Malum bu hafta dünyanın gözü kulağı NATO devlet ve hükümet başkanları zirvesine ev sahipliği yapan ABD’nin başkenti Washington’a çevrildi. Toplantı üç gün sürdü ancak yaşanan olayları anlatmak haftalara sığabilir. Kuşkusuz magazin boyutunda bile olsa, dış politika ve uluslararası ilişkiler açısından en merak edilen unsur, ABD Başkanı Joe Biden’ın kişisel performansıydı. 

Toplantının içeriği açısından Biden neredeyse falso vermedi. Sonuç bildirisinde tüm müttefikleri tatmin eden, birlik beraberlik görüntüsünün sergilenmesine neden olan, zevahiri kurtaran, hatta NATO’nun geleceğine yönelik önemli ip uçları veren mesajlar ve kararlar alınmadı değil. Ancak bunu Biden’ın kişisel performansından çok, ekibinin bürokratik başarısı olarak değerlendirmek gerekiyor. Nitekim, 6 Haziran’da, Fransa’da Normandiya çıkartmasının 80. yıldönümünde düzenlenen kutlamalarda Biden’ın kamuoyuna yansıyan aksamaları önemli bir milat teşkil etti. Bari’deki G7 zirvesinde de bu kademeli olarak arttı. Tam 12 gün sonra da başkan adayı Donald Trump ile televizyonda gerçekleştirdiği oturumdaki kötü performansı, en tarafsız yorumcunun bile eleştirisine neden oldu. NATO zirvesinde Ukrayna Devlet Başkanı Volodimir Zelenskiy’i ‘Putin’ olarak isimlendirmesi de artık tuzu biberi oldu. Başkan Yardımcısı Kamala Harris’e ‘Trump’ diye hitap etmesi de cabası. Buna rağmen, başkanlık yarışından çekilmeyeceğini ilan eden Biden, Demokrat Parti’nin ağır bağışçılarının kampanyayı finanse etmeme konusundaki tehditlerini de umursamadı. Geleneksel olarak Demokratlara yakınlığı ile bilinen kültür sanat dünyasının önde gelen isimlerine bile kulağını tıkamış durumda. 

Sistem tepki verir 

Oysa basitleştirilmiş bir şekilde anlatmak gerekirse, ABD’de seçimde belirleyici olan kitle sıradan halk değil, ülkenin bütünlüğünü oluşturan eyaletlerdeki eşraf ile orta direk. Bir seçimde Demokratlara, bir seçimde Cumhuriyetçilere oy vererek belirleyici olan topluluk. Bir de uzun süre sandığa gitmemiş olan insanları oy verme konusunda seferber edebilen oluşumlar başarılı oluyor. 

ABD, kuruluşunda özgürlüklerin korunmasına ve demokrasinin işlemesine büyük önem verilmiş bir sistem sayesinde, bu ilkeleri hayata geçirebilme üzerine kurgulanmış bir ülke. Bu özgürlükler sisteminin de ekonomiye yansıması sayesinde müthiş bir kalkınma ivmesi yakalayan ABD, ekonomi ve teknoloji alanında dünya birinciliğine yerleşti. Ülkenin kurucu kitleleri ABD’nin her koşulda ekonomik ve siyasi olarak birincilik konumunu kaybetmemesi üzerine bir sistem geliştirdi. Bu kitleler ABD’nin dünya önderi olmasını engelleyecek her tür olumsuz gelişme karşısında kendisini korumak amacıyla önlem alıyor, hamle yapıyor. 

Avrupa’ya dönmeden önce Annapolis’te geçirdiğim hafta sonu boyunca bu bölgenin eşrafı ile görüş alışverişinde bulunma fırsatına sahip oldum. Demokratların çoğunlukta olduğu Maryland eyaleti ve ABD’nin ilk başkenti olan Annapolis eşrafında, Biden’ın artık bir koz değil, ülke için bir pranga olduğu açık şekilde kabul ediliyor. Bu yüzden de gerek sistem, gerek iş dünyası, gerekse eşraf sanki kah Biden’a ve Demokratlara tepki için, kah ABD’nin imajına ve birincilik hevesine zarar verdiği için oylarını Trump’a vereceklerini dile getiriyor. Zira sistemin çağrılarına kulağını tıkamış olan Biden’a zevahiri kurtarması için her tür imkanı ve fırsatı tanıyan yerleşik düzen, Beyaz Saray’ın kiracısının tepkisizliğine karşı tepki göstermeye hazırlanıyor. Aynı 2020’de Trump’ın kaybetmesi gibi. 

