Suriye’de 13 yıldır süren 1. perde, Şam yönetiminin düşmesiyle kapandı; şimdi Türkiye açısından asıl riskleri içeren 2. perde başlıyor. 

Ankara’nın 1. perde boyunca izlediği çizginin, stratejik düzeyde nasıl ağır bir hata olduğu, ne yazık ki 2. perdede daha iyi anlaşılacaktır. Uyarıları dikkate almayan ve şimdi Şam rejiminin yıkılmasını zafer diye kutlayanlar, ne yazık ki Türkiye’yi Irak’tan sonra Suriye’de de aynı hataya düşürmüş oldular. 

AYNI KAPANA İKİ KEZ GİRİLDİ

ABD’nin “müttefiklik” üzerinden körleştirmesi ile Ankara, 34 yılda aynı kapana iki kez girmiş oldu; birincisinde Özal’ın “bir koyup üç alma” hayaliyle, ikincisinde Erdoğan-Bahçeli’nin “82. il Halep” hayaliyle... 

Birincisinde Irak’ta “Saddam şeytanlaştırılarak” kuzeyde güç boşluğu oluşturuldu, Türkiye şimdi Barzani devletine komşu! 

İkincisinde Suriye’de “Esad şeytanlaştırılarak” kuzeyde güç boşluğu oluşturuldu, Türkiye artık PYD devletine komşu! 

Suriye Milli Ordusu’nun (SMO) Fırat’ın batısındaki alan hakimiyeti hem tuzaktı hem de geçici olacaktır. Çünkü ABD’nin nihai hedefi Fırat’ın batısıyla doğusunu birleştirmektir. Washington açısından PYD-HTŞ işbölümü bir ara aşamadır. 

SURİYE’NİN PARÇALANMASI TÜRKİYE İÇİN TEHLİKE

ABD ve İsrail başından beri Suriye’yi dört parçaya bölmek istiyordu. Sünniler, Nusayriler, Kürtler ve Dürziler arasında parçalanacak bir Suriye için çalışıyorlardı. (Bu konudaki ABD ve İsrail raporları için bkz: Mehmet Ali Güller, Suriye’nin Sevr’i - Amerikan Koridoru, Kaynak Yayınları, Ekim 2015) 

Beşşar Esad ise Washington ve Tel Aviv’in bu amacının karşısında, ülkeyi bir arada tutabilen aktördü. Çünkü propaganda edildiğinin aksine Şam yönetimi bir azınlık Nusayri yönetimi değildi, tersine Sünniler çoğunluktaydı. 

Esad’ın ve laik BAAS rejiminin olmadığı bir Suriye ise hem etnik hem de dini mezheplere bölünme tehlikesiyle karşı karşıya. Bu parçalanmışlıktan pay almayı kâr sayan, hatta zafer diye iç politikada kullanmak isteyenler, ne yazık ki uzun vadede ülkelerinin ulusal çıkarlarını büyük bir riske atmışlardır. 

CİHADİZM-SİYONİZM İŞBİRLİĞİ

İsrail Halep-Hama hattını havadan vurarak HTŞ’nin karadan yürüyüşünü kolaylaştırdı. Cihatçılar, İsrail’in hedefini yerine getiriyor. 

“İran’ın Suriye’den çıktığını görmek istiyoruz” diyen İsrail Genelkurmay Başkanı Halevi tablodan memnun. Dahası İsrail’in bu tabloyu biraz daha lehine çevirmek için adımlar atacağı anlaşılıyor. 1967’den beri işgal altında tuttuğu Suriye’nin Golan bölgesine asker sevkiyatı yapıyor. Suriye parçalanırken, İsrail de topraklarını genişletmek istiyor. 

Böylece Ankara’nın denetimindeki İdlib’den çıkan silahlı cihatçı grupların Şam’ı ele geçirmesi ve İsrail’in Golan’daki işgali, yeni bir komşuluk doğurmuş oluyor: İsrail-HTŞ komşuluğu. 

AKP NASIL BİR SURİYE GÖRMEK İSTİYOR?

AKP iktidarının başından beri “nasıl bir Suriye görmek istediği” konusu, bu sürecin geldiği yer açısından önemli oldu. Önce Şam’a yedi kişilik bir İhvancı listesi verip, Esad’a “Hükümetine monte et” dediler, kabul edilmeyince Suriye Ulusal Konseyi, sürgünde Suriye hükümeti ve o hükümete bağlı Özgür Suriye Ordusu (sonra Suriye Milli Ordusu) kurdular. Hatta o süreçte PYD’ye “Özerkliğinize karışmayız, yeterki Esad’a karşı ÖSO’yla hareket edin” dediler. 

