İktidar, Ekrem İmamoğlu’nu cezaevinde tutarak ikili bir strateji izliyor.

Birincisi, (içini dolduramasa, turpun büyüğünü bulamasa da) ipe sapa gelmez iddialarla İmamoğlu’nun belediyeyi soyduğu algısı pekiştirilmeye çalışılıyor. İktidarın propaganda makinası da bu algıyla kendi tabanlarını konsolide ediyor.

İkincisi, muhalefetin sadece bu konuya saplanıp kalması, hep savunmada olması arzulanıyor. CHP kadroları bütün enerjilerini milletin sorunlarını gündemde tutmak yerine, İmamoğlu’nu unutturmamak, sokakları canlı tutmak, iktidarın iddialarına yanıt yetiştirmek ve poster yasaklamak gibi absürt kararları protesto etmek için kullanıyor.

***

İktidar bu stratejisinde büyük ölçüde de başarılı oluyor.

CHP Genel Başkanı Özgür Özel, mesaisinin çoğunu İmamoğlu gündemine ayırıyor.

Dünyada faşizmin, ırkçılığın yükseldiği bir ortamda İstanbul’da yapılan Sosyalist Enternasyonal toplantısında dahi İmamoğlu gündemi ön sıralardaydı.

Ne yazık ki CHP’nin bütün bu çabaları, İmamoğlu’nu sürekli gündemde tutması, sokağın iktidara yönelik olağanüstü tepkisi, yargının adil hareket etmesi ya da iktidarın demokratikleşmesi sonucunu doğurmuyor. İktidar da yargı da bildiğini okuyor ve bu antidemokratik ve adil olmayan ortam gittikçe pekişiyor.

İktidar kulislerine bakılırsa da İmamoğlu soruşturmasında dalgalar devam edecek ve belediyenin bütün yöneticileri, bütün şirketleri ve belediyeyle iş yapan birçok şirket soruşturmacıların tezgahından geçecek.

***

Peki CHP bu gündemin dışına nasıl çıkabilir?

Yanıt çok basit.

Özgür Özel, Pendik mitinginde asgari ücretin artırılması talebine dikkat çekti.

İktidarın bugüne kadar yapılan mitingler ve o mitinglerde verilen mesajlardan en çok çekindiği mesajın ekonomiyle ilgili bu mesaj olduğunu söylemeliyim.

Ne yazık ki ülke büyük bir ekonomik buhran yaşıyor.

14 bin lira seviyesindeki en düşük emekli maaşının, 22 bin lire seviyesindeki asgari ücretin insanca yaşama koşullarını sağlaması imkânsız.

***

Türkiye’deki ekonomik buhranın mutsuz ettiği kesimler sadece çalışanlar ve emekliler değil.

Bakın bir sanayicinin gönderdiği mesajı aynen aktarıyorum:

“Deniz abi iyi günler,

Genç bir sanayici olarak 16 ülkeye ihracat yapıyorum. İç piyasa talep her ay daralıyor ve tahsilat zorlaşıyor. Hammadde sıkıntısı da var ve her ay maliyetlerim arttığı için zor nefes alıyorum. Çalışanlar maaşlarından ben üretim maliyetlerinden mutsuzum. İşletmemi zor ayakta tutuyorum. Yandaş olmadığımdan kredi faizlerini ödemekten ana para ödemesi yapamıyorum. Krediye ulaşmamız zaten çok zor ve aynı oranlarda alamıyorum. Hükümet adeta ‘yatırım yapma, istihdam yapma faize yönel’ diyor. Artık sorun az kazanma değil az zarar etmek.”

Havaalanında karşılaştığım bir müteahhit de benzer şekilde dert yanıyordu. Kamu hak edişleri ödeyemiyor, en iyi ihtimalle çok geciktiriyor.

Konut sektörü durmuş vaziyette. Piyasada para dönmüyor. Paralarını alamayan taşeron firmalar batıyor. İşçiler de mağdur, ev bekleyen depremzedeler de...

***

Halkın her kesiminin yakınmaları ve beklentileri aynı.

Muhalefet, özellikle de CHP, gelecek 30, hatta 45 gün ülkeyi bu gündemle boğmalı.

İktidarı asgari ücreti ve emekli aylıklarını artırmaya zorlamalı.

