Dünya Ukrayna ve Gazze'deki savaşlara ve İran-İsrail çatışmasına odaklanmış durumda. Rusya ile Batı arasındaki ilişkileri birincisi belirliyor ve ne yazık ki müzakere yoluyla çözüme giden bir yol henüz yok. Son ikisi ABD için daha zorlu; Rusya ve Çin ise kenarda izliyor. Gazze ihtilafının nasıl gelişeceği muhtemelen Washington'un dünyadaki konumunu etkileyecektir. Özetle, küresel güçlerin, örneğin IŞİD gibi diğer küresel tehditlere karşı birlikte ayakta durmaları için iyi bir zaman değil.

“11 Eylül” ve “22/3” adlı iki tarih, yalnızca IŞİD terörizminin iki büyük eyleminin değil, aynı zamanda ABD ve Rusya'da yaşanan can kaybı, şok, öfke ve hayal kırıklığının da kısaltmasıdır. . "Hayal kırıklığı" çünkü her iki durumda da ana akım algı, iki kişinin evde makul düzeyde güvenlikten yararlandığı yönündeydi.

11 Eylül'de ABD tartışmasız dünyanın önde gelen gücüydü. Mart 2024'teki Rusya ise sadece Ukrayna ile değil Batı ile de savaş halinde, dolayısıyla dikkati dağılmış ama yine de büyük bir güç. O önemli günde Crocus Belediye Binası konser kompleksine giden binlerce Rus, böyle bir trajediye tanık olacaklarını hayal bile edemiyordu. Anlaşılır bir şekilde Fransa, İslamcı bir terör saldırısı olasılığına ilişkin endişelerin ortasında, Temmuz ayında Seine Nehri'nde gerçekleşecek olan Paris 2024 Olimpiyat Oyunları açılış törenini küçülttü.

Merkezi İstihbarat Teşkilatı (CIA) ve Federal Güvenlik Servisi (FSB) dünya çapında bilinen istihbarat örgütleridir. Ancak ikisi de IŞİD'e karşı temelde iki nedenden dolayı başarısız oldu. Öncelikle kayıtlar, bu tür radikal grupların “bir davaları olduğuna” inanıp harekete geçmeye karar verdiklerinde bir yol bulduklarını gösteriyor. Birkaç intihar saldırganının ölümü pek önemli değil. İkincisi, çatışmalar işbirliğinin yerini aldı. Özellikle Moskova saldırısı durumunda, daha önce ne tür bir uluslararası işbirliği varsa, yerini giderek artan düşmanca bir rekabete bırakmış, yalnızca büyük güçler arasında değil, diğerleri arasında da bilgi ve istişare alışverişini sınırlamış, böylece IŞİD ve onun kolları için yeni fırsatlar yaratmıştı. IŞİD-K gibi.

Moskova saldırısının ardından, aralarında ABD Ulusal Güvenlik Konseyi Stratejik İletişim Koordinatörü John Kirby'nin de bulunduğu pek çok ABD'li yetkili, Washington'un Rus yetkililere Moskova'daki konserlere ve büyük toplantılara yönelik aşırılık yanlısı saldırılara ilişkin çeşitli önceden uyarılarda bulunduğunu defalarca ifade etti. Mart. CIA'in Rusya'yı potansiyel terör planı hakkında özel olarak bilgilendirirken, istihbarat teşkilatının "ABD'li ve ABD dışı kişileri" hedef alan belirli tehditler hakkında bilgilendirmesini gerektiren "uyarı görevi" direktifleri olarak bilinen 2015 kılavuzuna bağlı kaldığı bildirildi. “kasıtlı öldürme, ciddi bedensel yaralanma ve adam kaçırma.” Ancak Rus yetkililer, saldırının radikal İslamcılar tarafından gerçekleştirildiğini kabul ederken, hiç de beklenmedik bir şekilde, Ukrayna'nın müdahalesi konusunda ısrar etti.

IŞİD, Irak'ta ortaya çıkmasını teşvik eden koşulları en iyi şekilde değerlendirerek, 2014 yılının ortalarında Suriye'de Halep'ten Irak'ta Diyala'ya kadar uzanan bir bölgeyi kontrol altına almıştı. Ancak ABD'nin Irak ve Suriye'de gerçekleştirdiği yüzlerce ve yüzlerce saldırıyı içeren büyük askeri operasyonlardan sonra Irak, Aralık 2017'de kendi halkına büyük bir bedel ödeyerek gruba karşı zafer ilan edebildi. Ancak Moskova saldırısının gösterdiği gibi IŞİD tarih olmaktan uzaktır.

İslam ülkelerinin IŞİD'in sapkın ideolojisine karşı kullanabileceği başlıca araçlar demokrasi, ekonomik kalkınma ve adil gelir dağılımıdır. Maalesef sadece birkaç İslam ülkesi en iyi ihtimalle yarı demokrasidir. Son ikisinde ise gidecekleri çok yol var. Batı'nın müdahaleci politikaları ve çifte standartlarıyla birlikte bu eksiklikler IŞİD'e verimli bir zemin sağlıyor.

19 Nisan'da G7 Dışişleri Bakanları Bari'deki toplantılarının sonunda bir bildiri yayınladılar. Gazze konusunda ise, "Hamas ve diğer terör gruplarının İsrail'e karşı 7 Ekim 2023'te başlayan vahşi terör saldırılarını en güçlü şekilde kınıyoruz... Binlerce kadın, çocuk dahil olmak üzere tüm sivil kayıplarından üzüntü duyuyoruz..." dedi.

