AKP kurulurken mücadele için 3 ana alan belirlemişti kendine: Yoksulluk, yolsuzluk, yasaklar... Aradan geçen neredeyse çeyrek asırda, 22 yıllık iktidar sürecinde bu hedeflerin nasıl uzağına düşüldüğü her geçen gün daha da açık şekilde ortaya çıkıyor. Üstelik artık bir dönem en çok önem verildiği söylenen ‘moral-manevi-ahlaki üstünlük de’ her geçen gün yitiyor. Memleket, emekçisinden emeklisine derin bir yoksullukla boğuşurken kişisel zenginlikler halkın gözüne gözüne sokuluyor. Son örnek AKP Grup Başkanvekili Bahadır Yenişehirlioğlu’nun Meclis’te kendisini ziyarete gelenlerle çektirdiği fotoğrafta kolundaki Rolex saat ile ilgili yapılan eleştirilere yanıtı:

"Alın teriyle helal yoldan edindiğim saatimi takmaya devam edeceğim."

Dünyanın en pahalı saatleri arasında yer alan İsviçreli Rolex’in kurucusu Hans Wilsdorf’un markasını anlatırken kullandığı şu tanımı da buraya alayım: 

"Tıpkı bir istiridye gibi parçalarına zarar vermeden sınırsız bir süre boyunca su altında kalabilir."

Geçen haftaki grup toplantısında Monaco’da yat kulübünde ıstakoz yiyen milletvekillerini kutlayan AKP’liler için bu hafta da ‘istiridye’ alkışı kaçınılmaz oldu artık.

Bir zamanlar Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, katıldığı toplantılarda şatafatı-lüksü eleştirirdi. 31. İslam İşbirliği Teşkilatı Konferası’nda şöyle söylemişti:

“İslam İşbirliği Teşkilatı nüfusunun yaklaşık yüzde 21 yani 350 milyon kardeşimiz aşırı yoksulluk şartlarında hayata tutunmaya çalışıyor. Fakirliğin yoğun yaşandığı Afrika ülkelerinde bu oran yüzde 50 ye kadar yükseliyor. Televizyon ekranlarına yansıyan yürek dağlayıcı açlık, kıtlık, sefalet görüntülerinin önemli bir kısmı teşkilat üyesi ülkelerde vuku buluyor.  Mesela İİT ülkelerinde her bin çocuktan 54'ü daha 5 yaşına varmadan hayata gözlerini yumuyor. Milli gelir ve gelişmişlik seviyesi açısından da ülkelerimiz arasında çok büyük farklılıklar var. Bir tarafta asli ihtiyaçlarını dahi karşılayamayan milyonlarca insan varken, bir tarafta milyarlarca dolar lüks için, şatafat için harcanabiliyor.” 

Ya da 2023 seçimleri öncesi cumhurbaşkanlığı seçimindeki rakibi Kemal Kılıçdaroğlu’nu ‘lüks otelde kalmakla’ eleştiriyordu:

"Böyle bir tane lüks otelden yapacağınız yayınlara bu millet aldanmaz, bu millet bunlara kanmaz."

Gelelim en vahim duruma. Bir başka AKP’li yönetici; partinin genel başkan yardımcısı Nihat Zeybekci’nin söylediklerine. Aynen şöyle konuştu:

"İsrail'de çok önemli bağlantıları olan arkadaşlarımız da var. Yani, eyvallah, İsrail'in Filistin'de, Gazze'de Müslümanlara yaptığı soykırımı, katliamı, bebek katliamını, nefretle, şiddetle kınıyoruz, eyvallah, buna diyecek hiçbir şey yok ama diğer taraftan da ticaretin hiç kimseye zarar vermeyen bölümleriyle ilgili de.. Çünkü İsrail serbest ticaret anlaşmamızın olduğu bir ülke, yani 6 satıp 1 aldığımız bir ülke. O anlamda, daha hassas olmamız gerektiğine inanıyorum. Bununla ilgili de arkadaşlarımızla çalışıyoruz. Ekonomi koordinasyonuyla, ilgili bakanlarımızla, bunu gündeme alıp biraz daha hassas bir ayardan geçmesi gerektiğine, ben şahsi olarak inanıyorum."

Gazze’de soykırıma varan İsrail saldırıları sırasında Türkiye’nin bu ülkeye ticarete devam ettiğini gazeteci Metin Cihan ortaya çıkarmış, bu konuyu takip etmiş, defalarca belgelemişti. Başlangıçta bunu ‘reddeden iktidar’ belgelerden sonra en azından sesini daha az çıkarıyordu. Ancak Zeybekci’nin ‘eyvallahla’ başlayan ‘6 satıp 1 alındığını söyleyerek’ meşrulaştırmaya çalıştığı ’İsrail’e ticaret’ konusu elbette ‘vicdan-izan’ sahiplerini son derece rahatsız etti.

