyümesinin nedeni, Monaco'da ıstakoz yiyen, Maldivler'de tatil yapan AKP milletvekillerinin, milletin bağrından çıktığını ve halkı temsil ettiğini iddia eden iktidar partisine mensup olmaları. Ki ben buna hiç şaşmıyorum, çünkü günümüz AKP'si onların partisi.

AKP içi eleştirilerde mesele geliyor, "Yediniz içtiniz, tamam da neden sosyal medyada paylaşıyorsunuz?"a dayanıyor. Yani, "Aman millet duymasın" telaşı... Millet duymazsa ne değişecek, AKP 2000'ler başlarındaki fabrika ayarlarına dönebilecek mi? AKP'liler, şu günlerde hedef tahtası haline gelen ıstakoz, saat, Maldivler, vb. ile oyalanmak yerine bu sorunun cevabını düşünmek, işin özüne inmek zorundalar. Ama meselenin özünü ya görmezden geliyor ya da dile getirmeye cesaret edemiyorlar.

Erdoğan'ın tahtı ve Saray'ın bütçesi

Bazen televizyonda izliyorum. Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın yüksek arkalıklı, altın yaldızlı, oymalı, bezemeli bir tahtı var: Zevksiz ve görgüsüz Saray mobilyalarından herhangi biri değil, gerçek bir taht. Şakacıktan, "Şuraya otur da bir fotoğraf çekelim," deseler, insanın hem komik olmaktan hem de orada poz vermekten utanacağı bir nesne. Ayrıca yine fotoğraflardan falan izlediğimiz kadarıyla 1150 (yazıyla bin yüz elli) odalı Saray'ın tefrişatı (döşenmesi) aynı beğeniyi ve aynı zihniyeti yansıtıyor. 

İtibardan tasarruf olmaz, diyenlerin itibar sağlama anlayışı, günümüz dünyasında hiçbir çağdaş -özellikle de demokratik- yönetimde görülmeyen, alay konusu olabilecek zevksizlik âbidesi bir lüks. Bu görüntülerle yurtdışında itibar, içerde de biz fanilerin ulaşamayacağı ezici bir iktidar algısı yaratılmak isteniyor. Bu arada hemen hatırlatayım: Saray'ın geçen yılki giderleri 5 milyar 669 milyon lirayı aşmış, ek ödenek gerekmişti. 2024 yılı için Cumhurbaşkanlığı bütçesi 12 milyar 283 milyon oldu. Böylece günlük masraf 34 milyon liraya ulaştı. Yani 3 bin asgarî ücret.

AKP içinde seçim yenilgisinden sonra başlayan "milletten, halktan koptuk" tartışması sürerken, AKP'lilere, "Siz halktan, Saray yapılıp da Cumhurbaşkanı Beştepe'ye taşındığında ve Tayyip Bey, padişah misali o tahta oturduğunda koptunuz. Eleştirdiğiniz ıstakoz, Saray'ın simgelediği zihniyetin başka bir alandaki küçük bir yansımasından ibaret. Bırakın kadıncağızın yediği ve görgüsüzce sosyal medyada paylaştığı ıstakozu, cesaretiniz varsa Saray'ı sorgulayın," diye seslenmek istiyorum.

Paraya, lükse, iktidara aç bir görgüsüzlüğün yansımaları

AKP artık AK değil. Bugünün AKP'siyle 2002 AKP'si arasında program,  anlayış ve kadrolar olarak  benzerlik ve süreklilik yok. Parti, Tekadam Erdoğan'dan ve gönülbağı ya da çıkar ilişkisiyle Reis'e bağlı bir gruptan ibaret. Üstelik etrafları da derinlerin görevlendirdiği danışmanlar ile çevrili. Ayrıca MHP sultası ve prangası altındalar. 

