Uzun süredir ahlaki ve vicdani tutarlılıktan yoksun bir milliyetçilik ve dindarlık anlayışı ile yetiştirilen mahallelinin yeni kuşağı hakkında oldukça karamsarım. Son yılların getirdiği bekacı popülist manevi yıkım karşısında, mahalleden biz orta yaş ve üstü kuşaktaki vicdanlılar için yorgunluk, bıkkınlık, içe kapanma ve risk almama; ahmaklarımız ve çıkarlarını önceleyenler içinse sistemden dolaylı nemalanma tercihleri öne çıkmakta. Bizim 70 veya 80’lerdeki milliyetçilik veya İslam anlayışımız her ne kadar entelektüel bir derinlikten nasipsiz ise de ciddi bir kültürel samimiyet ve vatanseverlik iştiyakını içermekteydi. Şimdiki boş bekacı popülist milliyetçilik veya İslamcılık anlayışı ise maşerî vicdandan direkt dışlanmışlık, ülkeden nitelikli göç ve bölücülüğün adresi olarak karşımızda durmakta.

Mahallelinin orta sınıf ve altındaki gençlerinin, nitelikli eğitim kurumlarına özel imkânlarla gittiklerini söylemek oldukça zor. Mahalleli iş insanları da nitelik arz eden ciddi şirketlerine zaten kendi açtıkları üniversitelerden mezun gençleri tercih etmemekteler. Bu tip vasat eğitim kurumlarından mezun mahalleli gençler, kamu, ilgili üniversiteler ve belediyeler gibi kurumlar için nitelik değil sadece siyasi nicelik ifade etmeleri ve sadakatleri nedeniyle tercih konusu olabilmekteler. Anlayacağınız tek taraflı bir bağımlılık ilişkisi burada gençler için söz konusu.

Son 20 yılda İslamcılık veya Türk-İslam sentezciliği ile muhatap olan bu gençliğin bizim kuşaktan önemli bir farkı vardı. Bizim kuşak için ütopya, ilayi kelimetullah için devleti ele geçirmek veyahut iktidara gelebilmekti. Haçlı seferlerine katılıp hiç dönemeyen şövalyenin sevgilisine duyduğu bir aşk gibiydi bizim kuşağın dava aşkı. Şimdi ise Gülenist yapı, vakıflar, cemaatler veya tarikatlar üzerinden yetişen dindar gençler iktidar ile iç içe doğdu. Bu gençler için bizim gibi “gerçek İslam bu değil” kaçış alanları da olamayacaktı. Belki popülist dizi ve mevcut siyasi ittifak söylemlerinde sıkça ezberletilen iç-dış hainler ve kahramanlar arketiplerinde olabilecekti. Bu gençler İslam veya din ile ister istemez söz konusu örgüt, parti, tarikatlar veya kişi kültü üzerinden özdeşim kurabileceklerdi. Doğal olarak mahallenin bu gençlerini sınıfsal ve alt kimlikler üzerinden bugünün koşulları itibarı ile tanımlamak yazımızı daha anlaşılabilir kılacaktır. Bir bakıma üst sınıf görgülü bir kuşaktan gelen, belki de yurt dışında eğitim almış bir gencin kimliğine kapanması ile taşradan bağımlılık ilişkisi ile gelip nitelikli eğitim alamayan gençlerin cemaat veya parti kimliklerine kapanmaları arasında nüans olacaktı. 

Adalet duygusu ve evrensel vicdan penceresi ile sorgulama yeteneğinde olan bir genç bu yeteneği cesaretle kullanırsa zaten örgüt, cemaat veya parti kimliğinde kalamazdı. İşin tuhafı, kimlik olmuş din bu ise benim dinim artık yok diyecekti bazı gençler. Aslında kimlik anlayışlı bir dinin sorgulama mekanizmasından kaçış alanı da mevcut değildir. Bu da ayrı bir yazının konusu. 

