“Demokratik Siyaset”te tabancaya, tüfeğe, kalaşnikofa, her türlü ateşli ve kesici silaha, şiddet kullanılmasına, karşıyım.

Bunların kullanılmalarına karşı olmayanlara da karşıyım!”

“Demokratik siyaset” diye özellikle vurgu yapıyorum, çünkü Demokratik olmayan siyasette, kaba kuvvet, şiddet, terör, iktidara gelmek ve iktidarda kalmak için daima kullanılmıştır.

Demokratik siyasetin tek silahı ise iletişimdir:

Seçmenle iletişim!

Topluma daha çok özgürlük, daha çok eşitlik, daha çok adalet, daha çok barış, daha çok güvenlik, daha çok dayanışma ve daha çok refah vaat eden bir iletişim.

Atatürk’ün Cumhuriyet Devrimi, toplumu dine, geleneğe ve kaba kuvvete dayalı bir iktidardan kurtarıp, eşit yurttaşlık ilkesi bağlamında seçmen iradesine dayalı Demokratik bir iktidara kavuşturmak hedefine yönelikti.

Ne yazık ki, 1950-1960 arasındaki Çok Partili Düzen’e geçiş, toplumun yeterince gelişmemiş olmasından dolayı bu sonucu doğuramadı.

1950-1960 dönemindeki hatalardan ve deneyimlerden yararlanarak hazırlanan 1961 Anayasası ülkeye tam bir Demokratik Rejim getirdi.

Fakat, Anayasa çok “Demokratik”ti ama toplum hâlâ tam bir Demokratik Rejim olgunluğuna (sınıfsal yapıya ve Demokrasi bilincine) erişmemişti.

Önce 12 Mart 1971 Askeri Darbesi, sonra 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi, 1961 Anayasası’nı çöpe attı.

1961 Anayasası’nı ortadan kaldıran süreç içinde en belirleyici olan etkinlik, Birinci ve İkinci Milliyetçi Cephe Hükümetleri sırasındaki siyasal kamplaşma ve siyasal cinayetlerdi:

Doç. Dr. Orhan Yavuz, Erzurum, 15 Haziran 1977.

Ankara Savcısı Doğan Öz, Ankara, 24 Mart 1978.

Doç. Dr. Bedrettin Cömert, Ankara, 11 Temmuz 1978.

Türkiye İşçi Partisi üyesi Latif Can, Efraim Ezgin, Hürcan Gürses, Osman Nuri Uzunlar, Serdar Alten, Faruk Ersan, Salih Gevence, Ankara, 8 Ekim 1978.

Prof. Dr. Bedri Karafakioğlu, İstanbul, 20 Ekim 1978.

Doç. Dr. Necdet Bulut, 26 Kasım 1978’de Trabzon’da saldırıya uğradı, 8 Aralık’ta öldü.

Kahramanmaraş Katliamı, 19-26 Aralık 1978.

Abdi İpekçi, İstanbul, 1 Şubat 1979.

TİP Adana İl Başkanı Ceyhun Can, Adana, 10 Eylül 1979.

Adana Emniyet Müdürü Cevat Yurdakul, Adana, 28 Eylül 1979.

Prof. Dr. Ümit Doğanay, İstanbul, 20 Kasım 1979

Prof. Dr. Cavit Orhan Tütengil, İstanbul, 7 Aralık 1979

Yurdakul ailesinin avukatı Halil Güllüoğlu, Adana, 3 Şubat 1980.

Ümit Kaftancıoğlu, İstanbul, 11 Nisan 1980.

CHP Adana İl Başkanı avukat Ahmet Albay, Adana, 3 Mayıs 1980.

CHP Kayseri İl Başkanı avukat Mustafa Kulkuloğlu, Kayseri, 7 Mayıs 1980.

Sevinç Özgüner, İstanbul, 23 Mayıs 1980.

Çorum Katliamı, Mayıs-Temmuz 1980.

