Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, emekli maaşlarına seyyanen zam isteyen muhalefeti "emeklileri tahrik etmekle" suçladı.

"Emekli maaşlarına 7 bin TL eklemek demek bütçeden yaklaşık 1,4 trilyon liralık, 10 bin TL eklemek demek 1,9 trilyon liralık kaynağı buraya aktarmak demektir" dedi ve ekledi:

"Türkiye karşılıksız elde ettiği gelir kaynaklarına sahip değildir. Biz her kuruşu çalışıp kazanmak zorundayız."

Cumhurbaşkanı durmuş saatin günde iki kez gerçek saati göstermesi gibi arada sırada doğru şeyler de söylüyor.

Bu da onlardan biri.

Evet kaynaklarımızın bir sınırı var ve evet bu kaynakları toplumun belli bir kesimine aktarmak toplumun başka kesimlerinin fakirleşmesini, fedakarlıkta bulunmasını gerektirir.

Zaten genel olarak politika da bunun için yapılır: Milli geliri nasıl paylaşacağız?

"Dava" gibi, "devrim" gibi, "millet" gibi, "din" gibi kutsallaştırılmış kavramları tartışıyor gibi görünürüz ama tartışılan şey esasen milli gelirin nasıl paylaşılacağıdır.

Zaten tarih boyunca da çatışma bunun üzerinden ilerledi.

İnsanlıkla ilgili her konu gibi bu konu da birbirinden kesin çizgilerle ayrılan, siyah – beyazın karşı karşıya olduğu bir mesele değil elbette.

Ancak Erdoğan'ın da belirttiği gibi kıt kaynaklarımızın dağılımı meselesi en temel sorunumuz.

Bu geliri nasıl paylaşacağız?

Buna vereceğiniz yanıtlar siyaset içindeki pozisyonunuzu belirler.

Erdoğan'ın tercihi belli. Siyasetteki pozisyonu da belli, yelpazenin sağında yer alıyor.

AKP, iktidara geldiğinden bu yana 70 milyar dolara yakın bir özelleştirme yaptı.

Bu sayının, satılan kamu mallarının gerçek değeri olmadığını da biliyoruz.

Mesela Giresun'da SEKA'ya ait olan fabrika 5 milyon liraya (O tarihteki kurdan 3,5 milyon ABD Doları) özelleştirildi. Fabrikayı alan şirket, fabrika arazisini daha sonra 68 milyon liraya (O tarihteki kurdan 30 milyon ABD Doları) TOKİ'ye sattı.

Böyle sayısız örnek var.

Bununla da bitmiyor: Dünyada kamu ihalelerinden en çok payı alan 10 müteahhitlik şirketinin beşi Türk şirketi. 160 milyar ABD Doları'na varan kamu alt yapı ihalelerinin ezici çoğunluğu bu şirketlere gitti.

Bununla da bitmiyor: Mesela 2016 ile 2022 yılları arasındaki altı yılda Osmangazi Köprüsü'nün müteahhidine sadece geçiş garantisi olarak 1,3 milyar ABD Doları ödendi.

Kamu Özel İşbirliği projelerindeki aşırı fiyatlama ve yüksek garantiler ile müteahhitlere aktarılan kamu kaynaklarının toplam kaç ABD Doları ettiğini hesaplamak bile zor.

Bütün bunlar siyasi tercihin sonucudur.

Bugün emekli aldığı maaştan yakınıyorsa bunun nedeni Türkiye'nin kıt kaynaklarının başkası için harcanıyor olmasıdır.

İşçiler, köylüler geçim sıkıntısı yaşıyor, bir kilo et bile alamıyorlarsa bunun nedeni siyasetin kaynakları onlara değil başka yerlere yönlendirmesidir.

"Çalıyor ama çalışıyor" diye kendini avutan herkes bilmeli ki çalınan para, kendi cebinden çalınıyor, Coni'den, Merkel'den, Herkel'den değil!

Bu siyasi tercihin insanların günlük hayatlarındaki etkilerini örtmek için elverişli malzeme de "kültürel meseleler" gibi, "etnik sorunlar" gibi şeylerdir.

Dikkati etnik ve kültürel meselelerle dağıtılmış kitleler, gerçek sınıf çıkarlarının nerede olduğunu görmezler.

O insanlara bu gerçeği göstermesi gereken siyasi hareketlerin başarısız olmasının nedeni, paylaşım kavgasının sınıfsal olmaması değil, bunu anlatmakta gösterilen yetersizlikte aranmalıdır.

Erdoğan, bir gerçeği söyledi: Bu siyasal düzende milli gelirden daha çok pay isteyen işçilere, emeklilere, köylülere daha fazla para yok.

Ama müteahhitlere, yolsuzluk ekonomisinden beslenenlere para çok!

President Recep Tayyip Erdoğan accused the opposition, which wants a progressive increase in pensions, of "provoking retirees".

"Adding 7 thousand TL to pensions means transferring approximately 1.4 trillion TL from the budget, and adding 10 thousand TL means transferring 1.9 trillion TL from the budget," he said and added:

"Turkey does not have free income sources. We have to work and earn every penny."

The president occasionally says the right things, like a stopped clock showing the real time twice a day.

This is one of them.

Yes, our resources have limits, and yes, transferring these resources to a certain segment of society requires impoverishment and sacrifice of other segments of society.

This is generally why politics is done: How will we share national income?

We seem to be discussing sanctified concepts such as "cause", "revolution", "nation", "religion", etc., but what is actually being discussed is how to share the national income.

Conflict has progressed over this throughout history.

Of course, like every issue related to humanity, this issue is not an issue where black and white are faced with sharp distinctions.

However, as Erdoğan stated, the distribution of our scarce resources is our most fundamental problem.

How will we share this income?

Your answers to this will determine your position in politics.

Erdoğan's choice is clear. His position in politics is also clear, he is on the right of the spectrum.

AKP has privatized nearly 70 billion dollars since it came to power.

We also know that this number is not the real value of public goods sold.

For example, the factory belonging to SEKA in Giresun was privatized for 5 million lira (3.5 million US dollars at the exchange rate at that time). The company that bought the factory later sold the factory land to TOKİ for 68 million lira (30 million US dollars at the exchange rate at that time).

There are countless such examples.

It doesn't end there: Five of the 10 contracting companies that receive the largest share of public tenders in the world are Turkish companies. The overwhelming majority of public infrastructure tenders worth up to US$160 billion went to these companies.

It doesn't end there: For example, in the six years between 2016 and 2022, 1.3 billion US dollars were paid to the contractor of the Osmangazi Bridge just as a transit guarantee.

It is even difficult to calculate the total amount of public resources transferred to contractors through excessive pricing and high guarantees in Public Private Partnership projects.

All of this is the result of political choice.

If retirees today complain about the salary they receive, it is because Turkey's scarce resources are being spent on someone else.

If workers and peasants have difficulty making ends meet and cannot even buy a kilo of meat, this is because politics directs resources to other places, not to them.

Anyone who consoles himself by saying "He steals but works" should know that the money stolen is stolen from his own pocket, not from Coni, Merkel or Herkel!

Suitable materials to cover up the effects of this political choice on people's daily lives are things like "cultural issues" and "ethnic problems".

The masses, distracted by ethnic and cultural issues, do not see where their real class interests lie.

The reason why the political movements that were supposed to show these people this truth failed is not because the fight for sharing is not class-based, but rather in the inability to explain it.

Erdoğan stated a truth: In this political order, there is no more money for workers, retirees and peasants who want a greater share of the national income.

But there is a lot of money for contractors and those who feed on the corruption economy!