Pek çok meselede siyasi partiler farklı düşüncelere ve görüşlere sahip olabilir. Siyasetin doğası bunu gerektirir. Ayrıca farklı görüşlerin getirdiği zenginlik her zaman değerlidir. Bu görüşlerin değerini ve saygıya değer olmasını sağlayan kriterler son derece açıktır. Gerçeğe dayanması ve ortaya konulduğunda insana, topluma ya da ülkeye bir katkısının olması. Siyasetin aynı zamanda bir sorumluluk olduğunu dikkate alırsak, sadece gerçeğe dayanmayı değil, onunla aramızdaki engelleri kaldırmayı da görev edindiğini varsayarız.

Türkiye, 7 Ekim sonrasında ortaya çıkan tabloda, gerek Gazze’de, gerekse işgal altındaki tüm Filistin topraklarında ortaya çıkan katliam ve soykırıma en net tavrı gösteren, bütün bölgesel ve uluslararası zeminlerde bunu dile getiren, insanlık adına asla vazgeçmeyen ülkelerin ilk sırasına yazılabilir. Bunun siyasi bedelinin öyle kolayca göze alınamayacak düzeyde olduğunu aklı başında herkes görebilir.

BAŞINI ÇEVİRMEK KOLAYDI

Gayet rahat ve konforunu bozmadan, olup bitene dair üç-beş açıklama yapıp durumu idare etmeyi de pekala tercih edebilirdi Türkiye. Nitekim yakın coğrafyamız böylesi politikaları soğukkanlı ve kafasını çevirerek uygulayan ülkelerle dolu. Mümkün olduğunca görmemeye çalışıyorlar. Bir şekilde yaşadığımız coğrafyaya dair yeni “düzenleme” gerçekleşirken paylarına düşecek olanı bekliyorlar.

Onların aymazlığı ve vurdumduymazlığıyla Filistin bugünlere geldi. Birinci Dünya Savaşı sonrasında kendilerine bahşedilen topraklarda “devlet” olduktan sonra, dünya sisteminin patronlarını rahatsız etmemek için büyük çaba sarfettiler. İkinci Savaş’ın ardından İsrail’in adım adım ilerleyişi karşısında ne denli çaresiz oldukları da malum.

HEDEFTE NEDEN TÜRKİYE VAR?

Hal böyleyken ve bu tablo herkesin canını yakacak kadar açıkken, Türkiye’yi sürekli hedef tahtasında tutmak, işbirlikçi olmakla itham etmek nasıl bir aklın ürünü? Eğer bu iç siyasetin koridorlarında ses çıkarmak için yapılıyorsa yankısı çok tatsız.

Türkiye’nin Filistin konusundaki hassasiyeti bugünle sınırlı değil elbette. Nadir zamanlar dışında Ankara, Filistin davasını yalnız bırakmadı.

Bugün ortaya çıkan manzara karşısında hassasiyeti en yüksek ve çabası en fazla takdir gören ülkelerden. Gerçekten bunu anlamak, destek olmak ve yeri geldiğinde ufuk açıcı olmak bu kadar zor mu? Hele de geçmişi Filistin konusunda emek ve gayretlerle dolu bir siyasi gelenek tarafından.

GÜÇLÜ TÜRKİYE NEDEN ÖNEMLİ?

Bu yaklaşımın ve gerçeklerden uzak ithamların, ne ülkemize, ne de Filistin’e zerre kadar faydası yok. Güçlü ve bölgesinde söz sahibi bir Türkiye’nin, sadece Filistin’e değil, yakın coğrafyamızdaki tüm mazlumlara sahip çıkmakta bir an bile tereddüt etmeyeceğine hep inandım. Bugün daha fazla inanıyor ve güveniyorum.

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın da bu konuda istismara kapı aralamayan, bölgedeki değişim dayatması karşısında kendi duruşumuzu temsil eden liderliğini, Gazze için de, Filistin ve Lübnan’da yaşanan acılar için de değerli buluyorum.

O yüzden gerek Cumhurbaşkanına, gerekse hükümete Filistin konusunda yapılan “işbirlikçi” gibi suçlamaları büyük bir haksızlık olarak görüyorum. Dün bu konu kabine toplantısı sonrasında yaptığı açıklamada Erdoğan’ın da gündemindeydi:

“Türkiye'nin, Filistin halkının haklı mücadelesine verdiği güçlü desteğin en yakın şahidi, bizzat Filistinli, Gazzeli kardeşlerimizdir. Böyle insani bir meseleden siyasi rant devşirmeye çalışan siyaset tüccarlarını, bugüne kadar muhatap almadık, bundan sonra da almayız. Şahsımıza, partimize ve iktidarımıza işbirlikçi iftirası atanlar, önce gitsinler, Filistin direnişine terör yaftası vuranlarla kurdukları işbirliğini sorgulasınlar.”

