Geçtiğimiz günlerde Türk dış politikası adına fantastik bir gelişme yaşandı.

Fantastik demem, meseleye olumlu anlamda baktığımdan değil. Garip, acayip gibi tanımlar da kullanabilirdim.

1 Mayıs öğlen saatlerinde Dışişleri Bakanı Hakan Fidan'ın akşamüzeri önemli bir açıklama yapacağı duyuruldu.

Fidan Endonezya Dışişleri Bakanı ile yaptığı görüşmenin ardından beklenen açıklamayı yaptı.

"Biz de bugün yaptığımız değerlendirmelerin neticesini sayın Cumhurbaşkanımıza arz ettik ve alınan siyasi karar gereği buradan ilk kez duyurmak istiyorum. Türkiye olarak Güney Afrika'nın İsrail'e karşı Uluslararası Adalet Divanı'nda açtığı davaya müdahil olmaya karar verdik. Bu adımla Uluslararası Adalet Divanı önündeki sürecin doğru yönde ilerlemesini temenni ediyoruz. Esasen ifade ettiğim gibi bu başvurumuza yönelik çalışmalarımız çok uzun süredir devam etmekteydi. Biz bundan sonra bu siyasi karar Cumhurbaşkanımız tarafından alındıktan sonra ve şu anda bütün dünyaya duyurulduktan sonra hukuki çalışmalarımızı tamamlayacağız."

Gerçekten insanın aklı almıyor. Devlette ciddiyet diye bir şey kalmamış. İç politika için her şey ters yüz edilir oldu.

Normali, Türkiye'nin önce UAD'deki sürece nasıl katkıda bulunabileceğinin ayrıntılı olarak değerlendirilmesidir. Türk hukukçuların ve uzmanların, hatta karşılığını verip, uzmanlığını alabileceğimiz yabancı hukukçuların da görüşlerine başvurulur. Türkiye bu sürece "manalı katkıda" bulunabilir sonucu çıkarsa; başvurunun beraberinde getirebileceği artı ve eksilerle beraber siyasi makama karar için sunum yapılır.

Bu kez öyle olmamış.

Bakan Fidan çalışmaların uzun süredir devam ettiğini belirtiyor. Demek ki çalışmalar, değerlendirmeler tamamlanmamış. Zira hemen akabinde, "bu siyasi karar Cumhurbaşkanımız tarafından alındıktan sonra, hukuki çalışmalarımızı tamamlayacağız" diyor.

Sürecin çarpıklığını emekli büyükelçi Faruk Loğoğlu çok güzel özetlemiş:

"Bakan Fidan açıklamasında, kararın siyasi olduğunu, hukuki gerekçelerinin ise oluşturulmasına çalışıldığını belirtmektedir. İşin püf noktalarından birisi de budur! Zira alınan siyasi bir karara arkasından hukuki kılıf oluşturmak yöntemi işin doğasına aykırıdır ve atılmak istenen adımı baştan sakatlar. İşin doğası konunun önce hukuki yönleriyle değerlendirilmesi, siyasi kararın da buna göre oluşturulmasıdır. Hukuk at, siyaset de araba ise, iktidar atı arabanın önüne değil, arkasına koşmuştur!"

Sayın Loğoğlu, Fidan'ın neden böyle bir duyuru yaptığını diplomatik bir üslupla açıklamış. Ben daha kestirmeden gideceğim ve el mahkûm senaryo yazacağım. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan seçim yenilgisinden Gazze politikasını da sorumlu tutuyor. Kaçan oyların konsolide şekilde Yeniden Refah Partisi'nde kalıcı olmasını engellemek için de her türlü yola başvuruyor.

Dışişleri'nin tepesinde de o kadar boza pişirmiş ki; Fidan çareyi, daha "çalışmalar" bitmemiş olsa da, duyanların kulağına "çarpıcı" gelecek şekilde "Türkiye UAD'de taraf olma siyasi kararını aldı" açıklamasını yapıyor.

İşin ilginci aradan 15 gün geçti, daha ortada başvuru yok. İnsan düşünmeden edemiyor, cumhurbaşkanının siniri yatışsın diye mi yapıldı açıklama acaba.

Loğoğlu'nun "Sakıncalı işgüzarlık" başlıklı yazısını okumanızı hararetle tavsiye ederim. Loğoğlu meselenin bir de Türkiye'nin kendisinin soykırım iddialarıyla karşı karşıya olması boyutuna da değinmiş.

Ben bir de Türkiye'nin "adalet" denince genel imajına vurgu yapmak istiyorum.

Fidan'ın açıklamasını yaptığı gün demokratik ülkelerde sorunsuz geçen 1 Mayıs kutlamaları, İstanbul'da devletin bir kez daha ceberrutluğunu göstermesine vesile oldu.

Osman Kavala ve Selahattin Demirtaş'ın mahpusluğu ile simgeleşmiş Türk adalet/yargı sistemindeki çarpıklıklar yerli yabancı hemen herkesin malumu.

Türkiye, UAD'nin yargı yetkisini tanımıyor. Taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin kararlarını uygulamıyor. Onu bir tarafa bırakın kendi Anayasa Mahkemesi'nin kararlarına uymuyor. Böyle bir sicille Filistin adına açılan davaya müdahil olmak Filistin davasına "moral üstünlük" açısından zarar verir.

