Siyasi atmosferi tarif etmek için önce eldeki verilere bakalım. Bakalım da gözaltılar, tutuklamalar, davalarla yükselen tansiyonun siyasi rekabete yansımalarını anlayabilelim. Gerilim yüksek ama siyasal güç sadece yargı eliyle yansımıyor; Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın klasik, denenmiş ve sonuç almış oyun tarzı da tabloyu tamamlıyor.

Bu tabloda CHP’nin cumhurbaşkanı adayını erkenden belirleyecek olması sadece doğru bir hamle değil, zarurettir. Aksi düşünülemeyecek bir zaruret…

Neden?

Öncelikle Türkiye’nin her günü cumhurbaşkanlığı seçimi kampanyası formatında geçmektedir. Küçük ya da büyük olup biten herhangi bir şey yok ki kampanya dışında kalsın. Bir açılış, bir uluslararası ziyaret, sıradan bir konuşma, ekonomik program ya da Öcalan’ın muhtemel çağrısı… Hepsinden aslan payı önce seçim kampanyasına ayrılır. Açık ifadeyle, herhangi bir konu Erdoğan’ın yeniden seçilmesine mani teşkil edecekse gündeme gelmiyor, gündeme gelmişse Erdoğan’a sağlanacak en yüksek fayda mutlaka gözetiliyor. Bunu yapacak propaganda gücü de malum…

Peki, Erdoğan her gününü ve her işini seçim kampanyasını gözeterek yaparken muhalefet ne yapıyor? Siyaset yapıyor ama kampanya yapmıyor. Aday belli olmadığı için rekabet hiç yapamıyor. Bu yüzden, CHP’nin adayını seçim takvimini beklemeden olabilecek en erken dönemde açıklama kararı alması isabettir. Muhalefet böylelikle tek taraflı sürüp giden kampanyaya katılacak ve iktidarın tek başına doldurduğu sahneye ortak olacaktır.

Bu noktada CHP Genel Başkanı Özgür Özel, İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu ve Ankara Belediye Başkanı Mansur Yavaş’ın bir araya gelerek en zor eşiği aşmaları son derece önemlidir. CHP kritik eşiği ustalıkla, akılla ve soğukkanlılıkla geçmeyi başardı. Özel, Yavaş ve İmamoğlu seçmenlerini hayal kırıklığına uğratmadan bu aşamayı geçerek, belki de siyasi hayatlarının en önemli işini yaptılar. Çok muhtemel ki iktidarın beklentisi ayrışma ve kavgaydı ama bu fırsatı vermediler. CHP’nin tarihinde örneği pek olmayan bir uzlaşma sergileyerek, yerel seçimde kazanılan birinciliğin de hakkını verdiler.

Uzlaşılarının detaylarını bilmiyoruz ama çok önemli değil. Önemli olan birlikte hareket etme kararlılığıdır. Masadaki potansiyelden “herkes yoluna” gibi bir sonuç da çıkabilirdi ama üç isim; doğru olanı yaparak birlikte yürümeyi seçti.

Şimdi görünen o ki 23 Mart’taki ön seçimden İmamoğlu aday oyarak çıkacak ve sonrasını onun yürüyüşü, kampanya becerisi ve oluşturacağı atmosfer belirleyecek. Aday ilan edildikten sonra, siyasi enerji İmamoğlu ve Erdoğan rekabetinde yoğunlaşacak. Bir anlamda İmamoğlu için yeni bir siyasi aşama başlayacak. Hata kaldırmayacak zor bir süreç… Erdoğan da ilk kez güçlü ve dişli bir rakiple yarışma tecrübesini yaşayacak. Bugüne kadar rakipleri son 45 günde ortaya çıktığı için Erdoğan her defasında beş yıllık kampanya avantajıyla sandığı gidiyordu. Muhalefetin aklı da hep, son 45 günlük resmi kampanyada olduğu için Erdoğan beş yıllık uzunu ve rahat kampanya döneminin avantajını yaşıyordu.

