Bahçeli’nin DEM’lilerle tokalaşarak başlattığı süreç, “Öcalan’ın tecriti kalksın, umut hakkı verilsin, gelsin TBMM’de konuşsun” çağrısıyla sürüyor. Bu hamleler, “Bahçeli, ABD-İsrail’e karşı büyük oyun kurdu” diye pazarlanıyor; hatta “Bahçeli’nin büyük planına Erdoğan’ı da sürüklediği” iddia ediliyor.

Bahçeli’nin kurduğu bir oyun planı yok, kendisi ilk günden beri oyun planlarının küçük-büyük oyuncusu olabilmiştir sadece. “Mehmet Ali Güller” adlı YouTube kanalımdaki “Bahçeli’nin 16 sabıkası” başlıklı yayını izlerseniz MHP liderinin hangi oyunlarda hangi rolleri aldığını ve birikmiş siyasi sabıkalarının listesini görebilirsiniz.

Burada da Bahçeli 17. siyasi sabıkasına imza atmaktadır. Ve bir oyun planı kuran değil, Erdoğan’ın oyun planında rol alan konumdadır.

ERDOĞAN’IN BAŞKANLIK SORUNU

Erdoğan yeni bir oyun planı kuruyor çünkü yeniden başkan seçilebilme sorunu var. Bu sorunun “sınırsız çözümü” yeni bir anayasa yapmaktan geçiyor. Yeni anayasayı kabul ettirebilmek için de DEM Parti’nin oylarına ihtiyacı var.

Erdoğan’ın oyun planının içeride iki ayağı var: Birincisi DEM Parti’yi devreye sokmak üzere zıttını, MHP’yi kullanmak; ikincisi de süreçlere meşruiyet kazandırabilmek için CHP’den yararlanabilmek. Dolayısıyla “normalleşme-yumuşama” süreci de nesnel olarak Erdoğan’ın oyun planını kolaylaştıran bir boyuta sahip.

‘BÜYÜK ORTADOĞU’ SORUNUNDAN FAYDALANMA

Olası geniş kamuoyu baskısına karşı içerideki bu süreci dışarısıyla ve “İsrail’in hedefi Türkiye” söylemiyle dengelemeye çalışacaklar. Şöyle:

- İsrail’in Lübnan’a saldırıları sürüyor: Erdoğan bu nedenle yeniden “sığınmacı kartı” açtı. Geçen hafta Almanya Başbakanı Olaf Scholz ile ortak basın toplantısında, “hem Suriye’den hem de Lübnan’dan yeni sığınmacılara kapılarının açık olduğunu” ilan etti.

- İsrail, konjonktürü fırsata çevirebilmek için Suriye’ye saldırılarını artırıyor, Golan’daki durumunu tahkim edecek bir düzenleme arayışında: İktidar bunun savaşı bölgeselleştirme potansiyeli olduğunu, İran’a da sıçrayabileceğini, dahası İsrail’in olası yanıtından sonra İran’ın bu kez savaşa girmek zorunda kalabileceğini, bunun da ABD’yle yeni bir işbirliği dönemini açabileceğini hesaplıyor. Bu durumun hem riskler hem de fırsatlar doğuracağı düşünülüyor: Risk, Türkiye’nin de bölgesel bir savaşın parçası olması, fırsat ise “ABD sponsorlu PYD devleti” sorununun “iki açılı” çözümü:

İKİ AÇILI ‘ÇÖZÜM’

1) ABD’nin kökleri 1965’e kadar uzanan “Türkiye himayesinde Kürdistan” planıyla uyumlu çözüm: Bu çözüm ile Erdoğan’ın 22 yıllık “Türkiye’yi Kürtlerle genişletme” hedefinin hayata geçeceği ve karşılığında siyasi konumunun pekişeceği varsayılıyor.

2) Öcalan’ın çıkışıyla PKK’nin kendini lağvettiği ama PYD olarak Suriye’de Türkiye tarafından kabul edildiği çözüm: Bu çözüm, Fırat’ın doğusundaki Kürdistan’a karşı Fırat’ın batısında Halep’e inen bir nüfuz bölgesinin paylaşılmasını içerecek.

