Dalya’’ demesine yalnızca üç yıl kalmış, Türk tiyatrosunun en bilinen ismi Haldun Dormen’in, kendisine yöneltilen ‘‘Sizce Türkiye’nin en büyük derdi nedir?’’ sorusuna, ‘‘Söyleyemem, söylersem hapse tıkarlar’’ cevabını verdiğini okuyunca irkildim.

Düşünün, bunu 97 yaşındaki biri söylüyor…

Acaba ‘dert’ olarak önemsediği konu ne olabilir? Ancak yine de, ülke yönetiminde yer alanlara, insanlar üzerinde uyandırdıkları hapse düşme korkusunu yansıtan bu cümle üzerinde düşünmelerini öneririm.

Şundan: Sovyetler Birliği döneminde de insanlar benzer bir korku içerisindeydiler ve o sebeple de seslerini çıkartamaz hale gelmişlerdi. Rusya sınırları dışında ise, onların bu sessizliklerinin sebebi bilindiği için, Sovyet-karşıtı nice fıkralar uydurulduğunu hatırlıyorum.

Hemen hepsi de konuştukları için hapse atılmışlarla ilgili fıkralar…

Uzaya insanlı ilk aracı göndermeyi başarmış, Avrupa’nın yarısını ittifakı içerisinde bulunduran ve dünya siyasetinde ABD ile ‘süpergüçlük’ yarışını sürdüren Sovyetler Birliği, o fıkraların da içerisinde yer aldığı propaganda faaliyetlerine fazla dayanamayıp sonunda uluslararası arenaya havlu atmak zorunda kalmıştı.

Ekonomik sıkıntılar, dış politikadaki yanlışlıklar iktidarların sonunu getirmeyebilir, fakat vatandaşların hak ve özgürlüklerinin tehdit altına düştüğü algısı siyasi dengeleri düzeltilemeyecek kadar bozabilir.

Konu üzerinde bu minvalde düşünürken, son aylarda gündemi sürekli meşgul eden CHP’li belediyelerle ilgili operasyonlarda gözaltına alınan bir kadın çalışanla ilgili haber karşıma çıkıverdi.

Habere konu olan kişinin adı İpek Elif Atayman. İsminin önünde ‘Dr. unvanı da bulunuyor. İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nde Medya A. Ş. Genel Müdürü imiş. Ekrem İmamoğlu’nun gözaltına alındığı günden bu yana Dr. Atayman da cezaevinde tutuklu bulunuyormuş...

Önce Silivri’deymiş, ailesine ve avukatlarına haber verilmeden bir metrekarelik kabin içerisinde, bilekleri kelepçeli vaziyette, 7,5 saat süren bir yolculuk sonunda Afyon Cezaevi’ne gönderilmiş…

[Bu ayrıntıları gazeteci Murat Yetkin blogunda yazdı da oradan öğrendik.]

Konu dehşet verici.

Cezaevinde yerde yatırılıyormuş kadın yönetici… Durumunu öğrenen çocuğunun sorunu ilettiği Adalet Bakanı Yılmaz Tunç, Murat Yetkin’in de kendisini araması sonrasında araya girmiş de, ancak o zaman Dr. Atayman’a cezaevinde yatacak yer olarak bir ranza gösterilmiş.

Yetkin ‘‘İstenen itirafçı olması mı?’’ diye soruyor…

Tüylerim diken diken…

Bakan, doktora eğitimi almış bir belediye bürokratı kadına reva görülmüş muamelenin cezaevlerindeki doluluk sebebiyle olabileceğini bildirmiş gerekçe olarak…

Peki ya bir cezaevinden diğerine gönderiliş biçimi?

Haldun Dormen’in hapse tıkılma endişesi boşuna değil…

AK Parti’nin kuruluşunda yer alanlar ve ilk on yıllık iktidarında önemli görevler üstlenen siyasi kimlikliler ile vaktiyle devletin çeşitli kademelerinde bulunmuş üst düzey brokratların da aralarında yer aldığı önemli isimlerin, ülkedeki kendi pencerelerinden gözledikleri yanlışlıkları duyurmak amacıyla kaleme aldıkları bildiriye verilen tepkiler de rahatsız edici.

Doğrudan muhataplarından hiç ses çıkmadı, ama muhatap olması düşünülmeyecek kadar uzak yerlerden ağır hakaretlerin ortalığa döküldüğü görüldü.

Yüzsüzlük… Siyasi ahlaksızlık… İhanet… Sabotaj… Fitne kazanını kaynatmak gibi…

Bu sıfatların kullanıldığı açıklamada ilk dikkatimi çeken nokta, yazarının bildiriyi ‘inandırıcılktan yoksun’ bulması oldu.

İnandırıcılıktan yoksun ise gerçekten, bu kadar hiddete ne gerek var? İnsanlar da bildiride yazılanları inandırıcılıktan uzak bulur ve üstünde durmazlar… Öyle değil mi?

Dikkatimi çeken ikinci nokta ise şu cümle: ‘‘Ne geçmişte buna izin verdik, ne de bugün veririz.’’