Her fırsatta ‘yerli ve milli’ olmayı öne çıkartıp, Gazze’de İsrail’in ortaya koyduğu zulmü ‘sözle’ kınayanların, gerçek hayatta kişisel lükslerinden ve ‘ticaretten’ vazgeçmediklerini görüyoruz. Gazze’de 13 bini çocuk 34 bin kişi öldürülürken, Birleşmiş Milletler rakamlarına göre 1 milyon 100 bin kişi en sıradan gıda ürünlerine ulaşamazken bu konuşulanlar-yaşananlar büyük bir ahlaki-vicdani çöküşü de ortaya koyuyor. Gazze’ye gazeteci olarak gitmiş, çalışmış bir kişi olarak memleketin idarecilerinin bu tavırlarından en hafif tanımla utanıyorum.

When AKP was established, it had identified 3 main areas for struggle: Poverty, corruption, bans... In the almost quarter century that has passed, it becomes more and more clear with each passing day how far these goals have fallen during the 22-year period in power. Moreover, the 'moral-spiritual-ethical superiority', which was once said to be of most importance, is disappearing day by day. While the country is struggling with deep poverty, from workers to retirees, personal wealth is being exposed to the public. The latest example is AKP Group Deputy Chairman Bahadır Yenişehirlioğlu 's response to criticism about the Rolex watch on his wrist in the photo he took with those who came to visit him in the Parliament:

"I will continue to wear my watch, which I acquired through the sweat of my brow."

Let me also include the following definition used by Hans Wilsdorf, the founder of Swiss Rolex, one of the most expensive watches in the world, when describing his brand :

"Just like an oyster, it can stay underwater for an unlimited amount of time without damaging its parts."

The 'oyster' applause has now become inevitable for AKP members who congratulated the MPs who ate lobster at the yacht club in Monaco at last week's group meeting.

Once upon a time, President Tayyip Erdoğan used to criticize pomp and luxury in the meetings he attended. He said at the 31st Organization of Islamic Cooperation Conference:

“Approximately 21 percent of the population of the Organization of Islamic Cooperation, that is, 350 million of our brothers, are trying to hold on to life in extreme poverty conditions. In African countries where poverty is intense, this rate rises to 50 percent. A significant part of the heartbreaking images of hunger, famine and misery reflected on television screens occur in the member countries of the organization. For example, in the OIC countries, 54 out of every thousand children die before they reach the age of 5. There are also huge differences between our countries in terms of national income and development level. "On the one hand, there are millions of people who cannot even meet their basic needs, while on the other hand, billions of dollars can be spent on luxury and ostentation."   

Or, before the 2023 elections, he criticized his rival in the presidential election, Kemal Kılıçdaroğlu, for "staying in a luxury hotel":

" This nation will not be deceived by the broadcasts you make from such a luxury hotel, this nation will not fall for them."

Let's get to the worst situation. Another AKP executive; According to what Nihat Zeybekci, the deputy chairman of the party, said. He said exactly like this:

"We also have friends with very important connections in Israel. I mean, thank you, we condemn with hatred and violence the genocide, massacre, infanticide that Israel committed against Muslims in Palestine and Gaza. Thank you, there is nothing to say to this, but on the other hand And also about the parts of trade that do not harm anyone. Because Israel is a country with which we have a free trade agreement, that is, it is a country where we sell 6 and buy 1. In that sense, I believe that we need to be more sensitive about this, with our friends in economic coordination, with our relevant ministers. "I personally believe that it should be put on the agenda and go through a little more sensitive adjustment."

Journalist Metin Cihan had revealed that Turkey continued to trade with Gaza during the Israeli attacks that amounted to genocide, and he had followed this issue and documented it many times. The government, which initially 'rejected' this, at least became less vocal after the documents. However, the issue of 'trade to Israel', which Zeybekci tried to legitimize by saying 'sold 6 and bought 1', which started with 'thank you', of course extremely disturbed those with 'conscience'.

We see that those who emphasize being 'local and national' at every opportunity and 'verbally' condemn the oppression committed by Israel in Gaza do not give up their personal luxury and 'commerce' in real life. While 34 thousand people, including 13 thousand children, were killed in Gaza, and according to United Nations figures, 1 million 100 thousand people cannot access the most ordinary food products, these talks and experiences reveal a great moral and conscientious collapse. As a person who went and worked in Gaza as a journalist, I am ashamed, to say the least, of this attitude of the country's administrators.