Televizyonların durumunu bilmiyorum, izlemedim çünkü, ancak dünkü gazeteler beni yine hayrete düşürdü: Beş hafta boyunca ‘arkası yarın’ heyecanıyla takip ettikleri, Diyarbakır’da kalleş bir cinayete kurban gitmiş sekiz yaşındaki kız çocuğu Narin, sayfalardan bütünüyle yok olmuş…

Manşetlerde zaten yok o haber, Hürriyet-Sabah hiç görmemiş, Milliyet’te iç sayfalarda unutulmuş…

Unutulması gerekmiştir de ondan…

Medyanın yüzü olsaydı ‘yüzsüzlük’ ile suçlayacaktım.

Baştan itibaren, konuya gösterilen yakın ilgiyi, her gün değişen senaryolarla kamuoyu önüne çıkmayı, yargının yayın yasağına rağmen yetkili mercilerin verdikleri bilgilerin fütursuzca paylaşılmasını olağandışı görmüş ve bilinmeyen bir hesapla ilintili bulmuştum.

İki günlük mesaiyle çözülebilecek bir cinayetin katilini beş hafta sonra bile bulamamak gerçekten olağandışı bir durum.

‘Merkez’ neye denir?

Ülkenin gerçek gündemine dönmek güzel.

‘Gerçek gündem’, hiç kuşkusuz, siyaset…

Önceki gün Karar’a gelip görüşlerini bizlerle paylaşan İstanbul’un CHP’den seçilmiş Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu, partisinin yapılacak ilk seçimde de başarılı olacağını düşünüyor.

‘Merkez’ artık CHP tarafından temsil edilecek ve seçmen onu tercih edecekmiş…

‘Merkez parti’ daha çok bize özgü bir kavram.

Partileri hep ‘sağ’ ve ‘sol’ biçiminde tasnif ettik.

Demokrat Parti, Adalet Partisi, Anavatan Partisi ‘merkez sağ’ olarak nitelendi, 1970 sonrasında Bülent Ecevit’in İsmet İnönü’nün onayıyla başlattığı ‘ortanın solu’ hareketiyle birlikte, CHP de ‘merkez sol’ sayılmaya başlandı.

Oysa, Prof. İdris Küçükömer, ‘Düzenin Yabancılaşması-Batılaşma’ kitabında, temsil ettikleri kitleler açısından, CHP’nin ‘sağcı’, Demokrat Parti’nin ‘solcu’ sayılması gerektiğini kayda geçirmişti.

Ülkemizde kayıtlı 100’ün üzerinde parti var ve tam 12 parti Meclis’te temsil ediliyor: (‘6’lı’ masadaki partiler: CHP + İYİP + Saadet + DEVA + Gelecek + DP) + Cumhur İttifakı partileri: (AK Parti + MHP + BBP + YRP ) + DEM + TİP).

Bunların hiçbiri ‘merkez’ sıfatını taşıyabilecek özellikte değil.

AK Parti, bir ara, ‘merkez olma’ konusunu ciddiyetle tartışmıştı; iktidara daha kolay taşıdığı fark edilince sonraları ‘ayrıştırıcı’ dil benimsendi.

CHP de zaten yıllardır o dili kullanıyor.

Pek çok alanda olduğu gibi, siyaset alanında da, Türkiye, başka ülkelere örnek olacak özellikleri üzerinde taşıyor.

Merkezi önemsizleştirip toplumu birbirine karşı iki cepheye bölecek bir ayrıştırmayı siyasi alana sokma, ilk olarak Türkiye’de AK Parti eliyle başladı.

İkinci Dünya Savaşı sonrası oluşmuş ‘dünya düzeni’ bu alanda da şimdilerde aşılıyor. Demokrasi olma iddiasındaki ülkelerde bile ‘ayrıştırıcı dil’ geçerli…

Avrupa’nın değişik ülkelerinde, yakın zamana kadar, iki-üç parti arasında gidip gelen iktidarlar, yerlerini, daha önce ‘marjinal’ sayılan partilere bırakıyorlar.

Ekrem İmamoğlu, bizimle sohbetinden öyle anlıyorum, kendisinin ve partisinin ‘merkezde yer aldığı’ tespitini paylaşırken, siyaset arenasında konumlandıkları yerden değil, toplumun ortak değerlerine sahip çıkmaktan söz ediyor.

Yapılan bütün yoklamalarda, cumhuriyet, demokrasi, adalet, özgürlükler, laiklik ve dine saygı kavramları, genellikle de bu sırayla, geniş kabul görüyor. En az benimsenenin toplumda yüzde 70’in üzerinde destekçisi var.

Muhalefetin büyük bölümü -‘6’lı masa’da buluşanlar- her buluşmaları sonrasında yayımladıkları ortak metinlerle, bu ortak değerlere sahip çıktılar.

