Türkiye - Almanya ilişkileri pek çok ironik çelişki barındırır.

Bu ironik çelişkilere Almanya Cumhurbaşkanı Frank Walter Steinmeier'in dün başlayan üç günlük devlet ziyaretinde de çokça tanık olacağız.

Alman Cumhurbaşkanının ziyareti her şeyden önce bölgemizdeki bir numaralı konu Gazze savaşının gölgesi altında gerçekleşiyor.

Bu krizde iki ülke birbirine tam zıt noktalarda duruyor. Almanya orantısız derecede İsrail'i, Türkiye de orantısız derecede Hamas'ı destekliyor.

İran ve Lübnan bir yana, Hamas'a özellikle söylem düzeyinde en fazla destek çıkan ülke Türkiye. Arap ülkelerinin çoğu zaten Hamas'tan hoşlanmıyor. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın Hamas'la Kuayi Milliyeyi bir tutması toplumun önemli bir kesiminde infial yarattı.

Yasaklar (!) ülkesi Almanya

Ters köşede de Almanya'nın İsrail desteği insanı isyan ettirecek noktaya getirse de, toplum üzerinde öyle bir baskı var ki, bu konuda ifade özgürlüğü diye bir şey kalmadı dersek abartı olmaz heralde. En son, Yunanistan'ın eski Maliye Bakanlarından Yanis Varoufakis'e Filistin yanlısı olduğu için Almanya merkezli toplantılara çevrimiçi dahil katılma yasağı getirildi. (Sonradan Almanya'ya seyahat yasağına çevrilmiş.)

İfade özgürlüğü konusunda tepemizde (zaman zaman) boza çalan Almanya'da bunları görmek insanı hayretler içinde bırakıyor.

Bu konudaki bir ironik durum dünden itibaren yaşanmaya başlandı. Malum, Almanya'da Türkiye karşıtı, hele de Cumhurbaşkanını hedef alan gösterilere Ankara çok bozulur. Almanlar da genelde "ne yapalım ifade özgürlüğü, gösteri özgürlüğü" der.

Dün Alman Cumhurbaşkanı İstanbul'daki ilk durağı Sirkeci istasyonundaydı. 50 - 60 kişilik bir grup "katil Almanya sloganları" altında protesto için toplanmış.

"AKP'yi değil ama Alman'ı hedef alabilirsin"

Orada bulunan meslekdaşlarımıza göre, polis gayet ölçülü davranmış.

Hedef iktidar olunca orantısız güç kullanan İstanbul polisi, hedef Alman lider olunca mı makul davrandı, yoksa, Alman lidere, "bakın bizdeki ileri demokraside gösteri özgürlüğü vardır" mesajı mı verilmek istendi bilemiyorum.

Ama işin Alman Cumhurbaşkanı ile yapılacak görüşmelerde ele alınış şekline dönersek; gerek iktidar, gerekse muhalefet ve STK temsilcilerinin verecekleri mesajlar önemli.

Birincisi, iktidar Hamas'a destekte ölçüyü kaçırmış olsa da, bir taraftan da Hamas'ı makul bir çizgiye çekme çabası içinde. Unutmayalım ki, AKP öncesinde de Türkiye hiçbir zaman Hamas'ı terör örgütü olarak tanımadı. Ancak sivilleri hedef alan terör eylemlerini de açık net kınadı.

Dışişleri Bakanı Hakan Fidan'ın Katar'da Hamas lideri İsmail Haniye ile yaptığı görüşme sonrasındaki açıklamaya bakmakta fayda var.

Ankara'nın Hamas'ın radikal tutumunu yumuşatıp, barış sürecine götürecek denklemin içine çekmeye çalıştığı görülüyor. Hamas'a "Batı'da seni DAEŞ'le bir tutuyorlar. Terör örgütü algısını/önkabulü kıracak açıklamalar yap" diyor. "1967 sınırlarında iki devletli çözümü kabul ettiğini net olarak ortaya koy" diyor. Zira Hamas böyle yaparsa, İsrail'in varlığını dolaylı olarak kabul etmiş olacak. Fidan'ın "Hamas çözümden sonra silahları bırakacağı ve varlığını bir siyasi parti olarak sürdüreceğini söyledi" demesi, Batı'ya da bir mesajdı.

