Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, seçim sonuçlarının belli olmasının ardından "31 Mart seçimleri bizim için bir yenilgi değil bir dönüm noktasıdır" dedi.

Bu sonuçları bir yenilgi olarak yorumlamaması normal.

Erdoğan gibi kendisini dünyanın merkezinde gören bir liderin seçimin ardından çıkıp "kusura bakmayın arkadaşlar, hata yaptım. Ekonomiyi yönetemedim, düşük profilli adayları seçtirebileceğimi zannettim" demesini zaten beklememek gerekirdi.

Nitekim yandaş medyada sonuçları nasıl değerlendireceğini şaşırmış görünen maiyet memurları da Erdoğan'ın bu cümlesine sarılmış.

Erdoğan bu seçim sonuçlarını öyle bir değerlendirecekmiş ki yepyeni bir başlangıçla dört yıl ülkeyi muazzam yönetecek ve bir sonraki seçimde yine eski gücüne kavuşacakmış.

Bu tür yorumlar Erdoğan'ı artık iyice tanıdığımı düşündüğüm için bana komik geliyor.

Mezarlıktan geçerken korkmamak için ıslık çalan adamı çağrıştırıyorlar.

Tanıdığımız Erdoğan, bu seçim sonuçlarını oturup aklı selim ile değerlendirip, buna göre adımlar filan atmayacak.

Onun politika yapma tarzı da zaten bu değil.

En makul eleştiriyi bile "düşmanlık, ihanet" gibi kavramlarla karşılayan bir lider Erdoğan.

Kuşkusuz ki bu yenilginin sorumluluğunu parti içinde yıkacak birilerini bulacak ve onları tasfiye edip, yeni bir ekiple yola devam etmeyi deneyecek.

Şimdi önünde dört yıl seçimsiz bir süre var, o süreyi mümkün olduğunca sonuna kadar kullanmayı deneyecektir.

Zaten bir sonraki seçim için aday olabilmesi erken seçim ile mümkün ve bu erken seçimin mümkün olduğu kadar geç olmasını tercih edecektir.

Bu süre içinde de ekonominin toparlanacağını ümit edecek ki gelecek seçimden önce kesenin ağzını açabilsin, bugün kırgın ve küskün oldukları için oy vermeye gitmeyen ya da Yeniden Refah'a meyleden seçmenini tekrar peşine takabilsin.

Bu mümkün müdür derseniz, elbette mümkündür.

Ancak unutmamalıyız ki bu seçimin kaybedeni AKP ancak iki de kazananı var.

Birincisi CHP.

CHP, 10 ay önce kırılıp, küsen ve gelecekten ümidini kesen seçmenini sandık başına götürmeyi başarabildiği gibi bir önceki seçime göre oylarını 3 milyon 362 bin adet arttırabildi.

Bir önceki seçime göre bu seçimde 4 milyondan fazla yeni seçmen vardı ve öyle görünüyor ki yeni seçmenlerin oyları CHP ile YRP tarafından paylaşıldı.

AKP'nin ve Erdoğan'ın psikolojik üstünlüğünü kaybettiğini gösteren bir seçim tablosu var önümüzde.

Ve unutmamalıyız ki seçmen oy tercihini bir kere değiştirdi mi, yeniden kolay kolay eski kümesine dönmüyor! "Kümes" değil, "küme" demek istediğimi belirteyim ki AKP trolleri "seçmenlere tavuk dedi" diye ortalığı velveleye vermesinler!

Kuşkusuz ki bir önceki yerel seçime göre bu oy artışında Ekrem İmamoğlu ile Mansur Yavaş'ın rakiplerine attıkları büyük farkın da ağırlığı var.

Ve yine kuşkusuz ki bir dönem Meral Akşener'i "merkez demokrat" zannedip, CHP'den İYİP'e gitmiş seçmenin eski partisine geri dönüşü de söz konusu.

Seçimde son düzlüğe girilirken Leyla Zana'yı da seferber eden saik Barzani – Erdoğan yakınlığı mıydı, yoksa DEM Parti'nin kendi içindeki çekişmeler miydi, bunu bilmiyorum.

Özellikle İstanbul'da seçimi kazanabilmek için DEM Parti'nin belli bir yüzdeyi geçebilmesi gerektiğini düşünen AKP kurmaylarının, Barzani aracılığıyla Zana'yı meydanlara çıkmaya ikna etmesi mümkün görünüyor ancak bunun yine de bir spekülasyon olduğunu da belirteyim.

DEM Parti seçmeni, öyle görünüyor ki Zana ve arkadaşlarını dinlememiş.

"Faşizmi geriletme" saiki, Zana'nın milliyetçi duygusal fırtınalar estirmeyi hedefleyen sözlerinin duyulmasını engellemiş.