ERDOĞAN’IN HEDEFİ

Görüleceği üzere bu iki çözüm de Erdoğan’ın “sultanizm” rejimi için kısmi bir çözüm olsa da Türkiye için bir çözüm olmayacaktır ve tersine Türkiye’yi bölgede ciddi sorun haline getirecektir.

Dolayısıyla Erdoğan’ın hedefi Kürt sorununu çözmek ya da komşularla iyi ilişki geliştirerek bölgesel savaş riskini azaltmak değildir. Hedefi, Ortadoğu’da İsrail’in saldırganlığından ve ABD’nin müttefik ihtiyacından yararlanarak yeni toprak kazanmak ve bunu sultanlığını pekiştirmekte ve davasının bayrağını yükseltmekte kullanmaktır.

Elbette bunlar plan ve hayata geçmesini engelleyecek faktörler de yok değil!

The process that Bahçeli started by shaking hands with DEM members continues with the call, “Let Öcalan’s isolation be lifted, let him be given the right to hope, let him come and speak in the Turkish Grand National Assembly.” These moves are being marketed as “Bahçeli has set up a big game against the US and Israel”; it is even claimed that “Bahçeli has dragged Erdoğan into his big plan.”

Bahçeli does not have a game plan, he has only been a minor or major player in game plans since day one. If you watch the broadcast titled “Bahçeli’s 16 criminal records” on my YouTube channel called “Mehmet Ali Güller”, you can see which roles the MHP leader has taken in which games and the list of his accumulated political criminal records.

Here, Bahçeli signs his 17th political record. And he is not in a position to devise a game plan, but to take part in Erdoğan's game plan.

ERDOĞAN'S PRESIDENCY PROBLEM

Erdoğan is setting up a new game plan because there is a problem of being re-elected as president. The “unlimited solution” to this problem is to make a new constitution. He needs the votes of the DEM Party to get the new constitution accepted.

Erdoğan’s game plan has two legs internally: The first is to use the DEM Party’s opposite, the MHP, to activate it; the second is to benefit from the CHP in order to legitimize the processes. Therefore, the “normalization-détente” process also has a dimension that objectively facilitates Erdoğan’s game plan.

BENEFITTING FROM THE 'GREAT MIDDLE EAST' PROBLEM

Against possible broad public pressure, they will try to balance this internal process with the external one and the discourse of “Israel’s target is Türkiye”. As follows:

- Israel's attacks on Lebanon continue: This is why Erdoğan has opened the "refugee card" again. Last week, in a joint press conference with German Chancellor Olaf Scholz, he declared that "their doors are open to new refugees from both Syria and Lebanon."

- Israel is increasing its attacks on Syria in order to turn the conjuncture into an opportunity, and is looking for an arrangement that will strengthen its position in the Golan: The government calculates that this has the potential to regionalize the war, that it could spread to Iran, and that Iran might be forced to go to war after a possible response from Israel, which could open up a new period of cooperation with the US. It is thought that this situation will create both risks and opportunities: The risk is that Turkey will also be part of a regional war, and the opportunity is the “two-way” solution to the “US-sponsored PYD state” problem:

TWO ANGLES 'SOLUTION'

1) A solution compatible with the US's "Kurdistan under Turkish auspices" plan, whose roots date back to 1965: It is assumed that with this solution, Erdoğan's 22-year goal of "expanding Turkey with the Kurds" will be realized and in return, his political position will be strengthened.

2) The solution in which the PKK dissolves itself with Öcalan's emergence but is accepted by Turkey in Syria as the PYD: This solution will involve the sharing of a zone of influence west of the Euphrates down to Aleppo against Kurdistan east of the Euphrates.

ERDOĞAN'S GOAL

As can be seen, although these two solutions are a partial solution for Erdogan's "sultanism" regime, they will not be a solution for Turkey and, on the contrary, will turn Turkey into a serious problem in the region.

Therefore, Erdoğan’s goal is not to solve the Kurdish issue or to reduce the risk of regional war by developing good relations with neighbors. His goal is to take advantage of Israel’s aggression in the Middle East and the US’s need for allies to gain new territory and use this to consolidate his sultanate and raise the flag of his cause.

Of course, these are plans and there are factors that will prevent them from being put into practice!