Yani MHP davası… Başta Merhum Alparslan Türkeş olmak üzere, 220 sanık hakkında idam talep edilen toplam 390 sanıklı dava… İdam talebiyle yargılananlar arasında MHP Genel İdare Kurulu üyesi olarak ben de vardım.

12 Eylül öncesindeki bitmez tükenmez parti kavgalarından ve kanlı çatışmalardan çıkarılacak çok ders vardır. Fakat sadece darbeyi eleştirerek uzlaşıp bir cumhurbaşkanı seçemeyen siyaset sınıfının günahları gözden kaçıyor.

Dersler çıkarılması gereken çok önemli bir konu da 12 Eylül yargılamalarıdır. Bu konuda, Av. Şerafettin Yılmaz’ın gayretiyle belgesel bir eser yayınlandı: “Dava’nın Davası, Kurgulanmış Bir Davanın Arka Planı”, yazanlar Raşit Demirtaş ve Mahir Durakoğlu. Toplam 900 sayfa. (Ötüken Yayınları)

CEPHANELİK FOTOĞRAFLARI

Av. Şerafettin Yılmaz, yazdığı önsözde, savunma hakkının kutsallığını şöyle anlatıyor:

“220 idam talepli bu davada savcının talebiyle 1000’in üzerinde kamu şahidi dinlenilmiştir. Kutsal olanın iddia değil savunma olduğu herkesçe malum olan bir esastır. Sanıkların göstermiş olduğu 4.000 şahitten bir tek şahidin dahi dinlenmemesi ve dinlenmesine izin verilmemesi türetilmiş davanın bir başka delilidir.”

Soruşturmaların da dürüst ve objektif olması gerekirken, sanığı suçlu göstermek için savcıların militan gibi davranması da bizde ‘siyasi’ davalarda sıkça görülen bir hastalıktır.

Şerafettin Yılmaz örnekler veriyor. Savcı, MHP genel merkezini gizli cephanelik gibi gösteren fotoğraflar koymuştu. Bunlar başka yerlerin fotoğraflarıydı, MHP Genel Merkezi’nde sadece “3’ü bozuk beş tabanca ile savcının telsiz dediği bir radyo” bulunmuştu. Duruşmada avukatlar sorduğunda, savcılar cephanelik fotoğrafları hakkında bir şey söylemediler.

TERÖR CİNNETİ

Kitapta terörün tırmanışı anlatılırken Maraş faciası hatırlatılıyor: “Maraş katliamında 111 kişi öldü, 1000’e yakın insan yaralandı.” Ayrıca Sivas, Çorum faciaları… 1978’de 13 ilde sıkıyönetim…

Terör kurşunlarıyla hayatını kaybeden insan sayısı: 1978 yılında 1.095 kişi, 1979 yılında 1.362 kişi ve 1980 yılının ilk 8 ayında1.928 kişi, solcu veya sağcı…

Bu tırmanış sıkıyönetime rağmendir!

12 Eylül rejiminin özel olarak görevlendirdiği savcılar ve birçok kimse, MHP’yi yaygın bir silahlı örgütün hiyerarşik karargahı sanıyorlardı. Bizleri zırhlı cezaevi araçlarıyla duruşmalara götürürler, yol boyunca silahlı komandolar takip ederdi. ‘Ülkücü örgüt’ silahlı baskınla Türkeş’i kaçırmaya kalkabilir diye!

Tamamen evhamdı bu.

Başka hiçbir partiye böyle yapılmamıştı.

Kitapta, Dev-Yol liderlerinden Oğuzhan Müftüoğlu ile Ülkücü Kuruluşlar sanığı Erdem Şenocak arasında geçen bir sohbette Müftüoğlu, “biz sanıyorduk ki NATO sizi eğitiyor, hepinizde makineli tüfekler, roketler var!”

Ah bu komplo teorileri, karşılıklı önyargılar!.. Sadece toplum değil, polis ve hatta tümüyle kamu bürokrasisi düşman kamplara bölünmüştü. Nasıl işleyebilirdi devlet? Kitapta Başbakan Demirel’in “devlet işlemedi!” sözü aktarılıyor, gerçekti bu.

HUKUKA GÜVENMEK?

Kitabın hukuk bakamından en önemli bölümleri “delillerin değerlendirilmesi”dir. Hangi bulgular hukuken geçerli “delil” sayılabilir?

Kitap özellikle “çuvallar dolusu delil… fotokopiler… arama tutanakları” gibi kavramları irdeliyor. Savcı Nurettin Soyer, aramayı askerlerin yaptığını iddia ediyordu, tutanaklara güven sağlamak için. Fakat aramaya öncelikle polislerin (hangi derneğin???) yaptığı, askerlerin sonradan geldiği ispat edilmişti.

Bunları hukukta detayların önemini anlatmak için yazıyorum.

Av. Şerafettin Yılmaz, bu konuları duruşmalarda defalarca dile getirmişti, kitapta da etraflıca anlatılıyor.

