Dün, bazı insanlar, yargının kestiği parmaklar yüzünden, değişik hisler yaşadılar. 

‘Kobani davası’ndan yargılanan siyasilerin çoğuna mahkeme cezalar yağdırdı; o siyasilerin ailelerinin, yakınlarının, sevenlerinin ve siyaset arkadaşlarının hislerini tahminde zorlanıyorum.

Öte yandan, ’28 Şubat’ konulu davadan aldıkları cezaları çekmekteyken ileri yaş ve kronik hastalıkları olduğu bilinen generallerin Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan tarafından serbest kalmaları sağlandı; onların aileleri ve sevenlerinin hislerini tahmin etmek ise zor değil.

Keşke Kobani’den yargılananların hepsi de, 28 Şubat sürecinde Türk Silahlı Kuvvetleri’nde görevli generaller ve yakınları gibi, sevinmelerini getirecek bir sonuçla karşılaşabilmiş olsaydılar…

İleri yaşlarda ve kronik hastalıklara sahip mahkumların bu durumları sebebiyle serbest bırakılmalarına hiçbir itirazım yok. Tam tersine, o generallerin sağlıklarına bağlı durumları ne zaman gündeme gelse, görüşümü serbest kalmalarından yana açıklamakta hiç tereddüt etmedim.

CHP’nin yeni genel başkanı Özgür Özel’i, görüştüğü iktidar ortaklarına -AK Parti genel başkanı Tayyip Erdoğan ile MHP genel başkanı Devlet Bahçeli’ye- aktardığı sorunlu konular arasında onların durumunu da unutmadığı için tebrik etmek isterim. Bu onun da başarısı…

Özel’in iki genel başkan ile paylaştığı diğer konularda herhangi bir iyileştirme göremiyoruz; güncelliği bulunan Osman Kavala ile Can Atalay’ın durumlarında herhangi bir değişiklik olmadı sözgelimi.

Umarım, henüz bitmeyen yargı süreçlerinin bir yerinde cezaevlerinin kapısı onlara da açılır.

Reklam

[Bu arada, komutanların serbest bırakılması için anayasal yetkisini kullanan Cumhurbaşkanı Erdoğan’a, ileri yaş ve kronik hastalıkları bulunduğu için onlarla benzer durumda olan bir ismi hatırlatmak isterim: Alaeddin Kaya… Onun ailesi, yakınları ve dostları da, bu yeni gelişme sonrasında umutlanmışlardır sanırım.]

Dün serbest bırakılan komutanların sevinçleri ekranlardan taşıyordu. Ancak kendilerine uzatılan mikrofonlara yaptıkları açıklamalar beni bayağı şaşırttı.

Şaşırmamın sebebi şu: Sorumluluk taşıdıkları günlerden bu yana geçen yıllar içerisinde, o dönemdeki icraatları sebebiyle kendilerine yöneltilmiş eleştirileri değerlendirmişlerdir diye düşünmüştüm. Öyle düşünmem için, ’28 Şubat süreci’ konusunda yazılmış -bazısı kişisel çileleri anlatsa da- çoğu nesnel onlarca kitap var çünkü. Ayrıca her 28 Şubat tarihinde gazetelerde çıkan yazılar ve ekranlardan sunulan belgeseller de az değil.

Cezaevlerinde geçirdikleri üç yılı da, geçmiş muhasebesi yapmaları ve sebep oldukları yanlışlıklar üzerinde düşünmeleri için bir imkan olarak değerlendirebilirlerdi.

Serbest kaldıktan sonraki açıklamalarından öyle yapmadıkları anlaşılıyor.

‘Muhasebe’ derken yalnızca kendilerinin dönemin siyasi kadroları üzerinde uyguladıkları baskılarla başlatılan bazı uygulamalar yüzünden eğitim hayatları etkilenen öğrencilerin, işlerinden olan insanların başına gelenleri düşünmelerini kast ediyor değilim.

Elbette o konular da üzerinde düşünmelerine değerdi.

‘Post modern darbe’ de denilen ’28 Şubat süreci’nin ülkeye verdiği zarar bireysel çilelerin çok ötesinde. [Yaptıklarına ‘Post modern darbe’ yaftasını vuran da dün serbest kalan generallerden biriydi.]

Reklam

Demokrasiye yapılan her müdahalenin her ülkede bir bedeli olur. 

Türkiye, 28 Şubat (1997) tarihinden önce üç doğrudan askeri müdahale geçirmiş bir ülke ve o müdahalelerin her birinin kaydırdığı demokratik zeminin olumsuz etkileri bu günlere kadar sürüyor.

Dönemin komuta kademesinin, sevmedikleri insanların çatısı altında buluştukları bir siyasi parti 1995 genel seçiminden birinci olarak çıkınca yaptıklarını unutmamız mümkün değil.

Seçimden birinci çıkan parti, ilk tercihi olan partiyle koalisyon hükümeti kuramasın diye, ikinci çıkan partinin lideri üzerinde sürekli baskı uyguladılar ve başarılı da oldular. Birinci partiye hükümeti kurdurmadılar.

İkinci ve üçüncü partinin koalisyonu onların baskıları sonucu kuruldu.

Yanlış kurulmuş ikinci ve üçüncü partinin koalisyonu dağılınca yine boş durulmadı. Bu defa birinci partinin üçüncü partiyle kurduğu koalisyon hükümetini başarısız kılmak için ellerden gelen yapıldı.