Üzerlerine ölü toprağı serpilen, işçinin hakkını aramak dışında her alanda boy gösteren lüks içinde yaşayan sarı sendikacıları harekete geçirmeli.

Aksi takdirde iktidarın iki ayaklı İmamoğlu stratejisi başarılı olacak.

Yolun sonunda iktidar hem İmamoğlu’nu cezaevinde tutmaya devam edecek, hem CHP’nin İmamoğlu gündeminde patinaj yapıp durmasını keyifle izleyecek.

CHP’nin İmamoğlu gündemine saplanıp kalması, yeni gündemler yaratamaması da hep savunmada kalmasına neden olacak.

Oysa mevcut konjonktür muhalefetin atakta olması, iktidarın savunmada kalması için daha elverişli.

Benden söylemesi!

The government is pursuing a dual strategy by keeping Ekrem İmamoğlu in prison.

Firstly, they are trying to reinforce the perception that İmamoğlu robbed the municipality with absurd allegations (even if they can't fill it in, even if they can't find the biggest radish). The government's propaganda machine is also consolidating its own base with this perception.

Secondly, the opposition is desired to remain fixated on this issue and always be on the defensive. Instead of keeping the nation's problems on the agenda, CHP cadres are using all their energy to not let anyone forget İmamoğlu, to keep the streets alive, to respond to the government's claims and to protest absurd decisions such as banning posters.

***

The government is largely successful in this strategy.

CHP Chairman Özgür Özel devotes most of his time to the İmamoğlu agenda.

Even at the Socialist International meeting held in Istanbul, in an environment where fascism and racism are on the rise in the world, İmamoğlu was at the forefront of the agenda.

Unfortunately, all of CHP's efforts, keeping İmamoğlu constantly on the agenda, the extraordinary reaction of the street towards the government, do not result in the judiciary acting fairly or the democratization of the government. Both the government and the judiciary do what they want, and this undemocratic and unfair environment is gradually being reinforced.

According to the government's backstage, the waves in the İmamoğlu investigation will continue and all the municipality's managers, all its companies and many companies doing business with the municipality will pass through the investigators' bench.

***

So how can CHP get out of this agenda?

The answer is very simple.

Özgür Özel drew attention to the demand for an increase in the minimum wage at the Pendik rally.

I must say that the message that the government is most afraid of from the rallies held so far and the messages given at those rallies is this one about the economy.

Unfortunately, the country is going through a major economic crisis.

It is impossible for the lowest retirement salary of 14 thousand liras and the minimum wage of 22 thousand liras to provide humane living conditions.

***

The people who are unhappy with the economic crisis in Türkiye are not just the working people and the retirees.

Look, I am quoting the message sent by an industrialist verbatim:

“Good day, Deniz brother,

As a young industrialist, I export to 16 countries. Domestic demand is shrinking every month and collection is getting harder. There is also a shortage of raw materials and I can hardly breathe because my costs are increasing every month. I am unhappy with the salaries of my employees and the production costs. I can barely keep my business afloat. Since I am not a supporter, I cannot make the principal payment due to paying the loan interest. It is already very difficult for us to access loans and I cannot get them at the same rates. The government is basically saying, 'Don't invest, don't employ, focus on interest'. The problem is no longer earning less but losing less.

A contractor I met at the airport was complaining in a similar way: The public sector is not paying its dues, and at best, it is delaying them too much.

The housing sector has come to a standstill. There is no money circulating in the market. Subcontractors that cannot get paid are going bankrupt. Workers are also victims, as are earthquake victims waiting for a home...

***

The complaints and expectations of all segments of the population are the same.

The opposition, especially the CHP, should bombard the country with this agenda for the next 30, even 45 days.

They should force the government to increase the minimum wage and pensions.

It should mobilize the yellow unionists who live in luxury, who have been covered with dead soil and who appear in every field except for demanding the rights of the workers.

Otherwise, the government's two-legged İmamoğlu strategy will be successful.

In the end, the government will continue to keep İmamoğlu in prison, and will watch with pleasure as the CHP continues to skid on the İmamoğlu agenda.

The CHP's fixation on the İmamoğlu agenda and its inability to create new agendas will cause it to always remain on the defensive.

However, the current conjuncture is more suitable for the opposition to be on the offensive and the government to remain on the defensive.

I'm telling you!