İşin siyasî boyutları bir yana, AKP kadrolarının ve AKP'ye yanaşarak/ yamanarak iktidarın nimetlerinden âzamî düzeyde nemalanmayı sürdürmekte olan çevrelerin dünyaya bakışları, ufukları, çapları, zihniyetleri, uzun süreler (2000'lerin başlarına kadar) siyasî arenaya çıkamamış, iktidara uzanamamış, kendilerini ikinci sınıf vatandaş hissetmiş, mağduriyetin ezikliğini yaşamış olan bir kesimin psikolojisini yansıtıyor. İktidara olduğu kadar paraya, güce ve toplumsal saygınlığa aç olan bu kesim günümüz AKP'sinin ortalamasını temsil ediyor. 

Buraya kadar AKP'nin sorunu diyelim, ama mesele burada kalmıyor; gücün, itibarın, saygınlığın parayla sağlanabileceği anlayışı dalga dalga topluma yayılıyor. AKP iktidarı döneminde yaygınlaşan paraya tapma, para için her yolu, her yöntemi ve suç işlemeyi mubah sayma, zenginliği tek değer olarak görmekle yetinmeyip hayasızca sergileme, (saçlarını dolarla saran, düzinelerce lüks arabayı ve kendisini teşhir eden, bir masal dünyası yaşamı sergileyen Dilan Polat'ın ve benzerlerinin popülerliğini, gördükleri toplumsal  ilgiyi, yarattıkları onlar gibi olma arzusunu hatırlayalım) zenginlikten itibar devşirme zihniyeti toplumun bir kesimine hâkim olduğu gibi iktidar partisini de derinden etkiliyor. Kaynağa indiğinizde, orada "İtibardan tasarruf olmaz" zihniyetini buluyorsunuz.

AKP kendi içinde bir muhasebeye yönelmek istiyorsa 2002 AKP'sinden 2024 AKP'sine adım adım nasıl gelindiğini; ıstakozu, Maldivler'i bir yana bırakıp Reis'in metaformozu ve Beştepe zihniyeti üzerinden düşünmek zorunda. 

"AKP'ye akıl vermek bize düşmez, ne halleri varsa görsünler, halkın gözünde ve seçimlerde beter olsunlar" diyebilirsiniz. Haklısınız ama şu anda hâlâ iktidardalar, AKP Genel Başkanı Sayın Erdoğan da bu ülkenin cumhurbaşkanı. Ülkenin kaderine hükmediyorlar, hakkımızda kararlar alıyorlar. Edimlerine ve zihniyetlerine mâruz kalan yurttaşlar olarak eleştiri hakkımız ve AKP'lileri gerçekleri görmeleri için uyarma sorumluluğumuz var. 

I wasn't going to write about it, but while there are so many troubles and problems that we are struggling with as a nation, the most important topic in the media for the last ten days has been the lobster eaten by AKP MPs, the Maldives holiday, the Rolex watch, etc. When it happened, I couldn't stand it.

Famous experts, political scientists, selfish regulars of TV programs, old, "old" regulars, (nowadays, they are called "aged" as if it were a shame to get old, how much is this age from where they get it!), their nonsense speeches, shouting and shouting nonsense because they provide ratings. saying "commentators!" They've been talking about lobster for days, getting high about the Maldives and expensive watches. (It would be more accurate to say they are upset.)

Let me tell you right away: It is nobody's business what a person eats, what he drinks, where he goes, what he wears. Many of those who criticize lobster, the Maldives, and expensive watches the most say that they consume more expensive menus than lobster, which has become a symbol of expensiveness, in the most luxurious places in Turkey, wear valuable watches, and that the Maldives, which is a relatively cheap and ordinary travel destination, is much more luxurious and expensive. We know they go on expensive trips.

(By the way, don't think that I ate lobster. We used to live in Sarıyer when I was a child. There were fish farms there, lobster was caught along with fish, and the fish owner, who was my father's friend, used to send it to us. Ever since I saw a big lobster jump out of the pot in which it was boiled and come down the stairs, I have been eating at the table. I can't even bear to see it. We never had a lobster in our house after that.)

