Siyasi İslâmcı örgüt lideri Fethullah Gülen Türkiye’nin bir döneminde travmatik izler bırakarak 83 yaşında ABD’de öldü.

Fethullah Gülen’i kim nasıl keşfetti, kim nasıl devşirdi, kim hangi akılları vererek sisteme soktu, kimler hangi yaratıcı yöntemlerle bir ara Türk devletini manipüle edecek gücü kazanmasını sağladı? Bu soruların bir kısmı hâlâ yanıtsız.

Ama Erzurum’un fakir bir köyünde sekiz kardeşin ikincisi olarak doğup ilkokulu dışarıdan bitirmiş ve Ankara’daki askerliği sırasında 27 Mayıs 1960 darbesini görüp dönmüş bir imam olarak 1963’re Komünizmle Mücadele Derneği Erzurum Şubesi kurucusu olduğunda sadece 22 yaşındaydı.

Erzurum o sırada Sovyetler Birliği’nin Türkiye’yi muhtemel işgali durumunda, NATO’nun güneydoğu kanadının uç noktası olarak bir Amerikan kara üssüne ev sahipliği yapıyordu. NATO’nun, Gladio türü “cephe gerisi” milis gücü, başka deyişler kontrgerilla örgütlenmeleri Sovyet sınırlarında daha da önem taşıyordu; Erzurum siyasi İslamcı ve Türk milliyetçisi akımlar da şehrin siyasi atmosferini belirliyordu.

İlk tohumlar İzmir’de

Aynı yıllarda Erzurumlu genç imamı Nurcu akımıyla tanıştıran, Nurculuğun kurucusu Said-i Nursi’nin öğrencilerinden olarak bilinen Mehmet Kırkıncı oldu. Kırkıncı yıllar sonra, 12 Eylül 1980 askeri darbesi ardından, darbe lideri Orgeneral Kenan Evren’e yeni Anayasada din dersini zorunlu yapmasını telkin eden kişi olarak karşımıza çıkacaktı.

Fethullah Gülen’in vaazı kuvvetli bir hoca olarak nam kazanması 1965-1971 yılları arasında İzmir’de Kestanepazarı Camii vaizliği sırasında oldu. NATO’nun Güneydoğu Karargâhına ev sahipliği de yapan İzmir’deki dindar çevrelerde o sırada “Akevler Kooperatifi” konutlarını kurarak bir tür İslami komün hayatı yaşayan ve daha sonra Necmettin Erbakan ve arkadaşlarını Milli Nizam Partisini kurmaya cesaretlendirecek olan “Müstakiller Hareketi” etkiliydi. Gülen’in etkisi kısa sürede Nurcuları aşmaya başladı. Özellikle taşradan gelen fakir ve dindar öğrencilerin bir arada barınmasını sağlamak amacıyla, ileride örgütlenmesinin temel taşlarından olacak (Nur sözcüğünün eş anlamıyla) ilk “Işık Evleri”, Müstakillerin teşvikiyle Gülen tarafından İzmir, Yamanlar’da kuruldu. Kendisi de İzmir’de de Komünizmle Mücadele Derneği şubesi kurucularından oldu.

Kuzu kılığında kurt

12 Mart 1971 darbesinde tutuklanıp 6 ay cezaevinde kaldı ama 1974 Bülent Ecevit affından yararlandı ve aleyhindeki dava düştü. 1970’ler boyunca Anadolu şehirlerinde vaazlar verdi, etki alanı genişliyordu. 1979’da Sızıntı dergisiyle medya dünyasına girdi.

Ama Fethullah Gülen’in durdurulamaz tırmanışı asıl 1980 askeri darbesinden sonra başladı. İran İslâm Devrimi ve Afganistan’da Sovyet işgali ABD’de Zbigniew Brzezinski’nin geliştirdiği “ılımlı İslâm” tezine elverişliydi. Gerçi ABD’nın ılımlı İslâm’dan kastı, o zaman diliminde ABD çıkarına hizmet eden Sünni İslam gruplar idi. Örneğin, Müslüman Kardeşler Orta Doğu’da ABD (ve petrol zengini Suudi Arabistan) çıkarlarına hizmet ettiği 1960’lardan 1970’lerin sonuna dek ılımlı İslâm sayılıp desteklenecek daha sonra terörist örgüt sayılacaktı.

