Son seçimde CHP’nin sandıktan birinci ve AK Parti’nin onun gerisinde çıkması üzerine görüştüğüm, CHP’nin içinden bir ismin sözlerini şimdilerde sıkça hatırlıyorum.

“Göreceksin” demişti o dostum, “Seçimden çıkan tablonun bozulması ve AK Partililerin morallerine kavuşması çok sürmeyecektir. AK Parti kendine geleceği için olmayacak bu, CHP bir yolunu bulup kendi kabuğuna çekileceği veya bölüneceği için öyle olacak…”

Siyasi tarihimizin dostumun beklediği türden örneklere bolca sahne olduğunu bildiğim halde, o günün coşkulu havası içerisinde, beklentisini fazla abartılı bulmuştum.

CHP sürekli doğuran bir parti…

‘Sağ’ bilinen partilerde de bölünmeler olmadı değil, onlar içerisinden de yeni partiler çıktı. Ancak CHP’nin durumu onlardan farklı.

En önemli fark şu: Sağ partiler, tahmin edilmesi zor olmayan sebeplerle, iktidarları sırasında sıkıntılar yaşıyor ve birliğini koruyamıyor; CHP’nin içi ise, iktidardan uzak olduğu halde, kişisel çekişmeler yüzünden karışıyor ve parti bölünüyor.

Yine öyle bir dönüm noktasında CHP, hem de sandıktan birinci çıkılan seçimin üzerinden henüz iki ay bile geçmemişken…

Huzursuzluk yerel seçimin öncesinde başlamıştı. Kurultayda genel başkanlığı kaybeden Kemal Kılıçdaroğlu, seçim kampanyası sırasında ortalarda görünmedi; ona yakın olduğu bilinen isimler, bunun bir tavır olduğunu etrafa duyurdular.

Seçimden sonra da, yeni genel başkan Özgür Özel, ‘yumuşama’ veya‘normalleşme’ adını verdiği bir yaklaşımla, iktidarı oluşturan partilerin liderleriyle görüşerek gündemi belirlemeye çalışırken, Kılıçdaroğlu“Saray’la müzakere edilmez, mücadele edilir” diyerek ortaya atılıverdi.

Dostumun son seçimin ertesi günü söyledikleri zihin hafızamdan ilk o gün geçti.

Pazartesi akşamı çıktığı bir TV programında, içerisinde ‘vefasızlık’ ve‘hançerleme’ sözcüklerinin de geçtiği keskin cümlelerle, kendisinden sonra iş başına gelen CHP kadrosunu suçladı Kılıçdaroğlu.

Kurultayda ancak ikinci turda başkanlığı kaybetmiş, parti içerisinde güçlü bir damarı temsil ettiği düşünülebilecek bir siyasetçinin, yenilgiyi içine sindirememesi, bir dereceye kadar anlayışla karşılanabilir.

Ancak aynı mülakatta anlamakta zorlandığım görüşler de var.

Şu cümlesi sözgelimi:

“Beraber yola çıktığınız, birlikte mücadele ettiğiniz, kavgayı beraber verdiğiniz, ‘illa sen Cumhurbaşkanı adayı ol’ diyen arkadaşlar sonra dönüp size tam tersini yaparlarsa ne dersiniz?”

Görebildiğim kadarıyla, CHP kadrosu, içlerinden seçilemeyeceği düşüncesini geçirseler bile, seçim gününe kadar, Kılıçdaroğlu’nun cumhurbaşkanlığı adaylığını savundular…

Seçimden sonra, neden seçimi kazanamadıklarına dönük muhasebe yapılırken, “Başka biri aday olsaydı kazanabilirmişiz” diyenler olmuşsa, onlar suçlanabilir mi?

Ülkenin yarıdan fazlası seçimden sonra öyle düşündü, bugün de öyle düşünüyor…

Neden böyle bir çıkış yapmak ihtiyacı duymuş olabilir CHP’nin eski genel başkanı?

Çıkışının, CHP’nin yeni yönetim kadrosunun ve özellikle de genel başkan Özgür Özel’in elini zayıflatması kaçınılmaz. Ancak,Kılıçdaroğlu’na böyle bir amacı yakıştırmakta zorlanıyorum.

Eylül ayında yapılması kararlaştırılmış bir tüzük kurultayı var. Aslında amacı isminden belli kurultayın; ancak eski genel başkan, onu, kendisinin yeniden genel başkanlığa aday olacağı seçimli bir kurultaya dönüştürmenin altyapısını hazırlamak istiyor olabilir.

Açtığı süreç CHP’nin doğum sancılarını başlatabilir.