Kemal Türkler, İstanbul, 22 Temmuz 1980.

12 Eylül 1980 darbesiyle bu cinayet dalgası son buluyor.

Derken “Dinci katiller”, “Derin Devlet” ve/veya “Terör” kılığında 1990’larda yeniden harekete geçiyor. 

Prof. Dr. Muammer Aksoy, Ankara, 31 Ocak 1990.

Çetin Emeç, İstanbul, 7 Mart 1990.

Turan Dursun, İstanbul, 4 Eylül 1990.

Politikacı, şair ve yazar Musa Anter, Diyarbakır, 20 Eylül 1992.

Doç. Dr. Bahriye Üçok, Ankara, 6 Ekim 1990.

Uğur Mumcu, Ankara, 24 Ocak 1993.

Sivas Madımak Katliamı, 2 Temmuz 1993.

Gümüşhane Baro Başkanı Ali Günday, Gümüşhane, 25 Temmuz 1995.

Gonca Kuriş, Konya,Temmuz 1998.

Şemsi Denizer, Zonguldak, 6 Ağustos, 1999.

Prof. Dr. Ahmet Taner Kışlalı, Ankara, 21 Ekim 1999.

Necip Hablemitoğlu, Ankara, 18 Aralık 2002.

Rahip Andrea Santaro, Trabzon, 5 Şubat 2006.

Danıştay Yargıcı Mustafa Yücel Özbilgin, Ankara, 17 Mayıs 2006.

Hrant Dink, İstanbul, 19 Ocak 2007.

Tahir Elçi, Diyarbakır, 28 Kasım 2015.

Suruç Katliamı, Şanlıurfa, 20 Temmuz 2015.

Gar Katliamı, Ankara, 10 Ekim 2015.

***

Ne yazık ki bu cinayetlerin önemli bir bölümünde Ülkü Ocakları mensuplarının sorumlu olduğu mahkeme kararlarıyla tarihe geçmiştir!

***

Sinan Ateş cinayeti hakkında Özgür Özel ile giriştikleri polemik bağlamında, MHP yöneticileri tarafından X platformunda kullanılan tabanca armağanı fotoğrafı ve alttaki “Pusat” (silah) yorumu (bakınız dünkü yazım) bana yukarıdaki listeyi anımsattı!

Sadece yaptıkları “Büyük Demokrasi Ayıbı”nı teşhir ettiğim için bu politikacılar tarafından bana yapılan hareket, saldırı ve tehditleri yanıtlamaya tenezzül etmeyeceğim.

Ama Sinan Ateş’in eşi Ayşe Ateş’in “Adalet Mücadelesi”ne desteğimi elbette sürdüreceğim!

In "Democratic Politics", I am against guns, rifles, Kalashnikovs, all kinds of firearms and cutting weapons, and the use of violence.

I am also against those who are not against their use!”

 I particularly emphasize "democratic politics" because in non-democratic politics, brute force, violence and terror have always been used to come to power and stay in power.

The only weapon of democratic politics is communication:

Communication with voters!

A communication that promises society more freedom, more equality, more justice, more peace, more security, more solidarity and more prosperity.

Ataturk's Republican Revolution was aimed at saving the society from a power based on religion, tradition and brute force, and bringing it to a Democratic power based on the will of the voters in the context of the principle of equal citizenship.

Unfortunately, the transition to the Multi-Party Order between 1950 and 1960 could not produce this result because the society was not sufficiently developed.

The 1961 Constitution, prepared by taking advantage of the mistakes and experiences of the 1950-1960 period, brought a full Democratic Regime to the country.

However, the Constitution was very  "Democratic" , but the society had still not reached the full Democratic Regime maturity (class structure and Democracy consciousness).

First the Military Coup of March 12, 1971, and then the Military Coup of September 12, 1980, threw away the 1961 Constitution.