Gülen ise bunu bir adım öteye götürdü. “Dinler arası diyalog” çıkışışla ileride barış güvercini rolüyle Katoliklerin Ruhani lideri Papa’nın Sünni muhatapları arasında yer alacaktı. Onun silahla işi olmazdı, o bir eğitim ve barış gönüllüsüydü.

Kaleyi içten fethetmek

Oysa strateji başkaydı; kale içten fethedilecekti. Asker ve polis okullarında sınav yolsuzluğu haberleri ilk olarak Turgut Özal’ın 1983 seçimlerini kazanıp hükümet kurmasına rağmen hâlâ Türkiye’nin dört bir yanında sıkıyönetim ve olağanüstü halin bulunduğu 1984-85 yıllarında gazetelerde yer almaya başladı. O yıllarda askeri okullara girip Işık Evlerinde “abilerinin” gözetiminde sadece İslâmi komün hayatı gereği katı bir din eğitimi değil aynı zamanda kendilerini laik toplumda gizleyecek “takiye” (yanıltma), gizlilik, bilgi toplama (istihbarat) ve eleman kazanma yöntemleri de öğretilen fakir aile çocukları 15 Temmuz 2016 darbe girişiminde karşımıza tuğgeneral, albay rütbesine yükselmiş olarak çıkacaktı.

1980’lerde 12 Eylül rejiminin icadı YÖK destekli baskıcı üniversite ortamında devrimci ya da ülkücülerin gölgesi olmadan sessizce siyasal ve hukuk fakültelerini doldurup akşamları Işık Evlerine dönen sessiz taşra çocukları, 2000’lerde AK Parti iktidarında alabildiğine politize savcılar, yargıçlar, polis şefleri, kaymakam ve valiler olarak işbaşına gelecekti.

Fethullah “Hoca Efendi” iken

Aslında Fethullah Gülen Cemaati AK Parti öncesi dönemde de eğitim, ekonomi, yargı ve emniyet alanlarında ağırlığını hissettirmeye başlamıştı. Zaman grubu, gazete ve televizyon markalarıyla medyada ağırlık kazanmıştı. Siyasetçiler dahi ondan Hoca Efendi sıfatıyla söz ediyorlardı. Bank Asya’nın açılışında dönemin (Tansu Çiller ve Abdullah Gül dahil) hükümet üyeleri, (Tayyip Erdoğan dahil) belediye başkanları kurdele kesmek için birbirleriyle yarışıyordu.

Orta Asya’dan Balkanlar ve Afrika’ya dek, bazen o ülkede İngilizce eğitim veren tek eğitim kurumu olan Türk Okulları, o ülkenin bakanlarından yabancı büyükelçilerine dek en önemli kişilerini okul aile birliği toplantılarında bir araya getiriyor, o ülkelerin gelecek nesillerini Türkçe bilgisiyle yetiştiriyordu. Okullar iş dünyasında TÜSİAD, MÜSİAD, TOBB’a alternatif olarak kurulan TUSKON’un çatısı altında o bölgeye yatırım yapmak isteyen Cemaate yakın iş insanlarınca finanse ediliyordu. Demokratik Sol Parti lideriyken Başbakan Bülent Ecevit dahi Gülen’i bir sûfi-filozof olarak görüyor ve kolluyordu.

İşin içinde ABD vardı

1999’de Ecevit Başbakanken ABD istihbarat örgütü CIA, MİT’e artık kaçak durumda olması Avrupa güvenliğine tehdit oluşturmaya başlayan PKK lideri Abdullah Öcalan’ı birlikte yakalamayı teklif etti. Öcalan, Yunanistan’ın Kenya büyükelçiliğinden çıkarılıp 16 Şubat’ta Türkiye’ye getirişmiş, halen tutulduğu İmralı cezaevine konmuştu. Bu olay üzerinden 5 hafta geçmişken Ankara Devlet Güvenlik mahkemesi Gülen aleyhine, Anayasal düzeni değiştirmeye çalıştığı iddiasıyla 19 Mart’ta soruşturma başlattı. Gülen iki gün sonra bir daha dönmemek üzere ABD’ye uçtu.

