AK Parti, 22 yıldır kesintisiz bir şekilde iktidarda kalmayı başardı. Türkiye’nin ana muhalefet partisi CHP ise bu süreç boyunca korunaklı bir alanda siyaset yaptı. Doğal olarak milletin gözü iktidarın üzerindeydi. İktidarın hizmetleri takip edildi, eleştirildi ve durumlar iyi olduğunda takdir edildi, kötü gittiğinde ise tepki gösterildi. Sahnedeki ana aktör olan iktidar, milletin meşguliyet konusu oldu.

Bugüne kadar, Türkiye’de CHP’nin dışında hangi parti iktidara gelirse gelsin, CHP bu partileri “rejim için tehlike” olarak gördü ve onlara muhalefet etmek yerine yok etmeye çalıştı. ‘Siyasette kutuplaşma’ olarak tanımlanan durumun nedeni de budur.

Demokrat Parti, Refah Partisi ve AK Parti, CHP’nin fikirleriyle ve tek parti zihniyetiyle mücadele ederken, CHP bu partilerin varlığını sorun olarak gördü. CHP, Meclis’te ana muhalefet konumunu işgal ederken, elinde bulundurduğu yerel yönetimlerle gününü gün etti. Yaşam tarzı şartlandırılması, Erdoğan korkusu (nefreti), laiklik ve Atatürkçülüğün yanlış yorumu, CHP kitlesinin rasyonel bir değerlendirme yapmadan partilerinin arkasında durmalarını sağladı. Örneğin, Karşıyaka, Kadıköy, Çankaya gibi yerlerde belediyelerin ne yapıp yapmadığı hatta var olup olmadığı seçmenin hiç umurunda olmadı. CHP’li olmak yeterli bir sebepti.

Mansur Yavaş ve Ekrem İmamoğlu’nun kurmuş oldukları iletişim karargâhı, geniş kitlelere ulaşmak için bir CHP zemini oluşturdu. Son yerel seçimde, emeklilerin ve dar gelirli seçmenin sandığa gitmemesi ve 22 yıllık iktidar yorgunluğu, CHP’yi yeni bir durumla karşı karşıya getirdi.

Seçimden sonra, CHP belediyelerinde akraba, eş, dost atamaları (nepotizm) medyada gündem olmaya başladı. Bir zaman sonra halk, belediyelerin iş yapıp yapmadığıyla da ilgilenmeye başlayacak. Rasyonel seçmenle yüzleşen CHP’nin konforu bozuldu. Bundan sonra seçmen, sadece AK Parti ile ilgilenmeyecek, CHP’nin ne yapıp yapmadığı da seçmenin gündeminde olacak.

CHP’nin bugüne kadar kullandığı bazı avantajlar vardı. Öncelikli olarak, AK Parti karşısında motive edilmiş muhalif seçmenin gözü Erdoğan karşıtlığından başka bir şey görmüyordu. Bu karşıtlık, küresel güçler, FETÖ ve PKK eliyle oluşturuldu. FETÖ eliyle kurgulanan parti genel başkanlığı, bu sürecin ve kutuplaşmanın bayraktarlığını yaptı.

CHP’nin AK Parti’den aldığı belediyelerde 5 yıl boyunca hizmet yapılmasa, o kentte bir noksanlık hissedilmeyecek. Ege bölgesindeki belediyelerde 20 yıldır hizmet yapılmıyordu. Bu seçimde konjonktür AK Parti’nin aleyhine olmasa idi İzmir, Muğla ve Antalya el değiştirir, Balıkesir ve birçok büyük şehir AK Parti’de kalabilirdi.

CHP belediyeleri, 2024 seçimlerinden sonra sorunların üstünü örtmek için muhalif öfkeye sığınamayacak. Çünkü seçmen kitlesi olarak, rasyonel seçmen bu seçimde CHP’ye oy verdi ve somut beklentileri var. Bütçeleri reklama harcayıp hükümeti suçlama devri bitti.

Parti içerisinde ortaya çıkan liderlik krizi: Siyaset, günlük hayata benzer şekilde kendi içerisinde bir doğallık barındırır. Erdoğan’ın kırk yıllık siyasi başarısının büyük bölümünü doğal bir siyasetçi ve rasyonel lider olması sağlamıştır. İmamoğlu reklamla, kurguyla, hesapla, kitapla bir yol alma çabası içerisine girdi. Elinde yıllık 514 milyar TL’lik İstanbul bütçesi var. Bir önceki dönemde bu bütçeyi cumhurbaşkanı olmak için büyük oranda siyasi amaçları için kullandı.

Organik genel başkan: İmamoğlu bütün kurguyu kendi ikbali için yapmışken, Özgür Özel genel başkan oldu ve parti yeril seçimlerde hatırı sayılır bir başarı ortaya koydu. Bu yetmemiş gibi İmamoğlu İstanbul’da yüzde 50 oy alırken, Mansur Yavaş Ankara’da yüzde 60 oyla seçildi. Özgür Özel’in Erdoğan ile görüşmesi, CHP iç siyasi dengelerini bir kez daha şekillendirdi. Bu bağlamda partinin kafası karışık.

