Tarih boyunca Müslüman toplumların hemen tamamında din-siyaset ilişkisi, toplumsal kırılmalarda her zaman etkili olmuştur. İlahi mesaja muhatap olan insanlar açısından din, hayatı kuşatan bir belirleyiciliğe sahip olmakla birlikte, belli dönemler hariç, çoğu kez siyaset dini kontrol eden bir mekanizmaya dönüşmüştür.
Bütün tarihsel süreçlerde yaşanan tecrübeler göstermiştir ki dinin siyasi mücadelelerde adeta bir aparat olarak kullanıldığı dönemlerde, dinin mesajı siyasetle gölgelendiği için hem dinle hayat arasındaki uçurum derinleşmiş hem de Müslümanlar tarifi imkansız savrulmalar yaşamışlardır.
Maalesef günümüzde de din-siyaset ilişkisi çok farklı değil, hatta şimdi daha da kıyıcı bir siyaset ablukası yaşanıyor. Öyle ki günümüzün dindarları, hayatlarını dinin mesajına göre değil, vicdanları yaralayan ve dini siyasete indirgeyen kirli bir zihniyete göre tanzim ediyorlar.
Hiç uzağa gitmeye gerek yok, ülkemizde son on yılda yaşananlara bakmak bile yeterli olacaktır. Geçtiğimiz günlerde KARAR tv’ye konuşan Prof. Dr. Mustafa Çağrıcı’nın şu sözleri, bugün hangi noktada olduğumuzu net olarak ortaya koyuyor: “Son 10-15 yılda yapılan gönül tahribatı, İslam tarihinde bu topraklarda belki de hiçbir dönemde yaşanmadı. 15 yılda yapılan tahribatlar, kırgınlıklar, dargınlıklar ve uzaklaştırmalar bu topraklarda tarihin hiçbir döneminde görülmedi. İşte buna din-siyaset ilişkisi diyoruz ama sadece o da değil, buna ek olarak Müslüman ve insan ilişkisidir.”
Günümüzde özellikle siyasetçiler tarafından kullanılan şiddet dili, dindarları toplum nezdinde güvenilmez bir konuma yerleştirmiş bulunuyor. Şiddet dilinin bir cahiliye ürünü olduğunu belirten Çağrıcı diyor ki: “Cahiliye demek saldırganlıktır, barbarizmdir. Cahiliyenin ahlakı saldırgan, hoyrat, yağmacı, baskıcı öldürmekten zevk alan bir ahlaktır. Müslümanlar buna karşılık olarak hoşgörü dilini seçiyor. Öyle inanıyorum ki bu dili yaşatabilirsek tereddütsüz şekilde bütün dünyayı kendimize hayran bırakırız. Ama biz şiddet dili kullanıyoruz, kırıp döküyoruz. Allah’ın sadece Müslümanların Allah’ın olduğunu düşünüyoruz.”
Meseleye Türkiye örneğinden baktığımızda gördüğümüz manzara ne yazık ki içler acısıdır. Çünkü günümüzün dindarları, ne yazık ki hayata sadece siyasetin ve ideolojik kimliklerin penceresinden bakar hale geldikleri için, Kur’an’ın kesin bir dille yasakladığı bütün kötülükleri siyaset diliyle tevil ederek dinle asla örtüşmeyen bir hayat tarifi yapmaktadırlar.
Dramatik bir durum ama günümüzde dindar olmanın tarifi değişmiştir. Mesela hemen hepimiz, namaz kılan bir insana ‘dindar’ deriz, evet doğrudur ama eksik bir tariftir. Ne hikmetse hayatının her aşamasında adaletle davranan, yalan söylemeyen, hakka-hukuka riayet eden, yolsuzluk yapmayan, herkesin en temel özgürlüklerini koruyan insanlara ‘dindar’demek hiçbirimizin aklına gelmez.
Oysa biliyoruz ki “Bir kimse dindarlığını davranışlarına yansıtmak istiyorsa, yaptığı her işlemde hak ve hukuka riayet etmesi, sorumlu ve dürüst davranması, kimseyi aldatmaması gibi erdemler yeterlidir.” (Ali Bardakoğlu, İslam’ı Doğru Anlıyor muyuz?, s.123)
Peki neden şimdi, öncelikle yalan söylemeyen, yolsuzluk yapmayan, hakka-hukuka riayet eden, herkese adaletli davranan insanların ‘dindar’olması gerektiği aklımıza gelmiyor?