Hem Öcalan’ın yakalanması hem de Gülen’in ABD’ye kaçması sırasında Ankara’daki ABD Büyükelçiliğinde Enerji Ateşe Yardımcısı maskesiyle çalışan Amerikan istihbarat ajanı Gina Haspel, Donald Trump tarafından CIA Başkanı olarak atanacaktı. Gülen’in ABD’de Pennsylvania eyaletinin Saylorsburg şehrinde ikamet izni alması için kefil olanlar arasında ABD’nin eski Ankara Büyükelçisi Morton Abromowitz ve CIA’nın Orta Asya, Orta Doğu uzmanı Graham Fuller de vardı.

Kader birliği dönemi

AK Parti ile Cemaatin ilişkileri 2004’te Genelkurmay’ın Milli Güvenlik Kurulu’nda siyasi İslâmcı yapılanma konusunda soruşturma istemesi ve reddedilmesiyle ısınmaya başladı. Ama iç içe geçmesi Genelkurmay’ın Abdullah Gül’ün adaylığına karşı bildiri yayınlaması, Başbakan Erdoğan’ın da buna direnmesi sonrasında oldu. Gülen polis-yargı-medya gücünü AK Parti’nin emrine verirken AK Parti de devletin kapılarını (ve Fethullah Gülen’in istediği sayıda olmasa da TBMM sıralarını) dek Cemaat üyelerine açtı. Ergenekon serisi davalarla birlikte, üniversiteler, yargı, polis ve asker içinde müthiş bir tasfiye operasyonuna girişildi; medyadaki sahiplik değişimi operasyonları da aynı dönemde başladı.

Gülen’in Erdoğan’a verdiği destek 2010 Anayasa değişikliği halkoylamasında taraftarlarına “gerekiyorsa ölülerinizi mezardan kaldırıp oy kullandırın” demesiyle zirveye ulaşmıştı. AK Parti milletvekilleri, iş insanları, gazeteci ve sivil toplumcular, hatta bakanlar, umreye gider gibi “Hoca Efendiyi” ziyarete gidiyorlardı. Başbakan Erdoğan, halen Almanya’da siyasi sığınmacı olup Türkiye’de aranan bir zamanların amansız savcısı Zekeriya Öz’e zırhlı makam araçlarından birini tahsis etmişti.

Rüzgâr dönüyor

Daha sonra “kandırıldık” diyecek olan Erdoğan, o zaman “Kıblemiz bir” diyordu. AK Parti’nin ağır toplarından Bülent Arınç’ın “Ne istediler de vermedik?” sözü bir klişeye dönmüştü.

İşin rengi Suriye iç savaşının patlaması ve Erdoğan’ın MİT üzerinden PKK’yla diyaloga başlaması sonrasında değişti. MİT Müsteşarı Hakan Fidan’ın 2012 başında tutuklanmak istemesi ilk çatlak oldu. Gülen iktidardan daha fazla pay istiyordu. 2013 sonunda Erdoğan, bakanları ve ailesi hakkındaki yolsuzluk soruşturması, 2014 Mart yerel seçimleri öncesinde -Türkiye’nin bilinen en büyük casusluk operasyonu olarak- Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun makamının gizli bir Suriye toplantısı sırasında dinlenip kayıtların yayınlanması gibi olaylar ipleri kopardı. Aynı yıl MGK’dan Gülen örgütlenmesini “Paralel Devlet Yapısı” olarak terör örgütü sayan karar çıktı.

Ve darbe kalkışması

Aynı yıl MİT, Gülen örgütünün gizli iç haberleşme sistemi ByLock’u deşifre etti: amaç 2016 Yüksek Askeri Şurasında (YAŞ) Cemaat üyesi subayların kilit noktalara terfi ettirilerek Erdoğan’ın darbeyle devrilmesi, yönetime el konulmasıydı. Hükümetin karşı tedbirleri sonucu kalkışmayı YAŞ öncesine almak zorunda kalan ve artık AK Parti tarafından “Fethullahçı Terör Örgütü” (FETÖ) olarak anılan Cemaate bağlı askerler 15 Temmuz 2016 gecesi harekete geçti. TBMM binası dahil pek çok resmi bina jetlerle bombalandı ama Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı tutuklama girişimi de halkın desteğini alacakları beklentisi de boşa çıktı. 16 Temmuz’da darbe girişimleri halkın desteğiyle ordu birliklerince bastırıldığında darbeciler 251 kişiyi öldürmüş, kendilerinden de 36 kişi öldürülmüş, binlercesi tutuklanmıştı. AK Parti bu defa üniversiteler, eğitim ve yargı sistemi, polis ve askerde, Cumhurbaşkanının tersine tasfiye operasyonu başlattı, kurunun yanında çokça yaş da yandı.