Kitapta benim, tutukevinde söylediğim şu sözler de yer almış:

“Ben iddianameyi ve Askeri Yargıtay içtihatlarını inceledikten sonra rahmetli Türkeş’in de bulunduğu toplantıda ‘Stalin hakim olsa bizi mahkum edemezler, çünkü Askeri Yargıtay kararları çok sağlam’ dedim.”

O zaman, darbe döneminde bile yüksek yargıya bu güven vardı.

Av. Şerafettin Yılmaz, o dönemde bürosunu kapatıp sonuna kadar bizleri savundu, tek kuruş almadı, çok iyi bir hukukçu olduğu gibi onurlu bir ‘dava adamı’ olduğunu gösterdi. Şimdi Türk Kültürüne Hizmet Vakfı Başkanı, eserler yayınlayarak hizmet ediyor. Teşekkürler Şerafettin Ağabey.

In other words, the MHP case... A case involving a total of 390 defendants, in which 220 defendants were requested to be executed, especially the late Alparslan Türkeş... As a member of the MHP General Administrative Board, I was among those tried with the death penalty.

There are many lessons to be learned from the endless party fights and bloody conflicts before September 12. But the sins of the political class, who were unable to compromise and elect a president by merely criticizing the coup, are overlooked.

A very important issue that needs to be learned is the September 12 trials. In this regard, Atty. With the efforts of Şerafettin Yılmaz, a documentary work was published: "The Case of the Case, the Background of a Fictionalized Case", written by Raşit Demirtaş and Mahir Durakoğlu. 900 pages in total. (Ötüken Publications)

ARMORY PHOTOS

Hunting. In his foreword, Şerafettin Yılmaz explains the sanctity of the right to defense as follows:

“In this case with 220 death penalty requests, more than 1000 public witnesses were heard at the request of the prosecutor. It is a well-known principle that what is sacred is defense, not assertion. "The fact that not a single witness among the 4,000 witnesses presented by the defendants was heard or allowed to be heard is another evidence of the derivative case."

While investigations must be honest and objective, prosecutors acting like militants to show the defendant guilty is a disease frequently seen in 'political' cases in our country.

Şerafettin Yılmaz gives examples. The prosecutor had posted photos that made the MHP headquarters look like a secret arsenal. These were photographs of other places, only "five guns, 3 of which were broken, and a radio, which the prosecutor called a walkie-talkie" were found at the MHP Headquarters. Prosecutors did not say anything about the arsenal photos when asked by lawyers at trial.

TERRORIST MADNESS

While the escalation of terrorism is explained in the book, the Maraş disaster is reminded: "111 people died and nearly 1000 people were injured in the Maraş massacre." Also, the Sivas and Çorum tragedies… Martial law in 13 provinces in 1978…

Number of people who lost their lives due to terrorist bullets: 1,095 people in 1978, 1,362 people in 1979 and 1,928 people in the first 8 months of 1980, leftist or rightist…

This climb is despite martial law!

Prosecutors and many people specially appointed by the September 12 regime thought that MHP was the hierarchical headquarters of a widespread armed organization. They would take us to the hearings in armored prison vehicles, and armed commandos would follow us along the way. In case the 'Idealist organization' might try to kidnap Türkeş with an armed raid!

This was pure speculation.

This has never been done to any other party.

In the book, in a conversation between Oğuzhan Müftüoğlu, one of the leaders of Dev-Yol, and Erdem Şenocak, the defendant of the Idealist Organizations, Müftüoğlu said, "We thought that NATO was training you, you all had machine guns and rockets!"

Ah, these conspiracy theories, mutual prejudices!.. Not only society, but also the police and even the entire public bureaucracy were divided into hostile camps. How could the state function? In the book, Prime Minister Demirel says "the state did not work!" It is reported, it was true.

TRUSTING THE LAW?

The most important sections of the book from a legal perspective are "evaluation of evidence". Which findings can be considered legally valid “evidence”?

The book particularly examines concepts such as “sacks of evidence… photocopies… search reports”. Prosecutor Nurettin Soyer claimed that the soldiers made the search to ensure confidence in the records. However, it has been proven that the police (which association???) carried out the search first and the soldiers came later.

I am writing these to explain the importance of details in law.

Hunting. Şerafettin Yılmaz had expressed these issues many times in the hearings, and they are explained in detail in the book.

The following words I said in the detention center are also included in the book:

"After examining the indictment and the jurisprudence of the Military Court of Appeals, I said at the meeting in which the late Türkeş was also present, 'If Stalin were the judge, they would not be able to convict us, because the decisions of the Military Court of Appeals are very strong."

At that time, even during the coup period, there was this trust in the higher judiciary.

Hunting. Şerafettin Yılmaz closed his office at that time and defended us to the end, did not receive a single penny, and showed that he was an honorable 'man of cause' as well as being a very good lawyer. Now the President of the Turkish Culture Service Foundation, he serves by publishing works. Thank you, Şerafettin Ağabey.