Erdoğan'ın seçimden güçlü çıkmasının kayyım uygulamasını bitirmesi olasılığı üzerinde duruluyordu, bu tahlil doğru muydu, yanlış mıydı şimdi görebileceğiz.

Ben durumun pek değişmeyeceğini, MHP'siz artık hiçbir şekilde iktidar olamayacağını gören Erdoğan'ın bu konularda daha katı olabileceğini düşünüyorum.

Onun için yakın bir gelecekte seçilmiş belediye başkanlarının yerini kayyımların aldığını yine göreceğiz.

Halkın iradesinin, kayyım uygulamasına teslim edilmek istenmesine karşı çıkmak da CHP açısından bir samimiyet testi olacak.

MHP, bu seçimde 1 milyonun üzerinde oy kaybetmiş görünüyor.

Kaybettiği oyların küçük de olsa bir bölümünün CHP'ye gittiğini düşünmek yanlış olmaz.

MHP, AKP'ye verdiği destek ile kullanabildiği iktidar olanaklarının sağladığı avantajlar ile AKP politikalarından doğrudan etkileniyor olmasının yarattığı dezavantaj arasında bir değerlendirme yapmak zorunda kalacak.

Ancak bunlardan da önemlisi Devlet Bahçeli'nin o koltuğu daha ne kadar elinde tutmak isteyeceği olmalı.

Yeniden Refah Partisi, doğru bir seçim stratejisi izledi ve AKP'nin dini hassasiyetleri yüksek muhafazakâr tabanının ortağı olabileceğini gösterdi.

Erdoğan'ı en çok rahatsız eden de sanırım bu olacak.

O tabanı YRP'ye kaptırmamak için daha İslamcı politikalara yönelmenin, kentli seçmenlerini daha hızla uzaklaştırabileceğini de hesaba katmak zorunda kalacak.

Seçim sonuçlarıyla ilgili kişisel değerlendirmem kısaca bunlar.

Önümüzdeki günler boyunca bu seçimdeki tsunaminin yol açacağı meseleleri çok konuşacağız.

Arkadaşımız Sertuğ Çiçek'in il il seçim sonuçlarını bir önceki seçim ile de karşılaştırmalı tablolarla değerlendiren ayrıntılı analizini okumanızı da öneririm.

* * *

"Sportmence dayak yememe" cezası!

Trabzon'da Fenerbahçeli futbolcu ve teknik heyete yönelik linç girişimi 18 Mart 2024 günü yaşandı.

Ve Türkiye Futbol Federasyonu, bu olayla ilgili dosyasını Profesyonel Futbol Disiplin Kuruluna dün sevk etti.

İki hafta niye beklediler sorusunun yanıtı, Pazar günkü seçimlerdi.

Hükümetin talimatıyla dosya bekletildi ki Fenerbahçeli taraftarların öfkeleri iktidarın üzerine yönelmesin.

Sadece bu bile Türkiye'de futbol üzerinde siyasetin ağır bir baskısı olduğunu, Federasyon'un da siyasi iradenin oyuncağı olduğunu gösteriyor ki bunlar FİFA üyeliğinin askıya alınmasına yol açacak durumlar.

Federasyon, Fenerbahçeli 3 futbolcuyu "kavga etmek" ile suçlayarak disiplin kuruluna sevk etmiş.

Binlerce seyircinin sahaya girerek futbolculara saldırması nasıl olup da kavga diye değerlendirilebiliyor anlamak mümkün değil.

Bu bir linç girişimiydi ve hayati tehlike altındaki oyuncuların ellerini iki yana açıp "sportmence dayak yemeleri ve belki de linç edilmeleri" beklenmiyordu her halde!

Federasyon, bu kararıyla Türkiye'de futbolun barış içinde oynanabilmesini engelliyor.

Artık taraftarlar istedikleri gibi oyuncu da dövebilirler, sahaya da girebilirler. Ve öyle görünüyor ki ellerine geçirdikleri her şeyi sahaya atmaları da zaten tamamen serbest olacak.

Fenerbahçe bu işin peşini bırakmamalı ve gerekirse siyasetin bu müdahalesini FİFA'ya kadar taşımalıdır.

After the election results were announced, President Recep Tayyip Erdoğan said , "The March 31 elections are not a defeat for us, but a turning point."

It is normal that he does not interpret these results as a defeat.

We should not have expected a leader like Erdoğan, who sees himself at the center of the world, to come out after the election and say, "Sorry guys, I made a mistake. I couldn't manage the economy, I thought I could get low-profile candidates elected."

As a matter of fact, the entourage officials, who seemed confused about how to evaluate the results in the pro-government media, embraced Erdoğan's sentence.

Erdogan will evaluate these election results in such a way that he will rule the country magnificently for four years with a brand new start and regain his old power in the next election.

Such comments seem funny to me because I think I know Erdoğan well now.