Bu açıdan bakıldığında, ABD ile ekonomik ve siyasi makasın ciddi bir oranda açıldığı Avrupa Birliği’nin ABD’yi uzun süre yakalama ihtimali yok maalesef. Çünkü inovasyondan, hizmet sektörüne, ekonomiden, idari yapıya kadar ABD ile AB arasında sadece coğrafi büyüklük ve halklar arasında bütünlük farkı yok. Demokrasi, ekonomi, güvenlik, bilim ve özgürlükler açısından çok önemli farklar bulunuyor. Bunların bugünden yarına kapatılması veya telafi edilmesi zor. Bunun için siyasi irade, azim ve birlik gerekiyor. 

As you know, this week the world's eyes and ears turned to Washington, the capital of the USA, which hosted the NATO summit of heads of state and government. The meeting lasted three days, but explaining the events could take weeks. Undoubtedly, even at the tabloid level, the most curious element in terms of foreign policy and international relations was the personal performance of US President Joe Biden. 

In terms of the content of the meeting, Biden barely made a fuss. In the final declaration, messages and decisions were taken that satisfied all allies, created an image of unity and solidarity, saved appearances, and even gave important clues about the future of NATO. However, this should be evaluated as the bureaucratic success of his team rather than Biden's personal performance. As a matter of fact, Biden's public disruptions at the celebrations held on the 80th anniversary of the Normandy landings in France on June 6 constituted an important milestone. This gradually increased at the G7 summit in Bari. Exactly 12 days later, his poor performance in the televised session with presidential candidate Donald Trump caused criticism from even the most impartial commentators. His naming of Ukrainian President Volodymyr Zelenskiy as 'Putin' at the NATO summit has now become a source of controversy. Not to mention the fact that he addressed Vice President Kamala Harris as 'Trump'. Despite this, Biden, who declared that he would not withdraw from the presidential race, did not care about the threats of the Democratic Party's heavy donors not to finance the campaign. He has turned a deaf ear to even the leading names in the world of culture and arts, traditionally known for his closeness to the Democrats. 

The system reacts 

However, to put it in a simplified way, the decisive mass in the elections in the USA is not the ordinary people, but the gentry and the middle pillar in the states that form the unity of the country. The community that is decisive by voting for Democrats in one election and Republicans in another. Moreover, organizations that can mobilize people who have not gone to the polls for a long time to vote are successful. 

The USA is a country built on the ability to implement these principles, thanks to a system that gave great importance to the protection of freedoms and the functioning of democracy. The USA, which has achieved a tremendous development momentum thanks to the reflection of this system of freedoms on the economy, has become the world's first in the field of economy and technology. The founding masses of the country developed a system in which the USA would not lose its leading position economically and politically under all circumstances. These masses are taking precautions and making moves in order to protect themselves against any negative developments that will prevent the USA from becoming a world leader. 

During the weekend I spent in Annapolis before returning to Europe, I had the opportunity to exchange views with the notables of this region. Among the notables of the Democrat-majority state of Maryland and Annapolis, the first capital of the USA, it is clearly accepted that Biden is no longer a trump card, but a shackle for the country. For this reason, both the system, the business world, and the elite say that they will vote for Trump, either as a reaction to Biden and the Democrats, or because he harms the image of the USA and its ambition to be first. Because the established order, which has turned a deaf ear to the calls of the system and has given every opportunity and opportunity to Biden to save appearances, is preparing to react against the unresponsiveness of the tenant of the White House. Just like Trump losing in 2020. 

From this perspective, unfortunately, the European Union, where the economic and political gap with the USA has widened significantly, has no chance of catching up with the USA for a long time. Because from innovation to the service sector, from the economy to the administrative structure, there is not only a difference between the USA and the EU in geographical size and integrity between the people. There are very important differences in terms of democracy, economy, security, science and freedoms. It is difficult to cover or compensate for these from today to tomorrow. This requires political will, determination and unity.