Bu tablonun yakın zamanda değişmesi muhtemel olmadığından geriye kalan tek seçenek IŞİD ve onun kollarına odaklanan uluslararası işbirliğidir. Bugün dünyanın gündeminde Ukrayna ve Gazze'deki savaşlar var ama bu iş birliğine engel olmamalı. Aksi halde dünya yeni trajedilere tanık olmaya devam edecek. IŞİD tehdidi artık “Düşmanımın düşmanı dostumdur” anlayışına izin vermiyor. Ortadoğu'da IŞİD'e karşı mücadele sadece Bağdat'la değil Şam'la da iş birliğini gerektiriyor. Batılı ülkeler onlarca yıldır kendi yörüngelerindeki otoriter rejimlerle sıcak ilişkiler içinde olduğundan, Suriye'nin demokrasiden yoksun olması IŞİD'e karşı el ele vermenin önünde bir engel olmamalıdır. “Ortadoğu'nun yeniden inşası” projesi hayata geçirilmeden önce, artık eski halinin gölgesi olan Irak ve Suriye, Orta Doğu standartlarına göre laik rejimler tarafından yönetiliyordu ve radikal İslamcı grupların küresel terör tehdidi olarak ortaya çıkma şansları kesinlikle yoktu.

The world remains focused on the wars in Ukraine and Gaza and the Iran-Israel confrontation. The former defines relations between Russia and the West and unfortunately, there is no path yet for a negotiated solution. The latter two are more of a challenge for the US, with Russia and China watching on the sidelines. How the Gaza conflict would evolve is likely to impact Washington’s standing in the world. In brief, these are not great times for global powers to stand up together against other global threats such as ISIS, a radical group that has proved its outreach on numerous occasions.

Two dates, “9/11”, and “22/3” are abbreviations for not only for two major acts of ISIS terrorism, but also for the grief over loss of life, shock, anger, and disappointment felt in the US and Russia. “Disappointment” because in both cases, the mainstream perception was that the two people were enjoying reasonable levels of security at home.

On 9/11, the US was uncontestably the world’s leading power. Russia of March 2024, on the other hand, is at war not only with Ukraine but also with the West, thus somehow distracted but still a major power. Thousands of Russians who had gone to the Crocus City Hall concert complex on that fateful day could not imagine that they would witness such a tragedy. Understandably, France has scaled down the Paris 2024 Olympic Games opening ceremony which will take place in July on the River Seine, amid concerns over the possibility of an Islamist terror attack.

The Central Intelligence Agency (CIA), and the Federal Security Service (FSB) are world-known intelligence organizations. But they both failed against ISIS essentially for two reasons. Firstly, the record shows that when such radical groups believe that they “have a cause” and decide to act, they find a way. The death of a few suicide attackers hardly matters. Secondly, conflicts have taken over cooperation. Particularly in the case of the Moscow attack, whatever international cooperation existed before, had given way to increasingly hostile competition limiting the exchange of information and consultation not only among major powers, but others as well, thus creating new opportunities for ISIS, and its offshoots like ISIS-K.

Following the Moscow attack, many US officials, among them US National Security Council Coordinator for Strategic Communications John Kirby, have repeatedly stated that Washington provided several advance warnings to Russian authorities of extremist attacks on concerts and large gatherings in Moscow, including in writing on 7 March. It was reported that when it informed Russia privately about the potential terror plot, the CIA was adhering to 2015 guidance known as “duty to warn” directives, requiring the intelligence establishment to inform “US and non-US persons” of specific threats aimed at “intentional killing, serious bodily injury, and kidnapping.” But Russian authorities, while admitting that the attack was committed by radical Islamists, have so far insisted, not unexpectedly, on Ukrainian involvement.

Making the most of the conditions that encouraged its emergence in Iraq, by mid-2014, ISIS was in control of an area stretching from Aleppo in Syria to Diyala in Iraq. It was only after major military operations that included hundreds and hundreds of strikes in Iraq and Syria by the US that Iraq was able to declare victory over the group in December 2017 at a great cost to its people. But as the Moscow attack has shown ISIS is far from becoming history.

The principal tools Islamic countries can use against ISIS’s perverse ideology are democracy, economic progress, and fair distribution of income. Unfortunately, only a few Islamic countries are at best quasi-democracies. On the latter two, they have a long way to go. Together with the West’s interventionist policies and double standards, these shortcomings provide ISIS with fertile ground.

On April 19, the G7 Foreign Ministers published a communique at the end of their meeting in Bari. On Gaza they said, “We condemn in the strongest terms the brutal terrorist attacks conducted by Hamas and other terrorist groups against Israel that began on October 7, 2023… We deplore all losses of civilian lives… including thousands of women, children…”

Since the picture is unlikely to change anytime soon, the only option that remains is international cooperation focused on ISIS and its offshoots. The wars in Ukraine and Gaza top the world’s agenda today, but they should not be an obstacle to such cooperation. Otherwise, the world will continue to witness new tragedies. The ISIS threat no longer allows for a “The enemy of my enemy is my friend” kind of thinking. Fighting ISIS in the Middle East requires cooperation not only with Baghdad but also with Damascus. Since Western countries have for decades enjoyed cozy relations with authoritarian regimes in their orbit, Syria’s lack of democracy should not be an obstacle to joining hands against ISIS. Before the “remaking of the Middle East” project was launched, Iraq and Syria, now a shadow of their former selves, were governed by secular regimes by Middle Eastern standards and radical Islamist groups had absolutely no chance of emerging as global terrorist threats.