AK Parti’nin kendi içerisinde bir arayışı var. Bu arayış, milletin dillendirdiği meselelerin dışında, parti 22 yıldır milletin önüne büyük bir vizyon koydu ve hedeflerinin yüzde 90’ını gerçekleştirdi. İkinci yirmi yılın rasyonel hedefleri belirlendiğinde parti bir yola girecektir. Bu yeni vizyon, parti programını ve aktörlerini yeniden şekillendirecektir.

Her ne kadar CHP’nin Türkiye siyasetinde nasıl bir etki oluşturacağı hâlâ AK Parti’nin siyaseti nasıl okuyacağı ile ilgili olsa da siyasetin rekabet devrine girmesi, Cumhuriyet Halk Partisi’ni kendi durumunu derinlemesine muhasebe etmeye zorlamaktadır. Partinin zor yılları başladı ve bu durumu en çok parti genel başkanı hissediyor. Çünkü ezberden muhalefet devri bitti. Seçmen CHP’yi ciddiye almaya başladı ve sorgulaması da esaslı olacak.

The AK Party has managed to remain in power uninterruptedly for 22 years. Turkey's main opposition party, CHP, did politics in a protected area throughout this process. Naturally, the eyes of the nation were on the government. The government's services were followed, criticized and appreciated when things were good, and reacted when things were bad. The government, the main actor on the stage, became the subject of the nation's preoccupation.

To date, no matter which party other than the CHP has come to power in Turkey, the CHP has seen these parties as a "danger to the regime" and has tried to destroy them instead of opposing them. This is the reason for the situation described as 'polarization in politics'.

While the Democratic Party, the Welfare Party and the AK Party were struggling with the CHP's ideas and single-party mentality, the CHP saw the existence of these parties as a problem. While CHP occupied the main opposition position in the Parliament, it had its day with the local governments it held. Lifestyle conditioning, fear (hatred) of Erdoğan, secularism and misinterpretation of Kemalism enabled the CHP mass to stand behind their party without making a rational evaluation. For example, in places such as Karşıyaka, Kadıköy and Çankaya, the voters did not care at all about what the municipalities were doing or even whether they existed. Being a CHP member was reason enough.

The communication headquarters established by Mansur Yavaş and Ekrem İmamoğlu created a basis for CHP to reach large masses. In the last local election, the failure of retirees and low-income voters to go to the polls and the fatigue of 22 years of power brought the CHP face to face with a new situation.

After the election, appointments of relatives, spouses and friends in CHP municipalities (nepotism) began to be on the agenda in the media. After a while, the public will begin to care about whether municipalities are doing business or not. Confronting rational voters, CHP's comfort was disrupted. From now on, voters will not only be interested in the AK Party, but what CHP does or does not do will also be on the voters' agenda.

CHP had some advantages that it has used so far. First of all, the motivated opposition voters against the AK Party saw nothing but opposition to Erdoğan. This opposition was created by global powers, FETO and PKK. The party chairmanship, designed by FETO, became the flag bearer of this process and polarization.

If there is no service provided in the municipalities that CHP took from the AK Party for 5 years, there will be no deficiency felt in that city. There had been no service provided in the municipalities in the Aegean region for 20 years. If the conjuncture had not been against the AK Party in this election, Izmir, Muğla and Antalya would have changed hands, Balıkesir and many big cities would have remained with the AK Party.

CHP municipalities will not be able to take refuge in opposition anger to cover up the problems after the 2024 elections. Because as an electorate, rational voters voted for CHP in this election and have concrete expectations. The era of spending budgets on advertising and blaming the government is over.

Leadership crisis within the party

: Politics has a naturalness within itself, similar to daily life. Much of Erdoğan's forty-year political success has come from being a natural politician and rational leader. İmamoğlu tried to make progress with advertising, fiction, calculations and books. It has an annual Istanbul budget of 514 billion TL. In the previous period, he used this budget largely for his political purposes while becoming president.

organic chairman

: While İmamoğlu made all the arrangements for his own success, Özgür Özel became the chairman and the party achieved considerable success in the local elections. As if this was not enough, İmamoğlu received 50 percent of the votes in Istanbul, while Mansur Yavaş was elected with 60 percent of the votes in Ankara. Özgür Özel's meeting with Erdoğan once again shaped the CHP's internal political balances. In this context, the party is confused.

The AK Party has a quest within itself. Apart from this quest and the issues voiced by the nation, the party has put a great vision in front of the nation for 22 years and has achieved 90 percent of its goals. The party will be on a path when the rational goals of the second twenty years are determined. This new vision will reshape the party program and actors.

Although the impact of the CHP on Turkish politics is still a matter of how the AK Party will read politics, the entry into the competitive era of politics forces the Republican People's Party to take a deep look at its own situation. The party's difficult years have begun, and the party chairman feels this situation the most. Because the era of rote opposition is over. Voters have started to take the CHP seriously and their questioning will be fundamental.