Kendini “Ak Parti” şeklinde takdim ederek yola çıktı. Kısaltılarak “AKP” şeklinde bahsedilmesinden rahatsız oldu.

“Üç Y” ile mücadeleyi şiar edindi. “Yolsuzluk, Yasaklar, Yoksulluk.” Bunlar ülkenin yaşadığı kirlilikti ve bundan arındırılmalıydı. Bir “Dâvâ” vardı, o “dâvâ” da kirliliği kaldırmazdı.

“Erdem” önemliydi, yola çıkanlar da “Erdemliler topluluğu” idi.

“Üç Y” üç kötülüğü ifade ediyordu ve giderilmeleri her halükârda ülke için – toplum için iyi idi.

23 yıl sonra bugün:

Bugün yoksulluk derinleşti, başörtüsü yasağı gibi şeyler gitti memleketten, çok da önemli bu, ama ülkede bunaltıcı bir yasaklar alanı bulunduğu da bir vakıa.

Yani iki alanda çıkış noktasından çok açık bir uzaklaşma söz konusu. “Fakirlik” artık milyonların hayatını ifade ediyor, Yargı’nın siyasallaşması da, nerede ise sokaklarda bantlanacak ağız arıyor.

Bu iki alanın “ahlâkîlik” ile ilgisi var mı? Hem var hem yok, var, çünkü halka söz verdiğiniz alandan çok çok uzaklaşmışsınız ve bunu itiraf etmiyor, hâlâ insanların ekmek mücadelesini önemsemiyorsunuz ve bir yandan mevcut anayasal özgürlükleri ıskalarken diğer yandan hâlâ özgürlükçü anayasa hedefini seslendiriyorsunuz. Burada bir ahlâkî ıskalama olduğu açık. Ama, bu iş, ahlâkla değil, siyasetin olağan çıkarcılığı (yani Makyavelizmin olağanlığı) ile de izah edilebilir.

Bir ara ben de ifade ettim, “Ak Parti ahlâkî üstünlüğünü kaybetti” cümlesini, başka yazanlar da oldu. Ne zaman? Ak Parti’nin iktidar olduğu tüm alanlarda ortaya çıkan “yolsuzluk” iddiaları sebebiyle. CHP lideri Özgür Özel’in meydanlara taşıdığı “Ahtapotun kolları” o dönemlerin yolsuzluk iddialarını ifade ediyor. Belediyelerde yolsuzluk iddiaları önce Ak Parti belediyelerinde başladı. Parti, “rant paylaşımları” için mücadele alanı idi. İktidar Ak Parti’de idi, bu tartışılmaz bir iktidardı, tek başına iktidardı, ülkenin tüm varlığını iktidar tasarruf etmekteydi, muhalefetin gücü ise bunu kontrol etmeye kafi gelmiyordu. Meclis’te bir yolsuzluğu denetleme imkanı var mıydı, Yargı yolsuzlukları denetleme cesareti gösterebilir miydi, Sayıştay dosyaları sümen altı yapılırsa onu yargıya taşıma gücü muhalefette var mıydı?

Olmadığını herkes biliyordu ve kamuoyu için elden gelen tek şey, “Algının ifadesi” idi. “Algı” yolsuzluğun diz boyu haline gelmesi idi.

Bu durumda Refah Partisi döneminin bayraklaştırdığı “Önce ahlâk ve maneviyat” cümlesi kurulabilir miydi? Ak Parti yola çıkarkenki “Erdem özgüveni”ni seslendirebilir miydi? Ak Parti hâlâ bir “Erdemliler hareketi” miydi? Soralım Ak Parti’de ilk yola çıkanlara…

Şimdilerde Cumhur İttifakının özellikle Ak Parti kanadının, (çünkü MHP kanadı rezervli duruyor) yani büyük iradenin yürüttüğü bir operasyon var. İmamoğlu sembol niteliğinde olmak üzere CHP’li belediyelere karşı yürütülen “Yolsuzluk” eksenli bir operasyon bu.

Operasyonun “itibar aşındırması” niteliğinde büyüdüğü çok açık. Cumhurbaşkanı bile açıklamaları ile operasyona iştirak ediyor. O iştirak edince “iktidar medyası”nın kolları sıvaması eşyanın tabiatı gereği. Amansız bir kirletme çabası gözleniyor.

Çamur, çamur, çamur…

İmamoğlu ve başkanlığı ona isnat edilen “suç örgütü” bataklığın içinde yapılanlara bakıldığında…

İktidar cenahının coşkusu, İmamoğlu’nun bu çamurun içinden çıkamayacağı ve toplum nezdinde de itibar aşınması yaşayacağı şeklinde. O durumda da Erdoğan’ın ilerdeki muhtemel bir rakibi saf dışı bırakılmış olacak.

Özellikle AKP tabanında bu kampanyaya inanan bir kesim olduğu görülüyor.

Ancak bir üst cümledeki “Erdoğan’ın muhtemel rakibi saf dışı bırakılmış olacak” tespiti, ahlâkî sorgulamayı bir kere daha güncelliyor.

İlginç olan şu ki, diyelim İmamoğlu ve diğer CHP’li belediyeler bu süreçte yıpransa dahi, bu, AKP’ye “ahlâki üstünlük” kazandırmayacak.

