Yumuşama denilen şey şu: Bir araya gelme, karşılıklı konuşma, diyalog ve müzakere.

Dilin bu anlayış temelinde kurgulanması. Bir başka deyişle, dilin, demokratik diyalog sürecinin inşasına hizmet edecek şekilde dizayn edilmesi.

Sadece kendi doğruları üzerine kapananların dili sekter olur, suçlayıcı ve çatışmacı olur.

Siyaseti demokratik rekabetin alanı olmaktan çıkartıp düşmanlaştırıcı bir alana dönüştürenler yani karşılarındakini rakip olarak değil de imha edilmesi gereken düşman olarak görenler toplumsal barışı ve uzlaşıyı darbelerler. Dahası demokratik siyaseti de zehirlerler.

Birbirimizi gören gözlere ve duyan kulaklara ihtiyacımız var.

Gayrısı devletimizin bekası ve milletimizin birliği için tehdit oluşturan muzır bir siyasetten ibarettir.

Demokratik diyaloji yöntemi herkese kazandırır.

Seçimden sonra bu sürecin başlaması elbette memnuniyet vericidir.

CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in AK Parti Genel Merkezi’ne yaptığı ziyaret siyaseten anlamlı ve değerlidir. Sonrasında ziyarete dair yapılan açıklamaların dili de bu süreci taçlandıran bir olgunlukta olmuştur. Şimdi sıra Cumhurbaşkanımızın iadeiziyaretinde. Görüşme öncesinde TV Net’teki “Konuşmak Lazım” programımızda da belirttiğim gibi. Cumhurbaşkanımızın/AK Parti Genel Başkanımızın CHP’yi ziyareti sembolik öneminin yanı sıra siyasette yeni bir dönemin açılmasına da çok büyük bir katkı sağlayacaktır. Şahsen bunun bir an önce olmasını yürekten diliyorum.

Aslında olması gereken de bu değil midir?

Bir araya gelip müzakere edebilmeyi över noktaya gelmişsek demek ki siyasetin insan ve anlayış kalitesinde kayda değer bir düşüş var.

Müzakere yerine mücadele önerenler bilmiyorlarsa öğrensinler: Müzakere, mücadelenin bir parçasıdır. Birbirleriyle müzakere edenler gerçekte birbirleriyle mücadele etmekten vazgeçiyor değiller. Tersine mücadeleyi anlamlı ve gerekli bir zemine yani aslında olması gereken bir alana oturtmuş oluyorlar.

“Seninle asla!” diyen bir zihniyet, ideolojik körlük ve sağırlıkla maluldür. Bu zihniyetten asla kimseye hayır gelmez.

Hep başkalarını yanlışta gören zihniyet sahipleri aslında en başta kendilerini tüketirler.

Mücadeleyi başkalarını imha edilecek düşman gibi gören siyasi bir zihin hiç kuşkusuz marazî/ hastalıklı bir zihindir.

Ülkeyi bu zihinden kurtarmamız, her birimizin boynunun borcudur.

SAP İLE SAMANI KARIŞTIRMAYALIM

Müzakere masasında her şey konuşulur.

Müzakere masası hem bilgilendirme masasıdır hem de çözüm.

Müzakere masasına oturanlar “Şayet bu dediklerimi yapmazsan bir daha görüşmem!” dayatmasında bulunmazlar. Bu tür bir dayatma, müzakere anlayışının ve dahi demokratik siyasetin köküne kibrit suyu dökmek anlamına gelir.

Görüşler ve hassasiyetler paylaşılır. Karşılıklı bilgilendirmeler yapılır. Çözüm için gerekli olan anlayış benimsenir. Olan olur, olmayan için de karşılıklı anlayış temelinde ilişkilenmeler devam eder.

Masaya şartlı oturmak, demokratik müzakerenin ruhuna uymaz.

Önemsenecek olan şey şudur: Demokratik diyalog ve çözüm kanallarının her daim açık tutulmasıdır.

Bir tarafın “Benim dediğimi yapmazsan asla!” demesi ne kadar yanlış ise, diğer tarafın “Benim çizgime gelmezsen asla!” demesi yanlıştır.