Hamas'ı daha tavizkâr bir çizgiye çekme uğraşı Haniye'nin hafta sonu Cumhurbaşkanı Erdoğan'la yaptığı görüşmede de devam etmiştir.

Gelelim Almanya'nın tutumuna.

Berlin'in İsrail'e koşulsuz desteği karşılığında, Netanyahu hükümetini daha makul bir çizgiye çekme çabası var mı emin değilim.

Almanya, İsrail'de toplumun bir bölümünün Binyamin Netanyahu hükümetini istemediğini göz ardı ediyor. Savaşın bitmesi durumunda Netanyahu'nun gideceğini göz ardı ettiği gibi. Almanya'nın Netanyahu hükümetine bu ölçüsüz desteğinin aslında İsrail halkının ne ölçüde yararına olduğu sorgulanabilir. Ya da "bu kadar destek veriyorsunuz, hiç olmazsa gayri insani uygulamalarını sonlandırması için baskı yapın" denebilir.

Almanya'daki Türk toplumunda huzursuzluk

Zira işin Almanya için bir de iç politik boyutu var. Avrupa'da Araplarla uzaktan yakından ilgisi olmayan yüz binler İsrail'e tepki için sokaklara çıkmışken, Almanya'da yaşayan Türk toplumunun ülkedeki diğer Müslümanlarla birlikte hükümetlerinin yani Scholzbaşbakanlığındaki koalisyonun İsrail tutumuna öfke duyduklarını hatta rencide olduklarını tahmin etmek zor değil. Almanya her ne kadar "benim tarihimden kaynaklı bir İsrail yandaşlığım var" dese de, bu yandaşlık Müslümanlara yönelik zulme göz yumma anlamına geldiği için, "Filistinliler Müslüman olmasa böyle olmazdı" diyen eminim çoktur.

Yani, İsrail politikası başta Türkler, Almanya'daki Müslümanların, yaşadıkları ülke ve sisteme yabancılaşmasını, uzaklaşmasını pekiştirecektir. Artık Almanların bu türden hissiyatların Türklerin ülkeyi terk etmesine neden olmayacağını bildiklerini sanıyorum. Bırakıp gitmeyecekler ama huzursuzlanacaklar. Bu da aşırı sağın zaten yükselişte olduğu bir ülkene ne kadar hayırlı bir durum emin değilim.

Türkiye'de Alman döneri ikram edilecek

Belki de Almanya Cumhurbaşkanı'nın ziyaretinin bir amacı da budur. "İsrail'i çok destekliyoruz ama İsrail'i en sert dille eleştiren, Erdoğan'ı da ziyaret ediyorum" diyerek Türk toplumunun tepkisini hafifletmek istemiş de olabilir.

Steinmeier'in Almanya'dan 60 kilo dönerle gelmesinin bu anlamda sembolik anlamı var. Türk kültürünün kimi unsurlarının Almanya tarafından ne kadar içselleştirdiğini göstermek istedi diye okunabilir.

Bu ziyaret daha çok yazı kaldırır.

Türkiye-Germany relations contain many ironic contradictions.

We will witness many of these ironic contradictions during the three-day state visit of German President Frank Walter Steinmeier , which started yesterday.

First of all, the visit of the German President takes place under the shadow of the Gaza war, which is the number one issue in our region.

In this crisis, the two countries stand at opposite points. Germany disproportionately supports Israel, and Türkiye disproportionately supports Hamas.

Iran and Lebanon aside, the country that provides the most support for Hamas, especially at the rhetorical level, is Türkiye. Most Arab countries don't like Hamas anyway. President Recep Tayyip Erdoğan's equating Hamas with Kuayi Milliye caused outrage in a significant segment of the society.

Germany, the land of prohibitions (!)

