Birkaç gün sonra bir yılını dolduracak Ortadoğu’daki savaşta Gazze’den ve Batı Şeria’dan sonra Lübnan ve Yemen gibi yeni cepheler de açıldı. Bir yıl boyunca yaşatılanlara bakarak artık şu soruyu yüksek sesle sorabilirim: Savaşın amacı ne?

Daha ilk günden, İsrail’in, 7 Ekim’i bahane ederek, Hamas üzerinden, Filistinlileri topraklarından silme amacını gerçekleştirme girişiminde bulunduğunu kayda geçirmiştim.

Netanyahu da, seleflerinden Golda Meir gibi, “En iyi Filistinli ölü Filistinlidir” görüşüne sahip.

İlla ölmeleri de gerekmiyor; Filistin’de Filistinli sayısının ciddi biçimde azalmasıyla sonuçlanacak her şey Netanyahu’nu mutlu eder.

İsrail’in tepesine balistik füzeler düşüyor, Netanyahu’nun tebessümü daha da derinleşiyor.

Neden?

Her savaşın bir ana hedefi vardır, bir de yan hedefleri. Bazen ana hedef gerçekleşmez ama yine de yan hedefler çıkaran için savaşı anlamlı kılar.

Sanıyorum, Gazze’den Filistinlileri gönderemeyen İsrail, şimdilerde yan hedefler üzerinde çalışıyor.

Gazze’yi bırakıp Hizbullah üzerine giderek Lübnan ve İran’ı da savaşın içerisine çekmesi, bu arada Yemen’de Husilere dişini göstermesi bu sebeple.

Dünkü Hürriyet’in manşetine göz atmış olanların yadırgamaları pahasına diyeceğimi sakınmadan yazacağım: İran’dan ülkesi üzerine yağan füzelerin daha çok olmasını isterdi Netanyahu.

Hürriyet, atılan her füzenin İran’a 100 bin dolara mal olduğu, buna karşılık füzeleri hedefine düşmeden imha etmesi için İsrail’in 1 milyon doları gözen çıkarması gerektiği bilgisini verdi.

Doğrudur herhalde.

Ancak, bu savaşın başından itibaren gözden kaçan bir gerçek bu defa da unutuluyor: Attığı her füze İran’ın ekonomisini zayıflatırken, yürüttüğü savaşın faturasını İsrail başkalarına ödetiyor…

Başta ABD olmak üzere, Filistinlilerin -şimdilerde de Lübnanlılar ile Yemenlilerin üzerine atılan her füzenin parasını Batılı ülkeler ödüyor.

Uçakları ABD gönderiyor, tankları Almanya; arada Fransa ve İtalya da savaş sanayii ürünleriyle İsrail’in ölüm yağdırmasına katkıda bulunuyor.

Şu bilgi önceki günkü Jerusalem Post gazetesinden: Savaş başladığından bu yana Elbit Systems, Rafael ve Israel Aerospace gibi belli başlı savaş sanayi firmalarının kazançları artmış. “Rafael’in satışlarında %32 artış oldu” diyor gazete ve ekliyor: “Yaklaşık 150 civarındaki yeni savaş sanayii şirketine de fırsat kapısı oldu savaş.”

İran’ın füze saldırılarının ikidir fazla etkili olamaması, bunu sağlayan İsrail’in ‘Demir Kubbe’ savunma sistemine yabancı ülkelerden yeni müşteriler getirecektir.

İsrail ordusu envanterine katılan her yeni savaş gerecinin parasını ya ABD, ya İngiltere ve çoğu kez de Almanya ödüyor.

Council on Foreign Relations’un (CFR) raporu katkının boyutunu sergiliyor:

“Bugün ABD yardımlarının neredeyse tamamı, bölgedeki en gelişmiş orduya sahip olan İsrail’in askeri gücünü desteklemek için harcanmaktadır. ABD, bir mutabakat zaptı (MOU) ile 2028 yılına kadar İsrail’e yıllık 3.8 milyar dolar sağlamayı geçici olarak kabul etmiştir. 7 Ekim 2023’te İsrail’in Hamas ile savaşının başlamasından bu yana, ABD, Mart 2024’teki mevcut MOU ile uyumlu olarak 3.8 milyar dolar ve Nisan 2024’teki ek tahsisat yasası ile 8.7 milyar dolar olmak üzere, İsrail’e en az 12.5 milyar dolar askeri yardım sağlayan yasalar çıkarmıştır.”

ABD’den gelen dolarların bir bölümü İsrail firmalarına yönelse de, önemli bir miktar ABD’nin kendi savaş sanayiine gidiyor.

Şu bilgi de bir ajans haberinden: “İsrailli Haaretz gazetesinin araştırmasına göre, 7 Ekim’den Temmuz 2024’e kadar ABD ve dünya genelindeki Amerikan askeri üslerinden kalkan 173 askeri ve sivil kargo uçuşu İsrail’e silah ve cephane taşıdı.”

[Bir ara tespit: Netanyahu’nun yan hedeflerinden biri de ABD’de Trump’ın başkan seçilmesini sağlamak. Biden’ın İsrail’e desteği yüzünden Kamala Harris’in kazanma şansı azalıyor.]

Ya Almanya?

Başbakan Olaf Scholz’un Parlamento’da yaptığı konuşmadaki şu sözleri, Almanya’nın, İsrail’in her ihtiyacında yardımına koşulacağının ilanı: “Netanyahu’dan yakın temas halinde kalmasını ve her türlü destek ihtiyacını bize bildirmesini istedim. İsrail’den gelen diğer destek taleplerini de derhal inceleyecek ve yerine getireceğiz.”