“Post-truth Sekülarizasyon”

Kimlik alanında konforunu yakalamış yeni model mahalleli genç kuşakta kim ne derse desin dinin özünden uzaklaşma, Ali Şeriati’nin dediği “Dine karşı din” durumu gözükmekte. Ben buna “post-truth sekülarizasyon” diyorum. Yani gerçek ötesi sekülerleşme durumu. Biraz daha açarsak bu durum, artık hakikatin kendisinin hiçbir anlam ifade etmediği bu çağda, her birey veya kapalı gurubun, kendi gerçekliğini üretirken ötekine veya evrensele alışverişi-iletişimi tamamen kapatarak, benzerlerinin ürettiği kimlik ile kendini kendince güvenceye alma halidir. 

Geçenlerde, mahalleli siyasi ve ekonomik güç sahibi bir dostumun avukat oğlu ile ülkü ocaklı gençlerin kendilerine sert eleştiri yöneten aydınları darp etme ve camilerin minberine artık Türk bayrağı asılması konularını tartışıyorduk. Kendisi ocaklıların hukuk dışına çıkarak darp etmelerinin makul bir cezalandırma olduğunu ve Ortodoks dünyasındaki evrensele kapalı milli kilise modeli gibi milli cami modelinin olması gerektiğini bana savunmuştu. Genç bir akrabamın çok eski arkadaşı, benim de ahlakını ve insanlığını hep takdir ettiğim, yurt dışında da akademik kariyeri olan, mütevazı yaşayan tanınmış bir milli görüşçü AKP’linin de yeğeni olan mütesettir ve mütedeyyin genç hanım ise yolsuzluk ve haksızlığın insanlığın olumsuz bir yüzü olduğunu, bu durumun tüm büyük guruplar içinde olabileceğini, fazla da eleştiri öznesi olmaması gerektiğini belirtiyordu. 

Seküler lüks deniz kıyısı tatil yerlerinde artık mütesettir genç çiftlere çocukları ile sıkça rastlayabilirsiniz. Bunlardan görgü durumu sorunlu olanların doğa ve insan çevresi ile uyuma pek dikkat edemediklerini gözlemleyebilirsiniz. Ancak bunun yanında görgü seviyesi ortalamanın da üstünde ve çevre ile uyumlu olan mütedeyyin görünümlü çiftleri de buralarda üstsüz guruplar ile güneşlenirken sıkça görebilmekteyiz. 

Yukarıdaki birkaç gözlemim ile yeni nesil bazı önyargılılarca kindarlar ama makul tanımca dindarlar hakkında örnekler vermeye çalıştım. Her bir örnek ekonomik ve siyasi gücün arkasında yetişmiş, pozisyon ve geçim sıkıntısı yaşamayacak mahallelinin bir üst sınıfını temsil etmekte. Yazının başlığı olan “yeni kuşak beyaz Müslümanlar” ile tanımladığımız söz konusu kuşak bu kuşak. Ortak özelliklerinde, ekonomik ve siyasi güç sıkıntısı çekmeyecek olmaları, eğitimli olmaları, gerçek ötesi kendi ürettikleri çıkar ve güven alanı gerçekliği ile seküler bir dinî kimlik tanımlamaları, beyaz yakalı ve görgülü olanlarının ise vicdani konularda genelleme ile paçayı kurtaracakları varsayımında olmaları gibi başlıklar bu kuşakta ön plana çıkmakta.

Yeni kuşak beyaz Müslümanlarda eskilerin tabiri ile “dava şuuru” gözükmemekte. Kimlik din olmuş, din de bir güvence olarak uygun bir alana park ettirilmiş. Park ücreti de belki de ödenen zekâtlar ve verilen burslar.

I am quite pessimistic about the new generation of the neighborhood's residents, who have long been raised with an understanding of nationalism and religiosity that lacks moral and conscientious consistency. In the face of the survivor populist moral destruction brought by recent years, fatigue, boredom, introversion and not taking risks for us, the conscientious middle-aged and older generation from the neighborhood; For our idiots and those who prioritize their own interests, the choice of indirectly benefiting from the system comes to the fore. Although our understanding of nationalism or Islam in the 70s and 80s lacked intellectual depth, it contained a serious desire for cultural sincerity and patriotism. The current understanding of empty survivalist populist nationalism or Islamism stands before us as the address of direct exclusion from the social conscience, qualified immigration from the country and separatism.