Çünkü bugün siyaseti hayatlarının merkezi haline getiren dindarların önemli bir bölümü bu meziyetlerle değil, sadece belli dini ritüellerle, yani görsel bir dindarlıkla anılmayı tercih ediyorHer ne kadar bu gerçeği kabul etmek hepimize zor gelse de günümüzün Müslüman zihinleri, her sıkıştığında bir hoca efendiden fetva alarak ya da tabulaştırdığı siyasi liderlere sığınarak, her zaman ilave bir çıkış kapısı ve meşruiyet alanı oluşturuyor.
Bu yüzden de herkesin güvenilir olarak gördüğü ve Muhammedü’l Eminolarak adlandırdığı Hz. Peygamber’in ümmeti olan Müslümanlar, maalesef ahlaki meziyetleriyle ‘güvenilir insan’ olmaktan çok, iktidar erkinin sağladığı‘korunaklı’ alanlarda “ezan susmaz, bayrak inmez” hamasetiyle mutlu olmayı seviyor.
Ve ne yazık ki tarih ve toplum bilincini kaybeden günümüzün Müslümanları, zihni anlamda dindar gibi görünüyorlar ama ameli olarak sekülerliğin zirvesinde yaşıyorlar.
Throughout history , the relationship between religion and politics has always been effective in social fractures in almost all Muslim societies. Although religion has a determining effect on life for people who are addressed to the divine message, except for certain periods, politics has often turned into a mechanism that controls religion.
Experiences in all historical processes have shown that in periods when religion was used as an apparatus in political struggles, the gap between religion and life deepened and Muslims experienced indescribable drifts, as the message of religion was overshadowed by politics.
Unfortunately, the relationship between religion and politics is not very different today, and now there is an even more brutal political blockade. So much so that today's religious people organize their lives not according to the message of religion, but according to a dirty mentality that hurts consciences and reduces religion to politics.
There is no need to go far, just looking at what has happened in our country in the last ten years will be enough. Speaking to KARAR TV recently, Prof. Dr. The following words of Mustafa Çağrıcı clearly reveal where we are today: “The destruction of hearts in the last 10-15 years has perhaps never been experienced in these lands in the history of Islam. The destruction, resentment, resentment and removals inflicted in 15 years have never been seen in these lands in any period of history. "This is what we call the relationship between religion and politics, but it is not only that, it is also the relationship between Muslims and people."
The violent language used today, especially by politicians, has placed religious people in an untrustworthy position in the eyes of society. Stating that the language of violence is a product of ignorance, Çağrıcı says: “Ignorance means aggression and barbarism. The morality of ignorance is aggressive, rude, plundering, oppressive, and enjoys killing. In response, Muslims choose the language of tolerance. I believe that if we can keep this language alive, we will undoubtedly amaze the whole world. But we use violent language and destroy. We think that Allah is only the Allah of Muslims.”
When we look at the issue from Turkey's example, the view we see is unfortunately deplorable. Because today's religious people, unfortunately, have come to look at life only through the lens of politics and ideological identities, they interpret all the evils that the Quran strictly prohibits with the language of politics and describe a life that is in no way compatible with religion.
It's a dramatic situation, but today the definition of being religious has changed. For example, almost all of us call a person who prays 'religious' . Yes, it is true, but it is an incomplete description. For some reason, it would never occur to any of us to call people 'religious' if they behave fairly at every stage of their lives, do not lie, comply with the law, do not commit corruption, and protect everyone's most basic freedoms .
However, we know that "If a person wants to reflect his religiosity in his behavior, virtues such as complying with the law and justice in every transaction he takes, acting responsibly and honestly, and not deceiving anyone are sufficient." (Ali Bardakoğlu, Do We Understand Islam Correctly?, p.123)
So why doesn't it come to our mind that people who do not lie, do not commit corruption, comply with the law, and treat everyone fairly should be 'religious' ?
Because today, a significant portion of religious people who have made politics the center of their lives prefer to be remembered only with certain religious rituals, that is, visual piety, rather than with these virtues.
Although it is difficult for all of us to accept this truth, today's Muslim minds always create an additional outlet and area of legitimacy by taking a fatwa from a teacher or taking refuge in political leaders they have tabooed whenever they are in trouble.
That's why everyone sees him as trustworthy and calls him Muhammad al-Amin . Muslims, who are the ummah of the Prophet, unfortunately, rather than being 'trustworthy people' with their moral virtues , they like to be happy in the 'protected' areas provided by the ruling power with the arrogance of "the call to prayer does not stop, the flag does not come down" .
And unfortunately, today's Muslims, who have lost their awareness of history and society, seem to be religious in the mental sense, but they live at the peak of secularism in deeds.
