Rus ve Ukrayna heyetleri arasında gerçekleşen, ikinci Dolmabahçe buluşması beklediğim gibi yine göstermelik bir görüşme oldu. Buluşma öncesinde Ukrayna, Rusya içlerine geniş çaplı bir saldırı gerçekleştirdi. Bu tür harekâtlar, masaya eli güçlü oturmak için yapılır. Yine de Ukrayna’nın bu aşamada, böyle bir harekâta kalkışması akıllıca olmamıştır. Ukrayna’nın bu saldırıyı kendi aklına uyarak yaptığı da kuşkuludur. Ukrayna hâlâ, onu Rusya ile çatıştıran emperyalist güçlerin oyuncağı olmaya devam ediyor. Batı, Ukrayna’nın felaketi pahasına bu savaşı sürdürerek Rusya’yı zayıflatma planını uyguluyor.

TÜRKİYE'NİN ROLÜ

Dışişleri Bakanı Fidan’ın, Moskova’da Putin ve Lavrov; Kiev’de Zelenski ve Sibiha ile yaptığı temasların amacının, Rusya-Ukrayna buluşmasının İstanbul’da ve olanaklı ise devlet başkanları düzeyinde yapılmasını sağlayarak Erdoğan’a “dünya lideri” görüntüsü vermek olduğu anlaşılıyor. Fidan, Türkiye’nin “kolaylaştırıcı” olduğunu söylüyor ama bu doğru bir tanımlama değil. Türkiye, AB’nin sürmesi için çaba gösterdiği bu çatışmada, Ukrayna ile Rusya arasında “arabulucu” veya “kolaylaştırıcı” olmak için gerekli niteliklere sahip değildir. Fidan, diplomasinin bu temel gerçeğini öğrenmemiş olamaz. Devletler güçlerini ve yeteneklerini iyi bilmek zorundadır. Sahip olmadıkları güçleri olduğunu varsayarak hareket ederlerse itibar yitirirler. Dolmabahçe buluşmasındaki masa düzeni ve masada MİT başkanının da yer alması ise sözün bittiği yerdir.

ATEŞ ÇEMBERİ

Türkiye’yi yönetenlerin, her defasında düş kırıklığına uğradıkları görüntü peşinde koşarken ülkeyi çok yakından ilgilendiren ve başımıza çorap ören gelişmelere ayıracak zaman bulamadıkları görülüyor. Sadece son birkaç gün içinde, İsrail’in Suriye’de gerçekleştirdiği saldırılar; işgal altında tuttuğu Batı Şeria, Ramallah’ta Mahmut Abbas ile yapılacak toplantıya katılacak Arap ülkeleri dışişleri bakanlarına izin vermemesi; SDG elebaşısı Mazlum Abdi’nin, Suriye’de federal bir yapı peşinde oldukları beyanı, Türkiye için tehlike çanlarının giderek daha şiddetle çaldığını gösteriyor.

ABD-İran nükleer anlaşma görüşmeleri sürerken Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı’nın (UAEA), İran’ın nükleer programını hızlandırdığını, yakında nükleer silah yapmaya yetecek kadar zenginleştirilmiş uranyuma sahip olacağını açıklaması bana 90’lı yılları anımsattı. O yıllarda İsrail, İran’ın -sonradan doğru olmadığı anlaşılacak olan- nükleer silah yapmak üzere olduğu propagandasını yayıyordu. İsrail’in bugün ABD ile İran arasında nükleer anlaşma görüşmesi yapılmasından bile rahatsız olduğunu görmek için Ortadoğu uzmanı olmaya gerek yoktur. İsrail’in hemen üzerine atladığı UAEA raporu, 90’lı yılların bir tekrarı izlenimini veriyor. İran’ın nükleer silaha sahip olması Türkiye’nin çıkarına uygun değildir ama Irak’a yapıldığı gibi düzmece raporlarla İran’a da saldırılarak, Ortadoğu’da bir denge unsuru olan İran etkisizleştirilip İsrail’in hatta Sünni Arap ülkelerinin meydanı boş bulmaları da Türkiye’nin lehine değildir.

AVRUPA SAVUNMA FONU, 'CASUS BELLİ' VE PATRİKHANE

Türkiye’nin kuzeybatısında, Avrupa’da; kuzeyinde Rusya’da; güneyinde Suriye’de ve Ortadoğu’da bunlar olurken batısında, Ege’de de başka gelişmeler oluyor.