TEHDİTLER İÇ POLİTİKA MALZEMESİ Mİ?

Yeri gelmişken şunu da ifade edeyim. Son dönemde sıkça karşılaşıyoruz. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın bölgede yaşananlar üzerinden ortaya koyduğu tehdit tanımının, “iç politikaya yönelik bir korkutma hamlesi” olduğu tezini gülünç buluyorum.

Bugünün çatışma şartlarında yeterince göremesek bile, ülkemizin karşılık geldiği ciddi boşluklar var küresel sistemde. Arabuluculuk ve müzakere alanımız sanıldığından çok geniş ve bunun vazgeçilmez olduğu alanlar artacak.

Political parties may have different thoughts and opinions on many issues. The nature of politics requires this. In addition, the richness that different opinions bring is always valuable. The criteria that make these opinions valuable and worthy of respect are very clear. They must be based on truth and must contribute to people, society or the country when they are presented. If we consider that politics is also a responsibility, we assume that it is not only based on truth but also on removing the obstacles between us and it.

Turkey can be listed among the countries that have shown the clearest stance against the massacre and genocide that emerged in Gaza and all occupied Palestinian territories after October 7, that have voiced this on all regional and international platforms, and that have never given up on humanity. Anyone with common sense can see that the political cost of this is at a level that cannot be easily taken.

IT WAS EASY TO TURN YOUR HEAD

Turkey could have easily made a few statements about what was happening and managed the situation without disturbing its comfort. Indeed, our nearby geography is full of countries that implement such policies calmly and with averted eyes. They try not to see it as much as possible. They are waiting for what will fall to them as the new “regulation” regarding the geography we live in is being implemented.

Palestine has come to this day because of their carelessness and indifference. After they became a "state" in the lands granted to them after the First World War, they made great efforts not to disturb the bosses of the world system. It is also known how helpless they were in the face of Israel's step-by-step advances after the Second War.

WHY IS Türkiye THE TARGET?

This being the case and while this picture is so clear that it hurts everyone, what kind of mindset is it to constantly target Turkey and accuse it of being a collaborator? If this is being done to make noise in the corridors of domestic politics, its echoes are very unpleasant.

Turkey's sensitivity on the Palestinian issue is not limited to today, of course. Except for rare times, Ankara has not left the Palestinian cause alone.

It is one of the countries that is most sensitive and whose efforts are most appreciated in the face of the picture that emerges today. Is it really that difficult to understand this, to support it and to be mind-opening when necessary? Especially from a political tradition whose past is full of labor and effort on the issue of Palestine.

WHY IS STRONG Türkiye IMPORTANT?

This approach and accusations that are far from the truth do not benefit our country or Palestine in the slightest. I have always believed that a strong Turkey with a say in its region will not hesitate for a moment to stand up for not only Palestine but all the oppressed in our nearby geography. Today, I believe and trust even more.

I find President Tayyip Erdoğan's leadership, which does not open the door to exploitation in this regard and represents our own stance against the imposition of change in the region, valuable for Gaza, as well as for the suffering experienced in Palestine and Lebanon.

That is why I see the accusations of “collaborators” against both the President and the government on the issue of Palestine as a great injustice. This issue was also on Erdoğan’s agenda in his statement following the cabinet meeting yesterday:

“The closest witness to Turkey’s strong support for the Palestinian people’s just struggle is our Palestinian and Gazan brothers and sisters. We have not addressed political merchants who are trying to gain political profit from such a humanitarian issue, and we will not do so in the future. Those who slander us, our party and our government as collaborators should first go and question their collaboration with those who label the Palestinian resistance as terror.”

ARE THREATS DOMESTIC POLITICS MATERIAL?

While I'm at it, let me also state this. We've been encountering this frequently lately. I find the thesis that President Tayyip Erdoğan's threat definition based on what's happening in the region is "an intimidation move aimed at domestic politics" ridiculous.

Even if we cannot see it enough in today's conflict conditions, there are serious gaps in the global system that our country corresponds to. Our area of mediation and negotiation is much wider than it is thought, and the areas where this is indispensable will increase.