Öncelikle CHP Genel Başkanı Özgür Özel’e geçmiş olsun.

Birincisi, burada bir koruma ihmali olduğu çok açık. Ana muhalefet partisi genel başkanının korumaları çok daha hassas, uyanık, dikkatli olmalı.

İkincisi, Türkiye’nin artık bu “basit” gibi görünen “basit yaralamalı” şiddet olaylarına çok sert tedbirler almasının zamanı geldi de geçiyor. Trafikte, sokakta, çarşıda, pazarda en küçük meselede yumruk savuranlara, bıçak çekenlere, silah gösterenlere, sopa taşıyanlara caydırıcı cezalar gelmeli. Ceza Kanunu, bireyin hakkını koruyacak ölçüde müteselsilen yeniden düzenlenmeli. Cezaevleri dolu mu? Elektronik kelepçeyle suçlular en azından evlerine hapsedilmeli. İnfaz Kanunu değişmeli ve bazı suçlarda ceza ertelemesi olmamalı.

Üçüncüsü, Türkiye terörle yaşayan bir ülke. Bu ülkede politikacı olmak maalesef hedef olarak yaşamak anlamına geliyor. Avrupa’da başbakanlar makamlarına bisikletle gidiyorlarmış; terör örgütlerinin hedefindeki Türkiye’de bu mümkün değil. Cumhurbaşkanı’nın koruma konvoylarını eleştirenler, Türkiye gerçekleriyle yüzleşmeli. Türkiye’de korumalarla gezmek “diktatörlük” olarak eleştiriliyor, bunun bir gereklilik olduğu görülmeli.

KİM DİKTATÖR?

“Diktatör” demişken; son zamanlarda Cumhurbaşkanı Erdoğan’a yönelik “diktatör” söyleminde yeniden artış görülüyor. Türkiye, dünyada en geniş katılımlı ve en sağlıklı seçim yapabilen ülkeler arasında ilk sıralarda yer alıyor. Seçmenin tercihleri üzerinde “propagandanın” ve “seçim rüşvetlerinin” etkisi zannedildiği kadar belirleyici değil. Seçmen oy vereceği partide vizyon arıyor, proje arıyor, umut arıyor, cesaret arıyor; kıyas yapıp en iyiyi tercih ediyor.

Muhalefetin sürekli seçim kaybetmesi, iktidarın gücünden kaynaklanmıyor, muhalefetin beceriksizliğinden, yetersizliğinden kaynaklanıyor.

Aradan 102 yıl geçmiş olmasına rağmen CHP “tek parti” hissiyatından ve kuruluşunda var olan “diktatörlük” mirasından sıyrılabilmiş değil. “Kurtuluş Savaşı’nı biz yaptık, Cumhuriyet’i biz kurduk; öyleyse ülke üzerinde her türlü tasarruf hakkına sahibiz” anlayışı tamamen yanlış olmakla birlikte 102 yıl sonra bile CHP’de hüküm sürüyor. CHP, başkalarını itham etmek yerine, en başta kendisi bu diktatörlük hevesinden kurtulmalı. Türkiye CHP’nin tapulu malı değil. Devlet ve hazinesi artık CHP’nin tapulu malı değil. CHP, artık partilerden bir parti olduğunu, hem de milletin az bir kısmının teveccüh ettiği parti olduğunu kanıksamalı.

Eğer Türkiye’de bir diktatörlük hevesi varsa, CHP’nin genlerinde var.

PAPA’NIN VE PAŞA’NIN MAL VARLIĞI

Laf lafı açıyor… Katolik lider Papa’nın ölümünün ardından hiç mal varlığı olmadığı söylendi ve Diyanet İşleri Başkanımızla gayet münasebetsiz ve mantıksız kıyaslamalar yapıldı.

Öncelikle Papaların evlenmediğini, mirasçılarının olmadığını, Katolik mezhebi mensuplarının bağışlarıyla dünyanın en büyük, en zengin şirketlerinden biri olan, adı sürekli şaibelerle anılan Vatikan’ı ve 15 milyar doları yönettiğini hatırlatalım. Ayrıca cebinden sadece 100 dolar çıktığı söylenen son Papa’nın 20 milyon dolar şahsi serveti olduğu da iddia ediliyor.

Mal varlığı, miras ve CHP’nin kendisini ülkenin yegâne sahibi olarak görmesi demişken, CHP’nin ilk Genel Başkanı Mustafa Kemal’in mal varlığı geldi aklımıza. Liste buraya sığmaz: 155 bin dönüm arazi, çiftlikler, bira, malt, buz, soda, gazoz, deri, tarım aletleri ve demir fabrikaları, yoğurt, kaşar peyniri, beyaz peynir, yağ ve şarap imalathaneleri, çiftlikler, mağazalar, çok sayıda sığır, koyun, at, tavuk, traktörler, kamyonlar, otomobiller ve nakit para…

Paşa hazretleri belli ki sadece iyi bir asker, iyi bir politikacı değil, aynı zamanda Osmanlı subay maaşını ve Cumhurbaşkanlığı maaşını iyi değerlendiren bir finans sihirbazıymış.

FALYALI İDDİALARI: BU GAZETECİLİK Mİ ŞİMDİ?