The most decisive event in the process that abolished the 1961 Constitution was the political polarization and political murders during the First and Second Nationalist Front Governments:

Assoc. Dr.  Orhan Yavuz , Erzurum, 15 June 1977.

Ankara Prosecutor  Doğan Öz , Ankara, 24 March 1978.

Assoc. Dr.  Bedrettin Cömert , Ankara, 11 July 1978.

Turkish Labor Party member  Latif Can, Efraim Ezgin, Hürcan Gürses, Osman Nuri Uzunlar, Serdar Alten, Faruk Ersan, Salih Gevence , Ankara, 8 October 1978.

Prof. Dr.  Bedri Karafakioğlu , Istanbul, 20 October 1978.

Assoc. Dr.  Necdet Bulut was attacked in Trabzon on 26 November 1978, and died on 8 December.

Kahramanmaraş Massacre , 19-26 December 1978.

Abdi İpekçi , Istanbul, 1 February 1979.

TİP Adana Provincial Chairman  Ceyhun Can , Adana, 10 September 1979.

Adana Police Chief  Cevat Yurdakul , Adana, 28 September 1979.

Prof. Dr.  Ümit Doğanay , Istanbul, 20 November 1979

Prof. Dr.  Cavit Orhan Tütengil , Istanbul, 7 December 1979

Halil Güllüoğlu , lawyer of the Yurdakul family  , Adana, 3 February 1980.

Ümit Kaftancıoğlu , Istanbul, 11 April 1980.

CHP Adana Provincial Chairman, lawyer  Ahmet Albay , Adana, 3 May 1980.

CHP Kayseri Provincial Chairman, lawyer  Mustafa Kulkuloğlu , Kayseri, 7 May 1980.

Sevinç Özgüner , Istanbul, 23 May 1980.

Çorum Massacre , May-July 1980.

Kemal Türkler , Istanbul, 22 July 1980.

This wave of murders ended with the coup of September 12, 1980.

Then, “Religious killers” took action again in the 1990s under the guise of “Deep State” and/or “Terrorism”. 

Prof. Dr.  Muammer Aksoy , Ankara, 31 January 1990.

Çetin Emeç , Istanbul, 7 March 1990.

Turan Dursun , Istanbul, 4 September 1990.

Politician, poet and writer  Musa Anter , Diyarbakır, 20 September 1992.

Assoc. Dr.  Bahriye Üçok , Ankara, 6 October 1990.

Uğur Mumcu , Ankara, 24 January 1993.

Sivas Madımak Massacre , 2 July 1993.

Gümüşhane Bar Association President  Ali Günday , Gümüşhane, 25 July 1995.

Gonca Kuriş , Konya, July 1998.

Şemsi Denizer , Zonguldak, 6 August, 1999.

Prof. Dr.  Ahmet Taner Kışlalı , Ankara, 21 October 1999.

Necip Hablemitoğlu , Ankara, 18 December 2002.

Priest  Andrea Santaro , Trabzon, 5 February 2006.

Council of State Judge  Mustafa Yücel Özbilgin , Ankara, 17 May 2006.

Hrant Dink , Istanbul, 19 January 2007.

Tahir Elçi , Diyarbakır, 28 November 2015.

Suruç Massacre , Şanlıurfa, 20 July 2015.

Station Massacre , Ankara, 10 October 2015.

***

Unfortunately, it has been recorded in history with court decisions that members of the Ülkü Ocakları were responsible for a significant portion of these murders!

***

 In the context of their polemic with  Özgür Özel  regarding the murder of  Sinan Ateş , the photo of the gun gift used by MHP executives on the X platform and the "Pusat"  (gun) comment below (see my yesterday's article) reminded me of the list above!

I will not deign to respond to the actions, attacks and threats made against me by these politicians just because I exposed their "Great Disgrace of Democracy".

But of course I will continue my support for Sinan Ateş's wife Ayşe Ateş's "Struggle for Justice"!