Geçen bayram tüm partilerle bayramlaşan tek parti CHP'ydi. Bu bayramsa hiçbir partiyle bayramlaşmıyor.

Bayramdan bayrama demokrasi kayıplarımızı yazdığım kaçıncı yazı, sayamadım. Ama kayıplar vermeye devam ettiğimize göre, yeni bayramla birlikte güncelleme vakti de gelmiştir.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Kurban Bayramı mesajında CHP'ye sitem ediyordu. Diyordu ki:

"86 milyon olarak ebedi kardeşliğimizi ve iç cephemizi güçlendirdiğimiz bir dönemde ana muhalefetin kimseyle bayramlaşmayan parti haline gelmesinden duyduğumuz üzüntüyü de ifade etmek isterim."

Erdoğan, "Türkiye'nin tüm renklerinin özellikle bayramlarda bir araya gelebilmesi"ni önemsediği için CHP'nin yanlışta ısrardan dönmesini temenni ediyordu.

Velâkin bu CHP, Cumhurbaşkanı'nı üzmek pahasına niye bayramlaşmamakta ısrar ediyor? Türkiye neden bayramda bile bir olmayı başaramıyor? Bayram değil seyran değil, durup dururken mi?

CHP lideri Özgür Özel'in de bir sitemi var. İmamoğlu'nu ziyaret sonrası Silivri cezaevi önünden. Bayram görecek hallerinin olmadığını, seçimde yenilemeyen 11 belediye başkanlarının hapsedildiğini, kendilerine bayram gelmediğini, "hukuk çiğnenerek yalancı tanıklıklarla" bayramlarının zehredildiğini, milletin Kurban Bayramı'nı kutladığını ama böyle haram edilen bayramı da kimseye dilemediğini söylüyordu.

Özel; bayramımızı çaldılar, diye dert yanıyor.

Devlet dersinde ters giden, bayramı milletin burnundan getiren bir şeyler, hiçbir şey olmadıysa bile olmuş olabilir mi acaba?

Değişmez bayram âdetlerimizden biri, yanlışlıkla Can Yücel'den bilinen bir şiir paylaşmak.

Halbuki Can Baba'nın Bayramlık adlı şu gerçek şiiri, yaşananlara belki daha uygun:

“Koyunlar, keçiler ve koçlar için/ Ne kadar bayramsa Kurban Bayramı/Bu barış var ya, bu barış/ Cephedekiler için o kadar barış”.

Koyunlar, koçlar için ne kadar bayramsa CHP için de bu bayram, işte o kadar bayram olabilir mi?

Ece Ayhan'ın Meçhul Öğrenci Anıtı da muhalefetin ruh hâline denk düşüyor sanki:

"Buraya bakın, burada, bu kara mermerin altında/Bir teneffüs daha yaşasaydı/ Tabiattan tahtaya kalkacak bir çocuk gömülüdür" ve "Devlet dersinde öldürülmüştür."

Devlet dersinde hapsedilmişler ne hissediyor bu bayramda, iç cepheyi güçlendirecek demokrasi ve hukuk reformları zayiatı şeklinde mi?

Hukuk dışı özgürlük kayıplarına yine bir bayram yazımda demokratikleşme zayiatı, demiştim. Kinayeydi tabii. Askeriyedeki savaş dışı eğitim zayiatına gönderme.

Şimdi FETÖ kumpası denilen davalarda haksızca tutuklu yargılananları anlatan bir tabirdi.

Demokratikleşme zayiatı, eski bayramlardan bugüne hâlâ devreden şeylerden.

Yüksek cezaevi duvarlarının ardından göğe sessiz çığlıklar yükseliyor bu bayram da.

Siyasetçiler, ifade ve düşünce suçluları kader kurbanı sayılmadığından bayram aflarına uğrayamıyor, infaz indirimlerinden yararlanıp erken çıkamıyorlar.

Yine de ortada darılacak, gücenecek bir haksızlık yokmuş gibi içlerinden gelmeyip bayramlaşmazlarsa birlik, beraberliği bozan da onlar oluyor.

Yatacak yeri yok yani bu demokratikleşme zayiatı muhalefetin. Türkiye Yüzyılı'nda sevinçten havalara uçarak bayramların tadını çıkaracaklarken suratlarından düşen bin parça, iktidar ne yapsa CHP'ye yaranamıyor velhâsıl.

Last Eid, the only party that greeted all parties was the CHP. This Eid, however, it is not greeting any parties.

I have lost count of the number of articles I have written about our losses in democracy from holiday to holiday. But since we continue to suffer losses, it is time to update with the new holiday.

President Erdoğan was criticizing the CHP in his Eid al-Adha message. He said:

"I would also like to express our sadness that the main opposition has become a party that does not celebrate Eid with anyone, at a time when we, as 86 million people, are strengthening our eternal brotherhood and our home front."

Erdoğan wished that the CHP would stop insisting on wrongdoings because he considered it important for "all colors of Türkiye to come together, especially during holidays."

But why does the CHP insist on not celebrating Eid at the cost of upsetting the President? Why can't Türkiye be united even on Eid? It's not an Eid, it's not a celebration, all of a sudden?

CHP leader Özgür Özel also has a complaint. After visiting İmamoğlu, in front of Silivri prison. He was saying that they were not in the mood to celebrate Eid, that 11 mayors who were not defeated in the elections were imprisoned, that they did not receive Eid, that their Eid was poisoned "by violating the law and giving false testimonies", that the nation celebrated Eid al-Adha but did not wish anyone else to celebrate the Eid that was forbidden like this.

Özel complains that they stole our holiday.

Could it be that something went wrong in the state course and ruined the holiday for the nation, even if nothing happened?

One of our indispensable holiday traditions is to accidentally share a well-known poem by Can Yücel.

However, Can Baba's real poem called Bayramlık is perhaps more appropriate to what happened:

“For sheep, goats and rams/ Eid al-Adha is a holiday/ This peace, this peace/ For those on the front lines, it is peace.”

Can this holiday be as much a holiday for the CHP as it is for the sheep and rams?

Ece Ayhan's Unknown Student Monument also seems to match the mood of the opposition:

"Look here, here, under this black marble/If he had lived for one more recess/A child who would have stood up from nature to the blackboard is buried" and "He was killed in a government class."

How do those imprisoned in the state course feel on this holiday? Is it as a loss of democracy and legal reforms that will strengthen the home front?

I had once referred to unlawful losses of freedom as losses of democratization in another holiday article. It was a joke, of course. A reference to the losses of non-combat training in the military.

It was a term used to describe those who were unfairly detained and tried in the cases now called the FETO conspiracy.

The casualties of democratization are something that has been carried over from the old holidays to the present day.

This holiday, silent screams rise to the sky from behind the high prison walls.

Since politicians and those guilty of expression and thought are not considered victims of fate, they cannot benefit from holiday amnesties or benefit from reduced sentences and get out early.

If they still do not feel like celebrating the holiday as if there is no injustice to be offended or offended by, they are the ones who are destroying unity and solidarity.

There is no place to sleep, so this democratization casualty of the opposition. While they were about to enjoy the holidays with joy in the Turkish Century, a thousand pieces fell off their faces, no matter what the government does, it cannot please the CHP.