They remind us of the man who whistled while passing through the cemetery to avoid fear.

The Erdoğan we know will not sit down and evaluate these election results with common sense and take steps accordingly.

This is not his style of doing politics anyway.

Erdoğan is a leader who responds to even the most reasonable criticism with concepts such as "hostility and betrayal".

Undoubtedly, he will find someone within the party to blame for this defeat and will try to liquidate them and continue with a new team.

Now he has four years without an election in front of him, he will try to use that period as much as possible.

It is already possible for him to be a candidate for the next election with an early election, and he would prefer this early election to be as late as possible.

He will hope that the economy will recover during this period, so that he can open his pockets before the next election and attract again the voters who did not go to vote today because they are resentful and resentful, or who are leaning towards Re-Welfare.

If you ask if this is possible, of course it is.

However, we should not forget that the AKP is the loser of this election, but it also has two winners.

The first is CHP.

CHP was able to take its voters, who were offended, resentful and despairing of the future, to the polls 10 months ago, and was able to increase its votes by 3 million 362 thousand compared to the previous election.

There were more than 4 million new voters in this election compared to the previous election, and it seems that the votes of the new voters were shared by CHP and YRP.

We have an election picture before us that shows that AKP and Erdoğan have lost their psychological superiority.

And we should not forget that once the voter changes his voting preference, he does not easily return to his old group! Let me state that I mean "coop", not "coop", so that AKP trolls do not create a fuss by saying "he called the voters chickens"!

Undoubtedly, the big difference that Ekrem İmamoğlu and Mansur Yavaş made to their opponents also played a role in this increase in votes compared to the previous local elections.

And there is no doubt that the voters who once thought that Meral Akşener was a "center democrat" and left CHP to İYİP will return to their former party.

I don't know whether the motive that mobilized Leyla Zana as the election entered the final stretch was the closeness of Barzani and Erdoğan, or the conflicts within the DEM Party itself.

It seems possible that the AKP staff, who think that the DEM Party must exceed a certain percentage in order to win the election, especially in Istanbul, could persuade Zana to take to the streets through Barzani, but let me also point out that this is still a speculation.

DEM Party voters, it seems, did not listen to Zana and her friends.

The motive of "degrading fascism" prevented Zana's words, which aimed to create nationalist emotional storms, from being heard.

It was emphasized that Erdoğan's strong victory in the elections would end the trusteeship practice. Now we can see whether this analysis was correct or wrong.

I think that Erdoğan, who sees that the situation will not change much and that he will no longer be in power without MHP, may be more strict on these issues.

That's why we will see trustees replace elected mayors in the near future.

Opposing the will of the people to be handed over to trustees will also be a test of sincerity for the CHP.

MHP seems to have lost over 1 million votes in this election.

It would not be wrong to think that a small part of the votes it lost went to the CHP.

MHP will have to make an evaluation between the advantages provided by its support for the AKP and the power opportunities it can use, and the disadvantage of being directly affected by AKP policies.

However, the most important thing should be how long Devlet Bahçeli wants to hold that seat.

The Re-Welfare Party followed a correct election strategy and showed that it could be a partner of the AKP's conservative base with high religious sensitivities.

I think this will be what will disturb Erdoğan the most.

In order not to lose that base to the YRP, it will have to take into account that turning to more Islamist policies may alienate its urban voters more quickly.

These are briefly my personal assessments of the election results.

Over the coming days, we will talk a lot about the issues that will be caused by the tsunami of this election.

I also recommend you to read our friend Sertuğ Çiçek 's detailed analysis, which evaluates the election results province by province with comparative tables with the previous election .

* * *

Penalty for "not being beaten unsportsmanlike"! 

The lynching attempt against Fenerbahçe football players and technical staff took place on March 18, 2024 in Trabzon.

And the Turkish Football Federation sent its file regarding this incident to the Professional Football Disciplinary Board yesterday.

The answer to the question of why they waited two weeks was Sunday's elections.

On the instructions of the government, the file was kept on hold so that the anger of Fenerbahçe fans would not be directed towards the government.

This alone shows that there is heavy political pressure on football in Turkey and that the Federation is the toy of political will, which are situations that will lead to the suspension of FIFA membership.

The Federation accused three Fenerbahçe players of "fighting" and referred them to the disciplinary board.

It is impossible to understand how thousands of spectators entering the field and attacking football players can be considered as a fight.

This was a lynching attempt, and the players in life-threatening situations were not expected to open their hands and "be beaten in a sportsmanlike manner and perhaps even be lynched"!

With this decision, the Federation prevents football from being played peacefully in Turkey.

Now fans can beat players and enter the field as they wish. And it looks like they will be completely free to throw whatever they can onto the field anyway.

Fenerbahçe should not give up on this issue and, if necessary, take this intervention of politics to FIFA.