CHP ‘6’lı masa’yı hatırlamak istemiyor

Son genel seçimde alınan sonuç küçümseniyor ama, masada birliktelik, cumhurbaşkanlığı seçiminde yüzde 48’i bulan bir oyu muhalefetin ortak adayı arkasına yönlendirebildi.

Yerel seçimde Cumhur İttifakı’nın sandıkta gerilemesi, AK Parti’nin ikinciliğe düşmesi de, yine eski birlikteliğin rüzgarıyladır.

CHP şu sıralarda siyaset arenasında yalnızları oynuyor… Genel başkanı iktidarla normalleşirken ‘6’lı masa’ partilerini boşluyor.

Merkez değerleri sahiplenen geniş kitleler, hiç değilse önemli bölümü, hangi partinin veya çıkardığı adayın kendisinin benimsediği ortak değerlere sahip çıktığına bakarak oyunu kullanır.

Lafı uzatmayayım: Partiler için, bugün, ‘merkezde yer almak’ değil merkez değerlere sahip çıkmak önemli.

Kemal Kılıçdaroğlu CHP’ye bunu ‘6’lı masa’ görüntüsü ile sağlamıştı.

Nerede şimdi diğer beş parti?

I don't know the status of television, because I didn't watch it, but yesterday's newspapers surprised me again: Narin, the eight-year-old girl who was the victim of a treacherous murder in Diyarbakır, whom they followed with excitement for five weeks , has completely disappeared from the pages...

That news was not in the headlines anyway, Hürriyet-Sabah never saw it, it was forgotten in the inside pages of Milliyet ...

Because it had to be forgotten…

If the media had a face, I would accuse them of 'shamelessness' .

From the very beginning, I found the close interest shown in the subject, the appearance before the public with scenarios that change every day, and the reckless sharing of information provided by the authorities despite the publication ban of the judiciary, to be unusual and related to an unknown account.

It is truly extraordinary that a murder that could have been solved in two days' work could not be found even after five weeks.

What is called ' Center'?

It's good to get back to the real agenda of the country.

The ' real agenda' is , without a doubt, politics…

Coming to Karar the other day and sharing his views with us, CHP-elected Mayor of Istanbul, Ekrem İmamoğlu , thinks that his party will be successful in the first elections to be held.

The ' Center' will now be represented by the CHP and the voters will prefer it...

' Centre party' is a concept more specific to us.

We have always classified parties as 'right' and 'left' .

The Democrat Party, the Justice Party, and the Motherland Party were described as 'center-right' , and after 1970, with the 'center-left' movement initiated by Bülent Ecevit with the approval of İsmet İnönü , the CHP also began to be considered 'center-left' .

However, Prof. İdris Küçükömer , in his book ' The Alienation of the System - Westernization' , noted that the CHP should be considered 'rightist' and the Democrat Party 'leftist' in terms of the masses they represent .

There are over 100 parties registered in our country and exactly 12 parties are represented in the Parliament: ( Parties at the '6' table: CHP + İYİP + Saadet + DEVA + Gelecek + DP) + People's Alliance parties: (AK Party + MHP + BBP + YRP ) + DEM + TİP).

None of these have the qualifications to bear the title of 'center' .

The AKP had at one point seriously discussed the issue of 'being central' ; when it was realised that it would bring it to power more easily, the 'divisive' language was later adopted.

CHP has also been using that language for years.

As in many other areas, Türkiye also has characteristics that set an example for other countries in the field of politics.

The introduction of a division into the political arena that would trivialize the center and divide society into two opposing fronts was first started in Turkey by the AK Party.

The 'world order' that emerged after World War II is now being overcome in this area as well. Even in countries that claim to be democracies, 'divisive language' is valid...

In various European countries, governments that until recently oscillated between two or three parties are being replaced by parties that were previously considered 'marginal' .

From his conversation with us, I understand that Ekrem İmamoğlu , while sharing the observation that he and his party are 'located in the center' , is talking about protecting the common values ​​of society, not where they are positioned in the political arena.

In all surveys, the concepts of republic, democracy, justice, freedoms, secularism and respect for religion are widely accepted, usually in that order. The least accepted has over 70 percent support in society.

The majority of the opposition - those who met at the 'table of six' - defended these common values ​​with the joint texts they published after each of their meetings.

CHP does not want to remember the 'table of six'

The results of the last general election are being belittled, but unity at the table was able to direct 48 percent of the votes behind the joint opposition candidate in the presidential election.

The People's Alliance 's decline in the local elections and the AK Party's fall to second place is also due to the wind of the old unity.

CHP is currently playing the lonely game in the political arena. While its leader is normalizing with the government, he is neglecting the 'table of six' parties.

The broad masses that embrace central values, at least a significant portion of them, cast their votes by looking at which party or candidate supports the common values ​​they embrace.

Let me cut to the chase: What is important for parties today is not to 'take a place in the centre' but to uphold central values.

Kemal Kılıçdaroğlu provided this to the CHP with the 'table of six' image.

Where are the other five parties now?