ABD’nin hesabı

Komplonun başka boyutları daha sonra anlaşıldı. Türkiye’nin Avrupa’daki NATO temsilciliklerinde görevli subay subayları ve aileleri, 400 kişi Almanya’dan siyasi sığınma istedi ve aldı. Bir NATO üyesi, bir başka NATO üyesinde darbe girişiminde bulunan NATO subaylarına siyasi sığınma tanıyordu. ABD, Türkiye’nin bütün ısrarlarına rağmen “eksik evrak” gerekçesiyle ne Gülen’i iade etti ne de hakkında yasal işlem başlattı. Bu durum, ABD’nin PKK’nın Suriye koluyla işbirliği ve Türkiye’yi F-35 programından çıkarmasıyla birlikte iki NATO müttefiki arasındaki en ciddi sorunlardandır.

Ankara’da kimilerine göre FETÖ, ABD’nin Türkiye’den 1 Mart 2003 Irak tezkeresini reddedip, işgale katılmamasının intikamıdır, kimilerine göreyse daha uzun erimli, daha yıkıcı bir planın parçası. ABD’de en koyu Hristiyan mezhep ve tarikatların hâkim olduğu Beyaz Saray yönetimlerinin Rusya’ya karşı dayanışma beklediği NATO müttefikini yıkmak isteyen siyasi İslâmcı bir hareket liderine ev sahipliği yapması pek kolay rastlanacak bir örnek değildir.

Ölmeden başlayan miras kavgası

Fethullah Gülen’in zaten öteden beri bozuk olan sağlığının son yıllarda daha da bozulduğu bildiriliyordu. Etrafı daha baba ölmeden mirasını paylaşmaya çalışan hayırsız çocuklar gibi, örgütün parasını kontrolünü ele geçirmeye çalışan hizip şefleriyle çevriliydi.

Türkiye’nin bir dönemine travmatik izler bırakarak 20 Ekim’de Pennsylvania’da tedavi gördüğü hastanede 83 yaşında öldü. Dışişleri Bakanı Fidan, Gülen taraftarlarına “Oyun bitti, artık bırakın”  anlamında bir çağrı yaparken, onların birbirlerine girdiği iddialarına dair haberler gelmeye başlamıştı bile. 

Political Islamist organization leader Fethullah Gülen died in the USA at the age of 83, leaving traumatic scars on a period in Turkey.

Who discovered Fethullah Gülen and how, who recruited him and how, who gave him what advice and brought him into the system, and who, with what creative methods, enabled him to gain the power to manipulate the Turkish state? Some of these questions are still unanswered.

But he was only 22 years old when he was born as the second of eight siblings in a poor village in Erzurum, finished primary school externally, and returned from the coup of May 27, 1960 during his military service in Ankara, and became the founder of the Erzurum Branch of the Association for the Fight against Communism in 1963.

Erzurum was hosting an American land base as the tip of NATO’s southeastern flank in case of a possible Soviet invasion of Turkey. NATO’s Gladio-type “behind-the-front” militia forces, in other words, counter-guerrilla organizations, were even more important on the Soviet borders; Erzurum’s political Islamist and Turkish nationalist movements also determined the city’s political atmosphere.

The first seeds are in Izmir

In the same years, Mehmet Kırkıncı, known as one of the students of Said-i Nursi, the founder of Nurcu, introduced the young imam from Erzurum to the Nurcu movement. Forty years later, after the military coup of September 12, 1980, he would appear before us as the person who suggested to the coup leader General Kenan Evren to make religious education compulsory in the new constitution.

Fethullah Gülen gained a reputation as a preacher with a strong preaching during his preaching at the Kestanepazarı Mosque in İzmir between 1965-1971. The religious circles in İzmir, which also hosted NATO's Southeast Headquarters, were influenced by the "Independent Movement", which was living a kind of Islamic commune life by establishing the "Akevler Cooperative" residences and would later encourage Necmettin Erbakan and his friends to establish the National Order Party. Gülen's influence soon began to surpass the Nurcus. The first "Işık Evleri" (in the synonymous meaning of the word Nur) that would later become one of the cornerstones of his organization, was established by Gülen in Yamanlar, İzmir with the encouragement of the Independents, in order to provide housing for poor and religious students, especially those coming from the countryside. He was also one of the founders of the Association for Struggle against Communism in İzmir.