Müzakere, farklılıkların aynileşmesi sonucunu doğurmadığı için anlamsız ve gereksiz değildir. Tam tersine farklılıkları farklı yerde ama demokratik kamusal yarara dönüştüren bir alan sağladığı için anlamlı ve gereklidir.

O yüzden Özel’in her talebini karşılamadığı için Erdoğan’a veya iletilen kimi talepler üzerinden Özel’e kızanlar ve buradan hareketle peşinen bu süreci havanda su dökmek biçiminde değerlendirenler bilesiniz ki demokratik siyasetin anlamını bilmeyenlerdir. En fenası da gerilim ve çatışmadan nemalananlardır.

Başlamış bir olumlu süreç var.

Bu süreçten rahatsız olanlar var.

Şimdiden bozulması için gayret gösterenler var.

Tam da bu süreçte milletin sinir uçlarıyla oynamak hangi akla hizmettir?

Özel’in ilettiği talepler içerisinde Gezi ve Kavala meselesinin olmasından daha doğal ne olabilir ki! Sonuçta CHP’nin durduğu yer de, CHP sosyolojisi de bu talebi gerekli buluyor. Kapalı kapılar ardında görüşülür ve konuşulur elbet. Taraflar birbirlerine denilmesi gerekeni derler.

Ama medyadan birilerinin ısrarla bu konuyu gündemleştirmesi hatta daha ileri giderek sanki sadece bu yumuşama-diyalog sürecinin devamı için değil, Türkiye’nin dış dünyadaki demokratik itibarının kurtarılması için de olmazsa olmaz şart gibi takdim edilmesi sorarım size neyin nesidir?

AK Parti tabanının veya Cumhur İttifakı sosyolojisinin hassasiyetlerinin tahrik edilmesi, başlayan bu normalleşme sürecine güvensizliği çoğaltmaktan öte bir sonuç çıkartmayacağıma göre sorarım size bu konuyu kaşımakla neyi amaçlıyorsunuz siz?

HAMİŞ

Osman Kavala, Demirtaş ve Gezi davası sanıkları şayet hukuki deliller çerçevesinde yargılanmayıp sadece siyasi nedenlerle içeri atılmışlarsa bu çok büyük bir zulüm ve haksızlıktır. Yok, ortada onların suçlu olduğunu gösteren hukuki deliller var olduğu için hüküm giymişlerse yargısal bir sürece siyaseten müdahale edilmesini talep etmek hukukun katlidir.

“Yeniden yargılanma” talebi, hukuki meşru bir taleptir. Bunu gerektiren koşullar varsa ve istenen şartlar yerine getirilmişse bu kanuni hakkın kullanılmasına siyasi anlam yüklemek yanlıştır.

Yargısal-hukuki bir işlem sürecinde varsa bir yanlışlık elbette düzeltilir. Bu hukukun gereğidir ve adaletin tesisi için şarttır.

“Suçlu bile olsalar ülke için, demokrasimiz için, siyasetin normalleşmesi için, Avrupa ile ilişkilerimizin düzelmesi için, ekonomimizin güçlenmesi için bırakılmaları gerek!” şeklindeki bir anlayış, gerçekten ibretlik bir anlayıştır.

Kim ki bu anlayış üzere kelam ediyor ve kalem kuşanıyorsa bilesiniz ki onlar bilerek veya bilmeyerek başlayan bu olumlu sürece zarar veriyorlar ve ülkemize de yargının siyasetin emrinde olduğu bir ülke olduğu algısı üzerinden kötülük ediyorlar.

This is what is called détente: coming together, mutual conversation, dialogue and negotiation.

The language is constructed on the basis of this understanding. In other words, designing the language in a way that serves the construction of the democratic dialogue process.

The language of those who confine themselves only to their own truths becomes sectarian, accusatory and confrontational.

Those who turn politics from a field of democratic competition into an antagonizing field, that is, those who see their opponents not as rivals but as enemies to be destroyed, undermine social peace and reconciliation. Moreover, they poison democratic politics.

We need eyes to see and ears to hear each other.

The rest is just a harmful policy that poses a threat to the survival of our state and the unity of our nation.

The democratic dialogue method brings benefits to everyone.

Of course, it is pleasing that this process started after the election.

