CHP’nin, ilk genel seçimden birinci parti çıkma ve iktidar olabilme şansı yakaladığına kuşku yok. 31 Mart seçimi CHP’ye ülkenin yaklaşık üçte ikisinde yerel iktidar olmayı getirdiğine göre, aynı durum neden genel seçimde de yaşanmasın?

Görebildiğim kadarıyla CHP’liler bu beklenti içerisindeler…

Hafta sonunu tüzüklerinde köklü sayılabilecek değişiklikler yaparak değerlendiren CHP kadrolarından kurultaya yansıyan heyecan bu beklentiyle ilgili.

Peki de, bu nasıl olacak?

Siyaset sonuçta aritmetik işi. İktidar olabilmek için her şeyden önce sandıktan birinci çıkmak gerekiyor. Bu yeterli değil, alınan oyla Meclis’te en az yarıdan fazla milletvekiline sahip olmak şart.

Gelecek cumhurbaşkanının CHP’li olabilmesi için ise, aday %50+1 oy almak zorunda.

Anlayacağınız, CHP’nin iktidar olması ve bir üyesini cumhurbaşkanı seçtirebilmesi bugünün şartlarında hiç kolay değil.

Kamuoyu yoklamaları 31 Mart’ın ardından da CHP’nin birincilik durumunun sürdüğünü gösteriyor; ancak muhtemel oy oranı henüz tek başına iktidara yeterli olmaz.

CHP rozetli birinin cumhurbaşkanı olabilmesini sağlayabilecek seçim geçen yıl yaşandı ve Kemal Kılıçdaroğlu %48 oy aldı. Ancak, bunu sağlayabilmesi için, Kılıçdaroğlu’nun CHP rozetini cebinde tutması gerekti.

Ona oyu ‘6’lı masa’ sağladı.

Kılıçdaroğlu genel başkanlığının elinden haksız yere alındığını düşünüyor; partisine küskün, hafta sonu yapılan kurultaydan uzak durdu.

Küskünlük devam ederse, bu, CHP’nin başarı şansını olumsuz etkileyebilir.

Üstelik CHP’nin yeni yöneticileri, son genel seçimde oluşmuş ‘6’lı masa’ görüntüsünün partilerine yaradığının da farkında değiller; hatta ‘muhafazakar’ kimlikli partilere giden milletvekillerinin listelerinden seçilmelerini de içlerine sindiremediler. İlişkileri diri tutmak yerine, onları AK Parti’ye adeta itiyor CHP…

Oysa, ‘6’lı masa’ görüntüsü AK Parti’den kaçmayı düşünen fakat tereddütlü seçmenlerin tereddüdünü ortadan kaldırmaya yaradı. Mayıs 2023 seçimlerinde başlayan alışkanlık 31 Mart’ta artarak sürdü.

CHP’nin ittifak için kapısını çalabileceği adresler yok değil, ancak ittifak kurabileceği partiler oy mu getirir, oy mu kaçırır; bunun üzerinde durulması gerekiyor.

Aksi halde iktidarda kalamayacağını gördüğü için, MHP ile ittifaka razı oldu AK Parti; gerçekten de ‘Cumhur İttifakı’ oluşmasaydı, AK Parti çoktan muhalefete düşmüş, Cumhurbaşkanı Erdoğan da Külliye’den ayrılmış olacaktı.

Özgür Özel, tüzük kurultayında, seçime ‘milletle ittifak’ yaparak -yani yalnız başına- gideceklerini söyledi.

CHP nasıl olacak da, genel seçimde oyunu Meclis çoğunluğunu sağlayacak bir orana yükseltebilecek?

Kendimi tekrarlamış olacağım ama ne yapayım bu gerekli: Tek başına girdiği bir seçimden oylarını yükselterek çıksa bile, CHP’nin tek başına iktidar olabileceği bir başarıya ulaşması zor.

Zor da değil, imkansız.

Tek başına kalan CHP, CHP’li birini cumhurbaşkanı seçtirmekte de zorlanacaktır.

Hatta zorlanma da değil, rakip adaya cumhurbaşkanlığını hediye etmiş olacaktır.

CHP’nin yeni genel başkanı, herhalde özgüveni tavana vurduğu için olacak, adayları karşısına aday olarak Tayyip Erdoğan’ın çıkmasını beklediklerini söyleyip duruyor; öyle bir durumda şansın Erdoğan’a dördüncü kez gülmesi bile mümkün.

Gerçekten neye güveniyor olabilir CHP’nin yeni yönetimi?

‘Değişim’ sözcüğüne veya “Değiştik” iddiasına olabilir mi?