Wolf in sheep's clothing

He was arrested during the March 12, 1971 coup and spent 6 months in prison, but he benefited from the 1974 Bülent Ecevit amnesty and the case against him was dropped. He gave sermons in Anatolian cities throughout the 1970s, his sphere of influence was expanding. In 1979, he entered the media world with Sızıntı magazine.

But Fethullah Gülen’s unstoppable rise really began after the 1980 military coup. The Islamic Revolution in Iran and the Soviet invasion of Afghanistan were conducive to the “moderate Islam” thesis developed by Zbigniew Brzezinski in the US. However, what the US meant by moderate Islam at that time was Sunni Islamic groups that served US interests. For example, the Muslim Brotherhood was considered moderate Islam and supported from the 1960s to the end of the 1970s when it served US (and oil-rich Saudi Arabia) interests in the Middle East, and later it was considered a terrorist organization.

Gülen took this one step further. With his “interfaith dialogue” initiative, he would later become one of the Sunni interlocutors of the Pope, the spiritual leader of Catholics, in the role of a dove of peace. He had no business with guns, he was a volunteer for education and peace.

Conquering the castle from within

However, the strategy was different; the fortress would be conquered from within. News of exam fraud in military and police schools first began to appear in newspapers in 1984-85, when martial law and a state of emergency were still in effect all over Turkey, despite Turgut Özal winning the 1983 elections and forming a government. In those years, children from poor families who entered military schools and were taught not only a strict religious education required by Islamic commune life under the supervision of their “older brothers” in Işık Houses, but also “taqiya” (deception), secrecy, information gathering (intelligence) and recruitment methods that would conceal them in secular society, would appear before us in the coup attempt of July 15, 2016, having risen to the rank of brigadier general and colonel.

The quiet country children who quietly filled the political and law faculties without the shadow of revolutionaries or idealists and returned to the Light Houses in the evenings in the oppressive university environment supported by the YÖK invented by the September 12 regime in the 1980s, would come to power as highly politicized prosecutors, judges, police chiefs, district governors and governors under the AKP government in the 2000s.

While Fethullah was “Hoca Efendi”

In fact, the Fethullah Gülen Community had already begun to make its presence felt in the areas of education, economy, judiciary and security in the pre-AKP period. The Zaman group had gained weight in the media with its newspaper and television brands. Even politicians referred to him as Hoca Efendi. At the opening of Bank Asya, members of the government at the time (including Tansu Çiller and Abdullah Gül) and mayors (including Tayyip Erdoğan) were competing with each other to cut the ribbon.

From Central Asia to the Balkans and Africa, Turkish Schools, which were sometimes the only educational institutions in a country that provided education in English, brought together the most important people from that country's ministers to foreign ambassadors in school family association meetings, and raised the future generations of those countries with knowledge of Turkish. The schools were financed by business people close to the Community who wanted to invest in that region under the roof of TUSKON, which was established as an alternative to TÜSİAD, MUSİAD and TOBB in the business world. Even Prime Minister Bülent Ecevit, who was the leader of the Democratic Left Party, viewed Gülen as a Sufi-philosopher and supported him.

The US was involved

In 1999, when Ecevit was Prime Minister, the US intelligence agency CIA offered to MIT to jointly capture PKK leader Abdullah Öcalan, whose fugitive status had become a threat to European security. Öcalan was removed from the Greek embassy in Kenya and brought to Turkey on February 16, where he is currently being held in İmralı Prison. Five weeks after this incident, the Ankara State Security Court launched an investigation against Gülen on March 19, claiming that he was trying to change the constitutional order. Gülen flew to the US two days later, never to return.

Gina Haspel, an American intelligence agent who worked under the guise of Deputy Energy Attaché at the US Embassy in Ankara during both the capture of Öcalan and Gülen’s escape to the US, would be appointed CIA Director by Donald Trump. Among those who vouched for Gülen to obtain a residence permit in Saylorsburg, Pennsylvania in the US were former US Ambassador to Ankara Morton Abramowitz and CIA Central Asia and Middle East expert Graham Fuller.