It is very difficult to say that the middle class and lower youth of the neighborhood go to qualified educational institutions with special opportunities. Neighborhood business people do not prefer young people who graduated from the universities they opened themselves to their serious and qualified companies. Young people from the neighborhood who graduate from such mediocre educational institutions can be preferred by institutions such as the public, relevant universities and municipalities, not because of their quality, but only because of their political quantity and loyalty. As you can see, there is a one-sided dependency relationship for young people here.

This youth, who had been exposed to Islamism or Turkish-Islamic synthesis in the last 20 years, had a significant difference from our generation. For our generation, utopia was to seize the state or come to power for the sake of Allah. Our generation's love for the cause was like the love felt by a knight for his beloved who joined the Crusades and never returned. Now, religious young people who grew up through the Gulenist structure, foundations, communities or sects were born in close contact with the government. There would be no escape areas for these young people like us, saying "this is not the real Islam". Maybe it could be in the archetypes of internal and external traitors and heroes that are frequently memorized in populist TV series and current political alliance discourses. These young people would inevitably identify with Islam or religion through the organization, party, sect or personality cult in question. Naturally, defining these young people of the neighborhood in terms of class and sub-identities in terms of today's conditions will make our article more understandable. In a way, there would be a nuance between the closure of a young person coming from an upper-class, well-mannered generation, perhaps educated abroad, to his identity, and the closure of young people who came from the countryside with a dependency relationship and could not receive a qualified education, to their community or party identities. 

If a young person who has the ability to question with a sense of justice and a window of universal conscience used this ability courageously, he would not be able to remain in the identity of an organization, community or party. The strange thing is, if this is the religion that has become an identity, some young people would say that my religion no longer exists. In fact, there is no escape from the questioning mechanism of an identity-oriented religion. This is the subject of a separate article. 

“Post-truth Secularization”

No matter what anyone says, the young generation from the new model neighborhood, who has become comfortable in the field of identity, seems to be moving away from the essence of religion, and in what Ali Shariati calls "religion against religion". I call this “post-truth secularization”. In other words, a post-real secularization situation. To elaborate a little more, this is a situation in which, in this age where the truth itself no longer has any meaning, each individual or closed group, while producing its own reality, completely closes off exchange and communication with the other or the universal, and secures itself with the identity produced by its peers. 

Recently, I was discussing with the lawyer son of a friend of mine who is a politically and economically powerful person in the neighborhood, about the issue of young idealists beating the intellectuals who criticized them harshly and the Turkish flag being hung on the pulpits of mosques. He argued to me that the unlawful beating of the members of the quarry was a reasonable punishment and that there should be a national mosque model, like the national church model closed to the universal in the Orthodox world. The old friend of a young relative of mine, who is the niece of a well-known nationalist AKP member who has an academic career abroad and lives modestly, whose morality and humanity I have always admired, and the young lady who is religious, says that corruption and injustice are the negative face of humanity. He stated that this situation could happen in all large groups and that it should not be the subject of too much criticism. 

You can now often come across young couples with their children in secular luxury seaside resorts. You can observe that those with bad manners do not pay much attention to harmony with nature and the human environment. However, we can often see pious-looking couples, whose manners are above average and who are in harmony with the environment, sunbathing in topless groups here. 

With a few observations above, I tried to give examples about the new generation, who are spiteful according to some prejudices, but religious by reasonable definition. Each example represents a higher class of the neighborhood's residents, who grew up behind economic and political power and will not have any problems with their position or livelihood. This is the generation in question that we define with the title of the article, "new generation white Muslims". The common characteristics of this generation are that they will not have any problems with economic and political power, that they are educated, that they define a secular religious identity with the reality of their own self-produced interests and trust, and that those who are white-collar and well-mannered assume that they can get away with generalizing on conscientious issues. coming out.

The new generation of white Muslims does not seem to have "cause consciousness", as the old people put it. Identity has become religion, and religion has been parked in a suitable area as a security. Perhaps the parking fee is the zakat paid and the scholarships given.