Bilindiği üzere, Cumhuriyet Halk Partisi genellikle ülke gündemine kurultaylar ve hizipçilik tartışmalarıyla gelir ve bu konularla kamuoyunu meşgul eder. İkincil olarak, hükümet eleştirilerinde “bir bardak suda fırtına” koparır; medya üzerinde büyük bir etki oluşturur, ancak bir ay sonra söylediklerini kendileri de unutur.

CHP, birkaç kez Adalet ve Kalkınma Partisi’ne özenerek vizyon koyma girişiminde bulundu; ancak her ikisi de başarısızlıkla sonuçlandı ve sonrasında bu girişimlerinden pişman oldular.

İlk girişim, bir genel seçim öncesinde Konya merkezli 40 milyar dolarlık bir teknoloji ve üretim merkezi kurma projesiydi. Sunumu etkili olmuştu; ancak iş insanları şu soruyu sordu: “Hammadde Mersin Limanı’na indirilecek, Konya’ya götürülecek, orada üretilecek ve tekrar Mersin Limanı’na mı gönderilecek? Bu proje ne kadar akla yatkın?” Millet daha fazla soru sormadan CHP projeyi rafa kaldırdı. Bugün sorsanız, genel merkezde bir nüshası var mı, Allah bilir.

İkinci proje ise, son genel seçimde Kemal Kılıçdaroğlu ve ekibinin ekonomi devrimi için, hepsi yabancılardan oluşan bir müstemleke ekonomik modeliydi. Konu, Jeremy Rifkin ile markalaştı; içerisinde Daron Acemoğlu gibi isimlerin yer aldığı anlatımda, işe ruhunu verecek insanların Ankara’ya gelmesi dahi sağlanamamıştı.

Programın canlı yayında izledik; içeriğini tartışmaya başladığımızda ben konuya şöyle yaklaştım: Bir ülkenin ekonomisi ciddi bir meseledir ve ciddiyetle ele alınmalıdır. Bir doktora çalışması ortalama dört yılda olgunlaşıyor; bir ülkenin ekonomisinin çözümünü “boyacı küpü” gibi üç günde daldırıp çıkarıp sonuç alamazsınız.

Altılı Masa mensupları, 20’ye yakın araştırma şirketi, binlerce gazeteci ve on binlerce trolun, bu seçimi Kemal Kılıçdaroğlu’nun kazanacağına inançları tamdı. O günlerde Sayın Cumhurbaşkanı’nın seçimi kazanacağını iddia etmek ve CHP eleştirisi yapmak ferma mahsustu. Elimizdeki veriler ve siyaset bilgisi üzerine olan vukufiyetimiz, cesaretle söz söylememiz için fırsat veriyordu; öyle de yaptık. Seçim gecesi, yüzlerce fikir sahibinin aksine, Cumhur İttifakı’nın kazanacağını iddia eden kişi olmak hayli keyifliydi.

Bir vatandaşın sağduyusuyla baktığımızda, CHP bu millet için ne yaptı? Netameli konular ve temeli olmayan konular üzerinde muhalefet yapmak hariç, bu millete sunduğu bir vizyon var mı?

Özgür Özel’in İmamoğlu kampanyasına gelecek olursak, daha mahkeme süreçleri başlamadan İmamoğlu karşı kampanya başlatıp savcı ve bilirkişileri suçlamıştı. Dava süreçleri başladıktan sonra sürecin yönetimini Özgür Özel üstlendi: Mitingler, demeçler, meydan okumalar... Bütün bu olup bitenlerden sonra CHP oyları üç puan artış gösterdi. İşin ilginç yanı, bu yükseliş AK Parti tabanında bir endişe oluşturmuş olacak ki, AK Parti’de de bir artış gözlemlendi.

Bugün bir seçim olsa, AK Parti bir buçuk puanla CHP’nin önünde gözüküyor. İlginç bir şekilde, CHP hükümet karşıtı marjinal sol açısından devlet karşıtı bir miting olunca meydanlar dolup taşıyor; fakat rasyonel konularda CHP varlık gösteremiyor.

Parti yeni bir imtihanla karşı karşıya: vatandaş siyasi partilerden vizyon bekler, iş bekler; parti programı, ekonomiden güvenliğe kadar fikir ve elle tutulur çözüm bekler.

CHP, gösteri ve yürüyüşlerde henüz kampüs romantizminin dışına çıkamamış bir partidir. Bu sebepten dolayı, İmamoğlu’nun tutuklanması ve verilen tepkiler CHP desteğini kalıcı kılmıyor. Görelim Mevla neyler. 

As is known, the Republican People's Party usually comes to the country's agenda with congresses and factional discussions and occupies the public opinion with these issues. Secondly, it creates a "storm in a teacup" with its criticisms of the government; it creates a great impact on the media, but they themselves forget what they said a month later.

The CHP attempted to emulate the Justice and Development Party's vision several times, but both failed and they later regretted their attempts.

The first attempt was a $40 billion technology and production center project based in Konya before a general election. His presentation was effective; however, business people asked the following question: “Will the raw material be unloaded at Mersin Port, taken to Konya, produced there and sent back to Mersin Port? How plausible is this project?” Before the nation could ask any more questions, the CHP shelved the project. If you asked today, God knows if there is a copy at the headquarters.

The second project was a colonial economic model consisting entirely of foreigners for the economic revolution of Kemal Kılıçdaroğlu and his team in the last general election. The subject became a brand with Jeremy Rifkin; in the narrative that included names like Daron Acemoğlu, it was not even possible to ensure that people who would give their soul to the work came to Ankara.

We watched the program live; when we started discussing its content, I approached the subject as follows: The economy of a country is a serious issue and should be taken seriously. A doctoral study matures in an average of four years; you cannot dip and pull out the solution to a country's economy in three days like a "painter's jar" and get a result.

The members of the Six Table, nearly 20 research companies, thousands of journalists and tens of thousands of trolls had full faith that Kemal Kılıçdaroğlu would win this election. In those days, claiming that Mr. President would win the election and criticizing the CHP was a decree. The data we had and our political knowledge gave us the opportunity to speak out boldly; and that is what we did. On election night, it was quite enjoyable to be the one who claimed that the People's Alliance would win, contrary to hundreds of other opinion leaders.

When we look at it with the common sense of a citizen, what has the CHP done for this nation? Apart from opposing on thorny issues and groundless issues, does it have a vision to offer to this nation?

As for Özgür Özel's İmamoğlu campaign, İmamoğlu had launched a counter-campaign before the court proceedings had even begun, accusing the prosecutor and experts. After the court proceedings began, Özgür Özel took over the management of the process: rallies, statements, challenges... After all these events, the CHP votes increased by three points. The interesting thing is that this increase must have created concern in the AKP base, and an increase was also observed in the AKP.

If an election were to take place today, the AKP would be one and a half points ahead of the CHP. Interestingly, when the CHP holds an anti-government rally from the anti-state, marginal left, the squares would be full; however, the CHP cannot show any presence on rational issues.

The party is facing a new test: citizens expect vision and work from political parties; they expect party programs, ideas and tangible solutions from economy to security.

CHP is a party that has not yet been able to get out of campus romanticism in demonstrations and marches. For this reason, İmamoğlu's arrest and the reactions given do not make CHP support permanent. Let's see what God will do.