Period of unity of fate

The relations between the AKP and the Cemaat began to warm up in 2004 when the General Staff requested an investigation into the political Islamist structure in the National Security Council and was rejected. But they began to intertwine after the General Staff issued a statement against Abdullah Gül’s candidacy, and Prime Minister Erdoğan resisted this. While Gülen placed the police, judiciary and media power at the disposal of the AKP, the AKP opened the doors of the state (and the seats in the Turkish Grand National Assembly, although not as many as Fethullah Gülen wanted) to members of the Cemaat. Along with the Ergenekon series of cases, a huge purge operation was launched in universities, the judiciary, the police and the military; operations to change ownership in the media also began during the same period.

Gülen’s support for Erdoğan reached its peak when he told his supporters in the 2010 constitutional amendment referendum, “If necessary, raise your dead from their graves and have them vote.” AKP deputies, business people, journalists and civil society members, and even ministers were visiting “Hoca Efendi” as if they were going on an Umrah pilgrimage. Prime Minister Erdoğan had provided one of his armored official vehicles to Zekeriya Öz, a former ruthless prosecutor who is currently a political refugee in Germany and wanted in Turkey.

The wind is turning

Erdoğan, who would later say “we were deceived”, was saying “We have the same Qibla” at the time. The words of Bülent Arınç, one of the big guns of the AK Party, “What did they want that we didn’t give?” had become a cliché.

The complexion of the situation changed after the Syrian civil war broke out and Erdoğan began a dialogue with the PKK through the MİT. The first crack was the arrest of MİT Undersecretary Hakan Fidan at the beginning of 2012. Gülen wanted a bigger share of the power. The corruption investigation into Erdoğan, his ministers and his family at the end of 2013, and the release of recordings of a secret Syria meeting during the March 2014 local elections – the largest known espionage operation in Turkey – broke the ties. The same year, the MGK issued a decision that deemed the Gülen organization a terrorist organization as a “Parallel State Structure.”

And the coup attempt

The same year, MIT exposed the Gülen organization’s secret internal communication system ByLock: the aim was to promote officers from the Cemaat to key positions at the 2016 Supreme Military Council (YAŞ) and overthrow Erdoğan with a coup and seize power. Forced to postpone the uprising before the YAŞ due to the government’s countermeasures and now referred to as the “Fethullahist Terrorist Organization” (FETÖ) by the AK Party, soldiers affiliated with the Cemaat took action on the night of July 15, 2016. Many official buildings, including the Turkish Grand National Assembly building, were bombed by jets, but the attempt to arrest President Erdoğan and the expectation that they would receive public support were in vain. When the coup attempt was suppressed by army units with the public’s support on July 16, the putschists killed 251 people, 36 of their own were killed, and thousands were arrested. This time, the AK Party launched a purge operation in universities, the education and judicial systems, the police, and the military, contrary to the President, and much money was lost.

US account

Other dimensions of the plot were later understood. 400 officers and their families working in NATO missions in Europe sought and received political asylum in Germany. One NATO member was granting political asylum to NATO officers who attempted a coup in another NATO member. Despite all of Turkey’s insistence, the US did not extradite Gülen or initiate legal proceedings against him on the grounds of “missing documents.” This situation, along with the US’s cooperation with the Syrian branch of the PKK and Turkey’s removal from the F-35 program, is one of the most serious problems between the two NATO allies.

According to some in Ankara, FETÖ is revenge for the US rejecting Turkey's March 1, 2003 Iraq mandate and not participating in the invasion, while according to others, it is part of a longer-term, more destructive plan. It is not an easy example for the White House administrations in the US, dominated by the most devastating Christian sects and cults, to host a political Islamist movement leader who wants to destroy a NATO ally from which they expect solidarity against Russia.

The fight for inheritance that started before death

It was reported that Fethullah Gülen's health, which had already been poor, had deteriorated further in recent years. He was surrounded by faction leaders who were trying to take control of the organization's money, like naughty children trying to share their inheritance before their father dies.

He left traumatic scars on a period of Turkey and died at the age of 83 in a hospital in Pennsylvania on October 20. While Foreign Minister Fidan was calling on Gülen supporters to “Leave the game over, leave it now”, reports of them fighting each other had already begun to come in.