Yani “ahlakî üstünlük” öyle bir şey ki o başkasının çamura batmasıyla sizin vasfınız haline gelmez.

Elinizdeki devlet imkânlarını, yani aslında ve gerçekten size ait olmayan, sizin malınız olmayan, size emanet olarak verilmiş olan şeyleri - gücü, rakip bir alanı çökertmek için kullandığınız izlenimi, sizi belki kurnaz, belki ceberut, belki haksız, belki makyavelist vs. yapar, ama “ahlâklı bir siyasi çizginin sahibi” haline getirmez.

Kaç zamandır, geçmişte “AK Parti” ifadesini, Türkiye için bir hamle gibi görenler “Fabrika ayarlarına dönme” söylemini kullanıyorlar ise ve kullana kullana yorulmuşlar ise ve artık kullanamaz hale gelmişlerse… ve artık böyle bir söylemin tepe kadrolar için bir anlam ifade etmediğine tanık olmuşlarsa…

İmamoğlu operasyonu “AKP”yi “Ak Parti” yapmaz… Hâlâ kalbi olan kalbine danışsın…

It started out by introducing itself as the "AK Party." It was disturbed by the abbreviation "AKP."

He adopted the struggle against the “Three Y’s” as his motto. “Corruption, Prohibitions, Poverty.” These were the pollution the country was experiencing and had to be cleansed from them. There was a “Cause” and that “Cause” would not remove the pollution.

“Virtue” was important, and those who set out were a “community of the virtuous.”

The “Three Y’s” represented three evils, and their elimination was in any case good for the country and the society.

Today, 23 years later:

Today, poverty has deepened, things like the headscarf ban have disappeared from the country, this is very important, but it is also a fact that there is an oppressive area of prohibitions in the country.

In other words, there is a clear departure from the starting point in two areas. “Poverty” now represents the lives of millions, and the politicization of the judiciary is practically looking for mouths to tape on the streets.

Do these two areas have anything to do with “morality”? It does and it doesn’t, it does, because you have strayed far from the area you promised the people and you don’t admit it, you still don’t care about people’s struggle for bread, and while you miss the existing constitutional freedoms, you still voice the goal of a liberal constitution. It is clear that there is a moral oversight here. However, this issue can be explained not by morality, but by the ordinary self-interest of politics (i.e. the ordinaryness of Machiavellianism).

I also expressed it at one point, “AK Party has lost its moral superiority”, there were others who wrote the sentence. When? Because of the “corruption” allegations that emerged in all areas where AK Party was in power. The “tendons of the octopus” that CHP leader Özgür Özel brought to the squares express the corruption allegations of those times. Corruption allegations in municipalities first started in AK Party municipalities. The party was a field of struggle for “profit sharing”. The AK Party was in power, this was an indisputable power, it was the sole power, the power was disposing of all the assets of the country, and the power of the opposition was not enough to control this. Was there a possibility of inspecting corruption in the Parliament, could the judiciary show the courage to inspect corruption, did the opposition have the power to take the Court of Accounts files to court if they were swept under the rug?

Everyone knew that it was not happening and the only thing that could be done for the public was the "expression of perception". The "perception" was that corruption was at its peak.

In this case, could the phrase “Morality and Spirituality First”, which was a banner of the Welfare Party era, be uttered? Could the AKP voice the “self-confidence of virtue” that it had when it started out? Was the AKP still a “movement of the virtuous”? Let’s ask those who first started out in the AKP…

There is currently an operation being carried out by the People's Alliance, especially the AK Party wing (because the MHP wing remains reserved), that is, the great will. This is an operation centered on "Corruption", carried out against CHP municipalities, with İmamoğlu as a symbol.

It is very clear that the operation is growing in the nature of “reputation erosion”. Even the President is participating in the operation with his statements. When he participates, it is in the nature of things that the “government media” rolls up its sleeves. A relentless effort to tarnish is observed.

Mud, mud, mud…

When we look at what İmamoğlu and the “criminal organization” that is attributed to him as the chairman are doing in the swamp…

The enthusiasm of the ruling party is that İmamoğlu will not be able to get out of this mud and his reputation in the eyes of society will be eroded. In that case, a potential future rival of Erdoğan will be eliminated.

It seems that there is a segment of the AKP base in particular that believes in this campaign.

However, the observation in the sentence above that “Erdoğan’s potential rival will be eliminated” updates the moral questioning once again.

What is interesting is that, even if İmamoğlu and other CHP municipalities are worn down in this process, this will not give the AKP "moral superiority".

In other words, “moral superiority” is something that does not become your quality by someone else being dragged through the mud.

The impression that you are using the state resources in your hands, that is, the things that do not actually and truly belong to you, that are not your property, that have been entrusted to you - power, to destroy a rival area, may make you cunning, perhaps tyrannical, perhaps unfair, perhaps Machiavellian, etc., but it does not make you "the owner of a moral political line".

How long have those who have seen the expression "AK Party" as a move for Turkey in the past been using the discourse of "returning to factory settings" and have become tired of using it and are no longer able to use it... and have witnessed that such a discourse no longer has any meaning for the top cadres...

The İmamoğlu operation will not make the “AKP” the “AK Party”… Those who still have a heart should consult their hearts…