Yunanistan, AB kurallarını ileri sürerek Ege ve Doğu Akdeniz deniz alanları konusunda Türkiye’nin çıkarlarını olumsuz etkileyecek adımlar atıyor. Tam üyelikten söz bile etmeyerek askerlerimizi AB-Avrupa savunmasına tahsis etmeye razı olarak yararlanmayı beklediğimiz, Avrupa Savunma Fonu’ndan (SAFE) pay alabilmemiz için Ege Denizi’nde karasularını 6 milin üzerine çıkarmasını “casus belli-savaş nedeni” sayacağımıza ilişkin kararımızı geri almamızı şart koşuyor. Tam da bu sırada İznik Konsili tartışmaları gündeme geliyor. Yunanistan Genelkurmay Başkanı Dimitrios Hupis, İstanbul’da Fener Rum patriğini ziyaret edip ona, Trakya ve İstanbul’u Yunanistan sınırları içinde gösteren bir harita armağan ediyor! Her gün etrafımızda Türkiye Cumhuriyeti’nin geleceğini etkileyebilecek yeni bir gelişme oluyor ama bizim onlara ayıracak zamanımız yok. Çok meşgulüz.

Turpun büyüğü, ahtapotun kolları, emri hak vaki oluncaya kadar iktidarda kalmak, yolcu değil hancı olmak; dünya liderliğimize tanıklık edecek fotoğraf karelerine girebilmek ve daha nice önemli işimiz var.

The second Dolmabahçe meeting between the Russian and Ukrainian delegations was, as I expected, a show-off meeting. Before the meeting, Ukraine launched a large-scale attack inside Russia. Such operations are carried out to have a strong seat at the table. Nevertheless, it was not wise for Ukraine to attempt such an operation at this stage. It is also doubtful that Ukraine carried out this attack on its own initiative. Ukraine continues to be a toy of the imperialist powers that have brought it into conflict with Russia. The West is implementing its plan to weaken Russia by continuing this war at the expense of Ukraine's disaster.

Türkiye'S ROLE

It is understood that the purpose of Foreign Minister Fidan’s contacts with Putin and Lavrov in Moscow and Zelensky and Sibiha in Kiev is to ensure that the Russia-Ukraine meeting is held in Istanbul and, if possible, at the level of the heads of state, and to give Erdoğan the image of a “world leader.” Fidan says that Türkiye is a “facilitator,” but this is not an accurate description. Turkey does not have the necessary qualifications to be a “mediator” or “facilitator” between Ukraine and Russia in this conflict that the EU is trying to continue. Fidan cannot have failed to learn this fundamental truth of diplomacy. States must know their strengths and capabilities well. If they act assuming that they have strengths that they do not have, they will lose credibility. The table arrangement at the Dolmabahçe meeting and the presence of the head of MIT at the table are words that fail.

CIRCLE OF FIRE

It is seen that those who govern Türkiye, while pursuing an image that they are disappointed with every time, cannot find time for developments that concern the country very closely and cause us trouble. In the last few days alone, Israel's attacks in Syria; the West Bank it occupies, its refusal to allow foreign ministers of Arab countries to attend the meeting with Mahmoud Abbas in Ramallah; SDF leader Mazlum Abdi's declaration that they are after a federal structure in Syria, all show that the alarm bells are ringing more and more loudly for Türkiye.

While the US-Iran nuclear agreement talks were ongoing, the International Atomic Energy Agency (IAEA) announced that Iran was accelerating its nuclear program and would soon have enough enriched uranium to make nuclear weapons, reminding me of the 1990s. During those years, Israel was spreading propaganda that Iran was about to make nuclear weapons, which was later proven to be untrue. You don’t have to be a Middle East expert to see that Israel is uncomfortable with even the nuclear agreement talks between the US and Iran today. The IAEA report that Israel jumped on immediately gives the impression of a repeat of the 1990s. It is not in Türkiye’s interest for Iran to have nuclear weapons, but it is not in Turkey’s interest to attack Iran with fake reports, as was done with Iraq, to neutralize Iran, which is a balancing element in the Middle East, and to have Israel and even Sunni Arab countries find the field empty.

EUROPEAN DEFENSE FUND, 'CASUS BELLI' AND THE PATRIARCHATE

While these are happening in the northwest of Türkiye, in Europe; in the north in Russia; in the south in Syria and the Middle East, other developments are also happening in the west, in the Aegean.

Greece is taking steps that will negatively affect Türkiye’s interests in the Aegean and Eastern Mediterranean maritime areas by putting forward EU rules. Without even mentioning full membership, it is requiring us to withdraw our decision that we will consider extending the territorial waters in the Aegean Sea beyond 6 miles as “casus belli-cause of war” in order to receive a share from the European Defense Fund (SAFE), which we expect to benefit from by agreeing to allocate our soldiers to EU-European defense. At this very moment, the discussions on the Council of Nicaea come to the agenda. Greek Chief of Staff Dimitrios Hupis visits the Greek Patriarch of Fener in Istanbul and presents him with a map showing Thrace and Istanbul within the borders of Greece! Every day, there is a new development around us that could affect the future of the Republic of Turkey, but we do not have time for them. We are too busy.

We have many important things to do, such as being the biggest radish, having the tentacles of an octopus, staying in power until the right thing comes true, being an innkeeper and not a traveler; being able to take photographs that will bear witness to our world leadership, and many more.