İran, İsrail’e karşı kontrollü bir yanıt verdi.

İsrail’in Suriye’deki İran diplomatik tesislerini vurmasına karşılık İran sınırlı bir füze saldırısıyla yanıt vermekle yetindi ve konunun kapandığını açıkladı.

İran’ın İsrail’e gönderdiği 100’den fazla İHA ve füzenin yüzde 99’u Ürdün ve Suriye hava sahasında ABD, İngiltere ve İsrail tarafından etkisiz hale getirildi. Birkaç tanesi İsrail’de askeri bir tesise ulaştı ve hafif hasar yarattı.

Böylece İran kendi kamuoyunu rahatlattı.

İranlılar kutlama yaptılar.

ABD ve İsrail’in tüm tahriklerine karşın İran, uzun süreli bir savaşa girmek istemiyor. Bunun nedeni Irak’la 8 yıl süren savaşın ağır yıkımını bir daha yaşamak istememesi.

Ancak İsrail’le İran gerginliği hem Netanyahu iktidarını hem de İran’daki Molla yönetimini besliyor.

Bu nedenle iki ülke de her zaman kontrollü gerginlik politikası izlemeyi tercih ediyor.

Türkiye’ye gelince.

Türkiye İsrail’in Gazze’deki mezalimine karşı Filistinlilerin yanında, İsrail’in karşısında etkili bir duruş sergileyemedi.

İzlediği ikircikli politika çok çabuk ortaya çıktı.

İktidar Filistinliler’den yana, İsrail’e karşı bir söylem kullandı.

Ancak bu durum söylemde kaldı, uygulamada ise İsrail aleyhine bir adım atmadı.

İsrail’e ihracatı sürdürdü.

Meslektaşımız Metin Cihan’ın, ihracatın sürdüğüne ilişkin belgeleri haberleştirmesinden sonra kamuoyunda tepki oluştu.

Bu tepki üzerine iktidar İsrail’e ihracatı kısıtlamak zorunda kaldı.

Ancak bu gecikmiş karar İsrail’i etkilemedi.

Bu durum iktidarın sözde Filistin’den, uygulamada ise İsrail’den yana olduğunu göstermeye yetti.

Bu iktidar İsrail’e karşı tutum alarak ABD’yi karşısına alamaz.

Ekonomik bağımlılığı, Batı’dan borç arayışı buna engeldir.

Örneğin bu iktidar, İran’dan gelecek tehlikelere karşı İsrail’e istihbarat sağlayan Malatya’daki Kürecik radar üssünü kapatabilir mi?

Kapamaz.

Nitekim muhalefetin dillendirmesine karşı iktidar Kürecik’in adını bile ağzına almadı.

Örneğin bu iktidar Filistinlileri korumak için İncirlik üssünü kapatabilir mi?

Hayır kapatmaz.

ABD’ye karşı böyle bir karar alacak ve uygulayacak gücü yok.

Böyle bir kararı geçmişte Ecevit ve Demirel gibi liderler alabildi.

Ancak 12 Eylül 1980 darbesiyle birlikte, Evren’in başa geçmesiyle Türkiye yeniden ABD’nin yörüngesine girdi.

ABD’nin, dünyaya “Ortadoğu ve Kuzey Afrika’da 22 ülkenin sınırları değişecek” diye ilân ettiği Büyük Ortadoğu Projesi (BOP) bütün hızıyla uygulanıyor.

Bu projeye uygun olarak Irak bölündü, Libya bölündü, Suriye bölündü.

Sırada İran ve Türkiye var.

BOP eş başkanı olmakla övünen Türkiye’deki iktidar ise tehlikenin farkında gibi durmuyor.

Aksine Türkiye’ye doldurduğu milyonlarca Suriyeli, Afgan, Afrikalı ile fiilen BOP projesine yardımcı olmaya devam ediyor.

Bir iktidar değişikliği olmadan Türkiye’nin BOP sürecine karşı durması da mümkün görünmüyor.

Iran gave a controlled response against Israel.

In response to Israel's attack on Iranian diplomatic facilities in Syria, Iran merely responded with a limited missile attack and declared that the issue was closed.

99 percent of the more than 100 UAVs and missiles sent by Iran to Israel were neutralized in Jordanian and Syrian airspace by the USA, the UK and Israel. A few reached a military facility in Israel and caused minor damage.

Thus, Iran reassured its public opinion.

Iranians celebrated.

Despite all the provocations of the USA and Israel, Iran does not want to enter into a long-term war. The reason for this is that he does not want to experience the heavy destruction of the 8-year war with Iraq again.

However, the tension between Israel and Iran feeds both the Netanyahu government and the Mullah administration in Iran.

For this reason, both countries always prefer to follow a policy of controlled tension.

As for Turkey.

Türkiye could not take an effective stance against Israel or on the side of the Palestinians against Israel's atrocities in Gaza.

His ambivalent policy became apparent very quickly.

The government used a discourse in favor of the Palestinians and against Israel.

However, this situation remained in rhetoric, and no steps were taken against Israel in practice.

It continued exporting to Israel.

There was a public reaction after our colleague Metin Cihan reported the documents indicating that exports were continuing.

Following this reaction, the government had to restrict exports to Israel.

However, this delayed decision did not affect Israel.

This was enough to show that the government was on the side of Palestine in words and on Israel's side in practice.

This government cannot confront the USA by taking a stance against Israel.

Economic dependence and seeking loans from the West hinder this.

For example, can this government close the Kürecik radar base in Malatya, which provides intelligence to Israel against threats from Iran?

It can't close.

As a matter of fact, despite the opposition's statements, the government did not even mention Kürecik's name.

For example, can this government close the Incirlik base to protect the Palestinians?

No, it doesn't close.

It does not have the power to make and implement such a decision against the USA.

Leaders such as Ecevit and Demirel were able to make such a decision in the past.

However, with the coup of September 12, 1980, and Evren coming to power, Türkiye entered the orbit of the USA again.

The Greater Middle East Project (BOP), which the USA announced to the world as "The borders of 22 countries in the Middle East and North Africa will change", is being implemented at full speed.

In accordance with this project, Iraq was divided, Libya was divided, Syria was divided.

Iran and Türkiye are next.

The government in Turkey, which boasts of being the co-chairman of the BOP, does not seem to be aware of the danger.

On the contrary, it continues to actually assist the BOP project with the millions of Syrians, Afghans and Africans it has sent to Turkey.

It does not seem possible for Turkey to stand against the BOP process without a change of government.