İktidar yargı eliyle asker, sivil bürokraside ve siyasette kadro tasfiyesini temel politika haline getirdi.

Bu tasfiye politikası iktidarın atadığı, FETÖ’cü oldukları sonradan anlaşılan savcılar ve yargıçlar eliyle açılan davalarla başladı.

Türk Silahlı Kuvvetleri’ndeki (TSK) tasfiye süreci 2007 yılında açılan Ergenekon davasıyla başladı.

Balyoz ve Askeri Casusluk davalarıyla devam etti.

Bu davalar sonucunda iktidarın çalışmak istemediği komutanlar tasfiye edildi. Yerlerine yine FETÖ’cü oldukları 15 Temmuz 2016’daki darbe girişimiyle ortaya çıkan komutanlar atandı.

TSK’nın 26. Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ da iki yıla yakın cezaevinde tutuldu.

Çok sayıda general ve amiral de cezaevine konuldu.

Görevlerinden ve meslekten ayrılmak zorunda bırakıldı.

Ta ki 15 Temmuz darbe girişimine kadar.

Bu girişimden sonra cezaevinde tutulan komutanların suçsuzluğu kabul edildi ve serbest bırakıldılar.

Ancak TSK’dan, mesleklerinden tasfiye edilmiş de oldular.

Aynı süreç emniyette ve yargıda da yaşandı.

Tarikatlara, cemaatlere yakın oldukları için göreve getirilen asker, sivil kadrolar 15 Temmuz’dan sonra ya yurtdışına kaçtılar ya da cezaevine girdiler.

Ancak yerlerine yapılan atamalar yine iktidara, cemaatlere, tarikatlara yakın isimler oldu.

Yine siyasi davalarda yargı iktidarın beklentilerine uygun kararlar almaya devam etti.

Tasfiye süreci son dönemde siyasette devam ediyor.

Gezi davasıyla, muhalif birçok isim hakkında mahkûmiyet kararları verildi.

Anayasa Mahkemesi ve AİHM kararları uygulanmadı.

Siyasette kadro tasfiyesinin bir diğer örneğini Kobani davası oluşturuyor.

Mahkeme Kobani davası sanıklarından, başta eski HDP eş başkanları Selahattin Demirtaş ve Figen Yüksekdağ olmak üzere birçok isme çok ağır cezalar verdi.

Aynı mahkemenin, 6-8 Ekim 2014 olaylarında, Türkiye’nin vicdanını sızlatan Yasin Börü ve 6 kişinin öldürülmesi suçlamasından Demirtaş ve arkadaşları hakkında beraat kararı vermesi dikkat çekiciydi. Bu beraat kararına karşın 42 yıl, 32 yıl, 23 yıl gibi ağır hapis cezalarının verilmesi hukukçular ve siyasiler arasında tartışmalara neden oldu.

Eğer temyiz aşamasında bu cezalar Yargıtay tarafından da onanırsa ceza alan isimler bir daha siyaset yapamayacak, tasfiye edilmiş olacaklar.

İktidarın çözüm süreci döneminde muhatap aldığı ve süreci birlikte yürüttüğü eski HDP’nin önde gelen isimleri siyaset dışına itilmiş olacak.

Ayrıca Anayasa Mahkemesi’nin önünde bekleyen HDP’nin kapatılması davası da var.

Bazı hukukçular Kobani davasıyla ilgili mahkeme kararlarının kapatma davasını da etkileyebileceği görüşünü dile getiriyorlar.

Demirtaş ve arkadaşları hakkında verilen mahkûmiyet kararlarının HDP’nin kapatılması davasında kanıt olarak görülebileceği dillendiriliyor.

HDP’nin kapatılması halinde ise Kobani davası sanığı olmayan eski HDP ve bugün DEM Parti yönetiminde olan başka isimlere de siyaset yasağı gelebileceği görüşü hakim.

Süreç böyle gelişirse iktidar HDP ve DEM Parti’nin önde gelen birçok ismini siyasetten tasfiye etmiş olacak.

Sözünü ettiğimiz siyasi davalar eliyle yapılan ve yapılacak olan tasfiye iktidarın 31 Mart 2024 yerel seçiminden sonra dillendirdiği yumuşama, normalleşme söylemiyle uyuşmayan bir tablo yaratıyor.

Türkiye’de siyasetin normalleşmesi için öncelikle yargının tarafsızlığının ve bağımsızlığının tam olarak sağlanması gerekiyor.

Yargının siyasallaşması sorununu başta CHP olmak üzere muhalefet partileri gündemden düşürmemeli.

The government, through the judiciary, made the liquidation of personnel in the military, civilian bureaucracy and politics a basic policy.

This liquidation policy started with lawsuits filed by prosecutors and judges appointed by the government, who were later found to be FETO members.

The liquidation process in the Turkish Armed Forces (TAF) started with the Ergenekon case opened in 2007.

It continued with the Sledgehammer and Military Espionage cases.

As a result of these cases, commanders whom the government did not want to work with were eliminated. Commanders who were revealed to be FETO members after the coup attempt on July 15, 2016, were appointed in their place.

The 26th Chief of General Staff of the Turkish Armed Forces, İlker Başbuğ, was also held in prison for nearly two years.

Many generals and admirals were also imprisoned.

He was forced to leave his duties and profession.

Until the July 15 coup attempt.

After this attempt, the commanders held in prison were deemed not guilty and were released.

However, they were also discharged from the Turkish Armed Forces and their professions.

The same process took place in the police and judiciary.

Military and civilian staff who were assigned to duty because they were close to religious sects and communities either fled abroad or went to prison after July 15.

However, the appointments made in their place were again names close to the government, communities and sects.

Again, in political cases, the judiciary continued to make decisions in line with the expectations of the government.

The liquidation process has been continuing in politics lately.

In the Gezi case, convictions were given for many opposition figures.

The decisions of the Constitutional Court and the ECHR were not implemented.

Another example of cadre liquidation in politics is the Kobani case.

The court gave very heavy sentences to many defendants in the Kobani case, especially former HDP co-chairs Selahattin Demirtaş and Figen Yüksekdağ.

It was noteworthy that the same court acquitted Demirtaş and his friends on the charge of murdering Yasin Börü and 6 people, which agitated Turkey's conscience, during the events of 6-8 October 2014. Despite this acquittal, the imposition of heavy prison sentences such as 42 years, 32 years and 23 years caused controversy among lawyers and politicians.

If these sentences are approved by the Supreme Court during the appeal phase, those who were punished will no longer be able to engage in politics and will be liquidated.

The leading figures of the old HDP, with whom the government addressed and carried out the process together during the solution process, will be pushed out of politics.

There is also a case of closure of HDP pending before the Constitutional Court.

Some lawyers express the opinion that court decisions regarding the Kobani case may also affect the closure case.

It is said that the convictions given against Demirtaş and his friends can be seen as evidence in the case of closing down HDP.

It is believed that if the HDP is closed down, former HDP and other names currently in the DEM Party administration, who are not defendants in the Kobani case, may be banned from politics.

If the process develops like this, the government will eliminate many leading figures of the HDP and DEM Parties from politics.

The liquidation carried out and to be carried out by the political cases we mentioned creates a picture that is incompatible with the softening and normalization discourse expressed by the government after the local elections of March 31, 2024.

For the normalization of politics in Turkey, the impartiality and independence of the judiciary must first be fully ensured.

Opposition parties, especially CHP, should not leave the issue of politicization of the judiciary on the agenda.