Güney Afrika bu işe ne diyor?

Açıkcası Güney Afrika'nın da yanında Türkiye'yi görmeye ne kadar istekli olduğuna dair ciddi kuşkularım var.

Gerek Türkiye'nin insan hakları sicili nedeniyle (Atatürk ödülünün reddedilişini hatırlayalım) gerekse genel anlamda Afrika'daki siyaseti açısından Güney Afrika'yla ilişkilerimizin çok parlak olduğunu söylemek zor. Türkiye'nin "taraf olacağız ama daha hazır değiliz" şeklindeki gayri ciddi kararından ne kadar mutlular bilemiyorum.

"Grandioz" açıklamalarla, bir şeyler yapıyor görünmek Türkiye'nin uluslararası itibarının, ciddiyetinin yerlerde sürünmesine neden oluyor. İnceldiği yerden kopsun diyen Hamas için fark etmez de, kendileri üzerinden hamaset yapılmasına Filistinlier de elbet bozuluyordur.

There has been a fantastic development in Turkish foreign policy in recent days.

I don't say fantastic, not because I look at it in a positive way. I could also use definitions like weird, strange.

At noon on May 1, it was announced that Minister of Foreign Affairs Hakan Fidan would make an important statement in the evening.

Fidan made the expected statement after his meeting with the Indonesian Foreign Minister.

"We have presented the results of our evaluations today to our esteemed President, and I would like to announce them here for the first time, in accordance with the political decision taken. As Turkey, we have decided to intervene in the case filed by South Africa against Israel at the International Court of Justice. With this step, we have decided to intervene in the case before the International Court of Justice. "We hope that the process progresses in the right direction. As I have already stated, our work on this application has been continuing for a long time. We will complete our legal work after this political decision is taken by our President and is announced to the whole world."

It really doesn't make sense. There is no such thing as seriousness in the state. Everything turned upside down for domestic politics.

The normal thing is to first evaluate in detail how Turkey can contribute to the process at the ICJ. The opinions of Turkish lawyers and experts, and even foreign lawyers whose expertise we can provide in return, are also sought. If it turns out that Türkiye can make a "meaningful contribution" to this process; A presentation is made to the political authority for a decision, together with the pros and cons that the application may bring.

This time it wasn't like that.

Minister Fidan states that the work has been going on for a long time. This means that the studies and evaluations have not been completed. Because right after that, he says, "After this political decision is taken by our President, we will complete our legal work."

Retired ambassador Faruk Loğoğlu summarized the distortion of the process very well:

"In his statement, Minister Fidan states that the decision is political and that efforts are being made to create legal justifications. This is one of the tricks of the job! Because the method of creating a legal cover behind a political decision is against the nature of the job and cripples the step to be taken from the very beginning. The nature of the job is to first evaluate the issue from its legal aspects." "If the law is the horse and politics is the car, the government has put the horse behind the car, not in front of it!"

Mr. Loğoğlu explained in a diplomatic manner why Fidan made such an announcement. I'll take a shortcut and write a hand-wrapped script. President Recep Tayyip Erdoğan also holds Gaza policy responsible for the election defeat. It uses every means to prevent the lost votes from being consolidated and permanent in the Re-Welfare Party.

He cooked so much boza at the Ministry of Foreign Affairs that; Fidan explains that "Turkey has taken the political decision to become a party to the ICJ" in a way that sounds "striking" to those who hear the solution, even though the "studies" are not yet finished.

The interesting thing is that 15 days have passed and there is no application yet. One can't help but wonder if the statement was made to calm the president's anger.

I highly recommend you to read Loğoğlu's article titled " Inconvenient officiousness ". Loğoğlu also touched upon the aspect of the issue that Turkey itself is facing genocide allegations.

I would also like to emphasize Turkey's general image when it comes to "justice".

The May 1 celebrations, which went smoothly in democratic countries on the day Fidan made his statement, allowed the state to once again show its coercion in Istanbul.

The distortions in the Turkish justice/judicial system, symbolized by the imprisonment of Osman Kavala and Selahattin Demirtaş, are known to almost everyone, local and foreign.

Türkiye does not recognize the jurisdiction of the ICJ. It does not implement the decisions of the European Court of Human Rights, to which it is a party. Leave that aside, it does not comply with the decisions of its own Constitutional Court. With such a record, intervening in the case filed on behalf of Palestine would harm the Palestinian cause in terms of "moral superiority".

What does South Africa say about this?

Frankly, I have serious doubts about how willing South Africa is to see Turkey on its side.

It is difficult to say that our relations with South Africa are very bright, both because of Turkey's human rights record (let's remember the rejection of the Ataturk award) and its politics in Africa in general. I don't know how happy they are with Turkey's unserious decision that "we will take sides, but we are not ready yet."

Appearing to be doing something with "grandiose" statements causes Turkey's international reputation and seriousness to diminish. It doesn't matter to Hamas, which wants it to break away from its roots, but the Palestinians are of course offended by the demonstration being made over them.