Bayram vesilesiyle Ankara’dan İzmir’e karayoluyla giderken Afyon’daki tesislerde durakladığımızda, CHP genel başkanı Özgür Özel’in ilan ettiği boykotun sarsıcı gerçeğiyle yüz yüze geldim.

Tesisteki onlarca işletme tıklım tıklım doluyken, boykot listesinin ilk sırasında yer alan mekan müşterisizlikten ağlama durumundaydı

‘Boykot’ sevimli bir sözcük değil; başka bütün yollar denendikten sonra akla gelebilecek bir yöntem… Son boykot ilanına itiraz edenler konunun bu yönünü düşünmüyorlar; oysa o yön önemli.

CHP, cumhurbaşkanı adayı da olan İstanbul’un büyükşehir belediye başkanı Ekrem İmamoğlu’nun cezaevine düşmesine yol açan süreci halka şikayet etmek için mitingler düzenledi.

Yıllardır bir araya geldiği görülmemiş kalabalıkların katılımıyla gerçekleşen mitingler…

İstanbul’un Saraçhane meydanı yüzbinleri ağırladı birkaç gece boyunca…

Maltepe’de ise milyonlar arefe günü düzenlenen mitingte buluştu.

Eşi benzeri görülmemiş mitingleri yalnızca birkaç TV kanalı naklen yayınladı; ‘haber kanalı’ olarak adlandırılan nicesi ise devasa kalabalıkları görmezden geldi.

Haber değeri görmediklerinden olabilir mi?

Olamaz. Mitingler her bakımdan ‘haber’ değeri taşıyan, görmezden gelinmesi mümkün olmayan cinsten birer olaydır… Ama birçok kanal haber değeri bulunmayan olayları ekranlarına taşıyarak veya gevezelikten öteye gitmeyen tartışmalarla ekranlarını meşgul ederek, mitinglerden uzak durdular.

Yaptıklarının yanlışlığı kürsüden ikaz olarak duyurulduğu halde…

Boykot bunun üzerine geldi.

Mitingleri ekranlarına taşımayan kanalların izlenmemesi tavsiye edilerek…

Yine bildiğini okudu ekranlara hükmedenler; mitingler aynı kanallar tarafından izleyicilerinden saklandı.

TV kanalları çoğunlukla değişik holdinglere ait. Kiminin arkasında yabancı markaların temsilcisi olan holdingler var. Kimi piyango ve bahis şirketlerinin sahibi. Arada yayınevleri ve dağıtım şirketleriyle irtibatlı olanlar da bulunuyor.

İkinci aşamada, kanallarında ülkenin merak ettiği olaya kör-sağır olan kanallarla aynı grup içerisinde yer alan diğer ilgi alanlarının da boykot listesine alındığı görüldü.

CHP lideri Özel açıkladı genişletilmiş listeyi…

Etkili oldu mu?

İlk bakışta, boykotun yurt çapında etkili olduğu anlaşılıyor.

İktidarın her düzeydeki sözcülerinin ve onları desteklemekle görevli sosyal medya kullanıcılarının -bunlara ‘trol’ deniliyor- verdikleri tepkiler yeterince açıklayıcı.

“Türkiye’yi topyekün tehdit etmektir” ile başlayıp “Hedefi, sosyal, siyasi, ekonomik kaos çıkarmak, amacı iktidar değişikliği sağlamak” tespitine kadar varan bir dizi açıklama geldi o çevreden…

En keskin açıklamalardan biri, dün İçişleri Bakanı Ali Yerlikaya’dan geldi. İşin içine İsrail’i de katan bakan, sabah 03.57’de attığı X mesajıyla, boykotun “Ekonomik bağımsızlığımıza yönelik bir darbe girişimi” olduğunu ileri sürdü.

Radyo ve televizyon yayınlarının temel ilkeler istikametinde yapılmasını sağlamakla görevli devlet kurumu RTÜK de, başkanı Bekir Şahin’in lisans iptaline gidileceği tehdidi ardından, mitingleri canlı yayınlayan kanallara ağır cezalarla devreye girdi.

Yayınlamayan kanallar değil, gazetecilik gereği yayınlamaktan uzak duramayan kanallar cezalandırıldı.

Bu arada, mitinglere katılan bir grubun güvenlik güçleri tarafından oldukça sert müdahaleleri sonucu önce gözaltına alınmaları, sonra da cezaevlerine gönderilmeleriyle, 300’den fazla genç, bayramı evlerinden ve ailelerinden uzakta geçirdiler.

İlan edilen boykota olumlu yaklaşan mesaj sahipleri de tehditlere muhatap.