Tüzük kurultayını seçimli kurultaya dönüştürme mücadelesi.. İlk sancı…

Yapılacak kurultayda seçilebilme mücadelesi… İkinci sancı…

Kazanarak çıkarsa, tasfiyeler… Üçüncü sancı…

Seçimi bir kez daha kaybederse… Son sancı ve doğum…

Eski genel başkan seçimli hale getirilmiş kurultayda, yeniden genel başkanlığı kazansa da, bir kez daha yenilse de, CHP, yeni bir partiyi doğurabilir…

Hatırlayalım: Muharrem İnce, 2014’te yapılan CHP kurultayındaKılıçdaroğlu’nun karşısında genel başkanlığa adaylığını koydu ve kaybetti. 2018 cumhurbaşkanlığı seçiminde, CHP’nin adayı oldu veTayyip Erdoğan karşısında kaybetti.

İki yenilgi ardından CHP’den ayrılıp Memleket Partisi’ni kurdu İnce.

Umarım, Kılıçdaroğlu, Cumhurbaşkanlığı ve CHP genel başkanlığı seçim yenilgilerinin ardından, İnce ile aynı akıbete uğrayabileceği bir süreci başlatmaz. 

Yazımın başlığında sorduğum sorunun cevabını bilmiyorum; fakat bir bildiğim var: Her durumda AK Parti kazanır… 

Nowadays, I often remember the words of a name from within the CHP, whom I met with after the CHP came first in the ballot box and the AK Party behind it in the last election.

“You will see,” said my friend, “It will not take long for the election situation to deteriorate and for the AK Party members to regain their morale. This will not happen because the AK Party will come to its senses, it will happen because the CHP will find a way to retreat into its own shell or split..."

Although I knew that our political history had plenty of examples of the kind my friend expected, in the enthusiastic atmosphere of that day, I found his expectations too exaggerated.

CHP is a party that constantly gives birth...

There were divisions in the known 'right' parties, and new parties emerged among them. However, CHP's situation is different from them.

The most important difference is this: Right-wing parties, for reasons that are not difficult to guess, are experiencing difficulties during their rule and cannot maintain their unity; Even though the CHP is far from power, it is in turmoil due to personal conflicts and the party is divided.

Once again, CHP is at such a turning point, and not even two months have passed since the election in which it came first in the ballot box...

The unrest had started before the local election. Kemal Kılıçdaroğlu,who lost the chairmanship at the congress , did not appear during the election campaign; People known to be close to him announced that this was an attitude.

After the election, while the new chairman , Özgür Özel, was trying to determine the agenda by meeting with the leaders of the parties that formed the government, with an approach he called 'softening' or 'normalization' , Kılıçdaroğlu came forward by saying, "You cannot negotiate with the Palace, you must fight it . "

What my friend said the day after the last election first came to my mind that day.

In a TV program he appeared on Monday evening, Kılıçdaroğluaccused the CHP cadre who came to power after him, with sharp sentences that included the words 'disloyal' and 'daggering' .

It can be understood to some extent that a politician who lost the presidency only in the second round of the congress and who can be considered to represent a strong core within the party, cannot accept the defeat.

However, there are also views in the same interview that I have difficulty understanding.

For example, this sentence:

"What would you say if the friends you set out with, fought with, fought with, and said 'you must be a presidential candidate', then turn around and do the exact opposite to you?"

As far as I can see, CHP staff defended Kılıçdaroğlu 's presidential candidacy until the election day, even if they thought he would not be elected ...

After the election, while accounting for why they could not win the election, if there were people who said, "We could have won if someone else was a candidate ," can they be blamed?

More than half of the country thought so after the election, and they still think so today...

Why might the former chairman of CHP feel the need to make such a statement?

It is inevitable that his exit will weaken the hand of the CHP's new management team and especially its chairman Özgür Özel . However, I have a hard time attributing such a goal to Kılıçdaroğlu .

There is a charter convention decided to be held in September. In fact, the purpose of the congress is clear from its name; However, the former chairman may want to prepare the groundwork for turning it into an elective congress in which he will run for chairman again.

The process it has opened may start CHP's birth pains.

The struggle to transform the statute congress into an elective congress... The first pain...

The struggle to be elected in the upcoming congress… The second pain…

If he emerges victorious, liquidations… Third pain…

If he loses the election once again... Last pain and birth...

Even if the former chairman wins the chairmanship again in the elective congress or is defeated once again, CHP can give birth to a new party...

Let's remember: Muharrem İnce ran for chairman against Kılıçdaroğlu at the CHP congress held in 2014 and lost. In the 2018 presidential election, he became the candidate of the CHP and lost against Tayyip Erdoğan .

After two defeats, İnce left the CHP and founded the Homeland Party .

I hope that Kılıçdaroğlu, after his presidential and CHP chairmanship election defeats, does not initiate a process in which he may suffer the same fate as İnce .

I don't know the answer to the question I asked in the title of my article; But I know one thing: AK Party wins in any case...