Türk Ceza Kanunu’nda “casusluk” suçunun kapsamını genişleten düzenleme, Noterlik Yasası teklifinin içine konuldu.

Kamuoyunda “etki ajanlığı” adı verilen yeni bir suç icat ediliyor.

TCK’nın “Devlet Sırlarına Karşı Suçlar ve Casusluk” bölümüne, “Devletin güvenliği veya siyasal yararları aleyhine suç işleme” başlığı altında eklenecek hükümle “Devletin güvenliği veya iç ya da dış siyasal yararları aleyhine yabancı bir devlet veya organizasyonun stratejik çıkarları veya talimatları doğrultusunda suç işleyenler” cezalandırılacak.

AKP’liler bu yeni düzenlemeye neden ihtiyaç duyulduğunu teknolojik gelişmeler karşısında ceza kanununun yetersiz kalması gerekçesiyle açıklıyor.

Doğal olarak böyle bir gerekçe bulacaklardı.

“Canımızın istediği gazeteciyi hapse tıkmak için bu maddeyi kanuna ekliyoruz” demelerini sanırım kimse beklemiyordur zaten.

Ancak açıkça böyle söylemeseler de böyle teknolojik gerekçeler uydursalar da tablo bu: Rejimin beğenmediği, konuşulmasından hoşlanmadığı konuları yazanlar casus diye hapse tıkılacak!

“Devletin iç ve dış siyasal yararları” gibi herkesin kendine göre tanımlayabileceği, son derece muğlak ve her yöne çekilecek bir gerekçeyle, basına sansür getiriliyor.

Mesela S 400’ler ile ilgili bir haber yazacak olsam, eğer bu yazdığım rejimin hoşuna gitmeyen bir şeyse “devletin dış siyasal yararlarını zedelediğim için” casus muamelesi görebilirim. Türk adliyesinin Erdoğan rejiminde ulaştığı noktada bir savcının bu iddiayla bir gazeteciyi tutuklamak istemesi ve bir hâkimin gönül huzuru içinde bu kararı verebilmesi son derece kolay.

Çünkü artık bırakın hukukun evrensel kurallarına uyumdan söz etmeyi, sıradan bir insani vicdan duygusundan bile söz edemeyeceğimiz durumlarla karşılaşıyoruz.

İşte 10 Haber muhabiri Furkan Karabay’ın başına gelenler ortada.

Uydurulmuş bir suçlamayla tutuklanıp, hapse kondu.

Bu kanun çıkarsa artık suç uydurmalarına bile gerek kalmayacak.

Parti devletine dönüşmüş bir ülkede yaşıyoruz.

Neyin “devletin iç ve dış siyasi yararı” olduğuna karar verecek olan da o tek parti devleti olacak.

* * *

Filmden silsen de tarihten silemezsin

Aynı filmi Devlet Bahçeli ya da Recep Tayyip Erdoğan da yaptırsaydı, büyük olasılıkla Orhan Pamuk yine karede yer almazdı

İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu ve Nobel Edebiyat Ödüllü yazar Orhan Pamuk

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun yapay zekâ kullanarak yaptırdığı Atatürk’ü anma videosundaki sahnelerden birinde, Atatürk “Nobel ödüllü bilim insanlarımızla” buluşuyor.

Niye “Nobel ödüllü insanlarımızla” değil de sadece “Nobel ödüllü bilim insanlarımızla” buluşuyor? Sonuç olarak bu memlekette her sene birkaç Nobel ödülü kazanılmıyor.

"Sen Hep Yanımızdasın" başlıklı anma videosundan bir kare

1895 yılından bu yana verilen ödüllerden sadece üçünü kazanabilmişiz.

Atatürk, İmamoğlu’nun filminde eğer “Nobel Ödüllü insanlarımızla” buluşmuş olsaydı, o sahnedeki fotoğrafta Atatürk, Aziz Sancar ve Daron Acemoğlu’nun yanı sıra Orhan Pamuk da olacaktı.

Buradan yola çıkarak İmamoğlu’nun filmini hazırlayan ekibin Atatürk’ü neden sadece “Nobelli bilim insanlarımızla” buluşturduğunu da anlayabiliyoruz.

Belli ki belediyede bu işleri yapanlar İmamoğlu ile Orhan Pamuk’u, yapay zekânın kullanıldığı bir film vesilesiyle bile bir araya getirmek istememişler.

Memleketimizin siyaset erbabının ister sağcı olsun ister solcu ister futbolcu, aralarında o kadar da fark olmadığını gösteren bir örnek diye düşündüm filmi izlerken.

Aynı filmi Devlet Bahçeli ya da Recep Tayyip Erdoğan da yaptırsaydı, büyük olasılıkla Orhan Pamuk yine karede yer almazdı.

Nedenini tahmin edebiliyoruz: Orhan Pamuk’un fikirlerinden hoşlanmıyorlar. Onu fotoğraftan çıkararak yok sayıyorlar.

Böyle şeylere eskiden Sovyetler Birliği’nde rastlanırdı. Politik olarak makbul insanken fotoğraflarda yer alan kişilerin, muhalif konuma düştüklerinde fotoğraflardan silindiklerinin çok örneği var.