Özellikle bu cümleyle karşılaştığımda, açıklamayı yazanın adı ve unvanına bakma ihtiyacı hissettim.

Yazarı ‘Cumhurbaşkanı Başdanışmanı’ unvanını kullanıyor.

Cumhurbaşkanı Başdanışmanı Oktay Saral’ın, dolaylı yollardan da olsa, bugün ve yarın birilerine izin vermemesi fazla zor değil de, aralarında önemli bakanlıklarda bulunmuş isimlere geçmişte nasıl izin vermemiş olabilir? Onları bakanlıktan azlederek mi yaptı bunu?

Normalde, geçmişte sorumluluk yüklediği kişilerin, hem de başarılarından söz etmek gerektiğinde onların görevde bulunduğu dönemlere atıfta bulunmak zorunda kalındığı halde, iki paragraflık bir bildiri yayımlayarak güncel konularda uyarılarda bulundukları için, üzerlerine gitmek yerine, dediklerini hak ve adalet kantarında tartması gerekmez miydi siyasi iktidarın?

Kendi geleceği için?

Öfke baldan tatlıdır, ama bazı balların acı çıkması gibi bir gerçek olmasa...

I was startled when I read that Haldun Dormen, the most well-known name of Turkish theatre, who was only three years away from saying "Dalya", answered the question "What do you think is Türkiye's biggest problem?" with "I can't tell you, if I tell them they'll put me in jail".

Imagine, a 97-year-old person saying this…

I wonder what issue he cares about as a 'problem'? However, I still recommend that those in the country's administration think about this sentence, which reflects the fear of imprisonment they instill in people.

Because during the Soviet Union, people were in a similar fear and could not speak out because of it. I remember that outside the borders of Russia, because the reason for their silence was known, many anti-Soviet jokes were made up.

Almost all of them are jokes about people who were put in jail for speaking out…

The Soviet Union, which had managed to send the first manned vehicle into space, had half of Europe in its alliance, and was continuing the "superpower" race with the USA in world politics, could not stand the propaganda activities that included those jokes and was eventually forced to throw in the towel in the international arena.

Economic difficulties and mistakes in foreign policy may not lead to the end of governments, but the perception that citizens' rights and freedoms are under threat may disrupt political balances beyond repair.

While I was thinking about the issue in this vein, I came across news about a female employee who was detained in operations related to CHP municipalities, which have been on the agenda constantly in recent months.

The name of the person in question is İpek Elif Atayman. She also has the title of 'Dr.' in front of her name. She was the General Manager of Medya A.Ş. in the Istanbul Metropolitan Municipality. Dr. Atayman has also been detained in prison since the day Ekrem İmamoğlu was detained...

First he was in Silivri, and without informing his family or lawyers, he was sent to Afyon Prison after a 7.5 hour journey in a one square meter cabin, with his wrists cuffed…

[Journalist Murat Yetkin wrote these details on his blog and we learned them from there.]

The subject is terrifying.

The female administrator was sleeping on the floor in prison… Justice Minister Yılmaz Tunç, to whom her child learned of her situation and conveyed the problem, intervened after Murat Yetkin called him, but only then was Dr. Atayman shown a bunk bed as a place to sleep in prison.

Yetkin asks, "Is it wanted to be a confessor?"

My hair stands on end…

The Minister stated that the treatment meted out to a female municipal bureaucrat with a doctorate degree could be due to the overcrowding in prisons…

What about the way he is transferred from one prison to another?

Haldun Dormen's fears of being imprisoned are not in vain...

The reactions to the declaration written by important figures, including those who were involved in the establishment of the AKP and those who assumed important positions during its first ten years in power, as well as high-level bureaucrats who once held various positions in the state, in order to publicize the wrongdoings they observe in the country from their own perspective, are also disturbing.

No word was heard from his direct interlocutors, but it was seen that serious insults were being poured out from places that were too distant to be considered as addressees.

Shamelessness… Political immorality… Treason… Sabotage… Like stirring up a cauldron of discord…

The first thing that caught my attention in the statement using these adjectives was that the author found the statement 'lacking in credibility'.

If it really lacks credibility, why all this anger? People will find what is written in the declaration unconvincing and will not dwell on it… Isn’t that right?

The second point that caught my attention was this sentence: "We neither allowed this in the past nor will we allow it today."

When I came across this sentence in particular, I felt the need to look at the name and title of the person who wrote the explanation.

The author uses the title 'Chief Advisor to the President'.

It is not that difficult for the Presidential Advisor Oktay Saral not to give permission to some people today or tomorrow, even if indirectly, but how could he not have given permission to some names who held important ministries in the past? Did he do this by dismissing them from their ministries?

Normally, when it is necessary to refer to the periods when those to whom it has given responsibility in the past were in office when it is necessary to talk about their achievements, shouldn't the political power weigh what they say on the scales of right and justice, instead of taking them to task for issuing a two-paragraph statement and making warnings about current issues?

For his own future?

Anger is sweeter than honey, but if it weren't for the fact that some honey is bitter...