Bugün Kıbrıs Gazetesi’nin Genel Yayın Yönetmeni Ayşemden Akın’ın “Halil Falyalı Yaşıyor” başlıklı 3 yazısını satır satır okudum. Ortada gerçekten bir röportaj var mı belli değil. İddiaların doğruluğu ya da yanlışlığı bir yana, hiçbirinin ispatı, delillendirilmesi, belgelendirilmesi de mümkün değil. Bu iddiaların tamamını Fetullahçıların ürettiğini ya da yaydığını da hatırlatalım. Şurası çok net: Ayşemden Akın, farkında olarak ya da olmayarak Fetullahçılar tarafından kullanılmış. Kaynağı Cemil Önal’ın Hollanda’da öldürülmesi, iddiaların ses getirebilmesi için Fetullahçıların bir suikastı olabilir. Ayşemden Akın, mesnedi olmayan iddialar nedeniyle yargı önünde zor günler geçirecektir; güvenliği de mutlaka en üst düzeyde sağlanmalı, özellikle Fetullahçılardan büyük bir dikkatle korunmalıdır. Ama görünen şu ki, bu, gazetecilik değildir.

First of all, I would like to extend my best wishes to CHP Chairman Özgür Özel.

First of all, it is very clear that there is a lack of protection here. The bodyguards of the main opposition party leader should be much more sensitive, alert and careful.

Secondly, it is high time for Türkiye to take very strict measures against these seemingly “simple” incidents of violence that involve “simple injuries”. Deterrent punishments should be imposed on those who throw their fists, pull knives, show guns, and carry sticks in traffic, on the street, in the market, or in the marketplace for the smallest matter. The Penal Code should be reorganized consecutively to protect the rights of individuals. Are prisons full? Criminals should at least be locked up in their homes with electronic bracelets. The Execution Law should be changed, and there should be no postponement of sentences for certain crimes.

Third, Turkey is a country that lives with terror. Being a politician in this country unfortunately means living as a target. In Europe, prime ministers go to their offices by bicycle; this is not possible in Türkiye, which is targeted by terrorist organizations. Those who criticize the President's protection convoys should face the realities of Turkey. Traveling with bodyguards in Türkiye is criticized as "dictatorship"; it should be seen that this is a necessity.

WHO IS THE DICTATOR?

Speaking of “dictator”; there has recently been a resurgence in the use of “dictator” rhetoric towards President Erdoğan. Turkey is among the countries with the widest participation and healthiest elections in the world. The effects of “propaganda” and “election bribes” on voters’ preferences are not as decisive as one might think. Voters are looking for a vision, a project, hope, and courage in the party they will vote for; they make comparisons and choose the best.

The opposition's constant loss of elections is not due to the power of the government, but to the opposition's incompetence and inadequacy.

Although 102 years have passed, the CHP has not been able to rid itself of the “single party” sentiment and the “dictatorship” legacy that existed at the time of its foundation. The understanding that “we fought the War of Independence, we founded the Republic; therefore, we have every right to dispose of the country” is completely wrong, but it still prevails in the CHP after 102 years. Instead of accusing others, the CHP should first and foremost rid itself of this dictatorship desire. Turkey is not the property of the CHP. The state and its treasury are no longer the property of the CHP. The CHP should accept that it is now a party among parties, and that it is the party that a small part of the nation favors.

If there is a desire for dictatorship in Türkiye, it is in the CHP's genes.

THE ASSETS OF THE POPE AND THE PASHA

One thing leads to another… After the death of the Catholic leader Pope, it was said that he had no assets and very inappropriate and illogical comparisons were made with our President of Religious Affairs.

First of all, let us remind you that Popes do not marry, do not have heirs, and manage the Vatican, one of the largest and richest companies in the world, with donations from Catholics, and its name is constantly in question, and it is worth 15 billion dollars. It is also claimed that the last Pope, who is said to have only 100 dollars in his pocket, had a personal fortune of 20 million dollars.

Speaking of assets, inheritance and the CHP seeing itself as the sole owner of the country, the assets of the first CHP Chairman Mustafa Kemal come to mind. The list is incomprehensible: 155 thousand acres of land, farms, beer, malt, ice, soda, soda, leather, agricultural equipment and iron factories, yogurt, kashar cheese, white cheese, oil and wine factories, farms, stores, numerous cattle, sheep, horses, chickens, tractors, trucks, cars and cash…

His excellency the Pasha was obviously not only a good soldier and a good politician, but also a financial wizard who made good use of the Ottoman officer's salary and the President's salary.

FALYALI CLAIMS: IS THIS JOURNALISM NOW?

Today, I read line by line the 3 articles titled “Halil Falyalı Lives” by Ayşemden Akın, Editor-in-Chief of Kıbrıs Newspaper. It is not clear whether there is really an interview. Let alone the truth or falsehood of the allegations, none of them can be proven, substantiated or documented. Let us also remind you that all of these allegations were produced or spread by the Fethullahists. This is very clear: Ayşemden Akın was used by the Fethullahists, knowingly or unknowingly. The murder of her source, Cemil Önal, in the Netherlands, could have been an assassination attempt by the Fethullahists in order for the allegations to make a splash. Ayşemden Akın will have a hard time in court due to the unfounded allegations; her security must definitely be provided at the highest level, and she must be protected with great care, especially from the Fethullahists. But it is clear that this is not journalism.