Seçimler sonrası siyasi iktidarın kimi politikalarında bir değişim beklenebilir mi?

Örneğin Kavala ve Gezi davasında gerdiği ipleri gevşetebilir mi Erdoğan? Kürt meselesindeki otoriter, güvenlikçi ve keyfi politikalar yumuşayabilir mi? Kayyım atamalarına son verilebilir mi?

Seçim sonuçlarına oranla doğal olarak bu tür sorular, kimi umut ve beklentilerin uzantısı olarak soruluyor.

AK Parti’nin oy kaybının, AK Partili seçmendeki düşük katılım oranı ve iştahının Erdoğan’a bazı sorular sordurduğu muhakkak. Bu sorular ve yanıtları etrafında bir dizi tedbir ve düzenlemenin gelmesi de kaçınılmaz.

Erdoğan dünkü grup konuşmasında, Milletin sandıkta verdiği mesajları herkesten önce tüm boyutlarıyla objektif olarak bizim değerlendirmemiz gerekiyor. Milletin talepleri ve tenkitleri doğrultusunda kendi bünyemizde gerekli değişimi gerçekleştirecek, daha da güçlenmiş bir şekilde yolumuza devam edeceğiz...” diyordu.

Aynı konuşma da değişimin sınırlarıyla ilgili ipuçları da veriyordu. “Kendi bünyemizde” vurgusu, politikalarda değil, teşkilatta değişikliği ima ediyordu.

Nitekim Erdoğan’ın seçim sonuçlarını, muhalefetin başarısı olarak değil, kendi seçmeninin küskünlüğü etrafında ele aldığı görünüyor. Küskünlüğü de konuşmasının satır aralarında görüldüğü gibi iki nedene bağladığı söylenebilir. İlki AK Parti teşkilatında ve siyasi uygulamalarda “enerji” düşüklüğü ve orta-dar gelirlerinin ölümcül sorunu haline gelen enflasyon/hayat pahalılığı...

Tahminim o dur ki, siyasi iktidarın seçim sonrası alacağı tedbirlerin ana çerçevesi bu olacaktır. Bu istikamette en büyük gerginlik disiplinli maliye politikaları ile Erdoğan’ın maaş zamları konusunda popülizant eğilimleri arasında yaşanacaktır

Bunun yanında Cumhur ittifakı, moral üstünlüğün kısmen muhalefete geçmesiyle mücadele edecek, kendisine endeksli hegemonya iklimini korumaya çalışacaktır. Grup konuşmasında, “Bunun yerel seçim olduğunu unutup şımaranlar, farklı heveslere kapılanlar olduğunu görüyoruz. Ülkeyi yöneteceklerini zanneden zavallılar. Birileri kendilerince yerel iktidar merkezi iktidar diye ikili yapı ihtisas etmeye çalışıyor. hayalden ibarettir bu. Tek iktidar vardır o da milletin ülkeyi yönetme yetkisi verdiği Cumhurbaşkanı ve kabinesidir. Kabinemiz görevinin başındadır...” sözleri tam olarak bu gayrete işaret etmektedir. Yazının başındaki sorulara geri dönerek şunu belirtmekte yarar var. Siyasi iktidar, seçim sonuçları, yaşadığı oy kaybı ile uyguladığı otoriter politikalarla arasında hiçbir ilişki görmemektedir. AK Partili seçmenin küskünlüğü ve yaşanan oy kaybı, Erdoğan ve çevresine göre, yargı- iktidar ilişkisiyle örneğin Kavala davasıyla, Kürt politikasıyla, örneğin kayyum stratejisiyle uzaktan yakından ilgisi yok.

Cumhurbaşkanının seçimlerden sonra her fırsatta, DEM’i bölücü terör faaliyetleri etrafında anmaya devam etmiş, seçim kampanyasının kritik günlerinde Dışişleri ve Savunma Bakanı, MİT ve Genelkurmay Başkanı’yla Irak’ta askeri operasyon öncesi hazırlık ve zemin toplantıları yapılmıştır. Erdoğan 22 Nisan’da yapacağı su-petrol- güvenlik merkezli Bağdat-Erbil ziyareti de stratejik sürekliğin işaretidir. İktidarın zımni küçük ortağı Bahçeli, Erdoğan’dan bir gün önce yaptığı konuşmada, tespit ve rota tayininde ondan geri kalmıyor, şunları söylüyordu:

- 31 Mart’ta yaklaşık 13 milyon 300 bin vatandaşın sandığa gitmediği anlaşılmaktadır. Milli irade sandığa yansımamıştır.