Son 31 Mart seçiminde o iddia kısmen işe yaradı. Ancak seçimden sonraki günlerde yaşananlar ‘değişim’ iddiasını desteklemiyor. Kurultayda seslendirilen “Yüz yıl önce ne idiyse bugün de aynı CHP” iddiası değişilmediğinin sözlü ilanı zaten.

Karşı karşıya kalınan birden fazla toplumsal ve siyasi olayda -son örneği yeni mezun subayların alternatif yemini konusu- CHP hep bildik tepkiler verdi.

AK Parti’ye ve AK Parti genel başkanı da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’a karşı halkta yaygınlaşan olumsuzluğun seçmeni CHP’ye yönlendireceğini düşünüyorlarsa, bu, yanıltıcı bir düşünce.

Araştırmalarda CHP oylarında nispi artış, AK Parti oylarında nispi düşüş görülse de, en kalabalık grubun ‘kararsızlar’ olmaya devam etmesi, CHP kadrolarını düşündürmeli.

Halkta bir arayış var, tamam, ancak arayışın vardıracağı adres henüz CHP olmaktan uzak.

There is no doubt that the CHP had the chance to come out on top in the first general election and to come to power. Since the March 31 election brought the CHP to local power in approximately two-thirds of the country, why shouldn't the same thing happen in the general election?

As far as I can see, CHP members have this expectation…

The excitement reflected in the congress by the CHP cadres, who spent the weekend making radical changes to their bylaws, is related to this expectation.

So, how will this happen?

Politics is ultimately a matter of arithmetic. In order to come to power, first of all, it is necessary to come first in the ballot box. This is not enough, it is necessary to have at least more than half of the deputies in the Parliament with the votes received.

In order for the next president to be from the CHP, the candidate must receive 50% + 1 of the votes.

As you can see, it is not easy at all for the CHP to come to power and have one of its members elected president under today's conditions.

Public opinion polls show that the CHP continues to be in first place after March 31, but its probable vote share is not yet sufficient to govern alone.

The election that could have enabled someone with a CHP badge to become president took place last year and Kemal Kılıçdaroğlu received 48% of the votes. However, in order to achieve this, Kılıçdaroğlu had to keep the CHP badge in his pocket.

The 'table of six' gave him the vote .

Kılıçdaroğlu thinks that his party chairmanship was unfairly taken away from him; he is resentful towards his party and stayed away from the congress held over the weekend.

If resentment continues, this could negatively impact the CHP's chances of success.

Moreover, the new CHP administrators are not aware that the 'table of six' image that emerged in the last general election is beneficial to their party; they even could not accept the fact that they were elected from the lists of MPs who went to 'conservative' parties. Instead of keeping their relations alive, the CHP is practically pushing them towards the AKP...

However, the 'table of six' image served to eliminate the hesitation of voters who were considering fleeing the AK Party but were hesitant. The habit that started in the May 2023 elections continued increasingly on March 31.

There are many addresses that the CHP can knock on for an alliance, but it is necessary to focus on whether the parties it can form an alliance with will bring votes or lose votes.

Otherwise, the AKP agreed to an alliance with the MHP because it saw that it would not be able to remain in power; indeed, if the 'People's Alliance' had not been formed, the AKP would have long since fallen into opposition and President Erdoğan would have left the Presidential Complex.

Özgür Özel said at the statute convention that they would go to the elections in an 'alliance with the nation' - that is, alone.

How will the CHP be able to increase its votes to a level that will provide a parliamentary majority in the general election?

I might be repeating myself, but what can I do? This is necessary: ​​Even if it wins an election by going into it alone and increasing its votes, it will be difficult for the CHP to achieve success in coming to power on its own.

It is not difficult, it is impossible.

The CHP, left alone, will have a hard time getting a CHP member elected president.

In fact, it will not even be a stretch; it will be a gift of the presidency to the rival candidate.

The new CHP chairman, probably because his self-confidence has skyrocketed, keeps saying that they expect Tayyip Erdoğan to be the candidate against him; in such a case, it is even possible that Erdoğan will be lucky for the fourth time.

What could the new CHP administration really be relying on?

Could it be the word 'change' or the claim "We have changed" ?

That claim worked partially in the last March 31 election. However, what happened in the days following the election does not support the claim of 'change'. The claim voiced at the convention, "CHP is the same today as it was a hundred years ago" is already a verbal declaration that there has been no change.

In many social and political events it has been faced with - the latest example being the alternative oath for newly graduated officers - the CHP has always given familiar reactions.

If they think that the widespread negativity among the public towards the AK Party and its chairman, President Tayyip Erdoğan, will direct voters to the CHP, this is a misleading idea.

Although research shows a relative increase in CHP votes and a relative decrease in AKP votes, the fact that the largest group continues to be the 'undecided' should make CHP cadres think.

There is a search among the people, yes, but the address that search will lead to is far from the CHP.