Yerel seçimlere 23 gün kaldı.

Sizlerle şu an itibariyle Ankara'dan tablonun nasıl göründüğünü paylaşmak istiyorum.

Normal şartlar altında 1 Nisan sabahına iktidar partilerinin hezimete uğradığı bir tabloyla uyanacağımızı söyleyebilirdim.

Ülkedeki konjonktür, ekonomik kriz, hayat pahalılığı, emeklilerin ve emekçilerin durumuna bakıp yorum yapsak, rahatlıkla "iktidara kırmızı kart geliyor" diyebilirdik.

Kırmızı kart derken, onlarca irili ufaklı belediyenin iktidardan çıkıp muhalefetin eline geçmesini kastediyorum.

Ancak, memlekette biraz önce sözünü ettiğim olumsuzluklar sanki hiç yokmuş gibi, bu tablodan biraz uzağız.

Hatta şu anda muhalefetin elinde bulunan Hatay, Antalya gibi kentlerin yeniden iktidara geçmesinden söz ediliyor.

- Bunun en önemli nedeni, iktidarın kendisini takım tutar gibi destekleyen bir sosyoloji yaratmayı başarmış olması. Ülkede yaşayan seçmenlerin yaklaşık yüzde 30'u kendi durumuna bakmaksızın her hâlükârda Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan'ı ve gösterdiği adayları destekliyor.

- İkinci önemli neden ise Tayyip Erdoğan'ın "siyasi mühendislik" dehası karşısında muhalefetin çok yetersiz kalması. İktidarın ittifak halinde girdiği seçimlerde, muhalefetin on parçaya bölünmesi, birçok kentte belediyelerin yine iktidar partilerinde kalmasına neden olacak. Çok basit bir örnek vermek gerekirse: İstanbul'da MHP'nin desteğini alan Murat Kurum'un Ekrem İmamoğlu karşısında başarılı olma şansı, DEM Parti'nin alacağı oyun yüksekliğine bağlı. Erdoğan ve kurmayları, DEM Parti konusunu zekice kullanıyor. Bir taraftan CHP'yi DEM Parti'yle ilişkili gösterip milliyetçi oyları CHP'den uzaklaştırmaya çalışıyor, diğer taraftan DEM Parti'yi ve tabanını motive ederek güçlendirmeye çalışıyor. Muhalefetin, iktidarın DEM Parti politikaları konusunda kafası karışık görünüyor. CHP Grup Başkanvekili Burcu Köksal'ın DEM Parti'lilerle ilgili ayrımcı ve çirkin sözleri, CHP Genel Başkanı Özgür Özel'in kendisini düzeltme çabası, Köksal'ın ayrımcı sözlerinin arkasında durması, iktidarın ekmeğine yağ süren bu tablonun ve kafa karışıklığının en iyi göstergelerinden biri.

- Üçüncü unsur, CHP dışındaki muhalefet partilerinin tavrı. Malumunuz İYİ Parti, CHP'yi kaybettirerek kendisini kanıtlama çabası içinde. CHP elindeki belediyeleri kaybederse, İYİ Partililer, kendilerinin hiçbir yerde kazanamadığını görseler dahi "Bakın bizim sayemizde kazanmışlardı, biz destek vermeyince kaybettiler" diye adeta bayram edecekler. DEM Parti, CHP ile iş birliğinden bir şey kazanmadığı gerekçesiyle, iktidarın işine yarayacak adımlar atmaya başladı. En büyük beklentileri, seçimlerde CHP belediye kaybederse iktidarla pazarlık masasına oturabilmek. AK Parti de Anayasa değişikliği hayalini gerçekleştirebilmek için İYİ Parti ve DEM Parti'yle pazarlığa hazır.

- Dördüncüsü iktidar bloğu karşısındaki en büyük parti olan CHP'nin darmadağınık bir görüntü sergilemesi. Özel, aday belirleme süreçlerinde partinin birlik beraberliğini artıracak bir tavır ortaya koyamadı ve hayli fazla küskün yarattı.

23 days left until local elections.

I would like to share with you what the picture looks like from Ankara right now.

Under normal circumstances, I could say that we would wake up on the morning of April 1 to a scene in which the ruling parties were defeated.

If we were to look at the conjuncture in the country, the economic crisis, the high cost of living, and the situation of retirees and workers, we could easily say "a red card is coming to power."

When I say red card, I mean dozens of large and small municipalities leaving power and falling into the hands of the opposition.

However, we are a little far from this situation, as if the negativities I just mentioned do not exist in the country.

There is even talk of cities such as Hatay and Antalya, which are currently in the hands of the opposition, coming back to power.

- The most important reason for this is that the government has managed to create a sociology that supports itself like a team. Approximately 30 percent of the voters living in the country support President Tayyip Erdoğan and his candidates, regardless of their own situation.

- The second important reason is that the opposition is very inadequate in the face of Tayyip Erdoğan's "political engineering" genius. The division of the opposition into ten parts in the elections in which the government enters as an alliance will cause the municipalities in many cities to remain in the hands of the ruling parties. To give a very simple example: Murat Kurum's chance of being successful against Ekrem İmamoğlu, who has the support of MHP in Istanbul, depends on the level of votes the DEM Party will receive. Erdoğan and his staff are using the DEM Party issue cleverly. On the one hand, it tries to draw nationalist votes away from CHP by portraying CHP as related to the DEM Party, and on the other hand, it tries to motivate and strengthen the DEM Party and its base. The opposition seems confused about the government's DEM Party policies. CHP Group Deputy Chairman Burcu Köksal's discriminatory and ugly words about DEM Party members, CHP Chairman Özgür Özel's effort to correct himself, Köksal's standing behind her discriminatory words are one of the best indicators of this situation and confusion that plays into the hands of the government.

- The third element is the attitude of opposition parties other than CHP. As you know, İYİ Party is trying to prove itself by making CHP lose. If CHP loses the municipalities it holds, İYİ Party members will celebrate by saying, "Look, they won thanks to us, but they lost when we did not support them," even if they see that they did not win anywhere. DEM Party started to take steps that would benefit the government, on the grounds that it did not gain anything from cooperation with CHP. Their biggest expectation is to be able to sit at the bargaining table with the government if the CHP loses the municipality in the elections. The AK Party is also ready to negotiate with the İYİ Party and DEM Party in order to realize its dream of changing the Constitution.

- Fourthly, the CHP, the largest party against the ruling bloc, displays a disheveled appearance. Özel could not demonstrate an attitude that would increase the unity of the party during the candidate selection processes and created a lot of resentment.