Güncel tabloya bakanların yanlış izlenime kapılmaları kaçınılmaz…

CHP tarafından ilan edilmiş boykota karşı çıkan iktidar sözcüleri ile iktidar yanlısı yazar ve yorumcular, şimdi sert ifadelerle suçladıkları eylemin benzerini, ya bizzat benimsemiş ya da o eylemi kınayanlara karşı çıkmışlardı geçmişte…

Bizzat Tayyip Erdoğan, başbakanken, politikalarına karşı çıkan gazeteleri evlere sokmama, kanalları izlememe kampanyası açmıştı yıllar önce…

Şimdilerde boykotu en keskin ifadelerle kınayan ve boykottan yana olanları suçlayan AK Partili isimlerin, Erdoğan’ın başbakanlık döneminde ilan ettiği boykota verdikleri mesaj destekleri de arşivde duruyor.

Anayasa Mahkemesi’nin de boykotun ‘ifade özgürlüğü’ kapsamında olduğuna dair bir kararı bulunuyor.

Ne yönden bakarsanız bakın, boykota iktidar cephesinden verilen tepkilerin bir dayanağı bulunmuyor.

Ne yapılmalı?

Meydanları görmezden ve işitmezden gelen kanallar ile gazetelerin titreyip gazetecilik reflekslerine dönmelerine ne dersiniz?

When we stopped at the facilities in Afyon while traveling from Ankara to Izmir by road for the holiday, I came face to face with the shocking reality of the boycott declared by CHP leader Özgür Özel.

While dozens of businesses in the facility were jam-packed, the venue that was first on the boycott list was in dire straits due to lack of customers.

'Boycott' is not a cute word; it is a method that can only be considered after all other methods have been tried... Those who object to the latest boycott declaration do not think about this aspect of the issue; yet that aspect is important.

The CHP organized rallies to publicly complain about the process that led to the imprisonment of Ekrem İmamoğlu, the mayor of Istanbul's metropolitan municipality and also a presidential candidate.

Rallies that were held with the participation of crowds that had not been seen together for years…

Istanbul's Saraçhane Square hosted hundreds of thousands for several nights...

In Maltepe, millions of people gathered at a rally held on the eve of Eid.

Only a few TV channels broadcast the unprecedented rallies live; many so-called 'news channels' ignored the huge crowds.

Could it be because they don't see it as newsworthy?

No way. Rallies are events that are 'news' in every way and are impossible to ignore... But many channels stayed away from the rallies by airing events that were not newsworthy or by occupying their screens with discussions that were nothing more than chatter.

Even though the wrongness of what they did was announced from the podium as a warning…

The boycott came after this.

It is recommended not to watch channels that do not broadcast the rallies…

Once again, those who dominated the screens did what they wanted; the rallies were hidden from their viewers by the same channels.

TV channels mostly belong to different holding companies. Some of them are backed by holding companies representing foreign brands. Some own lottery and betting companies. There are also those that have connections with publishing houses and distribution companies.

In the second stage, it was seen that other areas of interest in the same group as the channels that were blind and deaf to the events that the country was curious about were also included on the boycott list.

CHP leader Özel announced the expanded list…

Was it effective?

At first glance, it appears that the boycott has a nationwide impact.

The reactions of the spokespeople of the government at all levels and the social media users tasked with supporting them - these are called 'trolls' - are quite revealing.

A series of statements came from that circle, starting with "Its aim is to threaten Türkiye as a whole" and ending with "Its aim is to create social, political and economic chaos, and its aim is to ensure a change of government"...

One of the sharpest statements came from Interior Minister Ali Yerlikaya yesterday. The minister, who also included Israel in the matter, claimed with an X message he sent at 03:57 in the morning that the boycott was "a coup attempt against our economic independence."

RTÜK, the state institution responsible for ensuring that radio and television broadcasts are conducted in accordance with basic principles, also stepped in with heavy penalties for channels broadcasting the rallies live, following the threat from its chairman Bekir Şahin that their licenses would be revoked.

It was not the channels that did not broadcast that were penalized, but the channels that could not refrain from broadcasting it as required by journalism.

Meanwhile, more than 300 young people spent the holiday away from their homes and families after a group of people attending the rallies were first detained and then sent to prison following a very harsh intervention by security forces.

Those who have a positive approach to the declared boycott are also subject to threats.

It is inevitable that those who look at the current picture will get the wrong impression…

The government spokespeople and pro-government writers and commentators who opposed the boycott declared by the CHP had either personally adopted the action they now condemn with harsh words or had opposed those who condemned that action in the past…

Years ago, when Tayyip Erdoğan was prime minister, he personally launched a campaign to ban newspapers that opposed his policies from entering homes and not to watch channels…

The messages of support given by AKP members, who are now condemning the boycott in the harshest terms and accusing those in favor of the boycott, to the boycott declared by Erdoğan during his time as prime minister, are also in the archives.

The Constitutional Court also has a decision stating that the boycott falls within the scope of 'freedom of expression'.

No matter how you look at it, the reactions from the government to the boycott have no basis.

What should be done?

How about channels and newspapers shying away from the news and turning a deaf ear and returning to their journalistic reflexes?