-Seçimlere tesir eden olgulardan biri de ekonomik sıkıntılar ve emeklilerimizin yaşadığı sorunlardır.

-Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi, aksayan yönleri tamir edilerek bütün kurum ve kurallarıyla kalıcı hale getirilmelidir.

-HDP’nin kapatma davası sonuçlanmalı, arkasından sıra DEM’e gelmeli, nitekim bölücü partilerin kapısı kilitlenmelidir...

Sonuç olarak siyaset belli, rota belli, ittifak belli...

Siyasi iktidarın devleti siyasetin yerine koyan, beka ideolojini merkez alan siyasi hikayesi devam ediyor.

İklim değişimi ancak ve ancak muhalefetin siyaset üretmesiyle mümkün görünüyor...

Can a change in some of the policies of the political power be expected after the elections ?

For example, can Erdoğan loosen the ropes he has tightened in the Kavala and Gezi cases? Can authoritarian, security-oriented and arbitrary policies on the Kurdish issue be softened? Can trustee appointments be terminated?

Compared to the election results, naturally such questions are asked as an extension of some hopes and expectations.

It is certain that the AK Party's loss of votes and the low participation rate and appetite of AK Party voters have made Erdoğan ask some questions. It is inevitable that a series of measures and regulations will come around these questions and their answers.

In his group speech yesterday, Erdoğan said, “We need to objectively evaluate the messages given by the nation at the ballot box in all their dimensions, before anyone else. "We will make the necessary changes within ourselves in line with the demands and criticisms of the nation, and we will continue on our way even stronger..." he said.

The same speech also gave clues about the limits of change. The emphasis on “in-house” implied change in the organization, not in policies.

As a matter of fact, it seems that Erdoğan frames the election results around the resentment of his own voters, rather than as the success of the opposition. It can be said that he attributed his resentment to two reasons, as seen between the lines of his speech. The first is low "energy" in the AK Party organization and political practices and inflation/cost of living, which has become a fatal problem for middle-low incomes...

My guess is that this will be the main framework of the measures the political power will take after the election. The biggest tension in this direction will be between disciplined fiscal policies and Erdoğan's populist tendencies regarding salary increases.

In addition, the People's Alliance will fight against the partial transfer of moral superiority to the opposition and will try to preserve the climate of hegemony indexed to itself. In his group speech, he said, “We see that there are those who forget that this is a local election and get spoiled and get caught up in different enthusiasms. Poor people who think they can rule the country. Some people are trying to specialize in a dual structure of local power and central power. This is just a dream. There is only one government, and that is the President and his cabinet, to whom the nation has given the authority to govern the country. The words "Our cabinet is on duty..." exactly point to this effort. Going back to the questions at the beginning of the article, it is useful to point out this. The political power sees no connection between the election results, the loss of votes it experienced, and the authoritarian policies it implemented. According to Erdoğan and his circle, the resentment of AK Party voters and the loss of votes has nothing to do with the judiciary-government relationship, such as the Kavala case, Kurdish policy, or trustee strategy.

After the elections, the President continued to mention DEM around separatist terrorist activities at every opportunity, and during the critical days of the election campaign, preparation and ground meetings were held before the military operation in Iraq with the Minister of Foreign Affairs and Defense, MİT and the Chief of General Staff. Erdoğan's water-oil-security-centered Baghdad-Erbil visit on April 22 is also a sign of strategic continuity. Bahçeli, the implicit junior partner of the government, in his speech the day before Erdoğan, did not lag behind Erdoğan in determining and determining the route, saying the following:

- It is understood that approximately 13 million 300 thousand citizens did not go to the polls on March 31. The national will was not reflected in the ballot box.

-One of the factors affecting the elections is the economic difficulties and the problems experienced by our retirees.

-The Presidential Government System should be made permanent with all its institutions and rules by repairing its faulty aspects.

-HDP's closure case should be concluded, then it should be DEM's turn, and the doors of separatist parties should be locked...

As a result, the politics is clear, the route is clear, the alliance is clear...

The political story of the political power, which replaces the state with politics and centers on the ideology of survival, continues.

Climate change seems possible only if the opposition creates politics...