Hafta başından bu yana Birleşik Krallık’ta yaşanan yabancı düşmanı ırkçı gösteriler Avrupa kıtasında ve hatta ABD’de kaygı ile izlendi. Başlığa hemen yanıt verelim, kimse de merak etmesin. Birleşik Krallık dağılmıyor. Ancak sergilenen görüntüler hiç hoş değil; hatta kaygı verici nitelikte. Zira İngiltere’nin Southport kasabasında üç kız çocuğunun bıçaklı bir saldırıda hayatını kaybetmesinin ardından aşırı sağcı grupların başlatmış olduğu şiddet olayları, 30’a yakın şehirde 100’ü aşkın eyleme dönüştü. Göç karşıtı gösteriler zaman zaman dükkanları yağmaladı. Polisle çatışmaların zaman zaman ırkçı göstericilerin üstünlüğü ile sonuçlanması da düşündürücü. 14 yıldan bu yana muhafazakar bir siyasi parti tarafından yönetilen Birleşik Krallık, sanayi yatırımlarının azalması, fabrikaların kapatılması, kamu hizmetlerinin erozyona uğraması, Brexit ve bu yüzden yasadışı göçmenlerin artık AB ülkelerine ihraç edilememesinden dolayı büyük bir toplumsal sorunla karşı karşıya.

Birleşik Krallık dağılıyor mu

Kuşkusuz Nigel Farage gibi yabancı düşmanı siyasetçilerin iki yüzlü tutumu ve söylemleri, Güney Kıbrıs’ta sürgünde bulunan ve Elon Musk tarafından X hesabı yeniden açılan Tommy Robinson’ın nefret sınırlarını zorlayan propagandaları da pek etkili. Ancak ülkede halk bir yönetim değişikliği talep etmedi değil. Nitekim Temmuz ayındaki erken genel seçimde İşçi Partisi Keir Starmer liderliğinde sandıktan birinci olarak çıktı. Ülkede kamu hizmetlerini yeniden tesis edip, 14 yıllık muhafazakar iktidarın neden olduğu erozyona son verme konusundaki kararlılığı sadece İngiltere nezdinde değil, transatlantik toplulukta da güven telkin etti. Nitekim Olimpiyat oyunları vesilesiyle Fransa’da resmi temaslarda bulunan Starmer, Fransız işgüder hükümet yetkililerini hayran bıraktı. Üstelik Macron gibi tabiri caizse ‘burnundan kıl aldırmayan’ hükümet üyelerine sahip bir iktidarın beğenisini almak dikkat çekici. Neticede İngiltere dağılmıyor, ancak zorlu bir dönemde geçiyor. Kamu hizmetlerini yeniden tesis edip, yeni bir sanayileşme süreci sağlanana kadar ülkede çalkantılar yaşanabilir. Ancak yeni iktidar ülkeyi ‘birleşik’ tutmakta kararlı.

AB’nin yaz rehavetine inanma

Görünürde Avrupa’yı yaz rehaveti sardı. AB kurumlarının günlük veya haftalık basın toplantılarına ara verildi, kepenkler neredeyse indirildi. Dünya meseleleri konusunda da Avrupa Komisyonu tepki vermekte güçlük çekiyor. İsrail ile İran arasında yaşanan gerilimle ilgili olarak Washington, Londra, Ankara, Moskova, Pekin ve Tokyo’dan açıklamalar geliyor ama Brüksel pek bir sessiz kaldı. AB dış politika yüksek temsilciliğinin sözcülüğünde muhtemelen ‘kızgın kuş’ oynayan bir stajyer vardır. Kim bilir. Ancak görünüşün böyle sakin olmasına karşın, kulislerde çok hummalı bir çalışma gerçekleştiriliyor. Zira 17 ülkenin hükümet başkanı Avrupa Komisyonu’na gönderecekleri komiser konusunda Başkan Ursula Von der Leyen’e birer mektup gönderdiler. Bu çerçevede Avusturya’da Maliye Bakanı Magnus Brunner, Hırvatistan’da Dubravka Suica, Fransa’da Thierry Breton greöv yapacak. Yunanistan’da Schinas koltuğu Tsitsikostas’a devredecek. Miçotakis ülkesinde aşırı sağın yükselişine tepkisiz kalmamak amacıyla daha muhafazakar bir Komisyon üyesini Brüksel’e göndermeyi tercih etti. Kuşkusuz AB-Türkiye ilişkilerine ve sert Türkiye söylemlerine de bir katkısı olması bekleniyor. Önyargılı olmadan bekleyip göreceğiz. Türkiye’nin ‘uzaktan’ tanıdığı Macar Komisyon üyesi Varhelyi bir kez daha ülkesini temsil edecek. Ancak genişleme porföyünü ona bir kez daha teslim ederler mi, bilemedim. Rum Kesimi ise henüz isim bildirmedi.

