Bu yılı, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, ‘emekliler yılı’ ilan etti… İlanı ilk duyduğumda, iktidarın, geçim sıkıntısı konusunda çaresizlik içerisinde debelenen emekli kitlesini rahatlatacak tedbirler almaya kararlı olduğunu düşünmüştüm.

Öyle olmadığını hep birlikte gördük.

Sayıları 16 milyon olan ve 9 milyonu 10 bin TL veya daha altında maaş alan emekliler, bu yıl başında ne durumda idiyseler, aradan geçen üç ayın sonunda hala aynı durumdalar.

Üstelik, maaş zammı taleplerine cevap verileceği umudunun yükseldiği bir ortamda, bu konuda ağzına bakılan Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan, “Zam yapılması mümkün değil”açıklaması geldi.

Emeklilere zam yapılırsa memurların maaşı ödenemezmiş…

Son ümit de öylece bitti.

Ülkemizde muhalefet sayesinde herkes emeklilerin perişan hallerinden haberdar. Seçime gidiliyor ve muhalefet sözcüleri, her fırsatta, emeklilerin yaşadıkları zor şartları kürsüye taşıyorlar. Muhalif kanalların ilk haberleri hep aynı konuda.

Muhalefettir yapar, hele seçime gidilen ortamda mutlaka yapar.  

Reklam

Hemen her konuda ortak değerlerin zayıfladığı ülkemizde, neredeyse ortak özelliğe sahip tek kitle emekliler… Onları sandık başına götürüp çıkarları istikametinde oy kullandırabilirse muhalefet, hepsi de seçmen olan kalabalık emekli kitlesi sayesinde, iktidarı bozguna uğratabilir.

Sanıyorum, emekliler konusunu sürekli canlı tutan muhalefet partileri bu düşünceyle kampanyalarını neredeyse tek konuya -emeklilerin maaşına- indirgemiş bulunuyor.

Yeterli mi?

Maaşları düşük ve iktidar durumlarını iyileştirmek için çaba göstermiyor diye, emekliler kitlesi, toplu halde oylarını muhalefet partilerine akıtır mı? Muhalefetin bu soruya olumlu cevap verdiği anlaşılıyor.

Yanlış bir düşünce değil bu, ama eksik.

Uluslararası araştırma kuruluşu İpsos’un kısa süre önce gerçekleştirip dün açıkladığı anket ekonominin durumunu bütün çarpıklığıyla sergiliyor:

Haberden aktarayım:

“Türkiye’nin en önemli sorunu nedir?” sorusuna katılımcıların %85’i ülkedeki en büyük sorunun ekonomi olduğunu ifade etti. Halkın %65’i ise enflasyonu, açıklanan resmi enflasyondan daha yüksek hissediyor. Halkın yarısının en büyük endişesi enflasyon. Ankete katılan 10 kişiden 7’si de işsizliğin artacağını öngörüyor.”

Reklam

Ekonominin yalnızca emekliler için sorun teşkil ettiğini düşünenlerin yanılgısını da gösteriyor bu anket.

Başka herhangi bir ülkede, ekonomik durum bu denli geniş bir kitleyi rahatsız edici boyutlara ulaşmış ise, o ülkede beş-altı gün sonra yapılacak seçimin sonucunu öngörmek hiç de zor olmazdı.

Sorunun kaynağı ekonomik politikalar olduğu ve o politikalar da iktidarın eseri sayıldığı için, halk, maruz kaldığı sıkıntılara tepki olarak oyunu nereye vereceğini bilirdi.

Oysa ne görüyoruz, AK Parti genel başkanı da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın mitingleri -eskisi kadar olmasa bile- hala ilgi görüyor, milyonlar olmasa da yüzbinler onu dinlemek için toplanabiliyor.

Kamuoyu yoklamaları da, kritik illerde bile, iktidar-muhalefet adaylarının oylarını birbirine yakın gösteriyor.

Neden acaba?

Yukarıda, muhalefet sözcüleri kampanyalarında zor durumlarını sürekli ele aldıkları ve adayları karşı adayları her fırsatta aynı konuda sıkıştırdıkları için, emeklilerin oylarını muhalefet partilerine verecekleri beklentisinin yanlış olmadığını, ancak yapılanın yeterli sayılmayacağını yazmıştım.  

Muhalefetin eksik bıraktığı ve emekliler kitlesiyle birlikte o kitle dışında da bozuk ekonomi yüzünden geçmişte sahip oldukları şartlardan uzaklamış bulunan, vaktiyle kendilerinden ‘orta direk’ olarak söz edilen geniş halk kesimlerinin onlardan beklediği, güven verici çözümlerdir.

Çözüm ne, çözüm?