Tersine, ilk icraatlar -özellikle dar gelirliler ve çalışanlar açısından- başarılı sonuçlar vermeye başlayınca, hükümetin görüntüsünü bozucu kumpaslar devreye sokulmadı mı?

Nihayet, ancak doğrudan darbeler sonrasında oluşturulmuş askeri dönem hükümetlerine dikte ettirilebilecek türden bir icraatlar listesi hükümete zorla kabul ettirildi.

Yanlış mı hatırlıyorum, bunlar olmadı mı?

İleri yaşlar yalnız hastalıklarla uğraşma zamanı değildir; geçmişin iyi-kötü eylemleri üzerinde muhasebe zamanıdır da.

Hiç değilse hayatlarının bundan sonraki dönemini buna ayırsalar…

ΩΩΩΩ

Bir duyuru:

2016 yılının başından itibaren -iki kısa sayılabilecek ara dışında- birlikte olduğumuz ve zaman zaman sayıları 30 bine ulaşan okurlarım herhalde bu habere sevineceklerdir:

Çoğunuzun zaten okuru olduğunuzu düşündüğüm KARAR gazetesinde yazmaya başlıyorum. Haftada dört gün (Pazar, Salı, Perşembe ve Cuma).

Karar’da ilk yazım yarın (Pazar günü) yayımlanacak.

Hepinizi orada da bekliyorum.

Yesterday, some people experienced different feelings because of the fingers cut off by the judiciary. 

The court imposed penalties on most of the politicians tried in the 'Kobani case' ; I have a hard time guessing the feelings of those politicians' families, relatives, loved ones and political friends.

On the other hand, while they were serving their sentences in the 'February 28' case, generals who were known to be elderly and have chronic diseases were released by President Tayyip Erdoğan ; It is not difficult to guess the feelings of their families and loved ones.

I wish all those tried in Kobani could have faced a result that would make them happy, like the generals and their relatives in the Turkish Armed Forces during the February 28 period...

I have no objection to the release of prisoners who are older and have chronic diseases due to their condition. On the contrary, whenever the health-related situation of those generals came to the fore, I never hesitated to express my opinion in favor of their release.

I would like to congratulate CHP's new leader, Özgür Özel , for not forgetting their situation among the problematic issues he conveyed to his ruling partners - AK Party leader Tayyip Erdoğan and MHP leader Devlet Bahçeli . This is his success too...

We cannot see any improvement on other issues that Özel shared with the two chairmen; For example, there has been no change in the current situation of Osman Kavala and Can Atalay .

I hope that the prison doors will be opened to them at some point during the judicial processes that are not yet over.

Advert

[ Meanwhile, I would like to remind President Erdoğan, who used his constitutional authority to release the commanders, of a person who is in a similar situation to them due to his advanced age and chronic diseases: Alaeddin Kaya... I think his family, relatives and friends are also hopeful after this new development. ]

The joy of the commanders who were released yesterday was overflowing from the screens. However, the statements they made into the microphones extended to them surprised me.

The reason I was surprised is this: I thought that they had evaluated the criticisms directed at them due to their actions in that period over the years since they were responsible. Because there are dozens of books written on the subject of the 'February 28 process' - although some of them describe personal sufferings - most of them are objective . In addition, there are many articles published in newspapers and documentaries presented on screens every February 28.

They could have used the three years they spent in prison as an opportunity to take stock of their past and reflect on the wrongs they caused.

It is understood from their statements after their release that they did not do so.

When I say 'accounting' , I do not only mean thinking about what happened to the students whose educational lives were affected and the people who lost their jobs due to some practices initiated by the pressure they exerted on the political cadres of the period.

Of course, those issues were also worth thinking about.

The damage caused to the country by the ' February 28 process' , also called the 'post-modern coup', goes far beyond individual suffering. [ It was one of the generals who was released yesterday who labeled his actions as 'Post modern coup'. ]

Advert

Every intervention in democracy has a price in every country. 

Turkey is a country that had three direct military interventions before February 28 (1997), and the negative effects of the democratic ground shifted by each of those interventions continue to this day.

We cannot forget what the command level of the period did when a political party under the umbrella of people they disliked came first in the 1995 general election.

They constantly put pressure on the leader of the second-placed party so that the party that came first could not form a coalition government with the party that was their first choice, and they were successful. They did not let the first party form the government.

The coalition of the second and third parties was formed as a result of their pressure.

When the coalition of the wrongly formed second and third parties collapsed, they did not remain idle. This time, everything was done to fail the coalition government formed by the first party with the third party.

On the contrary, when the first actions started to yield successful results - especially for low-income people and employees - weren't conspiracies put into action to distort the image of the government?

Finally, the government was forced to impose a list of actions that could only be dictated to military-era governments formed directly after coups.

Am I remembering wrong, didn't these happen?

Older ages are not the time to deal with diseases alone; It is also time to take stock of the good and bad actions of the past.

If only they could devote the next period of their lives to this...

ΩΩΩΩ

An announcement:

My readers, with whom we have been together since the beginning of 2016 - except for two short breaks - and whose numbers sometimes reach 30 thousand, will probably be happy with this news:

I am starting to write in KARAR newspaper , which I think most of you are already readers of . Four days a week (Sunday, Tuesday, Thursday and Friday).

My first article in Decision will be published tomorrow (Sunday).

I'm waiting for you all there too.