Genişleme Komiserinin kim olacağının şu safhada AB-Türkiye ilişkileri açısından pek önemi yok, zira yeni bir müzakere başlığının açılma ihtimali yok. Önemli olan ilişkileri rayında tutacak ve karşılıklı işbirliğini pekiştirecek isimlerin ön planda olması. Estonya Başbakanı Kaja Kallas’ın AB Dış Politika Yüksek Temsilcisi sıfatıyla Ankara-Brüksel ilişkilerinin dizginlerini elinde tutması bu açıdan önemli.

The xenophobic racist demonstrations that have been taking place in the United Kingdom since the beginning of the week have been followed with concern in the European continent and even in the USA. Let's answer the title right away so that no one will worry. The United Kingdom is not falling apart. However, the images displayed are not pleasant at all; in fact, they are worrying. After the deaths of three girls in a knife attack in the town of Southport in England, the violent incidents initiated by far-right groups have turned into more than 100 demonstrations in nearly 30 cities. Anti-immigration demonstrations have occasionally looted shops. It is also thought-provoking that clashes with the police have sometimes resulted in the superiority of racist demonstrators. The United Kingdom, which has been governed by a conservative political party for 14 years, is facing a major social problem due to the decrease in industrial investment, the closure of factories, the erosion of public services, Brexit and the fact that illegal immigrants can no longer be deported to EU countries.

Is the United Kingdom falling apart?

Undoubtedly, the hypocritical attitudes and statements of xenophobic politicians such as Nigel Farage and the propaganda that pushes the boundaries of hatred by Tommy Robinson, who is exiled in Southern Cyprus and whose X account was reopened by Elon Musk, are also very effective. However, the people in the country demanded a change of government. Indeed, in the early general election in July, the Labor Party came first in the ballot box under the leadership of Keir Starmer. His determination to re-establish public services in the country and to end the erosion caused by the 14-year conservative government inspired confidence not only in the UK but also in the transatlantic community. Indeed, Starmer, who made official contacts in France on the occasion of the Olympic Games, impressed the French business-like government officials. Moreover, it is remarkable to be appreciated by a government that has members of the government like Macron who, so to speak, ‘do not care about their noses’. After all, the UK is not falling apart, but it is going through a difficult period. There may be turmoil in the country until public services are re-established and a new industrialization process is achieved. However, the new government is determined to keep the country ‘united’.

Don't believe the EU's summer complacency

Summer slackness has seemingly taken over Europe. The EU institutions' daily or weekly press conferences have been suspended, and the shutters have almost been lowered. The European Commission is also having difficulty responding to world affairs. Statements are coming from Washington, London, Ankara, Moscow, Beijing and Tokyo regarding the tensions between Israel and Iran, but Brussels has remained very quiet. There is probably an intern playing "angry bird" in the spokesperson of the EU high representative for foreign policy. Who knows. However, despite the apparent calm, very intense work is being carried out behind the scenes. Because the heads of government of 17 countries have each sent a letter to President Ursula Von der Leyen regarding the commissioner they will send to the European Commission. Within this framework, Finance Minister Magnus Brunner in Austria, Dubravka Suica in Croatia and Thierry Breton in France will go on strike. Schinas in Greece will hand over his seat to Tsitsikostas. Mitsotakis chose to send a more conservative Commissioner to Brussels in order not to remain unresponsive to the rise of the far-right in his country. It is undoubtedly expected that he will contribute to EU-Turkey relations and harsh Turkey discourses. We will wait and see without prejudice. Hungarian Commissioner Varhelyi, whom Turkey knows from afar, will represent his country once again. However, I do not know if they will hand over the enlargement portfolio to him once again. The Greek Cypriot Administration has not yet submitted a name.

Who the Enlargement Commissioner will be is not very important for EU-Turkey relations at this stage, as there is no possibility of a new negotiation chapter being opened. What is important is that the names that will keep relations on track and strengthen mutual cooperation are at the forefront. It is important for Estonian Prime Minister Kaja Kallas to hold the reins of Ankara-Brussels relations in her capacity as EU High Representative for Foreign Policy.