Ankara’nın amacı, etnik ve dini grupları üniter yapı içinde tutabilen laik rejimi yıkmaktı ne yazık ki. O rejim olmayınca Suriye’nin parçalanması kolaylaşacaktı. 

Oysa Suriye’nin “siyasal birliği”, hem Suriye’nin toprak bütünlüğünün hem de etkisi nedeniyle Türkiye’nin toprak bütünlüğünün teminatıdır. Halep zaferine aldananlar, Türkiye’yi işte bu ağır bedel riskiyle karşı karşıya getirmiş oluyorlar. 

Şimdi ülkemizin bu ağır bedeli yaşamaması ve bu tablodan çıkış için mücadele edeceğiz.

The first act, which has been going on for 13 years in Syria, has ended with the fall of the Damascus government; now the second act, which contains the real risks for Türkiye, is beginning.

Unfortunately, the line Ankara followed throughout Act 1 was a grave mistake at a strategic level, which will be better understood in Act 2. Those who ignored the warnings and are now celebrating the collapse of the Damascus regime as a victory, have unfortunately led Turkey to make the same mistake in Syria after Iraq.

THE SAME TRAP WAS ENTERED TWICE

With the US blinding it through “alliance,” Ankara has fallen into the same trap twice in 34 years; the first time with Özal’s dream of “putting one in and taking three,” the second time with Erdoğan-Bahçeli’s dream of “the 82nd province of Aleppo.”

In the first one, “Saddam was demonized” in Iraq and a power vacuum was created in the north, and Türkiye is now a neighbor of the Barzani state!

In the second, “Assad was demonized” in Syria, creating a power vacuum in the north, and Türkiye is now a neighbor of the PYD state!

The Syrian National Army's (SNA) dominance of the area west of the Euphrates was both a trap and temporary. Because the US's ultimate goal is to unite the west and east of the Euphrates. From Washington's perspective, the PYD-HTS division of labor is an intermediary stage.

THE DISINTEGRATION OF SYRIA IS A DANGER FOR Türkiye

The US and Israel wanted to divide Syria into four parts from the beginning. They were working for a Syria that would be divided among Sunnis, Nusayris, Kurds and Druze. (For US and Israeli reports on this subject, see: Mehmet Ali Güller, Syria's Sevres - American Corridor, Kaynak Publications, October 2015)

Bashar al-Assad was the actor who was able to keep the country together, against this aim of Washington and Tel Aviv. Because, contrary to what was propagandized, the Damascus administration was not a minority Nusayri administration, on the contrary, Sunnis were in the majority.

A Syria without Assad and the secular Baath regime is in danger of being divided into both ethnic and religious sects. Those who see this division as a gain, and even want to use it in domestic politics as a victory, have unfortunately put their country's national interests at great risk in the long run.

JIHADISM-ZIONISM COOPERATION

Israel has facilitated HTS’s ground march by striking the Aleppo-Hama line from the air. The jihadists are fulfilling Israel’s goal.

Israeli Chief of Staff Halevi, who said, “We want to see Iran leave Syria,” is pleased with the picture. Moreover, it seems that Israel will take steps to turn this picture a little more to its advantage. It is sending troops to the Golan region of Syria, which it has occupied since 1967. As Syria is being torn apart, Israel also wants to expand its territory.

Thus, the capture of Damascus by armed jihadist groups emerging from Idlib, which is under Ankara's control, and Israel's occupation of the Golan have given birth to a new neighbourhood: the Israel-HTS neighbourhood.

WHAT KIND OF SYRIA DOES AKP WANT TO SEE?

From the beginning of the AKP government, the issue of “what kind of Syria they want to see” has been important in terms of where this process has come. First, they gave a seven-person Ikhwanist list to Damascus and told Assad to “Incorporate them into your government”, when that was not accepted, they established the Syrian National Council, the Syrian government in exile and the Free Syrian Army (later the Syrian National Army) affiliated with that government. They even told the PYD during that process, “We will not interfere with your autonomy, as long as you act with the FSA against Assad”.

Unfortunately, Ankara's aim was to destroy the secular regime that was able to keep ethnic and religious groups within a unitary structure. Without that regime, the disintegration of Syria would be easier.

However, Syria's "political unity" is a guarantee for both Syria's territorial integrity and, due to its influence, Turkey's territorial integrity. Those who are deceived by the Aleppo victory are bringing Turkey face to face with this heavy price risk.

Now we will fight to prevent our country from suffering this heavy price and to get out of this situation.