Hep gündemde ama Gazze’ye yardım meselesini bir kez de İstanbul Belediye Başkanlığı’na aday olan Murat Kurum hatırlattı. Başkanlığı kazanırsa belediyenin Gazze’ye insani yardım göndereceğini vaat etti. Şu cümleler Kurum’un: “31 Mart’ta Gazze’deki mazlumlar sevinecek… Gazze’nin özgürlüğü için İBB olarak Gazze’ye yapacağımız yardımlar için, inşallah 31 Mart’ta milletimiz yine gerçek belediyecilikten yana tavrını koyacaktır.”

Bu sözler, İstanbul halkı Kurum’u seçecek olursa şimdiye kadar büyük baskılara ve duyarlılık çağrılarına rağmen hükümetin nedense bir türlü el atmadığı Gazze’ye yardımın önünün açılacağı anlamını taşıyor. Bir anlam daha çıkabilir… İstanbullular Kurum’u seçmezse Gazze’ye yardım edilmemesinin sorumluluğu üzerlerine kalır! Yine de “o kadarı aşırı yorum olur” diyenlere itirazımız olmaz.

Ancak, yoruma veya anlam çıkarmaya ihtiyaç duyulmayacak bir gerçek var: Türkiye, çok konuşuyor, çok hassas görünüyor ama Gazze için sadra şifa bir şey yapmıyor, yetersiz kalıyor. Karnemiz iyi değildir ve bugünler tarihe, biz ve bizim gibi birçok İslam ülkesi için iyi kelimelerle geçmeyecek. Gazze için sadece üzülmek bir devletin sorumluluğunu ifa anlamına gelmez. Ayrıca, biz bir-iki yerli ve milli mitingle defteri çoktan kapattık ama sokaklarında eylem ve protestolar bitmeyen ABD’den Avrupa’ya, Latin Amerika’dan Avustralya’ya kadar birçok ülkenin halkı bizden daha çok üzülüyor. Batı’da eylemler ilk günkü gibi devam ediyor. Bizden daha çok ses çıkarıyorlar. Bizden daha çok İsrail ve ABD’ye rahatsızlık veriyorlar. Üzülme ve duyarlılık yarışında da gerilerdeyiz, kabul edelim.

Peki hükümet ne yapabilirdi de yapmıyor?

Öncelikle, İsrail ile yapılan ve önemli kısmı bu ülkenin ordusunun ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik ticaretin sonlanması, ihracatın kesilmesi gerekir. Mevcut şartlarda bu hem hukuken mümkün hem de ahlaki olarak geciktirilmemesi gereken bir işlemdir. İsrail ile ticaret sonlanmalıdır. Yük gemilerimiz de İsrail limanlarına kendi ürünlerimizi veya başka ülkelerin ürünlerini taşımamalıdır. Başlangıç olarak, ateşkes şartına bağlanarak ticaret kesilmeli, katliam devam ederse tamamen askıya alınmalıdır. Ayrıca, Türkiye’nin sadece kendi ticaretini kesmesi yetmez, uluslararası alanda başka ülkelere de baskı yapması beklenir.

Türkiye aynı zamanda ABD ve bazı Avrupa ülkelerinin Filistin ve Gazze’nin can damları olan BM yardım kuruluşu UNRWA’nın fonlarını kesme kararının ardından bu fonları ikame edebilir ve başka ülkeleri hareket geçirebilirdi. Bunu da yapmadı; hatta konunun kapağını bile açmadı.

Devam edelim…

Şimdi Ürdün ve ABD’nin yapmaya başladığı havadan gıda yardımı için inisiyatif alabilirdi, almadı. Hala da almıyor.

Sivil toplum iktidardan talimat almadan sokağa çıkamadığı için içeride de Gazze duyarlılığı neredeyse bitti. Bütün dünyada akademisyenler işlerinden kovulma pahasına tepkilerini sürdürürken bizim üniversitelerimiz aylardır sessizce olsn biteni seyrediyor. Sanki bir yerden susmaları için ikaz edilmiş görünüyorlar. Görüntü hiç iyi değildir. “Gazze’ye destek ve İsrail’e tepki” konusunda sivil tepki tekeli kaldırılmalıdır.

