Bu yazıya "bir varmış, bir yokmuş" diye başlamam da mümkün çünkü okuyunca "bu gerçek olamaz, olsa olsa masal olur" diye düşüneceğinizi tahmin ediyorum.

Bu masalda "pire berber, deve tellal değil", Cavit Çağlar ve Tansu Çiller DYP – SHP koalisyon hükümetinde iki devlet bakanı. Çağlar, bir numaralı devlet bakanı olarak adı konulmamış da olsa Başbakan Yardımcısı gibi çalışıyor.

Hükümetin üçüncü ayı yeni dolmuş ki zamanın Ziraat Bankası Genel Müdürü Coşkun Ulusoy, Devlet Bakanı Çağlar'ı makamında ziyarete geliyor.

Bakan'a bir şeyler söylemek istiyor ancak o kadar sıkıntılı ki bir türlü konuyu açamayınca Çağlar "hayrola, sizi düşünceli görüyorum" diyor.

- Ulusoy: Sayın bakanım, bu ay maaşları ödeyemiyoruz.

- Çağlar: Koskoca Ziraat Bankası memurunun maaşını ödeyemeyecek duruma mı geldi?

- Ulusoy: Hayır bakanım bizim değil, devletin maaşı.

- Çağlar: Yani?

- Ulusoy: Sayın Bakanım, kamu görevindeki tüm memurların maaşı Ziraat Bankası tarafından ödenir. Aslında bu Merkez Bankası'nın görevidir. Ancak Merkez Bankası'nın ülke genelinde şubesi bulunmadığı için o görev bize verildi. Memur maaşları ödenmeden 2 gün önce bize gelir, biz de maaşları gününde dağıtırız.

- Çağlar: Peki problem nedir?

- Ulusoy: Merkez Bankası'ndan beklediğimiz para gelmedi, Sayın Çiller ödeme emrini imzalamamış!

Cavit Çağlar bunu duyunca hemen Tansu Çiller'i arıyor. Ödeme emrini niçin imzalamadığını soruyor.

Tansu Çiller'in yanıtı şöyle: Memurlar bu ay maaş almasın, ne olacak?

Bunun üzerine Çağlar ile Çiller arasında sert bir tartışma başlıyor.

- Tansu Hanım sen neler söylüyorsun?

- Hatta bu ay değil, altı ay almasınlar. Ülkeyi mahveden onlar.

Çağlar bu yanıtı alınca Başbakan Süleyman Demirel'i arıyor. Durumu anlatıyor.

Demirel, Çağlar'ı ve Devlet Bakanı Ekrem Ceyhun'u makamına çağırıyor.

Elindeki memur maaşları ödeme emrini Ceyhun'a uzatıp, "Bunu Tansu'ya götür, imzalasın" diyor.

Ceyhun bir süre sonra Demirel'in makamına dönüyor: Efendim, Tansu Hanım imzalamıyor.

Odadaki hava birden gerginleşiyor.

Bunun üzerine ödeme emrini Çağlar alıp, Tansu Çiller'in makam odasına gidiyor.

- Çağlar: Tansu Hanım, biliyorsun biz iktidarız. Memur maaşlarını ödemezsek bizi katlederler. Tarihte Patrona Halil isyanı var, onu bilir misin?

- Çiller: Memurlar da maaş almasın efendim. Enflasyonu arttırıyorlar.

- Çağlar: İmzala şu kâğıdı.

- Çiller: Hayır, imzalamam.

- Çağlar: Sen bizi astıracak mısın?

Konuşma giderek sertleşince Çiller ağlamaya başlıyor.

"Benim kadın olduğumu nasıl unutursun, bana böyle muamele edemezsiniz" diyor.

Çağlar, "Şu anda kadın – erkek yok, devlet yönetimi var. Burada aynı gemideyiz" diye yanıtlıyor.

Çiller imzalamamakta direnince Çağlar, Demirel'in odasına geri dönüyor. Durumu anlatıyor.

Bunun üzerine Demirel, Çiller'i makamına çağırıyor ve başka hiçbir şey söylemeden ödeme emrinin yazılı olduğu kâğıdı Çiller'e uzatıp, "Bunu imzalayın" diyor.

Çiller imzalayınca o ay memurlar maaşlarını alabiliyorlar.

Gazetecilik açısından bakılınca "gerçek olamayacak kadar güzel" bu olayı Cavit Çağlar ile ilgili olarak yayımlanan biyografik kitaptan aktardım.

Tansu Çiller'in mesaisine gazeteci olarak tanıklık etmiş birisi olarak çok da şaşırmadığımı söyleyebilirim.

"Fırtınalı Bir Yaşam Öyküsü – Cavit Çağlar" isimli kitabın yazarı gazeteci Hulusi Turgut.

