Joe Biden’ın baskılara direnemeyerek adaylıktan vazgeçmesi dünyanın pek çok yerinde olduğu gibi Türkiye’de de genel bir memnuniyetle karşılandı. Kibri, üslubu, cinsiyetçiliği ve tabii ki İslam karşıtlığı nedeniyle nefret objesine dönen Donald Trump karşısında şansı olabileceği düşünülen Kamala Harris’in önce Biden, hemen ardından Demokrat Parti’nin ileri gelenleri tarafından aday gösterilmesi gönülleri ferahlattı.

Harris’in cinsiyeti, yaşı, başarılarla dolu geçmişi, güldüğünü anlarda iyice ortaya çıkan karizması, biraz da savundukları ve temsil ettikleri hakkında çok şey bilmeyenleri bile rahatlattı. Bana öyle geliyor ki seçim Amerika’da değil Türkiye’de yapılsa Harris daha ilk turda başkan seçilir, sonra da gider Amerika’yı yönetirdi. Pragmatik nedenlerle Trump’a yakın duruyormuş gibi yapan kanaat önderleri dahi oyunu Harris’e verirdi.

Ama seçim ne yazık ki Türkiye’de değil Amerika’da yapılıyor ve bizim adayları duruşlarına göre tasvip etmek dışında hiç bir tercih hakkımız bulunmuyor. Ayrıca Harris’in partinin başkan adayı olarak gösterilip gösterilmeyeceği de henüz bilinmiyor. Her ne kadar partisinin çoğunluğunun kendisini desteklediği söylense de Ağustos başındaki parti kongresine kadar başka aday adaylarının çıkma olasılığı dışlanmıyor.

Ancak Harris’in en güçlü aday adayı olduğu gerçek. Yanına güçlü bir başkan yardımcısı adayı bulursa Trump karşısında Biden’a göre şansı çok daha fazla. New York Times en az beş olası başkan yardımcısının adını şimdiden saymış. Bir çok Amerikalı yorumcu da Harris’in zaafiyetlerini, Trump’ın onu Biden politikalarına destek vermekle suçlayacağını, kamuoyu yoklamalarında çok gerilerde yer aldığını vurgulamış.

Fakat siyasette üç ay uzun bir süre. Seçmen fikrini değiştirebilir. Amerikalı milyarderler düzen bozulmasın diye Harris’e kimseye vermedikleri mali desteği verebilir. Trump hakkında yeni iddialar ortaya atılabilir. ABD seçim sisteminin şahsına münhasır özellikleri nedeniyle de Trump’dan daha az oy alsa dahi Harris seçilebilir. Ve böylece Biden döneminin politikaları içeride de dışarıda da sürdürülebilir.

Amerika liberal anlamda özgürlükçü bir ülke olarak kalır. Yoksullar da sağlık sisteminden yararlanır. Kadın bedeni üstünde tahakküm kurmaya çalışan, kürtaj hakkını kısıtlamak için çaba harcayan anlayış zorlanır. Trump, hakkında açılan davalardan bazılarından hüküm giyer. MAGA akımı büyük olasılıkla tarihe karışır. Washington’u ziyarete gelen dünya liderleri de aşağılanma endişesi yaşamaz.

Ama Amerika’nın dış politikası, dünyaya bakışı, rekabet anlayışı değişmez. Ukrayna’daki savaş Rusya hırpanlansın, yeni bir Afganistan yaşasın diye bitmez. Avrupa üstünde İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana kurulan ipotek kalkmaz. AB otonom bir strateji geliştirsin istenmez. Çin yine Tayvan üstünden yönetilir, tansiyon canlı tutularak bölgedeki Amerikan hegemonyası korunur. Arap dünyası da hep olduğu gibi yine bir şekilde yönlendirilir.

Olasıdır ki Harris Dışişleri Bakanlığı’na danışmanlığını da yapan ve Türkiye’yi yakından tanıyan Phil Gordon’u atar ya da bundan 16 yıl önce Suat Taşpınar’la Brookings’deyken yazdığı kitapta Türkiye’yi yeniden kazanalım diyen Gordon ABD ulusal güvenlik mekanizması içinde başka önemli bir göreve getirilir. Ancak günümüzün değişen koşullarında, Rusya’nın ve İran’ın Suriye’de yer aldığı bir denklemde PKK’ya verdiğimiz desteği keselim der mi bilinmez.

Gerçi Trump’ın ve onun atayacağı Dışişleri Bakanı’nın da ne yapacağı, ülkesinin Türkiye ile olan sorunlu ilişkilerini düzeltmek için çaba harcayıp harcamayacağı belli olmaz. Ama statükoyu sarsırcı adımlar atacak olması Türkiye açısından fırsatlar doğurabilir. Ukrayna’daki savaşın bitmesi için göstereceği ve muhtemelen Rusya’nın da karşılık vereceği inisiyatifler üstümüzdeki ya taraf seç ya da yaptırıma razı ol” baskısının hafiflemesine yol açabilir.