Lobster and Maldives are undoubtedly symbols. The reason why the issue has escalated so much is that AKP MPs who eat lobster in Monaco and vacation in the Maldives are members of the ruling party, which claims to originate from the nation and represent the people. And I am not surprised at all, because today's AKP is their party.

The issue comes to the fore in the criticism within the AKP, "You ate and drank, but why are you sharing it on social media?" In other words, the rush of "Don't let people hear about it"... What will change if people don't hear about it? Will AKP be able to return to the factory settings of the early 2000s? AKP members are targeting lobsters, watches, Maldives, etc., which have become targets these days. Instead of dwelling on the question, they have to think about the answer to this question and get to the heart of the matter. But they either ignore the essence of the issue or do not dare to express it.

Erdoğan's throne and the Palace's budget

Sometimes I watch it on TV. President Erdoğan has a high-backed, gilded, carved and decorated throne: Not just any of the tasteless and vulgar Palace furniture, but a real throne. If they were to jokingly say, "Sit there and let's take a photo," it is an object that one would be ashamed of both being funny and posing there. Moreover, as far as we can see from the photographs, the furnishing of the Palace with 1150 (one thousand one hundred and fifty in text) rooms reflects the same taste and mentality.

The understanding of those who say that reputation cannot be saved is a luxury that cannot be seen in any contemporary - especially democratic - administration in today's world, a monument of bad taste that can be ridiculed. With these images, the aim is to create prestige abroad and an overwhelming perception of power at home that we mere mortals cannot reach. By the way, let me remind you: Last year's expenses of the Palace exceeded 5 billion 669 million liras, and additional funds were required. The Presidential budget for 2024 was 12 billion 283 million. Thus, daily expenses reached 34 million lira. That is 3 thousand minimum wage.

While the debate within the AKP about "we broke away from the nation and the people", which started after the election defeat, continued, AKP members were told, "You broke away from the people when the Palace was built and the President moved to Beştepe and Tayyip Bey sat on that throne like a sultan. The lobster you criticize is the mentality that the Palace symbolizes." I want to call out, "If you dare, question Saray, let alone the lobster that the lady ate and rudely shared on social media."

Reflections of vulgarity hungry for money, luxury and power

AKP is no longer AK. There is no similarity or continuity between today's AKP and the 2002 AKP in terms of program, understanding and staff. The party consists of One Man Erdoğan and a group connected to the Chief by ties of affection or interest. Moreover, they are surrounded by advisors appointed by the deep. They are also under the rule and shackles of MHP.

Aside from the political dimensions of the matter, the world view, horizons, scope and mentality of the AKP cadres and the circles that continue to benefit from the blessings of the government by advocating/supporting the AKP, were not able to step into the political arena for a long time (until the early 2000s), could not reach the power, and found themselves in second place. It reflects the psychology of a segment of people who felt like class citizens and experienced the humiliation of victimization. This group, which is hungry for money, power and social prestige as well as power, represents the average of today's AKP.

Let's say it's AKP's problem so far, but the issue doesn't stop there; The understanding that power, prestige and prestige can be achieved with money is spreading through society. Worshiping money, which became widespread during the AKP government, considering every means, method and crime to be permissible for money, not only seeing wealth as the only value but displaying it shamelessly , The mentality of gaining prestige from wealth dominates a segment of the society and deeply affects the ruling party as well. When you go to the source, you find the mentality of "There is no saving in reputation".

If the AKP wants to focus on internal accounting, how did it come from the 2002 AKP to the 2024 AKP step by step? He has to leave aside the lobster and the Maldives and think through Reis's metaphor and Beştepe mentality.

You may say, "It is not our duty to advise the AKP, no matter what they do, no matter how bad they are in the eyes of the public and in the elections." You are right, but they are still in power now, and AKP Chairman Mr. Erdoğan is the president of this country. They rule the fate of the country, they make decisions about us. As citizens who are exposed to their actions and mentality, we have the right to criticize and the responsibility to warn AKP members to see the facts.