Barış sürecinde ilk zor kısım atlatıldı. Böylece peşrev faslından gerçek anlamda başlangıç kısmına geçildi.

İlk zor kısım örgütün kongre toplayıp, silah bırakma kararı almasıydı. Ve PKK’dan beklenen açıklama geldi. Örgüt, Öcalan’ın talebi çerçevesinde kongresini topladığını duyurdu. Henüz kongrenin sonucu veya silah bırakma kararı ilan edilmiş olmasa da işaretler çok kuvvetli.

Açıklamada kongrenin iki ayrı yerde eş zamanlı olarak toplandığını, nihai kararın bunların sonuçlarının birleştirilmesinden sonra ilan edileceği söyleniyor. Bununla birlikte kararın “Öcalan’ın çağrısı”, “kongreye sunduğu perspektif ve önerileri” vurgularıyla alındığı ima ediliyor. Bunun da silah bırakma kararı olduğu açık.

Açıklamanın bir dizi başka anlam da içeriyor.

Gelinen noktada, Öcalan’ın hazırladığı öneri ve perspektif belgesinin örgüte iletilmesinin, Kürt hareketi tarafından ön koşul olarak ileri sürülen, ‘Öcalan’ın kongreyi yönetmesi veya örgütle temas etmesi’ talebini karşıladığı söylenebilir. Bu aynı zamanda, söz konusu belgeyi örgütü devletin aktardığı, kongreyle ilgili gelişmeleri takip ettiği, örgütle paralel faaliyet içinde olduğunu da düşündürür.

Gelinen bu aşamanın önemini iyi kavramak gerekir.

Barış süreci örgüt kongresinin toplanması ve aldığı muhtemel silah bırakma kararıyla gerçek anlamda şimdi başlamıştır.

Barış süreci ve gelinen aşama, yeni bölge koşulları çerçevesinde devletin ve örgütün yolunun bir yerde kesiştiğine işaret ediyor. Devlet, (Bahçeli ve Erdoğan’ın açıklamalarındaki tüm kıvrımların işaret ettiği gibi) Kürt sorununu ve silahsız Kürt siyasetinin varlığını dolaylı olarak kabul ederken, Öcalan ve örgüt, mevcudiyetini ve mücadelesini ancak silahı bırakarak siyaset yoluyla koruyup, etkin kılacağı noktasına gelmiş bulunuyor.

Bu kesişme, Öcalan-MİT-örgüt-DEM arasındaki görüşme, alışveriş ve mutabakatlara somutlaşmış buluyor.

Örgütün muhtemelen kimi koşullarını veya temennileri içerecek kongre sonu açıklamasını beklemek daha doğru olmakla birlikte, başlayan sürecin tahminen ve mantıken iki etapta yol alacağını varsaymak yanlış olmaz

Birincisi, örgütün silah bırakmasına dair siyasi ve yasal gereklerinin karşılanması etabı olacaktır. Bir yanıyla infaz kanunu, sürece müdahil olanları koruma altına alacak düzenlemeler, diğer yanıyla silah bırakmanın pratiği, takibi, militanların durumu bu faslın ana kalemleri gibi görünüyor. Bu etabın ilk bölümü, meclise gelmesi gereken yasalar dikkate alınırsa, süreçte devlet ayağı yanına siyaset ayağının eklenmesini ifade edecektir. Bu, kapalı bir sürecin kısmen açılmasına gönderme yaptığı oranda önemli bir merhaledir. İlk etabın ikinci bölümü ise, silah bırakmanın gerçeklemesi, örgüt yöneticilerinin yeni koşulları, Öcalan’ın hareket kabiliyetini kapsayacaktır. (Örgütün açıklamasında Öcalan’ın fiziki özgürlüğü için mücadelenin altının özellikle çizildiğini de hatırlatalım). Bununla birlikte bu fasıl kazalara, gerginliklere, kopuşlara açık son derece kritik bir nitelikte olduğunu unutmamak gerekir.

İkinci etap, Kürt sorununda siyaset yapılabilmesi için açık siyaset zemininin oluşturulmasına ve bunun yasal gereklerine işaret eder. Siyasi alanı genişletecek anayasal ve yasal kimi değişiklikler, bu çerçevede kimi Kürt taleplerinin tatmini, normal koşullarda, hız kazacaktır.

Böyle bir istikametin, siyasal sistemin üzerindeki önemli bir güvenlik baskısının kaldırması beklenir. Hatta iktidarın elindeki otoriterleşme gerekçesinin boşa çıkması gerçekleşebilir.

Gelişmeler heves ve umut veriyor.

The first difficult part of the peace process has been overcome. Thus, the prelude has passed to the real beginning.

The first difficult part was for the organization to hold a congress and decide to lay down its arms. And the expected statement came from the PKK. The organization announced that it had held its congress within the framework of Öcalan's request. Although the results of the congress or the decision to lay down its arms have not yet been announced, the signs are very strong.

The statement says that the congress was held simultaneously in two separate places and that the final decision will be announced after the results of these are combined. However, it is implied that the decision was made with the emphasis on “Öcalan’s call” and “the perspective and suggestions he presented to the congress”. It is also clear that this is a decision to lay down arms.

The statement also has a number of other meanings.

At this point, it can be said that the submission of the proposal and perspective document prepared by Öcalan to the organization meets the demand put forward as a precondition by the Kurdish movement, that 'Öcalan should manage the congress or contact the organization'. This also suggests that the state has conveyed the document to the organization, that it has been following the developments regarding the congress, and that it has been operating in parallel with the organization.

It is necessary to understand the importance of this stage well.

The peace process has now truly begun with the convening of the organization's congress and the possible decision to lay down arms.

The peace process and the stage reached indicate that the paths of the state and the organization have intersected within the framework of the new regional conditions. While the state has indirectly accepted the Kurdish issue and the existence of unarmed Kurdish politics (as all the twists and turns in Bahçeli and Erdoğan's statements indicate), Öcalan and the organization have come to the point where they can only protect and make effective their existence and struggle through politics by laying down their weapons.

This intersection finds its embodiment in the meetings, exchanges and agreements between Öcalan-MİT-the organization-DEM.

Although it would be more appropriate to wait for the organization to make a statement at the end of the congress, which will probably include some conditions or wishes, it would not be wrong to assume that the process that has begun will proceed in two stages, logically and presumably.

The first will be the stage of meeting the political and legal requirements of the organization regarding disarmament. On the one hand, the execution law, regulations that will protect those involved in the process, and on the other hand, the practice of disarmament, its follow-up, and the status of the militants seem to be the main items of this section. The first part of this stage, if the laws that need to come to parliament are taken into account, will indicate the addition of the political side to the state side of the process. This is an important stage as it refers to the partial opening of a closed process. The second part of the first stage will cover the implementation of disarmament, the new conditions of the organization's leaders, and Öcalan's mobility. (Let's also remember that the organization's statement specifically emphasized the struggle for Öcalan's physical freedom.) However, it should not be forgotten that this section is of an extremely critical nature, open to accidents, tensions, and ruptures.

The second stage refers to the creation of an open political ground for politics on the Kurdish issue and its legal requirements. Some constitutional and legal changes that will expand the political area and the satisfaction of some Kurdish demands within this framework will, under normal conditions, gain momentum.

Such a direction is expected to remove significant security pressure from the political system. It may even render the authoritarian justification in the hands of the government ineffective.

The developments give enthusiasm and hope.