Düşünün ki Troçki’siz devrim tarihi bile yazdılar, fotoğraflardan çıkardılar. Bu film de biraz onlara benziyor.

Elbette herkes Orhan Pamuk’u sevmek, yazdıklarını beğenmek, fikirlerini paylaşmak zorunda değil.

Sevmeyebilirsiniz ama yok sayamazsınız.

Çünkü var, Türkçe yazdı, Türk kültürüne bildiğimiz bütün siyaset erbabından daha çok katkıda bulundu; sevmeseniz de saygı göstermelisiniz.

İmamoğlu, ülkemizin önde gelen, sevilen bir politikacısı olarak olası Cumhurbaşkanı adaylarının en önemlilerinden biri.

Kendisinin de bu konuda istekli olduğunu gösteren çok işaret var.

Daha yola çıkmadan Erdoğan gibi “bizden olanlar, ötekiler” ayrımlarını yapmamasında, daha kapsayıcı olmasında yarar var.

The regulation expanding the scope of the crime of "espionage" in the Turkish Penal Code was included in the Notary Law proposal.

A new crime called “agency of influence” is being invented in public opinion.

With the provision to be added to the "Crimes Against State Secrets and Espionage" section of the TCK under the title of "Committing a crime against the security or political interests of the State", those who "commit a crime against the security or internal or external political interests of the State in line with the strategic interests or instructions of a foreign state or organization" will be punished.

AKP members explain why this new regulation is needed by stating that the penal code is inadequate in the face of technological developments.

Naturally, they would find such an excuse.

I don't think anyone expected them to say, "We are adding this article to the law so that we can put any journalist we want in jail."

However, even if they do not openly say so or make up such technological justifications, the picture is this: Those who write about topics that the regime does not like or does not like to be discussed will be imprisoned as spies!

Censorship of the press is being imposed on the grounds of "the internal and external political interests of the state", an extremely vague and versatile justification that everyone can define for themselves.

For example, if I were to write a news story about the S-400s, if it was something the regime did not like, I could be treated as a spy because I “damaged the state’s foreign political interests.” At the point that the Turkish judiciary has reached under the Erdoğan regime, it is very easy for a prosecutor to want to arrest a journalist on this charge and for a judge to make this decision with peace of mind.

Because we are now faced with situations where we cannot even talk about an ordinary human sense of conscience, let alone compliance with the universal rules of law.

Here is what happened to 10 News reporter Furkan Karabay.

He was arrested on a trumped-up charge and put in jail.

If this law is passed, they will no longer even need to make up crimes.

We live in a country that has become a party state.

That single-party state will be the one that decides what is “in the state’s domestic and foreign political interest.”

* * *

Even if you delete it from the movie, you can't delete it from history.

If Devlet Bahçeli or Recep Tayyip Erdoğan had made the same film, Orhan Pamuk would most likely not be in the frame.

Istanbul Metropolitan Municipality President Ekrem İmamoğlu and Nobel Prize-winning author Orhan Pamuk

In one of the scenes in the Atatürk commemoration video, which Istanbul Metropolitan Municipality Mayor Ekrem İmamoğlu made using artificial intelligence, Atatürk meets with "our Nobel Prize-winning scientists."

Why does he only meet with "our Nobel Prize-winning scientists" and not "our Nobel Prize-winning people"? After all, it is not every year that several Nobel Prizes are won in this country.

A still from the commemoration video titled "You Are Always With Us"

We have only won three of the awards given since 1895.

If Atatürk had met with “our Nobel Prize-winning people” in İmamoğlu’s film, Orhan Pamuk would have been in the photograph in that scene, along with Atatürk, Aziz Sancar and Daron Acemoğlu.

Based on this, we can understand why the team that prepared İmamoğlu's film brought Atatürk together only with "our Nobel Prize-winning scientists."

Apparently, those who do these jobs at the municipality did not want to bring İmamoğlu and Orhan Pamuk together, even through a film where artificial intelligence is used.

While watching the film, I thought it was an example that showed that there is not that much difference between the politicians of our country, whether they are right-wing, left-wing or football players.

If Devlet Bahçeli or Recep Tayyip Erdoğan had made the same film, Orhan Pamuk would most likely not be in the frame.

We can guess why: They don't like Orhan Pamuk's ideas. They ignore him by removing him from the photo.

This kind of thing used to happen in the Soviet Union. There are many examples of people who were politically acceptable and were removed from photographs when they became oppositionists.

Just think, they even wrote the history of the revolution without Trotsky and removed it from the photographs. This film is a bit like them.

Of course, not everyone has to love Orhan Pamuk, like his writings, or share his ideas.

You may not like it, but you can't ignore it.

Because he exists, he wrote in Turkish, he contributed more to Turkish culture than all the politicians we know; even if you don't like him, you should respect him.

İmamoğlu, as a prominent and popular politician in our country, is one of the most important potential presidential candidates.

There are many signs that he is also keen on this issue.

It would be beneficial for him to be more inclusive and not make distinctions between “those with us and those without” like Erdoğan, even before he sets off.