Bu kez oyun değişiyor ve iki aday aynı anda tartıya çıkıyor. Belki diğer partilerin adayları da yarışa erkenden katılacak. Muhalefet, Başkanlık sistemini eski sistemden ayıran en önemli özelliği de böylelikle keşfetmiş olacak. Bu sistemde her günü kampanya havasında geçirmek olmazsa olmaz önemdedir. Muhalefetin tutkusunu göstermek ve erken seçimi zorlamak için tek yolu da erken sahaya inmektir.

Şunu da ekleyelim… Kabiliyeti, kalitesi, gücü ve vizyonu olan aday da sanılanın aksine yıpranmaz, rakibini yıpratır.

Bir not da İBB Başkanı’na… İmamoğlu için bu dönem bir yandan ülkeyi yönetmek kapasitesini anlatmak, bir yandan da hakkındaki siyasi yasak hedefli “siyasi” davalara kaşı milletin desteğini kazanmak fırsatıdır.

To describe the political atmosphere, let's first look at the available data. Let's see how the rising tensions with detentions, arrests, and lawsuits reflect on political competition. Tension is high, but political power is not only reflected through the judiciary; President Erdoğan's classic, tried and proven style of play also completes the picture.

In this picture, it is not only a right move for the CHP to determine its presidential candidate early, it is a necessity. A necessity that cannot be considered otherwise…

From where?

First of all, every day in Turkey is spent in the format of a presidential election campaign. There is nothing that happens, big or small, that is not included in the campaign. An opening, an international visit, an ordinary speech, an economic program or a possible call from Öcalan... The lion's share of all of them is first allocated to the election campaign. In clear terms, if an issue will prevent Erdoğan from being re-elected, it is not brought to the agenda, and if it is brought to the agenda, the highest benefit to Erdoğan is definitely taken into consideration. The propaganda power that will do this is also known...

So, while Erdoğan spends every day and every job watching over the election campaign, what does the opposition do? He is doing politics but not campaigning. Since the candidate is not clear, he cannot compete at all. Therefore, it is right for the CHP to decide to announce its candidate as early as possible without waiting for the election calendar. In this way, the opposition will join the ongoing campaign that is going on one-sidedly and will be a part of the stage that the government is filling alone.

At this point, it is extremely important for CHP Chairman Özgür Özel, Istanbul Mayor Ekrem İmamoğlu and Ankara Mayor Mansur Yavaş to come together and overcome the most difficult threshold. CHP managed to overcome the critical threshold with skill, intelligence and composure. Özel, Yavaş and İmamoğlu did perhaps the most important job of their political lives by passing this stage without disappointing their voters. It is very likely that the government expected division and conflict, but they did not give this opportunity. By exhibiting a consensus that is rarely seen in CHP history, they also deserved the first place they won in the local elections.

We don't know the details of their agreement, but it's not very important. What's important is the determination to act together. The potential at the table could have resulted in something like "everyone goes their own way", but three people chose to do the right thing and walk together.

It now seems that İmamoğlu will emerge as the candidate in the primary elections on March 23rd, and what happens next will be determined by his walk, campaign skills and the atmosphere he will create. After he is declared a candidate, political energy will focus on the competition between İmamoğlu and Erdoğan. In a sense, a new political phase will begin for İmamoğlu. A difficult process that will not tolerate mistakes… Erdoğan will also experience competing with a strong and formidable opponent for the first time. Until now, since his opponents emerged in the last 45 days, Erdoğan was always going to the ballot box with the advantage of a five-year campaign. Since the opposition's mind was always on the official campaign of the last 45 days, Erdoğan was enjoying the advantage of a long and comfortable five-year campaign period.

This time the game is changing and two candidates are weighing in at the same time. Perhaps other party candidates will join the race early. The opposition will thus discover the most important feature that distinguishes the Presidential system from the old system. In this system, it is essential to spend every day in a campaign atmosphere. The only way for the opposition to show its passion and force an early election is to go to the field early.

Let's add this... Contrary to popular belief, a candidate with talent, quality, strength and vision will not wear out, but will wear out his opponent.

A note to the Mayor of Istanbul Metropolitan Municipality… For İmamoğlu, this period is an opportunity to show his capacity to govern the country, while also gaining the support of the nation against the “political” cases targeting a political ban on him.