İsrail’in Uluslararası Adalet Divanı’nda yargılanması sürecinde zayıf kaldık. Ama bu süreçle eş zamanlı birçok uluslararası faaliyet yapabilirdik, yapmıyoruz. Aynı cümleleri tekrarlayarak kendi kendimize konuşmak, Gazze’ye destek anlamına gelmez. Diplomatik açıdan hem Türkiye hem de İslam ülkeleri zayıf kalıyor. Böylesine insani kriz durumları yeni ve yaratıcı yöntemleri zorlar ama bunun işaretlerini göremiyoruz.

Gazze’de hayatın kaybedenlerin sayısı 30 bin geçti… Konuşup durduğumuz ama sonuçta bir şey yapmadığımız trajedi bu boyuttadır. Muhtemelen, Ramazan ayında daha acı tablolar izleyeceğiz.

4 aydır yapılamayanlar Türkiye’ye yakışmıyor… Böylesine acı ve dayanılması güç insanlık dramı karşısında boş boş oturup üstüne bir de bunu yerel seçim malzemesi yapmak ise hiç yakışmıyor.

These words mean that if the people of Istanbul elect the Institution, the way will be paved for aid to Gaza, which the government has not been able to do until now, despite great pressure and calls for sensitivity. There may be another meaning... If the people of Istanbul do not choose the Institution, the responsibility of not helping Gaza will fall on them! However, we have no objection to those who say "that would be an extreme interpretation".

However, there is one fact that does not need interpretation or interpretation: Turkey talks a lot, seems very sensitive, but it does nothing for Gaza and is inadequate. Our report card is not good and these days will not go down in history with good words for us and many Islamic countries like us. Just feeling sorry for Gaza does not mean fulfilling the responsibility of a state. Moreover, we have already closed the book with one or two local and national rallies, but the people of many countries, from the USA to Europe, from Latin America to Australia, where actions and protests continue in their streets, are more upset than us. Protests in the West continue as on the first day. They make more noise than us. They disturb Israel and the USA more than us. Let's face it, we are behind in the race for sadness and sensitivity.

So what could the government do but not do?

First of all, trade with Israel, a significant part of which is intended to meet the needs of this country's army, must be terminated and exports must be cut. Under current conditions, this is a process that is both legally possible and morally necessary and should not be delayed. Trade with Israel must end. Our cargo ships should also not carry our own products or the products of other countries to Israeli ports. To begin with, trade should be cut off on the condition of a ceasefire, and if the massacre continues, it should be completely suspended. Moreover, it is not enough for Turkey to just cut its own trade, it is also expected to put pressure on other countries in the international arena.

Turkey could also replace these funds and mobilize other countries after the decision of the USA and some European countries to cut off the funds of the UN aid agency UNRWA, which is the lifeblood of Palestine and Gaza. He didn't do that either; He didn't even open the issue.

Lets continue…

He could have taken the initiative for airborne food aid, which Jordan and the USA have now started to do, but he did not. He still doesn't get it.

Since civil society cannot go out on the streets without receiving instructions from the government, sensitivity towards Gaza has almost ended internally. While academics all over the world continue their reactions at the risk of being fired from their jobs, our universities have been silently watching what is happening for months. They seem to have been warned from somewhere to keep quiet. The view is not good at all. The civilian response monopoly on “support for Gaza and reaction to Israel” should be abolished.

We were weak in the process of Israel's trial at the International Court of Justice. But we could have carried out many international activities simultaneously with this process, but we do not. Talking to ourselves by repeating the same sentences does not mean support for Gaza. Diplomatically, both Türkiye and Islamic countries remain weak. Such humanitarian crisis situations force new and creative methods, but we do not see the signs of this.

The number of deaths in Gaza exceeded 30 thousand... This is the extent of the tragedy that we keep talking about but ultimately do nothing about. Probably, we will see more painful scenes during Ramadan.

What has not been done for 4 months does not suit Turkey... It does not suit Turkey to sit idly by in the face of such a painful and unbearable human tragedy and to use it as a material for local elections.