Turgut, bu kitap için 1997'den beri çalışmış. Uzun süren söyleşiler yapılmış, hatta Süleyman Demirel'den kitap için bir önsöz bile alınmış.

Kitap Cavit Çağlar'ın anılarını merkezine alıyor elbette ancak bu anıları yakın dönem tarihinden oluşan bir çerçevenin içine oturtuyor.

Doğan Kitap tarafından basılan çalışma önceki gün gazetecilere ulaştırıldı, ben de o gazetecilerden biriydim.

Sayfaları karıştırırken çok ilginç anılara da rastladım ama sanırım en unutulmaz olacak olanı Tansu Çiller'in enflasyonla mücadele için memurlara maaş ödememe fikrine sahip olması.

It is also possible for me to start this article with "once upon a time" because when you read it, I guess you will think "this cannot be real, at best it would be a fairy tale" .

In this tale, "flea barber, not camel crier", Cavit Çağlar and Tansu Çiller are two ministers of state in the DYP - SHP coalition government . As the number one state minister, Çağlar works like the Deputy Prime Minister, although his name is not mentioned .

The third month of the government has just passed when the then General Manager of Ziraat Bank, Coşkun Ulusoy , comes to visit the Minister of State Çağlar in his office.

He wants to say something to the Minister, but when he is so distressed that he cannot bring up the subject, Çağlar says, "No, I see you are thoughtful."

- Ulusoy: Dear Minister, we cannot pay salaries this month.

- Çağlar: Has Kokoca Ziraat Bank become unable to pay its officer's salary?

- Ulusoy: No, minister, it is not our salary, it is the state's salary.

- Çağlar: So?

- Ulusoy: Dear Minister, the salaries of all civil servants are paid by Ziraat Bank. In fact, this is the duty of the Central Bank. However, since the Central Bank does not have branches throughout the country, that task was given to us. Civil servants come to us 2 days before their salaries are paid, and we distribute the salaries on the same day.

- Çağlar: So what is the problem?

- Ulusoy: The money we expected from the Central Bank did not arrive, Mr. Çiller did not sign the payment order!

When Cavit Çağlar hears this, he immediately calls Tansu Çiller. He asks why you didn't sign the payment order.

Tansu Çiller's answer is as follows: What will happen if civil servants do not receive salaries this month?

Thereupon, a harsh argument begins between Çağlar and Çiller.

- Miss Tansu, what are you saying?

- Not even this month, they shouldn't take six months. They are the ones who ruined the country.

When Çağlar receives this answer, he calls Prime Minister Süleyman Demirel . He explains the situation.

Demirel calls Çağlar and Minister of State Ekrem Ceyhun to his office.

He hands Ceyhun the order to pay civil servant salaries and says, "Take this to Tansu, let her sign it."

After a while, Ceyhun returns to Demirel's office: Sir, Ms. Tansu does not sign.

The atmosphere in the room suddenly becomes tense.

Thereupon, Çağlar takes the payment order and goes to Tansu Çiller's office.

- Çağlar: Ms. Tansu, you know we are the government. If we don't pay civil servants' salaries, they will massacre us. There is a Patrona Halil rebellion in history, do you know that?

- Çiller: Civil servants should not receive salaries either, sir. They increase inflation.

- Çağlar: Sign this paper.

- Çiller: No, I won't sign it.

- Çağlar: Are you going to have us hanged?

As the conversation becomes increasingly harsh, Çiller begins to cry.

"How can you forget that I am a woman, you cannot treat me like this," she says.

Çağlar replies, "Currently, there are no men or women, there is the state administration. We are in the same boat here."

When Çiller refuses to sign, Çağlar goes back to Demirel's room. He explains the situation.

Thereupon, Demirel calls Çiller to his office and, without saying anything else, hands Çiller the paper on which the payment order is written and says, "Sign this."

Once Çiller signs, civil servants can receive their salaries that month.

From a journalistic point of view, I reported this event, which is "too good to be true", from the biographical book published about Cavit Çağlar.

As someone who witnessed Tansu Çiller's work as a journalist, I can say that I am not very surprised.

Journalist Hulusi Turgut is the author of the book "A Stormy Life Story – Cavit Çağlar" .

Turgut has been working on this book since 1997. Long interviews were held, and even a foreword for the book was received from Süleyman Demirel.

Of course, the book focuses on Cavit Çağlar's memories, but it places these memories within a framework of recent history.

The work published by Doğan Kitap was delivered to journalists the other day, and I was one of those journalists.

While browsing the pages, I came across very interesting memories, but I think the most unforgettable one is Tansu Çiller's idea of ​​not paying salaries to civil servants in order to fight inflation.