Merkez Bankası rezervlerinin eksi 70 milyar dolara düştüğü, dış borcun 500 milyar dolara yaklaştığı bir ekonomi, alınan bütün tedbirlere rağmen enflasyonu indiremiyor, değeri korunamayan TL, yabancı paralar karşısında her gün biraz daha pula dönüyor.

Bu durumu nasıl tersine döndürecek muhalefet, esas merak edilen bu sorunun cevabı.

Geçen yıl yapılan genel seçimde de ekonomi bozuktu ama kitleler cevabı esas merak edilen soruya “Muhalefet bunu becerir” karşılığını veremediği için, sandıkta beklediğini bulamadı muhalefet.

Ya şimdi? Şimdi “Muhalefet ekonomiyi yoluna koyar” denilebiliyor mu?

Seçime fazla bir süre kalmadı, fakat yine de şu birkaç günü, muhalefet, halkın esas soruya doğru cevap vermesini sağlayacak biçimde değerlendirse iyi olur.

President Tayyip Erdoğan declared this year as the 'year of retirees' ... When I first heard the announcement, I thought that the government was determined to take measures to relieve the retired population who are struggling in despair about making ends meet.

We all saw together that this was not the case.

Retirees, whose number is 16 million and 9 million of whom receive a salary of 10 thousand TL or less, are still in the same situation at the end of the last three months as they were at the beginning of this year.

Moreover, in an environment where the hope for a response to the demands for a salary increase was rising, President Erdoğan , who was being scrutinized on this issue , made the statement, "It is not possible to give a raise . "

If retirees are given a raise, the salaries of civil servants cannot be paid...

The last hope ended just like that.

Thanks to the opposition in our country, everyone is aware of the miserable situation of retirees. Elections are coming and opposition spokesmen are bringing the difficult conditions experienced by retirees to the podium at every opportunity. The first news of opposition channels are always on the same subject.

They are the opposition, they do it, especially in an election environment.  

Advert

In our country, where common values ​​have weakened in almost every issue, retirees are the only group with common characteristics. If they can take them to the polls and make them vote in their interests, the opposition can defeat the government, thanks to the large number of retirees, all of whom are voters.

I think that the opposition parties, who always keep the issue of retirees alive, have reduced their campaigns to almost a single issue - pensioners' salaries - with this idea.

Is it enough?

Will the masses of retirees vote en masse for opposition parties because their salaries are low and the government is not making any effort to improve their situation? It seems that the opposition answered this question positively.

This is not a wrong idea, but it is incomplete.

The survey recently conducted by the international research organization Ipsos and announced yesterday reveals the state of the economy in all its distortion:

Let me quote from the news:

“What is Turkey's most important problem?” 85% of the participants stated that the biggest problem in the country is the economy. 65% of the public feel that inflation is higher than the official inflation rate. The biggest concern of half of the people is inflation. “7 out of 10 people surveyed predict that unemployment will increase.”

Advert

This survey also shows the mistake of those who think that the economy only poses a problem for retirees.

In any other country, if the economic situation had reached such levels that would disturb such a wide audience, it would not be difficult to predict the outcome of the election to be held in that country five or six days later.

Since the source of the problem was economic policies and those policies were considered the work of the government, the people knew where to vote in response to the troubles they were exposed to.

However, what we see is that the rallies of President Tayyip Erdoğan, who is also the chairman of the AK Party, still attract attention - although not as much as before - and hundreds of thousands, if not millions, can gather to listen to him.

Public opinion polls also show that the votes of the ruling and opposition candidates are close to each other, even in critical provinces.

I wonder why?

I wrote above that the expectation that retirees will vote for opposition parties is not wrong, as opposition spokespeople constantly discuss their difficult situations in their campaigns and their candidates pressure opposing candidates on the same issue at every opportunity, but what is done will not be considered sufficient.  

These are reassuring solutions that have been left incomplete by the opposition and are expected by the retirees as well as the large segments of the public who were once referred to as the 'middle pillar' , who have moved away from the conditions they enjoyed in the past due to the corrupt economy.

What is the solution, the solution?

An economy where the Central Bank reserves have fallen to minus 70 billion dollars and foreign debt is approaching 500 billion dollars cannot reduce inflation despite all the measures taken, and TL, whose value cannot be maintained, becomes more and more worthless against foreign currencies every day.

How the opposition will reverse this situation is the answer to this question.

The economy was also bad in last year's general election, but since the masses could not answer the most curious question, "The opposition can do this," the opposition did not find what it expected at the ballot box.

What about now? Now, can it be said that "The opposition will put the economy on track" ?

There is not much time left until the election, but it would be better for the opposition to use these few days to ensure that the public answers the main question correctly.