Netanyahu işini bilir tüccar gibi davranıyor. Elinin kanlarına rağmen, telefon açtığında, Biden ve Scholz gibilerin “Emrin olur” diyeceklerini biliyor çünkü.

Lübnanlı, Yemenli, Filistinli ölüyormuş, dert etmiyor; Biden ve Scholz gibiler de etmiyor olmalı.

Dostlarından ateşkes baskısı geldiğinde ne yapacağını da biliyor Netanyahu: Cepheyi genişletiyor…

Başlı başına yazı konusu olacak bir yan hedefi daha var Netanyahu’nun: Savaş yüzünden dünyada yükselişe geçen anti-Semitizm etkisiyle bulundukları ülkelerde rahatları kaçan Yahudilerin İsrail’e göçüyle yeni vatandaşlar -ve seçmenler- kazanmak…

Üzerlerine yağan ölüm kusucu bombaların kimden geldiğini üstündeki etikete bakarak biliyor Filistinliler; bizim de gerçekleri bilmemizde yarar var.

In the Middle East war that will be one year old in a few days, new fronts have opened in Lebanon and Yemen after Gaza and the West Bank. Looking at what has been experienced throughout the year, I can now ask the following question out loud: What is the purpose of the war?

From the very first day, I had recorded that Israel had attempted to achieve its goal of wiping out Palestinians from its lands through Hamas, using October 7 as an excuse.

Like his predecessor Golda Meir , Netanyahu holds the view that “the best Palestinian is a dead Palestinian . ”

They don't necessarily have to die; anything that results in a significant reduction in the number of Palestinians in Palestine would make Netanyahu happy.

Ballistic missiles are falling on Israel, and Netanyahu 's smile is getting wider.

From where?

Every war has a main goal and a side goal. Sometimes the main goal is not achieved but the side goals still make the war meaningful for the one who created it.

I think Israel, which was unable to expel Palestinians from Gaza, is now working on side targets.

This is why he abandoned Gaza and went after Hezbollah, dragged Lebanon and Iran into the war, and showed his teeth to the Houthis in Yemen.

At the risk of being found strange by those who glanced at yesterday's Hürriyet headline, I will write what I am going to say without hesitation: Netanyahu would like to see more missiles raining down on his country from Iran.

Hürriyet reported that each missile fired costs Iran $100,000, while Israel has to shell out $1 million to destroy the missiles before they hit their target.

I guess that's true.

However, a fact that has been overlooked since the beginning of this war is being forgotten this time too: While every missile it fires weakens Iran's economy, Israel is making others pay the price for the war it is waging...

Western countries, primarily the United States, pay for every missile fired at the Palestinians and now the Lebanese and Yemenis.

The USA sends the planes, Germany the tanks, and France and Italy contribute to Israel's rain of death with their war industry products.

Here is the information from the Jerusalem Post the other day : Since the war began, the profits of major war industry companies such as Elbit Systems , Rafael and Israel Aerospace have increased. “Rafael’s sales increased by 32%,” the newspaper said, adding: “The war also provided an opportunity for about 150 new war industry companies.”

The fact that Iran's missile attacks have not been very effective for the last two years will bring new customers from foreign countries to Israel's "Iron Dome" defense system, which provides it.

Every new piece of war equipment added to the Israeli army inventory is paid for either by the United States, Britain, and often Germany.

The Council on Foreign Relations ' (CFR) report illustrates the extent of the contribution:

“ Today, nearly all of U.S. aid goes to support Israel’s military power, which is the most advanced in the region. The U.S. has tentatively agreed to provide Israel with $3.8 billion annually through 2028 in a memorandum of understanding (MOU). Since the start of Israel’s war with Hamas on October 7, 2023, the U.S. has enacted legislation providing at least $12.5 billion in military assistance to Israel, including $3.8 billion in line with the existing MOU in March 2024 and $8.7 billion in additional appropriations legislation in April 2024.”

Although some of the dollars coming from the US go to Israeli companies, a significant amount goes to the US's own war industry.

The following information is also from an agency report: “According to research by the Israeli newspaper Haaretz, 173 military and civilian cargo flights departing from American military bases in the United States and around the world carried weapons and ammunition to Israel between October 7 and July 2024.”

[ An interim observation: One of Netanyahu's side goals is to ensure that Trump is elected president in the US. Kamala Harris' chances of winning are decreasing because of Biden's support for Israel. ]

What about Germany?

Prime Minister Olaf Scholz 's speech in Parliament is a declaration that Germany will come to Israel's aid in every situation it needs: "I have asked Netanyahu to stay in close contact and to inform us of any support he may need. We will immediately examine and fulfill any other requests for support from Israel."

Netanyahu knows his job and acts like a merchant. Despite the blood on his hands, he knows that when he answers the phone, people like Biden and Scholz will say , "As you wish . "

The Lebanese, Yemeni and Palestinians are dying, but they don't care; people like Biden and Scholz shouldn't either.

Netanyahu also knows what to do when pressure comes from his friends for a ceasefire : He is expanding the front…

Netanyahu has another side goal that would be a subject of an article in its own right : to gain new citizens - and voters - by immigrating to Israel from Jews who are no longer comfortable in their own countries due to the anti-Semitism that has been on the rise in the world due to the war ...

Palestinians know who the death-spewing bombs raining down on them are from by looking at the labels on them; it would be beneficial for us to know the facts, too.