Ben ne Trump seçilsin derim ne de Harris. Zaten demem ve isteme de bir şey değiştirmez. Fakat ülkemin ve içinde yaşadığım eko-sistemin sadece Amerika’nın değil dünya siyasetinin de akışını, hatta geleceğini etkileyebilecek bu seçimi yakından takip etmesini, kendisini önyargılardan ve gereksiz beklentilerden kurtarmasını isterim. Unutmayalım ki Amerika için iyi olan, iyi olacağını düşündüğümüz şey bizim için iyi olmayabilir.

Diğer yandan Amerika’da başkan kim olursa olsun Türkiye tıpkı bundan önce olduğu gibi bundan sonra da bu ülkeyle olan ilişkilerini, ilişkilerindeki sorunlarını yönetmenin bir yolunu bulur. Yeter ki Amerika’yı doğru okuyalım, onu sadece dışarıdan değil içeriden etkilemek için de çaba harcayalım. Düşünce kuruluşlarının, üniversite merkezlerinin, lobi gruplarının, etnik azınlıkların imkanlarından yararlanmayı önemseyelim. Daha önce yaptıklarımıza benzer şekilde fuzuli sorunlar çıkartmayalım. Geri adım atmak zorunda kalacağımız krizleri yönetmek amacıyla tırmandırmayalım…

Joe Biden's decision to give up his candidacy because he could not resist the pressure was welcomed with general satisfaction in Turkey, as in many parts of the world. Kamala Harris, who was thought to have a chance against Donald Trump, who turned into an object of hatred due to his arrogance, style, sexism and, of course, his anti-Islamism, was nominated first by Biden and then by the leaders of the Democratic Party, which was a relief.

Harris's gender, her age, her past full of success, and her charisma that came out when she laughed, put even those who did not know much about what she defended and represented at ease. It seems to me that if the election were held in Turkey and not America, Harris would be elected president in the first round and then go and rule America. Even opinion leaders who pretended to be close to Trump for pragmatic reasons would vote for Harris.

But unfortunately, the election is held in America, not Turkey, and we have no choice but to approve the candidates according to their stances. It is also not yet known whether Harris will be nominated as the party's presidential candidate. Although it is said that the majority of his party supports him, the possibility of other candidates appearing until the party congress in early August is not excluded.

However, it is true that Harris is the strongest candidate. If he finds a strong vice presidential candidate, he has a much better chance against Trump than Biden. The New York Times has already named at least five possible vice presidents. Many American commentators also emphasized Harris' weaknesses, that Trump would accuse her of supporting Biden policies, and that she was far behind in public opinion polls.

But three months is a long time in politics. Voters can change their minds. American billionaires may give Harris the financial support they do not give to anyone else, so that the order is not disrupted. New allegations may be made about Trump. Due to the unique characteristics of the US election system, Harris can be elected even if she receives fewer votes than Trump. And thus, the policies of the Biden era can be sustained both internally and externally.

America remains a liberal country. The poor also benefit from the healthcare system. The mentality that tries to dominate the female body and strives to restrict the right to abortion is challenged. Trump is convicted of some of the cases filed against him. The MAGA movement will most likely become history. World leaders who come to visit Washington also do not have to worry about being humiliated.

But America's foreign policy, its view of the world, and its understanding of competition do not change. The war in Ukraine will not end so that Russia will be battered and a new Afghanistan will live. The mortgage established on Europe since the Second World War will not be lifted. The EU does not want to develop an autonomous strategy. China is again governed through Taiwan, tensions are kept alive and American hegemony in the region is preserved. The Arab world, as always, is manipulated in some way.

It is possible that Harris will appoint Phil Gordon, who is also an advisor to the Ministry of Foreign Affairs and knows Turkey closely, or Gordon, who said let's regain Turkey in the book he wrote with Suat Taşpınar while at Brookings 16 years ago, has another important role within the US national security mechanism. is assigned to a task. However, in today's changing conditions, in an equation where Russia and Iran are involved in Syria, it is not known whether we should cut off our support to the PKK.

Although it is unclear what Trump and the Minister of Foreign Affairs he will appoint will do and whether he will make efforts to repair his country's problematic relations with Turkey. But the fact that it will take steps that will shake up the status quo may create opportunities for Türkiye. The initiatives that Russia will take to end the war in Ukraine, which Russia will probably respond to, may ease the pressure on us to choose a side or accept sanctions.

I neither say Trump nor Harris should be elected. Anyway, I wouldn't say it and asking wouldn't change anything. However, I would like my country and the ecosystem I live in to closely follow this election, which may affect the course and even the future of not only America but also world politics, and to free itself from prejudices and unnecessary expectations. Let's not forget that what is good for America, what we think will be good, may not be good for us.

On the other hand, no matter who is the president in America, Turkey will find a way to manage its relations and problems with this country, just as it did before. As long as we read America correctly and make an effort to influence it not only from outside but also from within. Let's take care to benefit from the opportunities of think tanks, university centers, lobby groups and ethnic minorities. Let's not create unnecessary problems like we did before. Let's not escalate in order to manage crises that we will have to take a step back from...