CHP Chairman Özgür Özel's visit to the AK Party Headquarters is politically meaningful and valuable. The language of the statements made about the visit afterwards was of a maturity that crowned this process. Now it is the turn of our President for his return visit. As I mentioned in our "We Need to Talk" program on TV Net before the meeting. In addition to its symbolic importance, the visit of our President/AK Party Chairman to CHP will also make a great contribution to the opening of a new era in politics. Personally, I sincerely hope this happens as soon as possible.

Actually, isn't this what it should be?

If we have come to the point where we praise being able to come together and negotiate, it means that there is a significant decline in the quality of people and understanding in politics.

Those who suggest struggle instead of negotiation should learn if they do not know: Negotiation is a part of the struggle. Those who negotiate with each other are not actually giving up fighting each other. On the contrary, they place the struggle on a meaningful and necessary ground, that is, in an area where it should actually take place.

“Never with you!” A mentality that says is suffering from ideological blindness and deafness. This mentality will never bring any good to anyone.

People with a mindset that always sees others in the wrong actually exhaust themselves first.

A political mind that sees the struggle and others as enemies to be destroyed is undoubtedly a morbid mind.

It is the duty of each of us to save the country from this mind.

LET'S NOT MIX THE SAP WITH THE STRAW

Everything is discussed at the negotiation table.

The negotiation table is both an information table and a solution table.

Those sitting at the negotiating table said, "If you don't do what I say, I won't see you again!" They do not impose it. Such an imposition means throwing match water at the root of the understanding of negotiation and even democratic politics.

Opinions and sensitivities are shared. Mutual information is provided. The understanding required for the solution is adopted. What happens happens, and relationships continue on the basis of mutual understanding for what doesn't happen.

Sitting at the table conditionally does not comply with the spirit of democratic negotiation.

The important thing to consider is this: Democratic dialogue and solution channels should always be kept open.

One side says "Never if you don't do what I say!" The more wrong it is for the other party to say, "Never if you don't come to my line!" It is wrong to say.

Negotiation is not meaningless or unnecessary because it does not result in the sameization of differences. On the contrary, it is meaningful and necessary because it provides an area that transforms differences into democratic public benefit, but in different places.

Therefore, you should know that those who are angry with Erdogan for not meeting Ozel's every demand, or with Ozel for some of the demands conveyed, and those who evaluate this process as just pouring water in a mortar, are those who do not know the meaning of democratic politics. The worst ones are those who benefit from tension and conflict.

There is a positive process that has started.

There are those who are disturbed by this process.

There are already those who are trying to disrupt it.

What purpose does it serve to play with the nation's nerve endings in this very process?

What could be more natural than including the Gezi and Kavala issue among the demands conveyed by Özel? Ultimately, both CHP's stance and CHP sociology find this demand necessary. Of course, we meet and talk behind closed doors. The parties say what needs to be said to each other.

But I ask you what it is that someone in the media persistently puts this issue on the agenda and even goes so far as to present it as an indispensable condition not only for the continuation of this détente-dialogue process, but also for saving Turkey's democratic reputation in the outside world?

Since provoking the sensitivities of the AK Party base or the People's Alliance sociology will not lead to anything other than increasing distrust in this normalization process that has begun, I ask you what do you aim to do by scratching this issue?

RAW

If Osman Kavala, Demirtaş and the Gezi case defendants were not tried within the framework of legal evidence and were imprisoned only for political reasons, this would be a great cruelty and injustice. No, if they are convicted because there is legal evidence showing that they are guilty, demanding political intervention in a judicial process is the murder of the law.

The request for a “retrial” is a legally legitimate request. If there are conditions that require this and the required conditions are met, it is wrong to attribute political meaning to the exercise of this legal right.

If there is a mistake in a judicial-legal transaction process, it will of course be corrected. This is a requirement of the law and is essential for the establishment of justice.

“Even if they are guilty, they should be released for the sake of the country, for our democracy, for the normalization of politics, for the improvement of our relations with Europe, and for the strengthening of our economy!” An understanding like this is truly an exemplary understanding.

Whoever speaks on this understanding and wields a pen, you should know that they, knowingly or unknowingly, are harming this positive process that has begun, and are harming our country through the perception that it is a country where the judiciary is under the command of politics.