On the flip side, although Germany's support for Israel may lead people to revolt, there is such pressure on society that it would not be an exaggeration to say that there is no such thing as freedom of expression on this issue. Most recently, Yanis Varoufakis , one of Greece's former Finance Ministers , was banned from attending Germany-based meetings, including online, because he is pro-Palestinian. (It was later changed to a travel ban to Germany.)

It is astonishing to see these things in Germany, which (from time to time) trumpets us about freedom of expression.

An ironic situation in this regard has started to occur since yesterday. As you know, Ankara is very upset with the anti-Turkish demonstrations in Germany, especially those targeting the President. Germans generally say "what can we do, freedom of expression, freedom of demonstration".

Yesterday, the German President's first stop in Istanbul was at Sirkeci station. A group of 50 to 60 people gathered to protest under "killer Germany slogans".

"You can target the Germans, not the AKP"

According to our colleagues who were there, the police acted very restrained.

I don't know whether the Istanbul police, who used disproportionate force when the target was the government, acted reasonably when the target was the German leader, or whether they wanted to give the German leader the message, "Look, in our advanced democracy, there is freedom of demonstration."

But if we go back to the way the issue was handled in the meetings with the German President; The messages given by both the government, the opposition and NGO representatives are important.

Firstly, although the government has gone overboard in supporting Hamas, it is also trying to pull Hamas to a reasonable line. Let's not forget that before the AKP, Türkiye never recognized Hamas as a terrorist organization. However, he also openly condemned terrorist acts targeting civilians.

It is useful to look at the statement made by Foreign Minister Hakan Fidan after his meeting with Hamas leader Ismail Haniye in Qatar.

It seems that Ankara is trying to soften Hamas' radical stance and draw it into the equation that will lead to the peace process. He says to Hamas, "In the West, they equate you with ISIS. Make statements that will break the perception/presupposition of being a terrorist organization." "Make it clear that you accept the two-state solution on the 1967 borders," he says. Because if Hamas does this, it will indirectly accept the existence of Israel. Fidan's statement, "Hamas said that it would lay down its weapons after the solution and continue its existence as a political party," was also a message to the West.

Haniye's efforts to draw Hamas to a more compromising line continued during his meeting with President Erdoğan at the weekend.

Let's talk about Germany's attitude.

I'm not sure if Berlin is trying to pull the Netanyahu government to a more reasonable line in return for its unconditional support for Israel.

Germany ignores that a part of society in Israel does not want Benjamin Netanyahu'sgovernment. Just as he ignores that Netanyahu will leave if the war ends. It is questionable to what extent Germany's excessive support for the Netanyahu government actually benefits the Israeli people. Or you may say, "You support him so much, at least put pressure on him to end his inhumane practices."

Unrest in the Turkish community in Germany

Because the issue also has a domestic political dimension for Germany. While hundreds of thousands of people in Europe who have nothing to do with Arabs have taken to the streets to react against Israel, it is not difficult to guess that the Turkish community living in Germany, along with other Muslims in the country, are angry and even offended by the Israeli attitude of their government, that is, the coalition under the premiership of Scholz . Even though Germany says "I am a supporter of Israel due to my history", I am sure that there are many people who say "this would not have happened if the Palestinians were not Muslims" since this support means turning a blind eye to the oppression against Muslims.

In other words, Israeli policy will reinforce the alienation and alienation of Muslims in Germany, especially Turks, from the country and system they live in. I think the Germans now know that such sentiments will not cause Turks to leave the country. They won't leave, but they will get restless. I'm not sure how good this is for a country where the far right is already on the rise.

German doner kebab will be served in Turkey

Perhaps this is one purpose of the German President's visit. He may have wanted to ease the reaction of the Turkish society by saying, "We support Israel very much, but I am also visiting Erdogan, who criticizes Israel most harshly."

Steinmeier's arrival from Germany with 60 kilos of döner kebab has a symbolic meaning in this sense. It can be read that he wanted to show how much some elements of Turkish culture had been internalized by Germany.

This visit will generate more posts.